شعر : احمد شاملو 
آهنگ : اسفندیار منفرد زاده

کوچه ها باریکن 
دکونا بسته س 
خونه ها تاریکن 
طاقا شیکسته س 
از صدا افتاده تار و کمونچه 
مرده می برن کوچه به کوچه 

نگاه کن مرده ها به مرده نمی رن 
حتی به شمع جون سپرده نمی رن 
شکل فانوسی ین که اگه خاموشه 
واسه نفت نیس 
هنوز یه عالم نفت توشه 

جماعت من دیگه حوصله ندارم 
به خوب امید و از بد گله ندارم 
گرچه از دیگرون فاصله ندارم 
کاری با کار این قافله ندارم 

کوچه ها باریکن 
دکونا بسته س 
خونه ها تاریکن طاقا شیکسته س

Farhad Mehrad Shahbaneh فرهاد مهراد - شبانه

  شاعر : شهیار قنبری
» آهنگ ساز : اسفندیار منفردزاده



بوی عیدی، بوی توپ
بوی کاغذ رنگی 
بوی تند ماهی دودی، وسط سفره نو
بوی یاس جانماز ترمه مادر بزرگ
با اینا زمستونو سر می کنم
یا اینا خستگیمو در می کنم

شادی شکستن قلک پول
وحشت کم شدن سکه عیدی از شمردن زیاد
بوی اسکناس تا نخرده لای کتاب
با اینا زمستونو سر می کنم
یا اینا خستگیمو در می کنم

فکر قاشق زدن یه دختر چادر سیاه
شوق یک خیز بلند از روی بته های نور
برق کفش جفت شده تو گنجه ها
با اینا زمستونو سر می کنم
یا اینا خستگیمو در می کنم

عشق یک ستاره ساختن با دولک
ترس ناتموم گذاشتن جریمه های عید مدرسه
بوی گل محمدی که خشک شده لای کتاب
با اینا زمستونو سر می کنم
یا اینا خستگیمو در می کنم

بوی باغچه، بوی حوض
عطر خوب نذری
شب جمعه، پی فانوس، توی کوچه گم شدن
توی جوی لاجوردی، هوس یه آب تنی
با اینا زندگیمو سر می کنم
با اینا خستگیمو در می کنم
با اینا زمستونو سر می کنم
یا اینا خستگیمو در می کنم 


Booye Eydi   بوی عیدی فرهاد

شاعر : احمد شاملو
» آهنگ ساز : اسفندیار منفردزاده
» تنظیم : اسفندیار منفردزاده
******************* 
شاعر: احمد شاملو، شعر را به «دکتر غلامحسین ساعدی» دوست نمایشنامه‌نویس خود تقدیم کرده است. خواننده: فرهاد، آن‌را به «دکتر صلحی‌زاده» پزشک متخصص ترک و درمان اعتیاد. و اسفندیار منفردزاده، به «دکتر اسماعیل خویی» شاعر معاصر.

«شبانۀ دوم» با آن کلام و خطاب به «عمو یادگار» و جوشش و پویه‌ای که در آهنگ آن بود، انگار که باید هم می‌ماند تا در شهریور این‌سال1352 منتشر شود
http://www.parand.se/tr-shamlo-saedi.htm.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>.

یه شب مهتاب
ماه می‌آد تو خواب
منو می‌بره
کوچه به کوچه
باغ انگوری
باغ آلوچه،
دره به دره
صحرا به صحرا،
اون جا که شبا
پشت بیشه‌ها
یه پری می‌آد
ترسون و لرزون
پاشو می‌ذاره
تو آب چشمه
شونه‌می‌کنه
موی پریشون...

یه شب مهتاب
ماه می‌آد تو خواب
منو می‌بره
ته اون دره
اون‌جا که شبا
یکه و تنها
تک‌درخت بید
شاد و پرامید
می‌کنه به ناز
دس‌شو دراز
که یه ستاره
بچکه مث
یه چیکه بارون
به جای میوه‌ش
سر یه شاخه‌ش
بشه آویزون...

یه شب مهتاب
ماه می‌آد تو خواب
منو می‌بره
از توی زندون
مث شب‌پره
با خودش بیرون،
می‌بره اون‌جا
که شب سیا
تا دم سحر
شهیدای شهر
با فانوس خون
جار می‌کشن
تو خیابونا
سر میدونا:
عمو یادگار!
مرد کینه‌دار!
مستی یا هش‌یار
خوابی یا بیدار؟


*

مست ایم و هش‌یار،
شهیدای شهر!
خواب ایم و بیدار،
شهیدای شهر!
آخرش یه شب
ماه می‌آد بیرون،
از سر اون کوه
بالای دره
روی این میدون
رد می‌شه خندون...

