کاراتون عالی هستن واقعاً. 

دمتون گرم که با کاراتون حالمون رو خوب میکنید

www.facebook.com/shamlou23
در قلمرو شعر 


فردا تمام را سخن از او بود. ــ
گفتند:
«ــ بر زمینه‌ی تاریکِ آسمان
    تنها
        سیاهی شنلش نقش بسته است،

    و تا زمانِ درازی
    جز جِنْگ جِنْگِ لُختِ رکابش بر آهنِ سَگَکِ تَنگِ اسب
    و تیک و تاکِ رو به افولِ سُمَش به سنگ
    نشنیده گوشِ شبْ‌بیداران
                                   آوازی.»

 

تنها، یکی دو تنی گفتند:
«ــ از هیبتِ سکوتِ به‌ناهنگام در شگفت،
    از پشتِ قابِ پنجره در کوچه دیده‌یم،
    انبوهِ ظلمتی متفکر را
                             که می‌گذشته است
    و اسبِ خسته‌یی را از دنبال
                                     می‌کشیده است
    و سگ‌ها
    احساسِ رازناکِ حضوری غریب را
    تا دیرگاه در شبِ پاییزی
                                لاییده‌اند؛
    زیرا چنان سکوتِ شگرفی با او بر دشت نقش بسته‌ست
    کآوازِ رویِشِ نگرانِ جوانه‌ها بر توسه‌های آن سویِ تالاب
    چون غریو
    در گوش‌ها نشسته‌ست!»

 

□

 

یادش به خیر مادرم!
از پیش
در جهد بود دایم، تا پایه‌کَن کند
دیوارِ اندُهی که، یقین داشت
                                 در دلم
مرگش به جای خالی‌اش احداث می‌کند. ــ

 

خندید و
         آنچنان که تو گفتی من نیستم مخاطبِ او
                                                           گفت:
«ــ می‌دانی؟
    این جور وقت‌هاست
    که مرگ، زلّه، در نهایتِ نفرت
    از پوچیِ وظیفه‌ی شرم‌آورش
    ملال
        احساس می‌کند!»


shamlou.org 


احمد شاملو، در شب " فردا تمام  سخن از او بود "  دشنه در دیس


زیباترین تماشاست
وقتی
شبانه
بادها
از شش جهت به سوی تو می‌آیند،

و از شکوهمندیِ یأس‌انگیزش
پروازِ شامگاهی‌ دُرناها را
پنداری
یکسر به‌سوی ماه است.



زنگار خورده باشد و بی‌حاصل
هرچند
از دیرباز
آن چنگِ تیزْپاسخِ احساس
در قعرِ جانِ تو، ــ
پروازِ شامگاهی دُرناها
و بازگشتِ بادها
در گورِ خاطرِ تو
غباری
از سنگی می‌روبد،
چیزِ نهفته‌یی‌ت می‌آموزد:
چیزی که ای‌بسا می‌دانسته‌ای،
چیزی که
بی‌گمان
به زمان‌های دوردست
می‌دانسته‌ای






شاملو، شبانه  " زیباترین تماشاست " از دفترِ دشنه در دیس

من درد در رگانم

حسرت در استخوانم

چیزی نظیر آتش در جانم پیچید

سرتاسر وجود مرا گویی چیزی به هم فشرد

تا قطره ای به تفتگی خورشید جوشید از دو چشمم

از تلخی تمامی دریاها در اشکِ ناتوانی خود ساغری زدم


(احمد شاملو- با چشم ها (شعر آفتاب | Ahmad Shamloo- Ba Chashmha (Aftab)

