Empatiden yoksun, kaba, bencil, ruhsuz
Çok kötüsün zaten, bataklığında sürt dur
Kapa pençeni sırtlan, pis pis sırıtırsın
Korkuluk diye dikseler seni güneşi bile kaçırırsın

Sevgili hayal gücüm, sevgili annem
Senin en sevdiğim yanın, merhametsiz oluşun
Ne de kesin, ne de hemen
Sesten önce kurşun
Geceden evvel kara
Ben bulamazdım böyle bir yok oluşu
Makarnanın yanında ekmek
Sen konuşurken tabutta dikkat
Bu binaları kim değiştiriyor ha
Nereden de çıktı şimdi bu cadde
Küçüğüm daha da küçülürüm elbet
Bir iğne bile delemez beni bir gün
Bir yağmur damlası dünyam olur
Sen yeter ki iste
Bir şemsiye beni boğar
Bir kedicik sefir olur
İsmini hep farklı söylüyor bir adam, değişiyor sesi, tonu
Çeşmeyi açıyorum, deniz hani
Bu sabahı kim çekiyor, şu çocuk tabii kesin
Sürekli bir el, sigara paketleri ve para üstü uzatıyor, karışıyor günlerin eli yüzü
Demin girmedim mi ofise, girdim
Peki Artvin’e nasıl vardım
Kırmızı bir yumruk duydum
Peki beni meclisten kim çıkardı
Dokuyor hayatı suçum, bir örümcek ağı kadar sessiz olup
Konya, Siirt
Erzincan, Bursa
Eskişehir, İzmir ölüm

Empatiden yoksun, kaba, bencil, ruhsuz
Çok kötüsün zaten, bataklığında sürt dur
Kapa pençeni sırtlan, pis pis sırıtırsın
Korkuluk diye dikseler seni güneşi bile kaçırırsın

Otopotre

Niçin gittiysen onsuz döndün
Geride neyi bıraktığını düşündünse daha fazlası büyüdü sende
Göğsünün üzerinde bir geniş gül
Suyun üzerinde ayağının izi
Gülümsedin sönmüş ormanın kara bakışına
Ancak çıplak bir insan böyle gülümseyebilirdi

İşler birikiyor
Bir buluta yağmur
Bir pencere kenarına yaşlı
Bir kadın kamburu
Elinde mangırıyla bir adam manavın önünde
Birikiyor poşete gelin yanağı armudu

Ayakkaplar birikiyor
Caminin ismi Ekber
Koca kapılı ve gotik
Başlangıç yılı 1680
Havada kahve kokusu
Bedesten ve sesler
Yem saçılan taşlar
Birikiyor kuşlar

Telefonlar birikiyor
Mailler, mesajlar
Masada evrak
Teklifler, fiyatlar
Sevişmeler birikiyor
Adımlar telaşsız
Şu vitrinin ışığı
Koca bir barajda

Bir köprü birikiyor, üzerinde yanmış bir geyik sonsuz
Halksızlık değil, tıkıyor yıldızlar soluk borumu
Çocuklar parka coşarıyorlar hemen
Bir köpek yavru biriktiriyor yanıma diyorum ki dinle dostum

Ölülerin de yanakları olur
Ve kötülerin de atları
Katiller de sevebilir
Nerede senin anneciğin
Güneş de ağlar
Şehir, kulaklığımı delip geçer
İşte bulabildiğim acılar
Ve bulunabildiklerim

Bir karanlığı okşamadık, öpmedik mi
Bir bıçağı ovmadık, silmedik mi
Karşılıklı iki duvar dibine çökmedik mi
Ellerimize şarap döküp
Şöyle yazmadık mı

Hayatın içindeyim
Hayalin dışında
Bunları yaşadım ben
Birbirimizi yaşadık biz

Birikiyor nar çiçekleri
Birikiyor lekesizlik
Ey nar çiçekleri
Ey lekesizlik
Silmedim beni dünyada olmayan
O o yere dansa davet eden sesi
Kaybolma ihtimaline karşın
Bin bir ölüme karşın
Her gün kendim çıktım çarmıha
Kendim avuçladım çivileri
Kendim çiviledim avuçlarımı
İzledim ve kaydettim
Saniye saniye
Kanaya kanaya
Hiçbir nefesinizi kaçırmadan
Sonra zincirledim boynuma
Ve bu sırada sizin ne yapacağınızı da izlemek
Ve anlamak fırsatını buldum

Peki ya siz? Ne yaptınız? Beğendiniz mi asılı duran ruhumu?

Bir Kışbaharyaz Günü

Bir Kışbaharyaz Günü (Akapella)

NEME YETMEZ

V1
Bir tas su, bir parça ekmek
aşk ve öç bilmem neme yetmez
bir toprak ev ve yalnızlık
sahi yalnızlık neme yetmez
Şu yollar şu ayaklar neme
Şu göğüs şu omuzlar bu baş
durup durduğumda sanki ne var
gözümün alabildiği neme yetmez
özmüş kültürmüş tarihmiş
Yunus diye görünen neme yetmez
estetikmiş etikmiş
anayasaya aykırı şiir neme yetmez
mutlulukmuş huzurmuş vermek 
vermek, vermek neme yetmez
uğruna döğüşülecek bir dertmiş
komşumun hâli neme yetmez

V2
Neme yetmez 'bir' ve 'elif'
Neme lâzım 'be' ve 'iki'
Neme lâzım bâtıl lisan
Aynı kökten gelirken Yunus'la
Neme yetmez bir mezarlık toprak
Doğmak, yaşamak, ölmek için
Güneşin ışığını yansıtan Ay'ı yansıtan deniz, yansıtsın seni
Neme yetmez yansın gövdemiz
Varsın gökler olsun yerle bir
Kafakâğıdımdan çıksın bir şiir
Adımın üstüne yazsam ya seni

Sen bir yetim ben bir garip
Neme yetmez bir köy evi
Selâmı varken selâm ehlinin,
Yüzlerce kez selâm dursalar
Kâşânelerde lüks arabalarda
Yok kıymeti hiçbir şeyin
Neme lâzım kancık şehir
Madem ölmekle bilinmekteyiz

NAKARAT
Neme yetmez
Eskiler öldü değil, yaşadı dermiş
Neme yetmez
Demek yaşamakla bilinmekteyiz
Neme yetmez
Yol hakkında konuştuk durduk
Neme yetmez
Ama konuşmadık asla yol üzerinde
Neme yetmez
Yeniler yaşadı değil, öldü diyor
Neme yetmez
Demek ölmekle bilinmekteyiz
Neme yetmez
Yol hakkında konuştuk durduk
Neme yetmez
Ama hiç konuşmadık yola layık mıyız?