یه شب ماه می‌آد
یه شب ماه می‌آد 


Farhad Ye Shab e Mahtabشبانۀ دوم)   فرهاد - یه شب مهتاب)

» شاعر : شهیار قنبری
» آهنگ ساز : اسفندیار منفردزاده
» تنظیم : اسفندیار منفردزاده



با صدای بی‌صدا،
مث یه کوه، بلند،
مث یه خواب، کوتاه،
یه مرد بود، یه مرد!

با دستای فقیر،
با چشمای محروم،
با پاهای خسته،
یه مرد بود، یه مرد!

شب، با تابوت سیاه
نشس توی چشماش،
خاموش شد ستاره،
افتاد روی خاک.

سایه‌ش هم نمی‌موند
هرگز پشت سرش،
غم‌گین بود و خسته،
تنهای تنها!

با لب‌های تشنه
به عکس یه چشمه
نرسید تا ببینه
قطره... قطره... قطره‌ی آب... قطره‌ی آب!

در شب بی‌تپش،
این طرف، اون طرف
می‌افتاد تا بشنفه
صدا... صدا... صدای پا... صدای پا 
------------------------------------------------ 
مرد تنها از آلبوم خواب در بیداری - موسیقی: اسفندیار منفردزاده (موسیقی متن فیلم رضا موتوری) - شعر: شهیار قنبری


Farhad Marde Tanha  فرهاد - مرد تنها

بازم صدای نی میاد 
(لطفعلی خان )


بازم صدای نی میاد
 آواز پی در پی میاد 
لطفعلی خان ام کی میاد.؟؟ 
 لطفعلی خان بوالهوس 
زنو بچشو بردن طبس 
طبس کجا.... اینجا کجا؟؟
بازم صدای نی میاد
 آواز پی در پی میاد 
لطفعلی خان ام کی میاد.؟؟
لطفعلی خان ام کی میاد.؟؟ 
 
________________________
[بخشی از ترانه‌ای‌ست که پس از اسارت لطف‌علی‌خان، مردمان در شیراز و کرمان می‌خوانده‌اند. هم‌این‌طور سطرهایی نقل شده و باقی مانده. ترانه از زبان ِ خان شوربخت زند گفته می‌شود برای خانواده‌اش که به اسیری رفتند، و برای اسب‌اش؛ غران. انگار که میان نوبت‌های شکنجه درون زندان با خود نجوا کند، تا نوبت و دردی دیگر. مردم لطف‌علی‌خان را دوست داشتند. دوست‌اش داشتند اما کسی یاری‌اش نکرد...
در مورد شاه اسماعیل گفته‌اند که وقتی خانواده‌اش به دست عثمانی‌ها افتاد، تا آخر عمرش غم‌گین شد و کسی خندهء او را ندید. و لابد گریه‌ها کرده. اما لطف‌علی‌خان چی؟ ام‌شب با خودم گفتم؛ کسی‌که چشم‌های‌اش را درآورده‌اند، چه‌طور می‌تواند گریه کند؟! نمی‌تواند، نتوانسته ...

این ترانهء عامیانه به‌هم‌ریخته و ناقص است. حتا گاهی گنگ است. باید چهارپاره بوده باشد که حالا به این روز افتاده. اما هم‌این‌طور هم شبی را می‌سازد و می‌سوزاند

لطف‌علی‌خان ام کی می‌آد؟


آرام جان‌ام، روح و روان‌ام 
غران می‌آد شیهه‌زنان 
چون پای‌غر از آسمان 
مانند شاهین پرزنان
چون باده، چون آب روان
نعل‌اش طلا، زین‌اش طلا
غران بود چون آسمان
لطف‌علی‌خان هم روز آن
قد سرو و ابروها کمان
شمشیر ِ دست‌اش خون‌فشان
[...]

بالای بان اندران
قشون آمد [از] مازندران
جنگی کردیم نیمه‌تمام
لطف‌علی‌خان رفته کرمان

بازم صدای نی می‌آد
آواز پی در پی می‌آد

حاجی ترا گفتم؛ پدر!
تو ما را کردی در به در
خسرو دادی دست قجر
لعنت به ریش تو پدر

بازم صدای نی می‌آد
آواز پی در پی می‌آد

لطف‌علی‌خان بوالهوس
زن و بچه‌ات رو بردن طبس
مانند مرغی در قفس
طبس کجا؟ تهران کجا؟

بازم صدای نی می‌آد
آواز پی در پی می‌آد

لطف‌علی‌خان مرد رشید
هر کس رسید آهی کشید
مادر، خواهر؛ جامه درید
لطف‌علی‌خان بخت‌اش خوابید

بازم صدای نی می‌آد
آواز پی در پی می‌آد

لطف‌علی‌خان ‌ام هی می‌کرد
گلاب نبات با می می‌خَورد
[...]

