مرگ «نازلي»
 «ـ نازلي! بهار خنده زد و ارغوان شكفت.
در خانه، زير پنجره گل داد ياس پير.
دست از گمان بدار!
با مرگ نحس پنجه ميفكن!
بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار . . .»
نازلي سخن نگفت؛
 سرافراز
 دندان خشم بر جگر خسته بست و رفت . . .
«ـ نازلي! سخن بگو!
مرغ سكوت، جوجة مرگي فجيع را
 در آشيان به بيضه نشسته ست!»
نازلي سخن نگفت؛
 چو خورشيد
 از تيرگي برآمد و در خون نشست و رفت . . .
نازلي سخن نگفت
 نازلي ستاره بود
 يك دم درين ظلام درخشيد و جست و رفت . . .
نازلي سخن نگفت
 نازلي بنفشه بود
 گل داد و
 مژده داد: «زمستان شكست!»
و
 رفت . . .
احمد شاملو 



 مرگ نازلی شعری است از احمد شاملو که شاهین نجفی ان راساخته و خوانده، لونا شاد بازی کرده و شهریار احدی زری ان را به تصویر کشیده، این آهنگ به آیدا شاملو پیشکش شده ، شاهین نجفی درباره این اثر می نویسد : مرگ نازلی را شاملوی بزرگ در سال ۱۳۳۳ برای وارطان سالاخانیان سرود.وارطان در سال ۱۳۳۲ شکنجه شد و مقاومت کرد و در انتها جان بی جانش در جاجرود انداخته شد.شاملو با انتخاب نام نازلی از سد سانسور گذشت وواطان را به اندازه تمام زنان و مردان آزادی خواه تکثیر کرد.
ما این شعر و موسیقی را به آیدا شاملو، وارث حقیقی و یار عاشق شاعر سرافراز سرزمین مان تقدیم کردیم .یار عاشقی که شاعر ما را در اوج و حضیض های زیست پرغرورش تنها رها نکرد و آن هنگام که انگشت افترای کوتاه قامتان تهی مغز، پاکی آسمان شاعر را به وقاحت نشانه رفته بود ،تنها او بود که آغوشش اندک جایی بود برای زیستن .اندک جایی برای مردن شاعر.نازلی طنین صدای دردمند و به خون نشسته ی کسانی ست که شرافت انسانی خویش را نفروخته و ستم را به نظاره ننشستند.
با سپاس فراوان از لونا شاد عزیز و با آرزوی بهبودی و سلامتی دوباره برای این هنرمند نازنین که این روزها با بیماری سرطان در جدال است و نیز سپاس از تمامی عزیزانی که در ساخت و تهیه این ویدئو همکاری نمودند.



 
مرگ نازلی را در لینک های زیر دنبال کنید.
یوتیوب:
http://www.youtube.com/watch?v=oEr9MBAcJhU

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=534066693303406&set=a.345129135530497.92480.102112766498803&type=1&relevant_count=1&ref=nf


برگ موزیک BARGmusic Fan's Page
http://www.bargmusic.com/2422-Shahin-Najafi---Marge-Nazli
 iTunes:
https://itunes.apple.com/us/album/marge-nazli-death-nazli-single/id643216858

http://www.bia2.com/video/Shahin-Najafi/Marge-Nazli/
http://www.radiojavan.com/videos/video/shahin-najafi-marge-nazli 
-----------------------------------------------------------------------------------------
Published on May 1, 2013  


The Death of "Nazli" - ( Marge Nazli ) 
Free Download : http://www.bargmusic.com/2422-Shahin-...
Music & Vocal : Shahin Najafi
-Shahin's FaceBook : https://www.facebook.com/shahinnajafi666
Arrangement,Mix & Mastering: Majid Kazemi
-Majid's FaceBook : https://www.facebook.com/majidkazemif...
Poet : Ahmad Shamlou
Cover : Ali Baghban 
Video : Shahryar Ahadi
Dedicated to Aida Shamlou

#English #Translation #TheDeathOf"Nazli"
 The Death of "Nazli" 

Nazli! 
The spring smiled and the Judas tree has blossomed.