V3
Bu bahis
neme yetmez bu bahir bu kahır
neme yetmez şahinlerden soralım
bilelim göğü hele bir
nedir ki bilelim mülk nedir ülkü
kalsın yemesin kürküm
çünkü sahip olduğun kadar aitsin
yük olduğun kadar ise yüklük
gürültüsüz, isimsiz büyüklük
ve merasimsiz güzellik
şanın şöhretin hepsi rezillik
gördüklerim neme yetmez
sordum
nasıl bir yaşam bana öğret
nasıl bir ölüm bilmek istiyorum
onca zaman arayıp durdum
kitap, adalet ve demir neme yetmez.

V4
Kötü haber: Sözüm kısa
İyi haber: Henüz bitmedi
Cümle lakırdı teori safsata
Sözün kısası neme yetmez
Bir at bir kılıç, zülfikârım
Sımsıkı bir yürek neme yetmez
Savrulan harmanların rüz-i gârı
Yaşanmamış aşklar neme yetmez
Tozlu bir yol, erik dalları
Yol ki bomboş, dikip nalları
Biz yetim kalmışız
Neme yetmez başım ayaklarım
Çıksam ya yola öpüp alnını
Çıksam tozu dumana katıp dörtnala
Neme yetmez aşk ve çöl
Alsam öç, çatıp kaşlarımı
Bir kızıl atla çakıl taşlarını ezsem
Nasibimi alsam ondan
Neme yetmez tek bir Allah
Neme yetmez hasbinallah

NAKARAT

ÇIKIŞ
(Walt Whitman)
İlahicinin yerine ilahinin kendisi ses verdiği zaman, 
Vaiz yerine vaazın sesi geldiği zaman, 
Kürsüyü yapan oymacı değil de, konuşmacı çekip gittiği zaman, 
Ben kitapların bedenine gece gündüz dokunabildiğim, kitaplar da benim bedenime 
dokunabildiği zaman, 
Bir üniversite dersi uyuklayan bir kadınla bebeği kadar inandırıcı olduğu zaman, 
Mezara işlenen altın, gece bekçisinin kızı gibi gülümseyebildiği zaman,
Kefilli sözleşmeli işler karşımdaki sandalyelere yayılıp benim içten dostlarım oldukları zaman, 
Onlara elimi uzatmak, sizin gibi erkeklerle kadınlara nasıl yaklaşıyorsam, onlara da öyle yaklaşmak isterim.


Altyapı ve Prodüksiyon: kvl

Albümü indirmek için:
https://yadi.sk/d/gnB5cXVnnRpoAg

devletli nesnedir aşk

19- Neme Yetmez

KAPANAN GÖZ

V1
Seni evsiz
seni yetim ve öksüz
seni nazsız seni sözsüz
seni sazsız seni özsüz
seni bunca yalpa
seni bunca nal şakırtısına
bigâne bırakan neliksire karın ağrısı bendim

bendim, niçin istediğini bilmediklerinin arzusu
bendim, kantar uykusu, kan ter bandosu
bendim, farkına vardığını sanadursun yumruklar
bendim, seni kokuşmuş çamur kılmak için bilenen yurdunda

-dur dinle- Türkiye'nin başına her kim geldiyse benim evladımdı
istisnasız pek çok şey beni evlâ kılmak için vardı
yeşilçam, arabesk, pop, rock, rap her ne haltsa 
bunlar sonucunda aşksız, şiirsiz, unhappy generation

diyalektiği çözdüm çözeli karşıtlar benim, koyunlar
kim cür’et eder çıkmaya karşıma benim, buyursun
sivilliği gömdüm, kalp boş, sarsılan beyin uyuşmuş
duyulsun cihanşümûl hükmüm kuruldu, bak

bir yanda yeni ve diri ekollerim marksizim, 
egzistansiyalizm, kapitalizim
bir yanda gene benim kalıtımsal din vaizim
ve özünü bariz yitirmiş aciz kültürüm
yağmacı batı'nın tacizi karşısında sana iki şey verdi:
susmak ve cennet müjdesi

seç beğendiğin hangisiyse
hep iki seçenek sundum sana zaten
zindan mukâbilinden zehrinden zıkkımından
he bir de dedim ki 
doğuyor osmanlı avrupa'nın tüm korkusu bundan
biiznillah arş çatlayacak sevincimden taassubumdan

ben büyüğüm tanrınızım zehir edeceğim hayatı size
ananız karınızı kızınız yaşlınız genciniz
hepiniz bir hiçsiniz hiç köpeksiniz benim için
acılar ve kan içinde geberip gideceksiniz

V2
Seni kandıran hep bendim
Yine kandırmaya geldim
Neyin var neyin yoksa çaldım senden
Kalmayana dek hiçbir şeyin
Tabii hazmedemedin önce.
Tekrar kazanana dek her şeyi
Yarattığım sisteme boyun eğdin
Gel al şimdi çaldıklarımı




İşte büyüdün ellerimde
Saydım sana verdiğim her lokmayı
Önce kafakâğıdını verdim eline
Kafanla var mıydı bir alâkası?
Sonra ruh-sat gerekti işte
Ruhunu almam için her bahanede
Ananı ağlatmak işi her kerhanede
Bana düştü piç, iyi dinle

Tanışmaya lüzum var mı? Ben seni, sen beni bilirsin
İnancının bedelini ödeyemeyecek kadar eziksin
Kendine taktığın bütün o isimleri ben uydurdum
Sağcı, solcu, Türkçü, şeriatçı, ah sen hiçbiri değilsin

Ben mi? Bilmez misin şahidinim, mabedin ben
Tenhada sen benimsin ben senin (hey)
Bana bulandı gökyüzün
Sana yaşadığını ispatlayan ben
O, şahdamarından daha yakınken 
damarlarında geziyorum ben

Elindeki silâhın markasına iyi bak: ben
Üstündeki ceketin etiketine bir bak: ben
Dün ev almak için elini sıktığın o adam ben
İnfaz edilen adamın üstündeki gastede ben