لطف‌علی‌خان می‌رفت میدان
مادر می‌گفت: شوم قربان
دل‌ات خون شد، رخش‌ات گریان
بخت‌ات خوابید لطف‌علی‌خان

بازم صدای نی می‌آد
آواز پی در پی می‌آد

بالای بان اندران
قشون آمد مازندران
بالای بان دل‌گشا
مرده است، ندارد پادشا
صبر از من و داد از خدا

هر دم صدای نی می‌آد
آواز پی ‌در پی می‌آد
سوار غران کی می‌آد؟
لطف‌علی‌خان ام کی می‌آد؟
آرام جان‌ام کی می‌آد؟
روح و روان‌‌ام کی می‌آد؟
روح و روان‌‌ام کی می‌آد؟
روح و روان‌‌ام کی می‌آد؟
روح و روان‌‌ام کی می‌آد؟
روح و روان‌‌ام کی می‌آد؟
copy matn az   ( http://melquiades.blogfa.com/post-83.aspx)



، 

Baz Ham Sedaye Ney Miyad فرهاد مهراد

در روزهای آخر اسفند،
در نیم‌روز روشن،

وقتی‌ بنفشه‌ها را
با برگ و ریشه و پیوند و خاک

در جعبه‌های کوچک چوبین جای می‌دهند
جوی هزار زمزمه‌ی درد و انتظار

در سینه می‌خروشد و بر گونه‌ها روان.

ای کاش آدمی،
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها

می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست!

*

در روشنایی باران،
در آفتاب پاک،

در روزهای آخر اسفند،
در نیم‌روز روشن،

وقتی‌ بنفشه‌ها را
با برگ و ریشه و پیوند و خاک

در جعبه‌های کوچک چوبین جای می‌دهند
جوی هزار زمزمه‌ی درد و انتظار

در سینه می‌خروشد و بر گونه‌ها روان.

ای کاش آدمی،
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها

می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست!

فرهاد-کوچ بنفشه ها

زردها بیهوده قرمز نشدند
قرمزی رنگ نیانداخته بیهوده بر دیوار
صبح پیدا شده اما آسمان پیدا نیست
صبح پیدا شده اما آسمان پیدا نیست
گرده روشنی مرده برفی . همه کارش آشوب

بر سر شیشه هر پنجره بگرفته قرار
زردها بیهوده قرمز نشدند
قرمزی رنگ نیانداخته بیهوده بر دیوار
صبح پیدا شده اما آسمان پیدا نیست
صبح پیدا شده اما آسمان پیدا نیست
گرده روشنی مرده برفی . همه کارش آشوب


بر سر شیشه هر پنجره بگرفته قرار
من دلم سخت گرفته است از این
میهمان خانه مهمان کش روزش تاریک
من دلم سخت گرفته است از این
میهمان خانه مهمان کش روزش تاریک
که به جان هم نشناخته . انداخته است
چند تن خواب آلود . چند تن ناهموار
چند تن نا هشیار که به جان هم نشناخته . انداخته است
چند تن خواب آلود . مشتی ناهموار
چند تن نا هشیار . چند تن خواب آلود

Mehradفرهاد برف

مرگ «نازلي»
 «ـ نازلي! بهار خنده زد و ارغوان شكفت.
در خانه، زير پنجره گل داد ياس پير.
دست از گمان بدار!
با مرگ نحس پنجه ميفكن!
بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار . . .»
نازلي سخن نگفت؛
 سرافراز
 دندان خشم بر جگر خسته بست و رفت . . .
«ـ نازلي! سخن بگو!
مرغ سكوت، جوجة مرگي فجيع را
 در آشيان به بيضه نشسته ست!»
نازلي سخن نگفت؛
 چو خورشيد
 از تيرگي برآمد و در خون نشست و رفت . . .
نازلي سخن نگفت
 نازلي ستاره بود
 يك دم درين ظلام درخشيد و جست و رفت . . .
نازلي سخن نگفت
 نازلي بنفشه بود
 گل داد و
 مژده داد: «زمستان شكست!»
و
 رفت . . .
احمد شاملو 