The old Jasmine has bloomed
 , under the window
, at home.

Stop doubting!
Do not ever wrestle with the sinister death!
Being is better than perishing, especially in the spring!

Nazli said nothing!
She clenched teeth with anger on her wounded heart and left proudly.

Nazli! Say something!
The bird of silence has hatched in its nest, awaiting birth of 
its chicken: " a tragic death"!

Nazli did not say a word
Like the sun 
She rose gloriously, broke the darkness of the horizon, then drowned in her blood 
and left.

Nazli did not say a word
Nazli was a star
Suddenly in this gloomy night, she lit up, leapt,
 and left.

Nazli did not say a word
Nazli was a violet
She flowered and shared the good tidings: "The winter has been defeated!"
and 
left ...

Translated: Dr.Elham Sajed


Shahin Najafi Marge Nazli مرگ نازلي

ای کاش آب بودم
گر می‌شد آن باشی که خود می‌خواهی. 

ــ آدمی بودن
  حسرتا!
  مشکلی‌ست در مرزِ ناممکن. نمی‌بینی؟

 

ای کاش آب بودم ــ به خود می‌گویم ــ
نهالی نازک به درختی گَشن رساندن را

ــ تا به زخمِ تبر بر خاک‌اش افکنند
  در آتش سوختن را؟


یا نشای سستِ کاجی را سرسبزی‌ جاودانه بخشیدن
ــ از آن پیش‌تر که صلیبی‌ش آلوده کنند
  به لخته‌لخته‌ی خونی بی‌حاصل؟

یا به سیراب کردنِ لب‌تشنه‌یی
رضایتِ خاطری احساس کردن
ــ حتا اگرش به زانو نشانده‌اند
  در میدانی جوشان از آفتاب و عربده
  تا به شمشیری گردنش بزنند؟
  حیرت‌ات را بر نمی‌انگیزد
  قابیلِ برادرِ خود شدن
  یا جلادِ دیگراندیشان؟
  یا درختی بالیده‌نابالیده را
  حتا
  هیمه‌یی انگاشتن بی‌جان؟

□

می‌دانم می‌دانم می‌دانم
با اینهمه کاش ای‌کاش آب می‌بودم
گر توانستمی آن باشم که دلخواهِ من است.

آه
کاش هنوز
به بی‌خبری
قطره‌یی بودم پاک
از نَم‌باری
به کوهپایه‌یی
نه در این اقیانوسِ کشاکشِ بی‌داد
سرگشته‌موجِ بی‌مایه‌یی.

احمد شاملو . ۳۰ شهریورِ ۱۳۶۸


Ahmad Shamloo - ای کاش آب بودم

 ـ "وارتان"! بهار خنده زد و ارغوان شکفت.
در خانه، زير پنجره گل داد ياس پير.
دست از گمان بدار!
با مرگ نحس پنجه ميفکن!
بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار. . . » 
"وارتان" سخن نگفت.
سرافراز 
دندان خشم بر جگر خسته بست و رفت. . .

« ـ "وارتان"! سخن بگو!
مرغ سکوت، جوجۀ مرگي فجيع را 
در آشيان به بيضه نشسته است!»

"وارتان" سخن نگفت.
چو خورشيد 
از تيرگي بر آمد و در خون نشست و رفت. . .

"وارتان" سخن نگفت 
"وارتان" ستاره بود 
يک دم درين ظلام درخشيد و جست و رفت. . .

"وارتان" سخن نگفت 
"وارتان" بنفشه بود 
گل داد و 
مژده داد: «زمستان شکست!» و 
رفت. . .

هيجدهم ارديبهشت ماه مصادف است با سالگشت کشته شدن «وارتان سالاخانيان». آزاده مردي ارمني‌الاصل که در باورمندي‌ش به عدالت اجتماعي و عشقي که به مردم داشت، شکننده‌ترين شکنجه‌ها را تاب آورد و نشکست.