Mührü basıp oy verdiğin o politikacı ben
Pusuladaki diğer politikacılar da ben
Azmettirici benim, protokol ben, finansman ben
Kahretsin ki benim, sponsor ben, amirin ben

Her sıçtığımı yedin ezik, nedir garantisi
Yarın karın da benim olacak, piç gibi ağlarken sen
Ananda ve bacında da gözüm var, bil
Çoktan taklit ettim babanın imzasını

Durma, gel
Senden çaldıklarımı satılığa çıkardım
Almak için geldin
Benden aldıkların için şahit tuttum omzundakileri
Şimdi dizin kolun yara, elin yüzün kir
Dileniyorsun para, üstün başın borç
Altı üstü borç canım, ne var bunda

Tamam zâlim olan bendim
Ama sen de fena değildin hani
Önceleri iyiydin tabii
Önce herkes iyidir -haha-
Şimdi fena değilsin hiç de
Pabuçlarımı ters giydirdiğin günü hatırlasana haydi



Senin olanı sattım sana
Kendimden kattım biraz
Yeniden öğrettim isimleri
Bunu unut, beni unutma

Şiir mi? Bir aşüfteyi tavlamak için birebir
Onur mu? Daha geçen gün patronundan zam dilendin
Aşk mı? Yatağına giren insan sayısından ibaret
Şeref mi? Şansın yaver gitsin diye bana dua et
İrade mi? O bana ait, seninkisi bir avuç et
Ben Tanrınım, reisinim, kralınım, itaat et

Ya sen ne sandın? 
Önüne bembeyaz bir kâğıt koyup senden ruhunu mu isteyecektim?
Seni zavallı!
Bana düşen görev tamamdır, ya seninkisi? Aşağılık!
Cehennemin dibinde görüşürüz artık, eyvallah


Altyapı ve Prodüksiyon: kvl

Albümü indirmek için:
https://yadi.sk/d/gnB5cXVnnRpoAg

22- Kapanan Göz Tekrar Açıldığında

Başaramamak başarmaktan esasen önemlidir
Ortada bir yanlış varsa baş aramamak gereklidir
Aşamaz dağları, kaybolmayan gezgin
Taşamaz yağmuru almayan nehir

Aşk mı lâzım? Para mı, tevazu mu?
Şan mı makam mı yaş mı kan mı?
Git ve kal mı, hisset ve duy mu?
Sesimizdeki çatlaktan sark da hele bir gör bir

Hayallerine ulaştığında anlayacaksın ki azizim
Zannettiğin gibi değişmeyecek esasen hayatın
Birtakım düşünceler birtakım boşluk
Birtakım birtakım daha diyebileceğin yokluk

Boş ver tüm bunları Dünya dönecek gene
Güya gelecek, sen üzme bir kendini boş yere
Denemek var çok kere, diyecek birkaç kene
Hiçbiri anlamayacak nedir sana zor gelen

NAKARAT

Bir dostum var benim, bir de bitmeyen şu deliliğim,
Yalnızlığım ve el emeğim
İstemem değmesin kimseler

Belki Değil Mutlaka

A02- Dost, Delilik, Yalnızlık ve Emek

NAKARAT
Kristallerim mermerlerimi çiziyor artık
Zamansız Rodrigues ve zamansız ben!
Tutunduğum otobüs direkleri başkasının çıkıyor
Yine bol miktarda kâğıt boşanıyor şu dağın tepesinden

Rodrigues, onun saçları evimin perdesi
Gözden akan yaş problem değil de burundan akanı canımı sıkıyor
Rodrigues beni çenemden ve başımın üstünden yakalar
Rodrigues, kedilerin kulakları ne kadar da komiktir

V1
İşte faks makineme bir kâğıt daha sıkışıyor
Kahretsin ben böyle şeylere daima zarar veririm
Fakat onun narin kuvvetinden kağıtlarıma zarar gelmez
Ve insan haddini kendi kendine bildirir

Âşık olmak şimdilerde meşhur ve meşrudur
Üstelik Rodrigues’le birlikte bir evden çok uzaktaysak
Onun dizlerindeki küçük taşları ben toplarım
Buna karşılık arada beni yoklar
Ah tanrım

Ben bazen kahpe dünya! diye bağırırım
Rodrigues ise: fuck the world!
Fakat bu söylediklerim sizi yanıltmasın
O bazen parmakuçlarında yükselerek üst raflara dadanır

İnce bilekleri, göbeği ve koltuk altı
İşte ancak o zaman onun gerçek yüzünü görebilirsiniz
Cehennemde ateş olacağını sanmıyorum,
daha ziyade nem sıkıntı yaratacaktır

İnsanların sadece %100’ü filtrumlarını yalayabilir
Fakat bu en çok Rodrigues’e yakışır
Bak bu bilgi ansiklopedilerden değil
Bizim çıplaktır atlarımız, Rodrigues’le!

Saç ve püsküllerimizdir esas kıyafetlerimiz
Milenyumlardır söndürülemeyen bir yangındır galaksimiz
Ah tanrım

Kalçalarımıza kadar otlara batarız
Zamansız Rodrigues ve zamansız ben
Birbirimizin organlarını sayarız
Kameramız da denizdeki dalgaları saymaktadır zaten

Yine bol miktarda kâğıt boşanıyor şu dağın tepesinden
Rodrigues, onun topukları en pembe tanrımız
O halde toynağından öpsün seni Rabbim,
düşün ki kaç adım geri düşecek yazgımız?

NAKARAT
Kristallerim mermerlerimi çiziyor artık
Zamansız Rodrigues ve zamansız ben!
Tutunduğum otobüs direkleri başkasının çıkıyor
Yine bol miktarda kâğıt boşanıyor şu dağın tepesinden

Rodrigues, onun saçları evimin perdesi
Gözden akan yaş problem değil de burundan akanı canımı sıkıyor
Rodrigues beni çenemden ve başımın üstünden yakalar
Rodrigues, kedilerin kulakları ne kadar da komiktir