 مرگ نازلی شعری است از احمد شاملو که شاهین نجفی ان راساخته و خوانده، لونا شاد بازی کرده و شهریار احدی زری ان را به تصویر کشیده، این آهنگ به آیدا شاملو پیشکش شده ، شاهین نجفی درباره این اثر می نویسد : مرگ نازلی را شاملوی بزرگ در سال ۱۳۳۳ برای وارطان سالاخانیان سرود.وارطان در سال ۱۳۳۲ شکنجه شد و مقاومت کرد و در انتها جان بی جانش در جاجرود انداخته شد.شاملو با انتخاب نام نازلی از سد سانسور گذشت وواطان را به اندازه تمام زنان و مردان آزادی خواه تکثیر کرد.
ما این شعر و موسیقی را به آیدا شاملو، وارث حقیقی و یار عاشق شاعر سرافراز سرزمین مان تقدیم کردیم .یار عاشقی که شاعر ما را در اوج و حضیض های زیست پرغرورش تنها رها نکرد و آن هنگام که انگشت افترای کوتاه قامتان تهی مغز، پاکی آسمان شاعر را به وقاحت نشانه رفته بود ،تنها او بود که آغوشش اندک جایی بود برای زیستن .اندک جایی برای مردن شاعر.نازلی طنین صدای دردمند و به خون نشسته ی کسانی ست که شرافت انسانی خویش را نفروخته و ستم را به نظاره ننشستند.
با سپاس فراوان از لونا شاد عزیز و با آرزوی بهبودی و سلامتی دوباره برای این هنرمند نازنین که این روزها با بیماری سرطان در جدال است و نیز سپاس از تمامی عزیزانی که در ساخت و تهیه این ویدئو همکاری نمودند.



 
مرگ نازلی را در لینک های زیر دنبال کنید.
یوتیوب:
http://www.youtube.com/watch?v=oEr9MBAcJhU

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=534066693303406&set=a.345129135530497.92480.102112766498803&type=1&relevant_count=1&ref=nf


برگ موزیک BARGmusic Fan's Page
http://www.bargmusic.com/2422-Shahin-Najafi---Marge-Nazli
 iTunes:
https://itunes.apple.com/us/album/marge-nazli-death-nazli-single/id643216858

http://www.bia2.com/video/Shahin-Najafi/Marge-Nazli/
http://www.radiojavan.com/videos/video/shahin-najafi-marge-nazli 
-----------------------------------------------------------------------------------------
Published on May 1, 2013  


The Death of "Nazli" - ( Marge Nazli ) 
Free Download : http://www.bargmusic.com/2422-Shahin-...
Music & Vocal : Shahin Najafi
-Shahin's FaceBook : https://www.facebook.com/shahinnajafi666
Arrangement,Mix & Mastering: Majid Kazemi
-Majid's FaceBook : https://www.facebook.com/majidkazemif...
Poet : Ahmad Shamlou
Cover : Ali Baghban 
Video : Shahryar Ahadi
Dedicated to Aida Shamlou

#English #Translation #TheDeathOf"Nazli"
 The Death of "Nazli" 

Nazli! 
The spring smiled and the Judas tree has blossomed.

The old Jasmine has bloomed
 , under the window
, at home.

Stop doubting!
Do not ever wrestle with the sinister death!
Being is better than perishing, especially in the spring!

Nazli said nothing!
She clenched teeth with anger on her wounded heart and left proudly.

Nazli! Say something!
The bird of silence has hatched in its nest, awaiting birth of 
its chicken: " a tragic death"!

Nazli did not say a word
Like the sun 
She rose gloriously, broke the darkness of the horizon, then drowned in her blood 
and left.

Nazli did not say a word
Nazli was a star
Suddenly in this gloomy night, she lit up, leapt,
 and left.

Nazli did not say a word
Nazli was a violet
She flowered and shared the good tidings: "The winter has been defeated!"
and 
left ...

Translated: Dr.Elham Sajed


Shahin Najafi Marge Nazli مرگ نازلي

ای کاش آب بودم
گر می‌شد آن باشی که خود می‌خواهی. 

