شهيل فيسي

دلم هوای آفتاب می‌کند- سیاوش کسرایی

سهیل نفیسی - مهتاب

سهیل نفیسی - سمیرمی (احمد شاملو)ء

سهیل نفیسی - یک پوست و یک استخوان (بهمن فرسی)ء

سهیل نفیسی
لحظه ی دیدار نزدیک است
از آلبوم چنگ و سرود
شعر ازمهدی اخوان ثالث

لحظه ی دیدار نزدیک است- سهیل نفیسی

پاییز آمد، در میان درختی ، لانه کرده کبوتر، از تراوش باران می گریزد.
خورشید از غم، با تمام غرورش پشت ابر سیاهی، عاشقانه به گریه می نشیند.
من با قلبی، به سپیدی روز، با امید بهاران،
می روم به گلستان همچو عطر اقاقی، لا به لای درختان می نشینم.
باشد روزی، به ندای بهاران، روی دامن صحرا، لاله روید
شعر هستی، بر لبانم جاری، پر توانم آری، می روم در کوه و دشت و صحرا
ره پیمای قله ها هستم من، راه خود در طوفان، د ر کنار یاران می نوردم.
در کوهستان، یا کویر تشنه، یا که در جنگلها، رهنوردی، شاد و، پر امیدم
دارم امید، که دهد، سختی کوهستان، بر روان و جانم پاکیِ این کوه و دشت و صحرا باشد روزی برسد،
شعر هستی بر لب، جان نهاده بر کف، راه انسانها را در نوردم
شعر هستی، بودن و کوشیدن، رفتن و پیوستن از کژی بگسستن جان فدا کردن در راه خلق است.

سرودهای کوهستان : پائیز آمد

تو را نادیدن ما غم نباشد

که در خیلت به از ما کم نباشد

 سعدی

تو را نادیدن ما غم نباشد

(سهیل نفیسی - ترا من چشم درراهم  (نیما یوشیج

▪️▪️▪️ مَناعی
▫️گردانه‌ی بیژن الهی 
▫️صدایِ ارژنگ آقاجری
▫️ موسیقی: Maggot Brain, Funkadelic
▪️
▪️▪️
▪️▪️▪️
چه خبر؟ مرگِ عالَمی تنها،
خاطرش خُفته، شاهدش سَفَری.
جانِ جانان، کجا؟ ورای کجا.
گوشه زد با ستاره‌ی سحری.

چه خبر؟ مرگِ دل. گُلی ندمید
تا به لُطفِ هوا، به گریه‌ی ابر
از زمینْ رازِ آسمان نچشید
تازه شد داغِ لاله‌های طَری

چه خبر؟ مرگِ حَق‌ْحَق و هوهو.
لال شد مرغ و نغمه رفت از یاد،
تا که گُنگانِ ده‌زبانِ دورو
نازْمستی کنند و جلوه‌گری.

چه خبر؟ مرگِ قول و فصلِ خِطاب
سپر افکند هر زبان‌آور:
قَبَسی زنده کرد، نَک چه جواب
چون نَفَس بر میاوَرَد شجری؟

چه خبر؟ تا کمانِ غمزه کشید
از سَمَن تا چمن بشارت رفت؛
نَحْل پوسید و جز غبار ندید
کس بر اوراقِ بوستان اثری

دودِ دل تا برآوَرَد شبنم
از نظر رفت و یادِ غنچه نماند
شُکْرُلله که از صفای اِرَم
سَمَری ماند و لَیلةُ‌القَمَری

قصّه نو کرد و تَر نکردم مغز.
چه ثَمَر؟ هیچ، شاهدانِ چمن
همه رفتند و چون برآمد نَغْز
عِشْقِ پیچان به دارِ دیده‌وری،

دنیا تَیْهْ بود و بی سَروُتَه،
«خانه آباد»، گفت و دید و شنید
شاهدی می‌کُنند و بَه‌بَه‌بَه
.مگسِ بی‌مَریّ و خِیْلِ خَری

▪️ بیژن الهی

مَناعی | گردانه‌ی بیژن الهی بر شعری از منصور حلاج

آن که می گوید دوستت می دارم
خنیاگر غمگینی است
که آوازش را از دست داده است
ای کاش 
عشق را
زبان سخن بود
هزار کاکلی شاد
در چشمان تو
هزار قناری خاموش
در گلوی من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود
آن که می گوید
دوستت می دارم
دل اندوهگین شبی است
که مهتابش را می جوید
هزار آفتاب خندان 
در خرام توست
هزار ستاره گریان 
در تمنای من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود

سهیل نفیسی- ماهی، احمد شاملو

Kāvän

Recent comments

raha

saray-st

Piet Masoumi

lilairani

Related tracks