A03- Rodrigues, onun saçları evimin perdesi

Hiç kimseler aramasın bulmasın sormasın beni bu vakitten sonra
Neslim tükendi ve ben hala heykihey diyerekten çok gizli bir yalnızlığın peşindeyim Ve onun dehşetli katlanılmazlığında kendime güç bela yer ettim, ayrılmam oradan
Orada çoktan zehir zemberek zamklandı çiğ etim
Mekândan izafetim zamandan habersiz
O yüzden ziyadesiyle umurumda değil davet ettiğiniz o eşsiz cafcaflı dünya ziyafeti
Zaten kıyafetim uygun, sesim kabul, nutkum ve düşüm hazır değil henüz
İsterseniz yutkunup üzülürüz yapmacıktan tabi, işte üzgünüz
Tabi ki elinizdeki çatala ve bıçağa
İnkâr idrak ikrar ikram: pas ve sağanak
Ama yine de;
Vay ki bir sağsak ihanetin gizlice tesir ettiği şu zavallı çağa
Aş sundukça artan şişen azan doymaz açlığa
ve
Her ikisine birden kombinelenip yakıştırılmış çıplaklığa
tahammülüm yetmez, yer etmez bunlar mabadıma

Tabii ki bir bildiğim var
Korkup kaçar mıydı Pollyanna’lar öyle olmasa
Öyle olmasa bu kaçışın peydah ettiği cılız rüzgarla söner miydi hiç
bin yıldır yanıp duran mum
Karanlıklar umum, yine de boşa harcanmadı soluğum
Üf, dedim, delinmiş dağlara gerdiğim derime, üf, üf, üf… be…
Ve dünya devinip dönerek ay hizaya gelene dek üfleyip durdum.
Yani, avucumda duran tuz, öyle durmasın diye kabuğunu soydum yaramın.

İş bu ya;
Bütün aydınlık iyi ve güzel olan bize mahsus parya
Karanlık ve ona eş sünepe bir ışık düştü payımızaysa
Kabul etmiyorum, demek haddimize mi?
Bütün denilen o şey; şehvet, haset, nispet ve böylece birkaç et’ler sınıfı değil de nedir
Güvenmek göğermenin öncesi iyi de kimin iyisi iyi bu iyi
Nerede orası
Bunu bilse tüm suskun seyyahlar duracaklardı
Durup öyle susacaklardı,
ve ben de dünya kaçıncı yüzyılındaysa işte o yaşta
genç bir şair olabilmek için belki şöyle diyecektim:
“Onlar sustular
Kıyas hiçe sayar değeri çünkü, kısas eşitliği sağlar.“
Hadi sağlayalım:
Kurtar beni ey ölüm şu gömülü olduğum ömürden

A04- Yaşamak Sus

V1
Merhaba dünya, senin adım attığın yerdeyim ben
Acı tatlı bi serzenişle yaşıyoruz, geçip gitsek
Ezbere oynanan dokunaklı bi perdeyim ben
Bunun adı hayat… adı batsın her ne haltsa

Önce kimliğimi tutuşturdular kundağıma
Sonra hırs ve rekabeti aşıladıkça durmadılar
Altı yaşımdaydım ilk kez zulme uğradığımda
Mahallenin piçleri eğlenmek için oyuncağımı kullanınca

Durmadım ben, sinirimden çatlamıştım
Belki de epeyi kinciydim ama ruhumu satmamıştım
Başta havalı olmak için yapmadığım kalmadıysa da
Çabuk toparlandım ve arkama bakmadım hiç

Ucuz masallarla karşılaştım, asla kabul etmedim
Reddettim tüm kurumları hatta okula gitmedim
Kitaplar suyum oldu, yaşla sabır ekmeğim
Saçmaladım sanmayın siz, kaç senedir buradasın, he?

NAKARAT
Elinden gelmez bazı şeyler
Yine de olduğun yerden vazgeçme

V2
Hey dünya! Çeneni kapayıp sesime kulak ver
Seni karanlığa gömen gecede cesamet bulur bu laflar
Hayatı çok zaman bir ahmak olarak dolaşan ben
Uyanık kalıyorum bu uçurumun kenarında oturaraktan

Ayaklarımı sallıyorum şimdi bu yükseklikten
İzliyorum bir bıçağın saplanacağı yeri izlediği gibi
Aşağıda hissiz bir şehir ve süzülen hayaletler
İyi, çok iyi becerirler yaşamayı (gerçekten becerirler)

Ve aşağıda yaşadığım baş ağrıtan bir hayat
İşte şurada çocukluğum, büyük hayaller kurar
Fakat neydi kural? İnsan öğrenir sonradan
Bildiğimi sanıyordum da.. öğrendim çok sonradan

Şimdi soruyorum: ne benim kaderimi yazmaya karar verdi,
Toplum mu, ailem mi, devlet mi; kalem kimde?
Özgür olduğumuzu söyleriz bir bedenin içinde
Egzistansiyalist miyim ne! Rabbim, sabır ver.

NAKARAT

A05- Hayat

Mütemadiyen ağlamaklı
üstüste dizilmiş günlerin almaz aklı
Burada da kalmasak mı, der ayakları ve
Hiçbir yere sığamaz artık,
Tadamaz artık,
Duyamaz artık,
Göremez artık,
Aynaya bakar ve düşünür: “Başaramadık, artık yaşamasak mı?”

Elde kırık, yalnız bir umut
Hayatın ucunda hor görülmüş bir ruh gibi tek ve buruk
Dudaklar kan ve bükük
Kapalı perdeler ardında soğuk gözler sönük, görünmez ufuk
Gün biter mi başlar mı bilinmez böyle donuk düşler kurup

Renksiz ise gülüp ağlamak
Bir gülü kendi dikeniyle dağlamaktan farksızdır.
Özgür olmak başkası değildir hapis olmaktan
Yalnızca kendini değil, saçları da ağartır artık tan
Ve dökülür dudaklardan bir şiir çöplükteki bu artıktan.

Esir alamazsın beni sen, yalnız bir insan teslim olur
Azâd edemezsin beni sen, yalnız bir insan firar olur
İdam edemezsin beni sen, yalnız bir insan intihar olur
Terk edemezsin beni sen, yalnız bir insan şair olur.