ــ آدمی بودن
  حسرتا!
  مشکلی‌ست در مرزِ ناممکن. نمی‌بینی؟

 

ای کاش آب بودم ــ به خود می‌گویم ــ
نهالی نازک به درختی گَشن رساندن را

ــ تا به زخمِ تبر بر خاک‌اش افکنند
  در آتش سوختن را؟


یا نشای سستِ کاجی را سرسبزی‌ جاودانه بخشیدن
ــ از آن پیش‌تر که صلیبی‌ش آلوده کنند
  به لخته‌لخته‌ی خونی بی‌حاصل؟

یا به سیراب کردنِ لب‌تشنه‌یی
رضایتِ خاطری احساس کردن
ــ حتا اگرش به زانو نشانده‌اند
  در میدانی جوشان از آفتاب و عربده
  تا به شمشیری گردنش بزنند؟
  حیرت‌ات را بر نمی‌انگیزد
  قابیلِ برادرِ خود شدن
  یا جلادِ دیگراندیشان؟
  یا درختی بالیده‌نابالیده را
  حتا
  هیمه‌یی انگاشتن بی‌جان؟

□

می‌دانم می‌دانم می‌دانم
با اینهمه کاش ای‌کاش آب می‌بودم
گر توانستمی آن باشم که دلخواهِ من است.

آه
کاش هنوز
به بی‌خبری
قطره‌یی بودم پاک
از نَم‌باری
به کوهپایه‌یی
نه در این اقیانوسِ کشاکشِ بی‌داد
سرگشته‌موجِ بی‌مایه‌یی.

احمد شاملو . ۳۰ شهریورِ ۱۳۶۸


Ahmad Shamloo - ای کاش آب بودم

 ـ "وارتان"! بهار خنده زد و ارغوان شکفت.
در خانه، زير پنجره گل داد ياس پير.
دست از گمان بدار!
با مرگ نحس پنجه ميفکن!
بودن به از نبود شدن، خاصه در بهار. . . » 
"وارتان" سخن نگفت.
سرافراز 
دندان خشم بر جگر خسته بست و رفت. . .

« ـ "وارتان"! سخن بگو!
مرغ سکوت، جوجۀ مرگي فجيع را 
در آشيان به بيضه نشسته است!»

"وارتان" سخن نگفت.
چو خورشيد 
از تيرگي بر آمد و در خون نشست و رفت. . .

"وارتان" سخن نگفت 
"وارتان" ستاره بود 
يک دم درين ظلام درخشيد و جست و رفت. . .

"وارتان" سخن نگفت 
"وارتان" بنفشه بود 
گل داد و 
مژده داد: «زمستان شکست!» و 
رفت. . .

هيجدهم ارديبهشت ماه مصادف است با سالگشت کشته شدن «وارتان سالاخانيان». آزاده مردي ارمني‌الاصل که در باورمندي‌ش به عدالت اجتماعي و عشقي که به مردم داشت، شکننده‌ترين شکنجه‌ها را تاب آورد و نشکست.

«احمد شاملو» در پانويس شعر بالا که به نام «مرگ نازلي» در مجموعه شعر «هواي تازه» و به ياد «وارتان» سروده و به چاپ رسيده، دربارۀ او که در تاريخ مبارزات سياسي ايران «اسطوره ي مقاومت» لقب گرفت، نوشته است:

«وارتان سالاخانيان پس از کودتاي 28 مرداد سال 32 گرفتار شد. همراه مبارز ديگري ـ «کوچک شوشتري» ـ زير شکنجۀ ددمنشانه‌ئي به قتل رسيد و به سبب آن که بازجويان جاي سالمي در بدن آن‌ها باقي نگذاشته بودند براي ايزگم کردن، جنازۀ هر دو را به رودخانۀ جاجرود افکندند.
«وارتان» يک بار شکنجه‌ئي جهنمي را تحمل کرد و به چند سال زندان محکوم شد. منتها بار ديگر يکي از افراد حزب توده در پروندۀ خود او را شريک جرم خود قلمداد کرد و دوباره براي بازجوئي از زندان قصر احضارش کردند. من او را بيش از بازجوئي دوم در زندان موقت ديدم که در صورتش داغ‌هاي شيار وار پوست کنده شده به وضوح نمايان بود.
در شکنجه‌هاي مجدد بود که «وارتان» در پاسخ سؤال‌هاي بازجو لجوجانه لب از لب باز نکرد و حتي زير شکنجه‌هائي چون کشيدن ناخن انگشت‌ها و ساعات متمادي تحمل دستبد قپاني و شکستن استخوان‌هاي دست و پاي خويش حتي ناله‌ئي هم نکرد. . .»

!