اي شاخ گل که در پي گلچين دوانيم
اين نيست مزد رنج من و باغبانيم

پروردمت به ناز که بنشينمت به پاي
اي گل چرا به خاک سيه مي نشانيم

آزمودم عقل دوراندیش را

▨ نام قطعه: غمگنانه‌ترین نجابت جنون
▨ شاعر: مهدی اخوان ثالث
▨ با صدای: مهدی اخوان ثالث
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
در این برنامه می‌خواهم از جغرافیای غمگنانه‌ترین نجابتِ جنون، چند کلمه برای شما حرف بزنم.
غمگنانه‌ترین نجابتِ جنون در قلمرو زور و زر و عقل‌های مزدور و زبون
به مثابۀ فریاد و فغان‌هایی پر دریغ و درد از دوردستِ کویرهای حیرت و هیهات
در خاموشنای تاریکیِ بی‌فریاد
آن هم در روزگارهای تاراج و صلابت و سلطۀ زر و زور و بیداد 
و زمانهٔ جداییِ دردناکِ فضیلتِ عقل از شرف و سلامت نفسِ انسانی 
که پذیرفته‌ترین توجیه و تعریف عقل در بدیههٔ جاری، مثل بدیهیات رایج روزگار
تلوّن، حیله‌گری، قلاشی، قلابی و فرصت‌طلبی‌ست
و غلبه‌جویی به هر قیمت و وسیله‌ای که ممکنه
هوشمندی و فراست، معنی متداولش خویشتن‌پرستی و کسب توانایی و توانگری‌ست
از هر طریق که ممکن باشه
و فضایلِ عالی انسانی، غربت‌آلودترین ایامِ اسارت خود رو در نومیدی از هر شش‌جهت می‌گذرانند
و فریادشان ضعیف‌ترین ناله‌های نشنیدنی زمانه‌ست
و بی‌شنونده‌ترین افسانه
محو و فراموش، در هیاهوی بی‌حد و کرانه



گوید ار دیوانه گستاخ و گزاف
تو مکن از سرکشی با او مصاف

آن‌که اینجا مست و لایعقل بوَد
بی‌قرار و بی‌کس و بی‌دل بوَد

تو زبان از طعنهٔ او دور دار
عاشق و دیوانه را معذور دار

خوش بوَد گستاخیِ دیوانگان
خوش همی سوزند چون پروانگان
(عطار)
▨
مهدی اخوان ثالث
متخلص به م. امید
بخشی از اجرای مهدی اخوان ثالث در تلویزیون، به سال ۱۳۵۹

مهدی اخوان ثالث | غمگنانه‌ترین نجابت جنون

▨ نام شعر: رقصِ ایرانی
▨ شاعر: سیاوش کسرایی
▨ با صدای: سیاوش کسرایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــ 
در پوستر، سیاوش کسرایی را می‌بینید به همراه دخترش بی‌بی
______
چو گل‌های سپید صبحگاهی
در آغوش سیاهی
شکوفا شو
به پا برخیز و پیراهن رها کن
گره از گیسوانِ خفته واکن
فریبا شو
گریزا شو
چو عطرِ نغمه کز چنگم تراود
بتاب آرام و در ابرِ هوا شو
به انگشتان سَرِ گیسو نگه دار
نگه در چشم من بگذار و بردار
فروکش کن
نیایش کن
بلورِ بازوان بَربند و واکن
دوپا بر هم بزن، پایی رها کن
بپر، پرواز کن، دیوانگی کن
ز جمع آشنا بیگانگی کن
چو دودِ شمعِ شب از شعله برخیز
گریزِ گیسوان بر بادها ریز
بپرداز
بپرهیز
چو رقصِ سایه‌ها در روشنی شو
چو پایِ روشنی در سایه‌ها رو
گهی زنگی بر انگشتی بیاویز
نوا و نغمه‌ای با هم بیامیز
دلارام
میارام
گهی بردار چنگی
به هر دروازه رو کن
سر هر رهگذاری جستجو کن
به هر راهی، نگاهی
به هر سنگی، درنگی
برقص و شهر را پُر های‌وهو کن
به بَر دامن بگیر و یک سبد کن
ستاره دانه‌چین کن
نیک و بد کن
نظر بر آسمان سوی خدا کن
دعا کن
ندیدی گر خدا را؛ بیا آهنگِ ما کن
من‌ات می‌پویم از پای فتاده
من‌ات می‌پایم اندر جامِ باده
تو برخیز
تو بگریز
برقص آشفته بر تارِ ربابم
شدی چون مست و بی‌تاب
چو گل‌هایی که می‌لغزند بر آب
پریشان شو بر امواجِ شرابم
▨
سیاوش کسرایی
سوم اردیبهشت ۱۳۳۲
از دفتر شعر آوا
ـــــــــــــــــــــــ 
پی‌نوشت: متن فوق از روی صدای شاعر پیاده شده و با نسخهٔ چاپ شدهٔ شعر، کم و بیشی‌هایی دارد.

سیاوش کسرایی | رقص ایرانی

Surface World

New Age Meditation Music #6

Chill Dream State

Life went on without you. Of course, it did. Of course, it does. It was just an ending, they tell me, not the end.
— Lang Leav, Collision

جواب یک سوال دو کلمه ای

شعر و صدای مهدی اخوان ثالث، موسیقی مجید درخشانی - قاصدک

احمد شاملو، در شب " فردا تمام سخن از او بود " دشنه در دیس

kmrn

Recent comments

User 401833486

MegaSoulMusic

Related tracks