A06- Deneme

Com back, sevgilim
Biri beni vurdu
Bunlar benim Lian’ı seri denemelerim
Ölüyorum ya da tanrılaşıyorum diyebilirim
Ben hâlâ Papa XVI. Benedictus’a dua ederim

Com back, sevgilim
Başımın arkasından vuruldum
Aubrey ile Kiko bize benzeyerek geçinsin
Kanım pıhtılaşmıyor
Sen Michelangelo’nun ayrıntılarısın
Merhaba Bayan Dünya, ben sizin asfaltlarınıza kefilim

Hörry up, sevgilim
Kanıyorum ensemden
Vücut ısım düşüyor bunu bir aksiyon filminde seyretmiştim
Ben ben sana sana ah güzel şeyler verdim
Ve senin de içine bir ‘evet’ koymuşlardır
Bir köpek gibiydin harika ve tüm uyuyuşunu ezberlerdim
Ah ne kutsal görevdir yorulmak, bir kedi için

 (O kadar narinsin ki, sim terlersin
Lezbiyenler yumuşacıktır, sen de öylesin)

Com back, sevgilim
Kurtul külotlu çoraplarından
Ambulansları kana boyadım, bunlar büyük düşünceler
Ve bunlara sahip olmadığına sevindim
Birden hatırladım, ben bir boşluğa sahibim

Com back, şévğîlîm
Saat on ikiyi geçti.
Ve sen Sokrates’in mozaik sakallarısın
Orijinim sabit değil ve ölümü çözemiyorum
Ne de hoşnutsuz hücreler çıkıyor basiretimden
Ve anabaşlığın detayları yüzümden düşüyor

İşte bunlar buzlardan sarkan tanrı sakalları
Ben bir meleği yardımıma çağırdım
Ve o gelmedi.
Böylelikle bir melek kalbimi kırdı
Sonra uykumda, her şeyi mahvettiği elleriyle bana dokundu
Her şeyi mahvettiğimiz ellerimizle birbirimize dokunduk

 (Ve buzulları kana boyadık
Bunlar büyük düşünceler.)

Şimdi gel biraz daha öpüşelim seninle
Çünkü Azrail herkese
en sevdiğinin kılığında gelirmiş son nefesinde

A07- Com Back

Bizi kötüden vazgeçirme, süperken süperler
Kanat çırpmaktan vazgeçer kuş üzerler giderken
Ya gemiler giderse ya denizler biterse?
Çiçekler ne güzel şey ne güzel şey çiçekler

Rabbim ayrıca o camdan yarattığın her yürek
Gün gelip kırılacak beni hemen affet
Rabbim bir kör olarak elimde gözbebeklerim
Öldüğümde tiren yıkılır şu ipekten kelebek

Nasıl da yorumluyorum şu zenci atı geceye
Büyük sözler tamamlayıp sordum sarı çiçeğe
Bir isa bakardı söylemezdin anlardım
Şimdi birlikte tamamlıyoruz kanı yeleğe

Şu kiliseme indiğin bayramı kutluyorum
Zaten ben en çok da bu fotoğrafı suçluyorum
Bir dulu öpüyorum ah onu kokluyorum
Bir bal mumu nezaketiyle canımı yokluyorum

Ah rabbim hicretlerime gereklilik var
Istersen köşke çekil ya da sever gibi yap
Alnımda düşünürdüm nerem kanıyor
Adını bilmez bi kumruyum geberdiğim an

Yine de kılıç vurulmaz bir çiçek tanıyorumdur
Ya da eşimi bu günlerde gizlice arıyorumdur
Ve büyük sözler gibi birbirimize varıyoruzdur
Fakat hiçbir yere girmiycek yarı yolum bu

O padişah bugünlerde mermilere doysundur
Çünkü ben senli sensiz bir ölüm tanıyorum
Toynağından başucuna tanıdık bir ölüm bu
Benden çok mermi var kim ölür tanıyorum

A08- Bizi Kötüden Vazgeçirme

Hey canım hayat
senin ben ismini ilk kez aç yattığım çok yağmurlu bir akşamda
bu bulutların kimlerin baraj kapaklarında kapana kısıldıklarını
ve böylece kurumaya mahkum edilmiş avarları
düşündüğüm anda gürleyen gökten işittiydim
önce üzüldüydüm zor ettiydim sabahları
seni daha evvel tanımalı bu sırrı çok önce çözmeliydim diyeyse de
sonra sen söyledin ve bende anladım ki matem cenazelere yaraşırdı
bizim olan için ise mücadele etmek gerekliydi
artık bir döğüşümün olmasına gayet sevinçliydim

Senden dinleyeceklerim sana diyeceklerimden fazla değil
bilirsin halk ürkütülmeden uyandırılırsa aşka gelir
arza değer ne başım ne naaşım o salt umudum
ey dipdiri meyyit senin adına hayaller kurdum

Şimdi, şuracıktan atlasam nerlerimden kırılırım
şimdi, şuracıktan biraz hüzün damıtamaz…
ah neyse..
Gökten gene düşerse böğrüne saplansın diye adem’in.
ben hep minarelerin mızraklardan esinlendiğini hayal ettim.
en çok da burada yanıldığımı.
iki elim ve bir başımı
ve nehirlerin de bir gün kuruyabileceğini
asla kabullenmedim

Yine de
çapaya giden kadınlarımız var bak hey
yüreği torna tezgahlarında işlenmiş abilerimiz
mensubu olduğu dünya görüşünü sahiplenmiş kardeşlerimiz
ve bunla beslenen smokinler, görüyorum, hep kan dişleriniz

Biz de biliriz en az bir bel kadar siper neye yarar
ama bilmekteyiz ne ulyanov’un ağabeyine ne fanya kaplan’a yapılanlarda haklılık var
seni avuçlamak
sarıp seni bağrımıza dökülen kurşun sarmalamak
Koşun çocuklar koşun sabah üzerimizden gidiyor hem bizi harcamadan

Nakışlanmadan derimize hak analarımızın ahşap kasnaklarında
ve putlarımızı kırmadığımızdan pot kırmaz tiranla doldukça çevremiz
ürkekliğimizi gizlemek için
bir peygamber ile sürekli aramıza
koyacak farklar da buldukça biz
elbet bilemeyiz hürriyet nedir
çünkü
bırakmaz ki bizi coşalım
dışımızda kurulan değil asıl içimize kurduğumuz sistemimiz

NAKARAT
Hey canım hayat, sen en duru sanat
çok ıssız tavaf, tek kurulu saat
sen albatros, uçarken dans eden kanat
en az uçurumlar kadar güvenilir,
vahalarca sıcak

V2
Şu arz ve arş tanımaz yüreciğime inen vaat
Gel kalabalıkları bırak, ben bıraktım bak
çünkü tek bağışlama mücadelemizi durduramaz
Yahu korkmak da ne
sade bedenlerimizdir görünür olan
Gazlı bez ve bandajlar değil mi ki korniştir
Bir kuşun göçtüğü ağaca öncesinde kaç tanesi ilişmiştir
Yapabileceğimiz en iyi iştir bu dünya da ormanlar suvarmak
Sonra sana avuçlarımdan biraz çiçek ve solgun yüzler toplarım hayat

NAKARAT

V3
Şimdi hangi silahı tutsam, önce bana doğrulur.
Hangi kadını öpsem sancısından biliyorum
tüm cihanı doğurur
fakat
Bana tandırlardan ekmek kokusu değil, bana kükreyen alevler.
kanatlarıyla içinde bulunduğu kafesin anahtarını takas eden
kuştan bahsettiydiler.
işte beni de cezbeden budur.