«احمد شاملو» در پانويس شعر بالا که به نام «مرگ نازلي» در مجموعه شعر «هواي تازه» و به ياد «وارتان» سروده و به چاپ رسيده، دربارۀ او که در تاريخ مبارزات سياسي ايران «اسطوره ي مقاومت» لقب گرفت، نوشته است:

«وارتان سالاخانيان پس از کودتاي 28 مرداد سال 32 گرفتار شد. همراه مبارز ديگري ـ «کوچک شوشتري» ـ زير شکنجۀ ددمنشانه‌ئي به قتل رسيد و به سبب آن که بازجويان جاي سالمي در بدن آن‌ها باقي نگذاشته بودند براي ايزگم کردن، جنازۀ هر دو را به رودخانۀ جاجرود افکندند.
«وارتان» يک بار شکنجه‌ئي جهنمي را تحمل کرد و به چند سال زندان محکوم شد. منتها بار ديگر يکي از افراد حزب توده در پروندۀ خود او را شريک جرم خود قلمداد کرد و دوباره براي بازجوئي از زندان قصر احضارش کردند. من او را بيش از بازجوئي دوم در زندان موقت ديدم که در صورتش داغ‌هاي شيار وار پوست کنده شده به وضوح نمايان بود.
در شکنجه‌هاي مجدد بود که «وارتان» در پاسخ سؤال‌هاي بازجو لجوجانه لب از لب باز نکرد و حتي زير شکنجه‌هائي چون کشيدن ناخن انگشت‌ها و ساعات متمادي تحمل دستبد قپاني و شکستن استخوان‌هاي دست و پاي خويش حتي ناله‌ئي هم نکرد. . .»

!

Vartan شعر «مرگ وارتان» سرودۀ «احمد شاملو» را با صداي شاعر بشنويد


قطره قطره اگر چه آب شدیم 
ابر بودیم و آفتاب شدیم 
ساخت ما را همان که می پنداشت 
به یکی جرعه اش خراب شدیم 
رنگ سال گذشته دارد 
همه ی لحظه های امسالم 
365 حسرت را همچنان می کشم به دنبالم 
قهوه ات را بنوش و باور کن 
من به فنجان تو نمی گنجم 
دیده ام در جهان نما چشمی که به تکرار می کشد فالم 
یک نفر از غبار می آید مژده ی تازه ی تو تکراری ست 
یک نفر از غبار آمد و زد زخم های همیشه بر بالم 
باز در جمع تازه ی اضداد 
حال و روزی نگفتنی دارم 
هم نمی دانم از چه می خندم 
هم نمی دانم از چه می نالم 
راستی در هوای شرجی هم 
دیدن دوستان تماشایی است 
به غریبی قسم نمی دانم چه بگویم 
جز اینکه خوشحالم 
دوستانی عمیق آمده اند 
چهره هایی که غرقشان شده ام 
میوه های رسیده ای که هنوز 
من به باغ کمالشان کالم 
چندی نیست شعر هایم را جز برای خود نمی خوانم 
شاید از بس صدایشان زده ام 
دوست دارند دوستان لالم کنند 
تنهایی ام را با تو قسمت می کنم 
سهم کمی نیست 
گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست 
غم آنقدر دارم که می خواهم تمام فصل ها را 
بر سفره ی رنگین خود بنشانمت
بنشین غمی نیست 
حوّا ی من بر من مگیر این خود ستایی را که بی شک 
تنها تر از من در زمین و آسمانت آدمی نیست 
آیینه ام را بر دهان تک تک یاران گرفتم 
تا روشنم شد در میان مردگانم 
همدمی نیست 
همواره چون من نه 
فقط یک لحظه خوب من بیندیش 
لبریزی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نیست 
من قصد نفی بازی گل را و باران را ندارم 
شاید برای من که همزاد کویرم شبنمی نیست 
شاید به زخم من که می پوشم ز چشم شهر آن را 
در دست های بی نهایت مهربانش مرهمی نیست 
شاید و یا شاید هزاران شاید دیگر 
اگر چه اینک به گوش انتظارم جز صدای مبهمی نیست