Vartan شعر «مرگ وارتان» سرودۀ «احمد شاملو» را با صداي شاعر بشنويد


قطره قطره اگر چه آب شدیم 
ابر بودیم و آفتاب شدیم 
ساخت ما را همان که می پنداشت 
به یکی جرعه اش خراب شدیم 
رنگ سال گذشته دارد 
همه ی لحظه های امسالم 
365 حسرت را همچنان می کشم به دنبالم 
قهوه ات را بنوش و باور کن 
من به فنجان تو نمی گنجم 
دیده ام در جهان نما چشمی که به تکرار می کشد فالم 
یک نفر از غبار می آید مژده ی تازه ی تو تکراری ست 
یک نفر از غبار آمد و زد زخم های همیشه بر بالم 
باز در جمع تازه ی اضداد 
حال و روزی نگفتنی دارم 
هم نمی دانم از چه می خندم 
هم نمی دانم از چه می نالم 
راستی در هوای شرجی هم 
دیدن دوستان تماشایی است 
به غریبی قسم نمی دانم چه بگویم 
جز اینکه خوشحالم 
دوستانی عمیق آمده اند 
چهره هایی که غرقشان شده ام 
میوه های رسیده ای که هنوز 
من به باغ کمالشان کالم 
چندی نیست شعر هایم را جز برای خود نمی خوانم 
شاید از بس صدایشان زده ام 
دوست دارند دوستان لالم کنند 
تنهایی ام را با تو قسمت می کنم 
سهم کمی نیست 
گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست 
غم آنقدر دارم که می خواهم تمام فصل ها را 
بر سفره ی رنگین خود بنشانمت
بنشین غمی نیست 
حوّا ی من بر من مگیر این خود ستایی را که بی شک 
تنها تر از من در زمین و آسمانت آدمی نیست 
آیینه ام را بر دهان تک تک یاران گرفتم 
تا روشنم شد در میان مردگانم 
همدمی نیست 
همواره چون من نه 
فقط یک لحظه خوب من بیندیش 
لبریزی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نیست 
من قصد نفی بازی گل را و باران را ندارم 
شاید برای من که همزاد کویرم شبنمی نیست 
شاید به زخم من که می پوشم ز چشم شهر آن را 
در دست های بی نهایت مهربانش مرهمی نیست 
شاید و یا شاید هزاران شاید دیگر 
اگر چه اینک به گوش انتظارم جز صدای مبهمی نیست

من به فنجان تو نمی گنجم -  پرویزپرستویی

شب در چشمان من است

به سیاهی چشم های من نگاه کن

روز در چشمان من است

به سپیدی چشم های من نگاه کن

شب و روز در چشمان من است

به چشم های من نگاه کن

پلک اگر فرو بندم جهانی در ظلمات فرو خواهد رفت
 حسین پناهی

شب در چشمان من است  حسين پناهي.

پاییز برای باغچه ها فصل سکوت و ماتمه
فرصت بودن گلها رو ساقه ها خیلی کمه
صدای بال چلچله به گوش گل نمیرسه
لب گل شقایق رو بارون دیگه نمی بوسه

کوچه به سوگ پنجره نشسته در شب سیاه
جغدی از اون خرابه ها چشم می دوزه به غصه ها
میگه شب شهادت گلها بدست پاییزه 
خون تو گلوی زخمیه لاله همیشه لبریزه ه 

مسمومه باد پاییزه هوای سرد ذهن من 
به داد گل کی میرسه تو این هوا پرپر شدن
مسمومه باد پاییزه هوای سرد ذهن من 
به داد گل کی میرسه تو این هوا پرپر شدن

منم که با فصل خزون یروز به دنیا اومدم 
به نوبهار سبز خود یک شبه پشت پا زدم
رو شاخه های سرنوشت خشکیده برگ آرزو
تو این غروب بی کسی رسیده مرگ آرزوم

برگ درخت عمر من لحظه به لحظه می ریزه
ببین بهار زندگیم اسیره دست پاییزه ه 

مسمومه باد پاییزه هوای سرد ذهن من 
به داد گل کی میرسه تو این هوا پرپر شدن
مسمومه باد پاییزه هوای سرد ذهن من 
به داد گل کی میرسه تو این هوا پرپر شدن