Altyapı: Seramed

B01- Hey Canım Hayat

B02- Sigara ve Namaz

V1
(Mende sığar iki cihan, men bu cihana sığmazam)

Çünkü, cihan benim içerimde
Ben cihanın içindeyim, tadarım da içerim de
Bir yerinde küfür bakî, aç yatarlar diğerinde
Kaç yazar bu, kaç paran var, kâşeneler düzeninde?

Sığmazam çünkü ceset değilim, sağduyum var
Hissederem hırsızı, bel’amı, katillere bak!
Bak burada ne var? (Para) Kalk put yap hemen
Fakat adına demeyiverirsin lat, uzza, menat.

Şu cismin içindeki mânâya sığmazam
Materyalist der bana da huriyle hesap yapar
Aklı değil nakletmeyi ulvi bi görev sanar
Ben muhammediyim. Şii, sünnilik sana kalan

Cüzzî bi rakamla yap faiz geliri
Bundan kâr elde et, hani bu caiz değildi?
Tabii hemen buna uygun bi vaiz belirir
Muhammed’in bahsettiği o hain kim peki?

V2
(Yersiz yurtsuz cevher menem, hiçbir mekâna sığmazam)

Halk yönetilmez halka yönelmektir vazifeniz
Halka yönelmek değil mi ki zaten Hakk’a yönelmektir
Bir milyar insanın rızkını yediniz doymadınız
İbadet deyip dünyayı cehennem ettiniz korkmadınız

Kaldır başını seccadeden
Tabii kaldıramazsın yoksa alimallah deden ne der
Yan komşun kiracı ve kucağında yetim bebek
Aç muhtaç evet fakat isyan etmez
Çünkü
ahirette dediler ona hep adalet

Şu cihanda sana bak ne güzel öğütler vardır
Siz her şey bizim dedikçe direnir örgütler artık
Yükseldikçe Kisra’nın tahtı ölümler arttı
Fakat biz inandık davamıza dönülmez artık

O salat edenlerin vay haline
Çünkü saklandıkları yer kâşaneler
Kaç kere mauna ortak olup ah aldınız
İsyan edip ayaklanmanın tam vaktidir

V3
(Hem sedefem hem inciyem, sırattan da geçiciyem)

Çünkü müminin yoludur sırat-ı müstakim
Kafir üreten molla dolu, firar eder beyin
Daire zengini ev sahibi binayı süsledi
Sonra mülk allahın dedi ve kirayı istedi

V4
(Yertsiz yurtsuz cevher menem, hiçbir mekana sığmazam)

Kapitalizm abdesti bozar mı hocam
Hayır evladım suyu yüzüne bolca çal
E böyle israf olmuyor hocam
Hayır Allah vermiş kullan demiş hem istediğin kadar

Altyapı: Lluvia

B03- Cihana Sığmazam

V1
Ağlama yavrum
Ağladığın yerlerinden öperim seni
Sana umudun bir kuruntu,
sana umudun avunduğun bir masal yurdu olduğunu zırvalayadursun
Hüznün ve öfkenin seni yorduğu şu kan kusucu hayat
Bu puslu bu kalburüstü diyar
Ram bürüsün, diyor bırak
Sana mı kaldı düşünmek halk sürüsünün altüst olmuş eşrefliğini
Hem bak görüntü berbat
Gözlerini kapatma yavrum bilakis büsbütün karart

Bizler ki değil miyiz?
Dibine değdiğimiz bir şiir
Dinlediğimiz türkü
Ve bir başkasının hüznü ile canına jilet çekebilen
Ve din dediğimiz küfrü bin kere bine bölüp ufalamadan
Ne Karacaoğlan’ı ne Şeriati’yi ne Mayakovski’yi sevebilen
Bir güzelim cihan düşü ile
Mezara girmek şöyle dursun adım atamayız eve bile

Bu yüzden kanama yavrum. Kalk!
Kanadığın yerlerinden sen olurum. Bak!

V2
Bak, bu alemde umudu olmayan daima sömürüldü
Galiba üzüldüydün hâline, kalk bir bak ölüm buydu
Körkütük uyur bulduk halkı evde, dini de bölük pörçük
Birleştirelim istedik en baştan hırkamızı söküp diktik

Üşüme yavrum, güneşin yakmayacağı bir barış yurdu hayal ettik
Ve vadetti tanrı bunu bize, ardından vefat etti
Vefa neydi? Her hâlinden belli, keza siyasetten bıktık
Selâ vakti veda ettim keramete. Selâmetle…

Ve rahmetle anıyoruz artık, düş kurup dik duranları
Gördüğü tüm rüyalarla söz verip sır tutanları
Ve adını anmaz asla bu halk büsbütün kül yutanların
Baştaki herkesin palavra üslubu süslü lafları

Yine de sen üzülme yavrum, hüzün hırkam olur
Direnmekle övünürüz biz burada ölüm vuslat olur
Gözüm hırsla dolu benim, dönüp kaçmıyorum, gelin!
En büyük kötülük susmak olur, burada haydi, durma konuş!

Bizim kuyularımız şiirle dolu, atılırsak içinde umut
O gün de Yusufla konuşuruz, en dipte siyerler okur,
Ve yerden bir kâğıt kalemle taşarız, yavrum,
Biz taşarız ve işte o gün bir şeyler olur

B06- Küçük Devrimci

Tövbeyle düzene girecek bir hayat umut ettim
Yanımdan kalkanlar yerinden oldular, budur derdim
Tek isteğim bir tefsirdi, tek ki huzur versin
Ben buna hayat derim, sense umut dersin
Unut dersin tüm bunları, artık unut gitsin
Buruk keşkelerle durup düşünmekse bütün hepsi
Hayatım bir ölünün anlam arayışıyla bütünleşsin
Çünkü ne zaman tövbe etsem tanrım, gülümsersin
Yükümü çeksin katırlarım, birkaç sene yükümü çeksin
Pişsin aşım, dönsün değirmen, tutunabilsin,
Hayat deyip hayat verdiklerim önünü görsün
Üstünü örtsün sevdiğinin, gönlünü etsin
Yönünü bulsun, önünü görsün, hatta bugünü bilsin
Beni her hatırladığında bir köpeğin yüzünü sevsin
Bu kadar ağır yükün altındayken yükümü çeksin,
Katırlarım, çünkü ne olursa olsun üzüleceksin

Altyapı: eflatun

B10- Yükümü Çeksin Katırlarım

Zararlı bu, zararlı mevsim
Nüksediyor bugün bu nefsim
Dolandım toprağı en ince ayrıntısına dek,
zamandı sezdiğim.