من به فنجان تو نمی گنجم -  پرویزپرستویی

شب در چشمان من است

به سیاهی چشم های من نگاه کن

روز در چشمان من است

به سپیدی چشم های من نگاه کن

شب و روز در چشمان من است

به چشم های من نگاه کن

پلک اگر فرو بندم جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت
 حسین پناهی

شب در چشمان من است  حسين پناهي.

پاییز برای باغچه ها فصل سکوت و ماتمه
فرصت بودن گلها رو ساقه ها خیلی کمه
صدای بال چلچله به گوش گل نمیرسه
لب گل شقایق رو بارون دیگه نمی بوسه

کوچه به سوگ پنجره نشسته در شب سیاه
جغدی از اون خرابه ها چشم می دوزه به غصه ها
میگه شب شهادت گلها بدست پاییزه 
خون تو گلوی زخمیه لاله همیشه لبریزه ه 

مسمومه باد پاییزه هوای سرد ذهن من 
به داد گل کی میرسه تو این هوا پرپر شدن
مسمومه باد پاییزه هوای سرد ذهن من 
به داد گل کی میرسه تو این هوا پرپر شدن

منم که با فصل خزون یروز به دنیا اومدم 
به نوبهار سبز خود یک شبه پشت پا زدم
رو شاخه های سرنوشت خشکیده برگ آرزو
تو این غروب بی کسی رسیده مرگ آرزوم

برگ درخت عمر من لحظه به لحظه می ریزه
ببین بهار زندگیم اسیره دست پاییزه ه 

مسمومه باد پاییزه هوای سرد ذهن من 
به داد گل کی میرسه تو این هوا پرپر شدن
مسمومه باد پاییزه هوای سرد ذهن من 
به داد گل کی میرسه تو این هوا پرپر شدن

مازیار پاییز


شعر: ایرج جنتی عطایی
 موسیقی بابک بیات 
  

هم رنج - شعر و صدای ایرج جنتی عطایی

در شام سبز یک بهار

از سفره­ های خالی دهقانان گسترده بر اسارت دلگیر روستا،

از قلب خوشه گندم در مطلع تغزّل باران طلوع خواهی کرد

و دهکده آواز خشم را با تو دوباره خواهد خواند

در صبح زرد یک زمستان

از بغض پرصلابت انبوه کارگر گُل­ کرده در حماسه چرخ و بُراده و آهن در کارخانه­ ها،

از دست­ های ماهر انسان در خلق سربلندی دنیا،

طلوع خواهی کرد و

کارخانه آواز خشم را،

با تو دوباره خواهد خواند

در ظهر سرخ یک تابستان

از سنگر شریف شکفتن،

در شطّ داس ­ها و حکم ­ها,

کتاب­ ها و دست­ ها,

تفنگ­ ها طلوع خواهی کرد،

طلوع خواهی کرد

و شهر آواز خشم را با تو دوباره خواهد خواند

در عصر خونی یک پاییز طلوع خواهی کرد

از دهکده­ ها و کارخانه­ ها,

از خانه ­ها طلوع خواهی کرد,

طلوع خواهی کرد

هر برادر تنی, اگر گرسنه نیست

با تو که گرسنه ای,

با تو که گرسنه ی

خصم خانگی است،

هر غریبة گرسنه با گرسنه­ ها ولی برادر است

هر برادری که خواب می­ کند تو را

و نان خویش می­خورد,

یار دشمنان توست

در نبرد ما گرسنه را گرسنه یاور است



Iraj Janati Ataie - Ham Ranj   هم رنج - ایرج جنتی عطایی

دکلمه-ایرج جنتی عطایی


هر كسي هم رزمی , هم ­خشمی , هم رنجی دارد

 هر كسی هم ­بزمی , همدستی , هم ­گنجــــی دارد

 آنكه با تو , با تو هم ­رزم است , مي­خواهد با تو پيروز شود بر دشمن!

