لحظهٔ دیدار نزدیک است باز من دیوانه‌ام، مستم باز می‌لرزد، دلم، دستم باز گویی در جهان دیگری هستم های! نخراشی به غفلت گونه‌ام را، تیغ های، نپریشی صفای زلفکم را، دست و آبرویم را نریزی، دل ای نخورده مست لحظهٔ دیدار نزدیک است.   مهدی اخوان ثالث

آقا قشنگ نمی خونی!‌ چی کار کنم آخه!‌ همه شعرارو به یه سبک خوندن کار فوق العاده ای نیست به خدا

اجراي متفاوت و پر احساستون رو دوست دارم هميشه 👍🏼🎧🎼🎹

سهیل نفیسی

آهنگ تازه‌ای از سهیل نفیسی
کنسرت تالار اندیشه
پنجم سپتامبر ۲۰۱۳

Bia Ta Gol . Soheil Nafisi ~ بیا تا گل برافشانیم . سهیل نفیسی

Mohsen Namjoo - Baroon Umad | محسن نامجو - اون شب که بارون اومد

سهیل نفیسی
لحظه ی دیدار نزدیک است
از آلبوم چنگ و سرود
شعر ازمهدی اخوان ثالث

لحظه ی دیدار نزدیک است- سهیل نفیسی

Dang Show i close my eyes

revolution

(سهیل نفیسی - ترا من چشم درراهم  (نیما یوشیج

عزیز جون دست من بر دامنته
عزیز جون دست من بر گردنته
چرا خون مرا کردی تو شیشه
به درگاه خدا نالم همیشه
دگر نشوم من بهار حموم
دگر نکمه شیخ جلال سلوم
الهی شیخ جلال تینوم باوه گوم
ها کردمه امضا بیمه پشیمون
درنه جان درنه جان درنه
خدا خدا مه فاطمه جان درنه
درنه جان درنه جان درنه
خدا خدا مه فاطمه جان درنه


به عزیز موسیقی منیر وکیلی و به بچه های کانون


در انه جان

در اِنه جان یا درنه جان (معنی فارسی: دارد می‌آید جان) یک آهنگ محلی مازندرانی است.این ترانه تا کنون توسط خوانندگان بسیاری بازخوانی شده است. منیر وکیلی[۱] نخستین بار یک نسخه اپرا از این ترانه را در فرانسه ضبط و در آلبومی به نام Chants Et Danses De Perse منتشر کرد. این نسخه بعدها در سال ۲۰۰۳ بازسازی و در آلبوم بازگشت او منتشر شد

عزیز جون دست من بر گردنته

محمد صالح‌علا و بُمرانی | بندرِ تهران، از این طرف
|
کاری از حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/6
|
در "بندرِ تهران، از این طرف " محمد صالح‌علا شعری از خودش را روی موسیقی‌ای از مهرداد مهدی و آسو کُهزادی (که کمی تغییر داده شده) می‌خواند و در ادامه گروه بمرانی آهنگ "بندر تهران" را با شعری از سجاد افشاریان می‌خواند
|
جایی، یک دوست این داستان را نوشته بود:

شبی که فقط مختصری شب بود؛ در خانه «محمد صالح‌علاء» میهمان بودم. آقای صالح‌علاء ترانه جدیدشان را برایم خواند:

در جاده هراز | رودی پر از خروش | دشتی پر از علف
بر مرکبی سوار | گم کرده راه خویش | تنها و بی‌هدف 

دیدم کنار راه | جایی نوشته بود | تهران از این طرف 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 

دیدم پرنده‌ای‌ | وک می‌زند به برف | با کوه گفت‌وگو | با قله‌ها به حرف 
پر زد پرک‌پرک | با بال‌های سرد | از شمشک و دیزین | تا دره‌ی اوین 

یادت بهانه شد‌ | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 
هر ساله نوبهار | در عالم خیال | رفتم سر قرار 

پایین لاله‌زار | میدان مولوی‌ | بالاتر از بهار 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف» 

از او پرسیدم کی و در چه حالی این ترانه را نوشتی؟ گفت یک‌بار که از شمال به تهران می‌آمدم، عبارت «تهران از این طرف» را در جاده دیدم و یک‌باره ترانه الهام شد.

در شبی که خیلی شب بود، در هتل نشسته‌ام. به ترانه فکر می‌کنم. تهران فقط عبارت تهران نیست. هر جایی که تو را به خلق ِشعر و عشق بکشاند تهران است. از پنجره اتاق هتل، به زمین چمن فوتبال نگاه می‌کنم. تنها هستم.

به دیوارهای روشن نگاه می‌کنم. میز چوبی در اتاق می‌خواهد حرف بزند اما بغض کرده است. دو جفت دمپایی از بس خسته‌اند روی زمین خوابیده‌اند. رخت‌آویز به من خیره شده است. از پنجره باز، باد خنکی به صورتم می‌خورد. به کارگری فکر می‌کنم که این پنجره را سال‌ها پیش نصب کرده است. به کارگاه نجاری فکر می‌کنم که دیرزمانی، کارگرانش همین میز چوبی را مهیا کرده‌اند و لابد بعدش نشسته‌اند و استکان چای داغی خورده‌اند. 

حالا احساس می‌کنم همه اشیاء شعرند. همه اشیاء و نوشته‌های روی در و دیوار شعرند. حالا با یاد کارگرانی می‌خوابم که میز می‌ساختند؛ عرق می‌ریختند و غروب‌ها به نانوایی می‌رفتند. با نانی و میوه‌ای در دست، به خانه می‌رفتند تا لبخندی از زنان‌شان ببینند. همان لبخند، تمام خستگی‌ها را تمام می‌کرد. حالا لابد کارگران پیر شده‌اند. 

