Mohammad Reza Lotfi

محمدرضا لطفی و ناصر فرهنگ فر - دستگاه سه گاه

اجرای دور ِ هم ـیِ استاد شجریان و استاد لطفی در منزل مرحوم استاد کمالیان.
سیزده آذر ماه پنجاه و نه 

اجرای شجریان و لطفی در منزل کمالیان

از کفم رها شد قرار دل -سه تار و آواز: محمدرضا لطفی

تار نوازی بی‌ نظیر استاد محمد رضا لطفی‌ و آواز استاد شجریان

در نظربازی ما بیخبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند
 
عاقلان نقطهء پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند
 
جلوه گاه رخ او دیدهء من تنها نیست
ماه و خورشید همین آینه می گردانند
 
عهد ما با لب شیرین دهنان بست خدا
ما همه بنده و این قوم خداوندانند
 
مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم
آه  اگر خرقهء پشمین به گرو نستانند
 
وصل خورشید به شب پرهء اعمی نرسد
که در آن آینه صاحب نظران حیرانند
 
لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ
عشقبازان چنین مستحق هجرانند
 
مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار
ورنه مستوری و مستی همه کس نتوانند
 
گر بنزهتگه ارواح برَد بوی تو باد
عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند
 
زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه شد
دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند
 
گر شوند آگه از اندیشهء ما مغبچگان
بعد از این خرقهء صوفی به گرو نستانند

آواز عشق داند

عشق داند - استاد محمد رضا شجریان ، استاد محمد رضا لطفی

محمدرضا لطفی، بیات اصفهان، اجرای خصوصی

از کفم رها شد قرار دل
نیست دست من اختیار دل

هیز و هرزه گرد ضد اهل دلنیست دست من اختیار دل
گشته زین در آن در مدار دل

بس که هر کجا رفت و برنگشت
دیده شد سفید ز انتظار دل

عارف اینقدر لاف تا به کی
شیر عاجز است از شکار دل

افتخار مرد در درستی است
وز شکستگی است اعتبار دل
"عارف قزوینی"

Az Kafam Raha , Ostad Mohamad Reza Lotfi

Ostad lotfi

بخشی از آلبوم گریه بید
بداهه نوازی
سه تار: محمد رضا لطفی
دف و تنبک: محمد قوی حلم

گریه بید بداهه نوازی

اساتید لطفی و ابتهاج کنسرت بال در بال

Mohammad Reza Lotfi - Bayat Esfahan Improvisation

آلبوم : گریۀ بید
نوازندگان :  محمدرضا لطفی ، محمد قوی حلم 
بداهه نوازی در دستگاه اصفهان
اشعار : غزلیات حافظ و مولانا

ostad lotfi - gerye bid(esfahan)

محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی، دستگاه سه گاه، پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲،بخش دیگر چشمه نوش
محمدرضا شجریان: آواز 
محمدرضا لطفی:سه تار
مجید خلج: تنبک
پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲
بخش دیگر چشمه نوش که مجوز انتشار نیافت.
 


محمدرضا شجریان و محمدرضا لطفی، سه گاه، پاریس، تیر ماه ۱۳۷۲

محمدرضا شجریان/محمدرضا لطفی/شور

چه فکر می‌کنی؟
که بادبان شکسته
زورق به گل نشستهای است زندگی؟
در این خراب ریخته
که رنگ عافیت از او گریخته
به بن رسیده راه بسته‌ای است زندگی؟

چه سهمناک بود سیل حادثه
که هم‌چو اژدها دهان گشود
زمین و آسمان ز هم گسیخت
ستاره خوشه خوشه ریخت
و آفتاب در کبود دره‌های آب غرق شد

هوا بد است
تو با کدام باد می‌روی؟
چه ابر تیره‌ای گرفته سینه‌ی تو را
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا نمی‌شود

تو از هزاره‌های دور آمدی
در این درازنای خون فشان
به هر قدم نشان نقش پای توست
در این درشتناک دیولاخ
ز هر طرف طنین گامهای رهگشای توست
بلند و پست این گشاده دامگاه ننگ و نام
به خون نوشته نامه‌ی وفای توست
به گوش بیستون هنوز
صدای تیشه‌های توست

چه تازیانه ها که با تن تو تاب عشق آزمود
چه دارها که از تو گشت سربلند
زهی شکوه قامت بلند عشق
که استوار ماند در هجوم هر گزند

نگاه کن
هنوز آن بلند دور
آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور
کهربای آرزوست
سپیده ای که جان آدمی هماره در هوای اوست
به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن
سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب راه و باز
رو نهی بدان فراز

چه فکر می‌کنی؟
جهان چو آبگینه‌ی شکسته‌ای است
که سرو راست هم در او شکسته می‌نمایدت
چنان نشسته کوه در کمین دره‌های این غروب تنگ
که راه، بسته می‌نمایدت

زمان بی‌کرانه را
تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمی است این درنگِ درد و رنج

به سان رود
که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند رونده باش
امید هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش!
هوشنگ ابتهاج

ه. الف. سایه
نام اصلی شعر: زندگی
کتاب: تاسیان

Mohammad Reza Lotfi

Keivan