 آنكه با تو هم­ خشم است , مي­خواهد با تو فرياد كند حق با ماست!

 آنكه با تو هم ­رنج است , می ­داند چه كسی رنج تو را مي­خواهد!

 آنكــــه اما نيستی هم ­بزمش ، خون فرزند تو را می­نوشد!

 آنكه اما نيستــــی همدستش , پشت پا می ­زندت،

تــــــا بيفتی از پا , تــــــــا بماند بالادست!

 آنكه اما نيستی هم­ گنجش , مي­گويد : رنج تو گنج من است!

 تو اگر تن خسته،من آبـــــادم ! تو اگر پابسته،من آزادم!

 آنكه هم ­گنج تو باشد امـــــــــــــــــــا مي­پرسد : 

رنج نو گنج چــــــــــــه­ كس بايد باشد جـــــز تو ؟

 رنج ما گنج كه ميبــــــــــــايد باشد جز مـــــــا ؟

 تو سلاحی خواهی ساخت از غرور و كينـــــــه 

و به هم ­رزمت خواهـــــــــــی گفت:

 رزممــــــــــــان پاينده!

 خشممان سوزنده!

 گنجمـــــــــان آينده!

 در شام سبز يك بهـــار،

 از سفره ­های خالی دهقـــانان،

 گسترده بر اسارت دلگير روستــــــــــــــاها

 از قلب خوشه گندم در مطلع تغزّل باران، طلوع خواهی كرد!

  و دهكده آواز خشم را با تو دوباره خواهد خواند!

 در صبح زرد يک زمستـــــــــــــان،

 از بغض پرصلابت انبوه كــــــــارگر،

 گُل ­كرده در حماسه چرخ و بُراده و آهن

 در كارخانه ­ها،از دست ­های ماهر انســـان

 در خلق سربلندی دنيا طلوع خواهی كرد

  و كارخانـــــــه آواز خشم را با تو

  دوبـــــــاره خواهد خواند!

 در ظهر سرخ يك تابستان،

 از سنگـــــــــــر شريف شكفتن

 در شطّ داس­ ها و حكم­ ها ,  كتاب ­ها و دست­ ها ، 

تفنگ ­ها طلوع خواهــــــــــی كرد!

 و شهر آواز خشم را با تو،

 دوبـــــــــــــــاره خواهد خواند!

 در عصر خونی يك پاييز ،طلوع خواهی كرد!

 از دهكده­ هــــــا و كارخانـــــــــــه­ ها،

 از خانه­ ها طلوع خواهی كرد!

 هر برادر تنی اگر گرسنه نيست ،

 با تو كه گرسنه ­ای خصم خانگی است!

 هر غريبه گرسنه با گرسنه­ ها ولی، برادر است!

 هـــــــــر برادری كـــــــــــه خواب می­ كند تــــــو را 

 و نان خويش مي­ خورد، يار دشمنــــــان توست!

 در نبرد ما ،گرسنه را گرسنــــــــه يـــــــاور است!

 بـــــــــــــــــا شهيدزاده ­ای بر پشت،

 با شهيد نطفه­ ای در شكم،

 پر كينــــــــــــه !پـــــــــــر خشم!

 زن روستايی ايستاده بر نعش مرد شهيدش

 در عبور سربـــــــــــــــــــــــــــــــازان!

 باری اگرچه! ما رنج برده­ ايم ،

 مـــــــا زخم خورده ­ايم ،

 ما تا رسيدن بی ­مرگی اميد ،

 هـــــــــــــــر روز مرده ­ايــــــــــــــــم!

 ما با چراغ كينه، شب را شنــــــــــــاختيم

با اسب سرخ حادثه تا قلب بی ­طپش مرگ تاختيم

ما تا شكفتن انسان، ما تا دميدن فرياد ،

 ما تا رسيدن خورشيد زنده ­ايم

 باری!  اگرچه ، اگرچـه ...