مازیار پاییز


شعر: ایرج جنتی عطایی
 موسیقی بابک بیات 
  

هم رنج - شعر و صدای ایرج جنتی عطایی

در شام سبز یک بهار

از سفره­ های خالی دهقانان گسترده بر اسارت دلگیر روستا،

از قلب خوشه گندم در مطلع تغزّل باران طلوع خواهی کرد

و دهکده آواز خشم را با تو دوباره خواهد خواند

در صبح زرد یک زمستان

از بغض پرصلابت انبوه کارگر گُل­ کرده در حماسه چرخ و بُراده و آهن در کارخانه­ ها،

از دست­ های ماهر انسان در خلق سربلندی دنیا،

طلوع خواهی کرد و

کارخانه آواز خشم را،

با تو دوباره خواهد خواند

در ظهر سرخ یک تابستان

از سنگر شریف شکفتن،

در شطّ داس ­ها و حکم ­ها,

کتاب­ ها و دست­ ها,

تفنگ­ ها طلوع خواهی کرد،

طلوع خواهی کرد

و شهر آواز خشم را با تو دوباره خواهد خواند

در عصر خونی یک پاییز طلوع خواهی کرد

از دهکده­ ها و کارخانه­ ها,

از خانه ­ها طلوع خواهی کرد,

طلوع خواهی کرد

هر برادر تنی, اگر گرسنه نیست

با تو که گرسنه ای,

با تو که گرسنه ی

خصم خانگی است،

هر غریبة گرسنه با گرسنه­ ها ولی برادر است

هر برادری که خواب می­ کند تو را

و نان خویش می­خورد,

یار دشمنان توست

در نبرد ما گرسنه را گرسنه یاور است



Iraj Janati Ataie - Ham Ranj   هم رنج - ایرج جنتی عطایی

دکلمه-ایرج جنتی عطایی


هر كسي هم رزمی , هم ­خشمی , هم رنجی دارد

 هر كسی هم ­بزمی , همدستی , هم ­گنجــــی دارد

 آنكه با تو , با تو هم ­رزم است , مي­خواهد با تو پيروز شود بر دشمن!

 آنكه با تو هم­ خشم است , مي­خواهد با تو فرياد كند حق با ماست!

 آنكه با تو هم ­رنج است , می ­داند چه كسی رنج تو را مي­خواهد!

 آنكــــه اما نيستی هم ­بزمش ، خون فرزند تو را می­نوشد!

 آنكه اما نيستــــی همدستش , پشت پا می ­زندت،

تــــــا بيفتی از پا , تــــــــا بماند بالادست!

 آنكه اما نيستی هم­ گنجش , مي­گويد : رنج تو گنج من است!

 تو اگر تن خسته،من آبـــــادم ! تو اگر پابسته،من آزادم!

 آنكه هم ­گنج تو باشد امـــــــــــــــــــا مي­پرسد : 

رنج نو گنج چــــــــــــه­ كس بايد باشد جـــــز تو ؟

 رنج ما گنج كه ميبــــــــــــايد باشد جز مـــــــا ؟

 تو سلاحی خواهی ساخت از غرور و كينـــــــه 

و به هم ­رزمت خواهـــــــــــی گفت:

 رزممــــــــــــان پاينده!

 خشممان سوزنده!

 گنجمـــــــــان آينده!

 در شام سبز يك بهـــار،

 از سفره ­های خالی دهقـــانان،

 گسترده بر اسارت دلگير روستــــــــــــــاها

 از قلب خوشه گندم در مطلع تغزّل باران، طلوع خواهی كرد!

  و دهكده آواز خشم را با تو دوباره خواهد خواند!

 در صبح زرد يک زمستـــــــــــــان،

 از بغض پرصلابت انبوه كــــــــارگر،

 گُل ­كرده در حماسه چرخ و بُراده و آهن

 در كارخانه ­ها،از دست ­های ماهر انســـان

 در خلق سربلندی دنيا طلوع خواهی كرد

  و كارخانـــــــه آواز خشم را با تو

  دوبـــــــاره خواهد خواند!

 در ظهر سرخ يك تابستان،

 از سنگـــــــــــر شريف شكفتن

 در شطّ داس­ ها و حكم­ ها ,  كتاب ­ها و دست­ ها ، 

تفنگ ­ها طلوع خواهــــــــــی كرد!

 و شهر آواز خشم را با تو،

 دوبـــــــــــــــاره خواهد خواند!

 در عصر خونی يك پاييز ،طلوع خواهی كرد!

 از دهكده­ هــــــا و كارخانـــــــــــه­ ها،

 از خانه­ ها طلوع خواهی كرد!

 هر برادر تنی اگر گرسنه نيست ،

 با تو كه گرسنه ­ای خصم خانگی است!

 هر غريبه گرسنه با گرسنه­ ها ولی، برادر است!

 هـــــــــر برادری كـــــــــــه خواب می­ كند تــــــو را 

 و نان خويش مي­ خورد، يار دشمنــــــان توست!

 در نبرد ما ،گرسنه را گرسنــــــــه يـــــــاور است!

 بـــــــــــــــــا شهيدزاده ­ای بر پشت،

 با شهيد نطفه­ ای در شكم،

 پر كينــــــــــــه !پـــــــــــر خشم!