Kaslı bir kol, nasırlı eller
bastırıyor, çelimsiz gövdem
Dayanamaz buna, var mı kurtulan?
Var mı bir yol, kaçıp diretsem?

Hayır, çoktan yazıldı kader
Değiştirmeye vakit mi var hem
Kısıtlı sürem, adım gibi biliyorum
Adımı yazabiliyorum: Yakînî Mahşer

Her eşrefin varmış saati
Benimkisi eşref saati
İnandım böceklere inandım
toprağa inandım o kadim suya; tabii

Ömür dedim bir of çekişe
Teşekkürler o nasırlı ele
Fazlası zarar olur, fazlası endişe
Fazlasıyla zarar o geçmişe:

Ey toprağın kamburları
Ey en yanlış doğru
Öldürüldünüz ama kan durmadı
Belki de tek kaldım, doğru

Kanınızla gövdemi suladım
Beni büyüttünüz, hep en yukarı!
Beni beslediniz, cinlerinizle
Size de inandım, ölmeye susadım!

İnandım, gene inanırım
Ne de güzel söyledin şiarını
Söz söyledin, şiir dinledim
Özledim onu. Öz’ledim o yuvamı

Oyalandım yıllarca bu toprakla
Dedim, bu toprağa bir de yük olmak var
Korkak olmak var, ki korkaklar
Her şeyden korkar, bir Hak’tan korkmaz

İnandım, ey gök! inandım işte
Bu toprağın içindeyim karanlık her yer
Yine de inandım, varsın ve oradasın
Yağmur senden, karanlık senden.

Kaderim buymuş dedim durdum
Annem toprak, babam çiftçi
Annemmiş meğer benim asıl yurdum
Gök’müş onu alanın ismi

Üstümde koca Gök, göğün altında
başka ağaçlar yaşar gidermiş
O ağaçlar ki ağlarmış doğum ânında
hüngür hüngür, sonra yaşar gidermiş

Yaşam bir dertmiş, ağaçlar ağlarmış
Bir süre sonra kurur ve yaş da kalmazmış
Bir yaştan sonra pınarlar kurur
Kurumazsa da gövdeni baltalar yararmış.

Ben ise daha doğmadım
Ben toprağın en ince ayrıntısıyım.
Bu hikâyeler bana hediyesi toprağın
Ben karanlık içinde kan kırmızıyım.

Seziyorum o vakti, seziyorum afakı
Vakit erişti mi, geliyor mu tan vakti?
Nasıl olur halim? Doğumum azami
Sabır doluyor, vakit buluyor akşamı

En kutlu doğumdur benim doğumum!
Çünkü sırtımda toprakla doğarım
Bir yüce şeyim ben, ben bir tohumum
Hüznü gövdemde taşır ve sorarım:

Ey ağaçlar, siz koca ağaçlar
İçleri kupkuru, dışarıdan yaşlar
Siz, el ve ayaklarınızı inkâr ettiniz
Damlarken Yukarıdan yaşlar.

Zararı bul, zararı hesapla
Yağmasa da kararlı hudutlar
Birleşecek sonunda bu dünya
Birleşecek tohumla bulutlar

ÇIKIŞ
Anladım farkı neden sonra
Tohumdan başka şeymiş bitki
Bu küçük deli fişekteki
Ne ki? Ağaç mı allı pullu
Yoksa ayrık mı, başak mı ki?

Kim bilecek… kapalı kutu
Ama bulut, yağmur bulutu
Gelir kararır nerdeyse
Tohum altta nefes nefese
Kulağı gök gürültüsünde.

Şiir: Melih Cevdet Anday “Tohum” ile “Teknenin Ölümü”

C02- Tohum

01- ÂN

Direndiğim ân elimi yüzüme götürmüştüm
Yağmur yağıyordu. Perde 1 – Yağmur yağar
O şarkı çalıyordu – Fletta ofan af mrrr
Basit zaaflar hiç çekinmeden büyük felaketlere yol açabilir.
Tanrı da böyle işler
Top sakallı yaşlı bir ozan da.

Bir gün aynı şarkı çalar
Ve her şey boktanlaşır
Ey hafifmeşrep yağmurlar,
Islanıyor saçlarım!
Bu yağmurların piyanolarla bir ilgisi olmalı

Bu yağmurların seninle bir ilgisi var
Bu kısır döngü ah, ümitsiz termodinamik
Çünkü senin toplumları karıştıran bir yüzün var
Ve kalabalıkları peşinden koşturan ihtişamlı yalnızlığın

Artık saçlarım dökülmesin, otobüsleri karıştırmayayım
Yoksa hasta olacağım yağmurlar,
Hasta olacağım yârim.
Hasta öleceğim sonum bu
Belki de bu yağmurla sevişirken korunmalıydım
Ama bu, denize şemsiyeyle girmek gibi olurdu

Kahrolası halüsinatif yağmurlar!
Perde 2 – Oldum olası ben.
Çünkü tüm hastalıklar kapitalisttir ilaçlar kadar kapitalist
Çektiğimiz tüm acılar işte bundan
Artık şüphe duymayayım yalnızlığımdan

Biliyorum şu göğün ardında çok daha yüce bir şey var
Şu güneşin ve ayın, şarkının ve yağmurların
İşte! yıldızların ardında utangaç bir tanrı var
Bizimle tartışacak kadar rahat değil hayatı

Ki hududumuz çizilmediyse onunki gibi
Ya da güzel bir kadının vücudu gibi
Siyasî sınırlarımız da kabul görmez devletçe
Çünkü kahrolası güzellik özgürlüğün kendisinde
Artık delinmesin kum saatim, dakik çalsın alarmım!