عرب‌ها معتقد بودند منبع شعر اجنه هستند. به نظرم منبع شعر اشیا هستند. میزها و صندلی‌ها و زمین چمن‌ها و دمپایی‌ها و دیوارها و شب‌ها و هتل‌ها کم‌کم ترانه می‌شوند، اگر لبخند گم بشود میزها و زمین چمن‌ها و صندلی‌ها در یک دم غایب می‌شوند. اشیاء و آدم بی‌عشق به راحتی گم می‌شوند که اگر گم بشوند با هزار آگهی پیدا نمی‌شوند.
آقای محمد صالح‌علاء! تهران از کدام طرف است؟ هرکسی، تهرانَش به یک طرف است. 
|
شعر کامل بندر تهران از سجاد افشاریان

در بندر دلگیر تهران به غروبــ هایِ بی تو نگاه می کنم 
به کشتی ها ، نفتــ کش ها ، زن ها و خیابان ها 
و مستیِ پنهان مردان بر روی عرشه هایِ گوشه گیری و انزوا 
موج تا لب آ لب میدان آزادی می آید و بر می گردد
و مرغان دریایی مهر آباد در پرواز 
کاش یکی شان سوارم کند
و بر بالِ خود آرام ، آرام مرا با خود ببرد به هر کجا که دلش خواستــ
بالا بالاترها از نفتــ کش میلاد
این حجمِ دلگیری بی تو خفه ام می کند 
وقتی به یاد می آورم لنگرگاه هایِ میدان آرژانتین و ترمینال جنوب را 
و جنوبـــ را 
و می روم از شهری که هر روزهِ شبــ
فرزندان مستــ بسیاری را به دنیا می آورد 
که پنهان می کنند 
عشق را و بوسه را در لابه لایِ شاتــ هایِ شیری ِ شان
این روزها تنها دلخوشی من این استــ 
که هنــوز بر این بندرِ دلگیر 
صدای آکاردئونی ها شنیده می شوند 
و خیال می کنم 
هستند هنوزها دخترانی که در خانه هاشان 
می چرخند وُ می رقصند وُ می رقصند وُ می رقصند
و ای کاش که تو یکی از آنها باشی 
در این بندرِ دلگیرِ تهــران ...
|

Haataari

محمد صالح‌ علا و بُمرانی | تهران از این طرف

این قطعه در سکانسی از آخرین فیلم صفی یزدانیان «ناگهان درخت» به کار رفته است

خواننده این قطعه بانو «فهیمه اکبر» ( فهیمه یمین اسفندیاری )است

زنده یاد فهیمه یمین اکبر فورکلوریست گیلانی فارغ التحصیل از مدرسه فرانسوی تهران بود. و سپس به شوروی رفت و آواز و پیانو را در مدرسه موسیقی در اتحاد جماهیر شوروی آموخت. وی به ۵ زبان کاملا مسلط بود: فارسی، روسی، فرانسوی، آلمانی و انگلیسی. او به ۹ زبان آواز می خواند و اغلب در سفارت خانه ها و در دیگر نشستهای دیپلماتیک به اجرای موسیقی می پرداخت.
وی در اواخر دهه هفتاد میلادی به همراه خانواده اش به آمریکا مهاجرت کرد و در شهر واشنگتن ساکن شد.
فهیمه اکبر در تاریخ ۳ سپتامبر سال ۲۰۰۹ میلادی در سن ۹۱ سالگی در محله چوی چیس شهر واشنگتن آمریکا براثر عارضه قلبی درگذشت.


وی در سال 1338 مجموعه‌ای از ترانه‌های جهانگیر سرتیپ‌پور را در کتابی با عنوان "اوخان" منتشر کرد و تعدادی از آنها را نیز خواند

قطعه «نوشو» خواننده: بانو «فهیمه اکبر» / موسیقی فیلم ناگهان درخت

آن که می گوید دوستت می دارم
خنیاگر غمگینی است
که آوازش را از دست داده است
ای کاش 
عشق را
زبان سخن بود
هزار کاکلی شاد
در چشمان تو
هزار قناری خاموش
در گلوی من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود
آن که می گوید
دوستت می دارم
دل اندوهگین شبی است
که مهتابش را می جوید
هزار آفتاب خندان 
در خرام توست
هزار ستاره گریان 
در تمنای من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود

(سهیل نفیسی:عاشقانه (احمد شاملو

Soheil Nafisi,Fiaries  /   پریا با صدای سهیل نفیسی 

موسیقی و اجرا : هانی نیرو 
شعر : پویان مقدسی 
طراح کاور : رضا زواری

آبان ادامه دارد

ترانه سرا و آهنگساز:  رضا مرتضوی
 تنظیم:  اردلان پایوار
—————————————
آواز و گیتار:   رضا مرتضوی 
آواز:   شادی ی  
ویولن:   محمد تقاضایی 
 پیانو و طراحی سازها:  اردلان پایوار 
—————————————
Rez-in (Music and Lyrics)
Ardalan Payvar (Arrangement)
—————————————
Rez-in (Vocals and Guitar)
Shadi Y (Vocals)
Mohammad Taghazaei (Violin)
Ardalan Payvar (Piano and programming of bass, strings, and percussions)
—————————————
Mixed and Mastered by Ardalan Payvar

لحظه ی دیدار نزدیک است- سهیل نفیسی

Katayoun

Recent comments

Kosar.hakimi

Mina Taghizadeh

Alireza Golestan

لی لا

Related tracks