 زن روستايی ايستاده بر نعش مرد شهيدش

 در عبور سربـــــــــــــــــــــــــــــــازان!

 باری اگرچه! ما رنج برده­ ايم ،

 مـــــــا زخم خورده ­ايم ،

 ما تا رسيدن بی ­مرگی اميد ،

 هـــــــــــــــر روز مرده ­ايــــــــــــــــم!

 ما با چراغ كينه، شب را شنــــــــــــاختيم

با اسب سرخ حادثه تا قلب بی ­طپش مرگ تاختيم

ما تا شكفتن انسان، ما تا دميدن فرياد ،

 ما تا رسيدن خورشيد زنده ­ايم

 باری!  اگرچه ، اگرچـه ...

 سكوت كن!

 سكوت كن به ياد آنكــه در سپيده جــــــــــــــــــــان سپرد!

 سكوت كن، سكوت كن به ياد آنكــــــــه با اميد خلق مُرد!

 سكوت كن به يـــــــــــــــاد خشــــــــــم آن شهيد سربلند!

 سكوت كن به ياد آنکــــــــــه عـــــــــاشقـــانــه زخـم خورد!

  تو از سكوت اگــــــــــــــــر بـه خشم میرســی سكوت كن! 

 گريه مادر، صدای جان سپردن بود كه در دهليز می ­پيچيد!

 گريه مــــادر، صدای سرد مردن بود كه در پايير مـی ­پيچيد!

 برادر گفت: حديث گرگ و انسان است!

 برادر گفت :حديث دشنه و جان است!

 تنم لرزيد !دلم را خشم و خون پر كرد!

 برادر گفت :بــــــــرادر مرد ميدان است!

 برادر اسب خود زين كرد! 

برادر زد به كوهستــــــــــان!

 سلام ای خشم روزافــــــــزون!

 خداحــــــــــــــافظ برادرجـــــــــــــــان!

 هجوم باد و باران بود و پاييزی كه خونين بود

 برادر ،خشمی خون پدر بر خــــــــــانه زين بود!

 برادر رو به فتح شب مؤذّن بر فراز بــــــام!

 پدر در خون خود خفتــــــــــه!

 سپيده می دميد آرام!

 باغبان پير گريان شبيخون خورده گفت:

 بی تو ای غنچه گل ســــــــــرخ شهيد!

 همه گل ­هـــــايم گلِ حسرت شده­ اند! 

 و نسيم بوی بی ­بـــــــــاوری و تسليم ، 

بوی تن دردادن دارد!

 خاک، اگر خـــاک كرامت باشد،

دهن باغ پر از فريــــــــــــــــــــاد است!

 و درخت ،سرخی كينه گل را می ­سرايد با خشم!

 كاش! ای كاش!

 باز در باغ گل سرخی بود

 باغبان ، بر سر نعش گل سرخ نشست!

 گل سرخ، آخــــــــرين سرخ ­گل خون آلود،

 گل شهيد نعره بــــــــــــــــــاغستـــــــــان،

 گل سرخ , تيرباران شده جوخـــــــــــه يخ،

 زير رگبار زمستانی شب , خواب آزادي رويش مي­ديد!

 قلب سبز گل سرخ با صدای خونين در شب باغ، سرود

 از شب زرد زمستـــــــــــــــان تا سحر

 سحر سرخ بهار , فاصله، فرياد است

 تا گل سرخ شدن راهـــــــــی نيست

 می­توانی گلسرخـــــــــــــی باشی!

 مي­توانــــــــی گل سرخـــــــــــی باشی! 

 باغبان ،اشكش را با پر شال چهل­ تكــــــه زدود!

 


Deklameh iraj janati-HAMRANJ (siah mashgh)هم رنج - ایرج جنتی عطایی

وطن 
ترانه : علیرضا میبدی 
آهنگ : محمد شمس
 تنظیم : عماد رام
 


ای شکسته تو شکستی
بویه کردی غصه خوردی
از ته دل گریه کردی
من باهاتم خاک پاتم
چو پرنده درهواتم
من رفیق گریه هاتم
عشق در تو،شعر در تو
بی تو من جایی ندارم
بی تو فردای ندارم
من باهاتم مثل بارون تو چشاتم
مثل غصه ت صداتم
چون پرنده در هواتم
ای وطن ای خانه ی من
بی تو من جایی ندارم 
بی تو فردای ندارم


 این ترانه آخرین اجرای مرجان در ایران
      در سال 1359 بود.اگر چه این اثر را چند سال بعد معین در امریکا بازخوانی نمود

khatereh ha

Popular tracks