Şarkı biter tanrı ölür sen kalırsın
Son perde – Yazık
Felaketi olur yaşlı ozanın
Bir zaaftır o yasa
Ve tüm yasalar artık.
Bense aynen yakınım, ayne'l yakîn.

Yağmurlar, o kadar safsınız ki sizi yalayabilirim
Mürekkebiniz bana dermanlar çizsin
Çünkü en güzel derdimdir ıslanışım
Finita la comedia! Elimi yüzümden almışım.

Hayat çok kısa!
Gidip biraz daha uyumalıyım.

Bir Gün Aynı Şarkı Çalar

01- Ân

02- DEVLET VE ROMANTİZM

Güvezden seken mermi, küvetten taşan kan.
Şu heykel, metropol. Şu ipekten kelebek
Trajikomik saçma çünkü kan damlıyorum ben.
Şu çağın tabancasına göğüs gerdim kırıldım
ah göğüs germek.

Yine de içimde nişanalabiliyormuşum duygusu
Ki onun için daima mahpustur şu sinemdeki yürek
Elbette Rimbaud elbette Mayakovski
Menşei cennet ehlî Karac'oğlan, elbet!

Elbet Hasan Basri yoksa, aşka göğüs germişse köpekler
Göğsündeki kemiklerin bir önemi yoktur.
Mümkünümü almışken şu edepsiz heykel,
Nasıl olur da hâlâ gümüşlerle yontulur!

Öyleyse şimdi bu mahpustan tam gövdenize nişan alsam
Ve gözlerinizde biriksem bir gece bayım
İhtimal ki kalbinizde açacağım ufacık bir delik
Varsın kaçmak ya da sığınmak size kalsın

Sonra işte Sahra ya da mağara ve Allah!
Sanıyorum ki daha önce de görmüştünüz bunları.
Şimdi siz çarmıhtaki İsa gibi uzanmışken yatağınızda
–ne büyük meseleler yaptınız acûl hayatlarınızı–

02- Devlet ve Romantizm

04- KANSER KAVUŞMALARI

Kanser vardı ölüm var Allah var olacak
Çünkü korkuyordun çünkü gözlerin pardı
Şiir ezberler gibi dua ettin o gece
Benimse Allahımın yanında örgütlerim vardı

Seninle geceye dair aynı ipe de dizilebilirdik
Fakat uykusuz geçen yağmurlu bir gün yaşandı
İzin ver bu kez
Ben rahimden değil karından doğdum
Onun içindir Werther’in doğum sancıları alnımda
İzin ver ki kızım rahminden doğsun
Kays'ın sancıları savrulsun alnında
Bir terörist de Türklerden çıksın sevgilim.

Nasılsa ki ezberlediğin şiirdi seni o gece kurtaran
Beni de öldürecek olan saçlarımın arasındaki yağmur
Ama elbette unutma
Her yağmurlu gecenin çekilmiştir fotoğrafı
Ve Tanrının lütfudur her yağmur.

04- Kanser Kavuşmaları

05- SEVİ SENİYORUM
Hastanem var, anlıyor musun?
Adam paltosunu giyerken komodinde duran silâh
Yağlı urgan, işte filimler tam burada durdurulur.
Bir mahpus sigarasıyla seni düşünüyorum.

Gözlerinde dizilmekte beni büyütecek dert.
Bugün benim cesedim sen olacaksın bir düşünsene
Şu perdeler açılacak ve gurbet sığacak odacıklarına
Küpelerini tutturacaksın etine, biliyorum.

Tanıdığım bir Fransız var ya da onun gibi bir şey
İlkel dertlerim var benim nenennem Elif'in kağnısı.
Bunun için dik açılı şu duvarımdaki Kur'an
Hükümet beni sana ulaştırıyor, geliyorum.

Yanakların avuçların ve dahi dizin topukların
Şiirlerde daima pembe olarak zuhreder
X şeklindeki çarmıhın için sana elbiseler dikiyorum.
Unutma sevgilim, cellatlar sağır ve dilsizdirler.

Ey yirmi iki gece kapısında sabahladığım
Ey kızımın annesi, ey göğün kavgası
Meskûn mahal, mahzun vatan, tabiatsız yurdum
Şimdi ne desem ilkel olacak yine de sevi seniyorum.

NAKARAT
Sanki gökten bir sel düşer
Ah, kalbi görse dil susamaz
Hâlim öyle, der, bir türlü olmaz olmaz olmaz!
Yaranın içine eğer Yaradan yazılmışsa
Tuz bastığım gibi bir put daha
Ah bir put daha kırdım anla

05- Sevi Seniyorum

10- ENE'L HAKK MİNE'L AŞK

Dişlerinin arasında çatırdar kemiklerim
Yârim!
Bak tarihî şeyler oluyor memlekette
İsmail de sırf sana rastlarsa diye şık giyiniyor.

Tabii ya bugün cuma geç çıkacaksın
Salma zülfünü ve dahi ben duvarlara toslarım
Belki bu duvarları aklım alırdır diye.
Aklım alır da ben de işte öyle şey yani
Bir dönem külttün kült İsmail de biliyor.

Kaşlarını çattığın beri ben yüzüm düşüyor.
Yârim!
Otomatiğe bastım gel
Ben çıkamıyorum bu tek odalı mağaramdan.
Kara sevda sana bana ah aklım almıyor.

Peki peki niye İsmail'in yanında üşüyorsun da işte benim yanımda yoksun bile?
Ben babannemden görmüştüm iyi bilirim
Güle bakmasını Gül büyütmesini
Yârim!
Benim durumum vahim
Hakkımda konuşulunca neden sesler alçalıyor.

Ellerini sürttüğün kalorifer petekleri
Yol çizmiş gidiyor gidiyol yor çizmiş.
Bembeyaz kızların tül etekleri
Yârim!
Ceplerimiz ellerimizi ısıtmak içinmiş.

Yerlere gerekli baş vurarak sevgilim
Seni de açıkça almış olacağım kavmime
Ah okulçıkışlarında düşerken şüpheye
Öte yandan kuşlar beslesin bizi
Yârim!

Bana istenmediğim şarkılar söyletiyorsun
Yârim!
Sergilediğin krizlerle ve karakomedinle
Varoluş varoştan geçer ve sen, İsmail'le
O gün iyi ki gördüm seni keşke görmeseydim.

KvL 2

Popular tracks