 سكوت كن!

 سكوت كن به ياد آنكــه در سپيده جــــــــــــــــــــان سپرد!

 سكوت كن، سكوت كن به ياد آنكــــــــه با اميد خلق مُرد!

 سكوت كن به يـــــــــــــــاد خشــــــــــم آن شهيد سربلند!

 سكوت كن به ياد آنکــــــــــه عـــــــــاشقـــانــه زخـم خورد!

  تو از سكوت اگــــــــــــــــر بـه خشم میرســی سكوت كن! 

 گريه مادر، صدای جان سپردن بود كه در دهليز می ­پيچيد!

 گريه مــــادر، صدای سرد مردن بود كه در پايير مـی ­پيچيد!

 برادر گفت: حديث گرگ و انسان است!

 برادر گفت :حديث دشنه و جان است!

 تنم لرزيد !دلم را خشم و خون پر كرد!

 برادر گفت :بــــــــرادر مرد ميدان است!

 برادر اسب خود زين كرد! 

برادر زد به كوهستــــــــــان!

 سلام ای خشم روزافــــــــزون!

 خداحــــــــــــــافظ برادرجـــــــــــــــان!

 هجوم باد و باران بود و پاييزی كه خونين بود

 برادر ،خشمی خون پدر بر خــــــــــانه زين بود!

 برادر رو به فتح شب مؤذّن بر فراز بــــــام!

 پدر در خون خود خفتــــــــــه!

 سپيده می دميد آرام!

 باغبان پير گريان شبيخون خورده گفت:

 بی تو ای غنچه گل ســــــــــرخ شهيد!

 همه گل ­هـــــايم گلِ حسرت شده­ اند! 

 و نسيم بوی بی ­بـــــــــاوری و تسليم ، 

بوی تن دردادن دارد!

 خاک، اگر خـــاک كرامت باشد،

دهن باغ پر از فريــــــــــــــــــــاد است!

 و درخت ،سرخی كينه گل را می ­سرايد با خشم!

 كاش! ای كاش!

 باز در باغ گل سرخی بود

 باغبان ، بر سر نعش گل سرخ نشست!

 گل سرخ، آخــــــــرين سرخ ­گل خون آلود،

 گل شهيد نعره بــــــــــــــــــاغستـــــــــان،

 گل سرخ , تيرباران شده جوخـــــــــــه يخ،

 زير رگبار زمستانی شب , خواب آزادي رويش مي­ديد!

 قلب سبز گل سرخ با صدای خونين در شب باغ، سرود

 از شب زرد زمستـــــــــــــــان تا سحر

 سحر سرخ بهار , فاصله، فرياد است

 تا گل سرخ شدن راهـــــــــی نيست

 می­توانی گلسرخـــــــــــــی باشی!

 مي­توانــــــــی گل سرخـــــــــــی باشی! 

 باغبان ،اشكش را با پر شال چهل­ تكــــــه زدود!

 


Deklameh iraj janati-HAMRANJ (siah mashgh)هم رنج - ایرج جنتی عطایی

وطن 
ترانه : علیرضا میبدی 
آهنگ : محمد شمس
 تنظیم : عماد رام
 


ای شکسته تو شکستی
بویه کردی غصه خوردی
از ته دل گریه کردی
من باهاتم خاک پاتم
چو پرنده درهواتم
من رفیق گریه هاتم
عشق در تو،شعر در تو
بی تو من جایی ندارم
بی تو فردای ندارم
من باهاتم مثل بارون تو چشاتم
مثل غصه ت صداتم
چون پرنده در هواتم
ای وطن ای خانه ی من
بی تو من جایی ندارم 
بی تو فردای ندارم


 این ترانه آخرین اجرای مرجان در ایران
      در سال 1359 بود.اگر چه این اثر را چند سال بعد معین در امریکا بازخوانی نمود

khatereh ha

Popular tracks