"جانا"
چهارمین قطعه از «پروژه‌ی دیار» بر اساس غزلی از عطار
آواز : حسین پیرحیاتی
موسیقی : کوشا وحدتی - ماهان فرزاد

Diyar Project - Jana (پروژه دیار - جانا)

این تک نوازیِ سه‌تار، قسمتی از یکی از قطعاتِ آلبوم های سال های اخیر لطفی است که بمانند اکثر کارهای بعد از بازگشت او چندان مورد توجه ِ اهالی موسیقی قرار نگرفت . در همین زمزمه ی آرام و چند جمله ی لطیف میتوان حسی را یافت که مختصِ لطفی بود و ریشه در درونش داشت . 
لطفی همیشه میگفت وجه تمایز یک موزیسینِ موفق با سایرین را باید در ذات و نهاد آن فرد جستجو کرد. میگفت اگر کسی در درونش کدورتی داشته باشد این کدورت را نمیتواند در موسیقی و سازش پنهان کند .
برای من مرگ ِ لطفی بیش از اینکه با غم و اندوه همراه باشد با یأس و نا امیدی همراه بود . لطفی آخرین امیدِ موسیقی ِ به بن رسیده ی ایرانی بود که نا امید شد . او کنش‌گر بود و بیش از هرکسی مشتاقِ این بود که مجددا احیا گر موسیقی ایرانی باشد، اما افسوس که حتی پیش از مرگ نیز فضای سرد و تاریک جامعه و موسیقی ایران ، شعله های درونش را خاموش کرد .
---------------------------------
چه خوش افسانه می گویی به افسون های خاموشی
مرا از یادِ خود بستان بدین خوابِ فراموشی
ز موجِ چشم ِمستت چون دلِ سرگشته برگیرم ؟
که من خود غرقه خواهم شد درین دریای مدهوشی
نمی سنجد و می رنجند ازین زیبا سخن سایه 
بیا تا گم کنم خود را به خلوت های خاموشی ...

افسانه‌ی خاموشی

این‌ چند بیت گزیده ای از دو غزل هم‌وزن و هم‌قافیه‌ی ‫حافظ‬ است که چند روزی‌ست بی‌وقفه در ذهنم تکرار می‌شوند. بار ِ معنوی و بیان ادبیِ درخشان این ابیات به آنها رستاخیز و بکارتی جاودان بخشیده و آن را از ورطه‌ی هرگونه فرسودگی و روزمرگی ناشی از گذرِ زمان و تکرار در امان نگاه داشته. به‌ راستی تعریف واقعی انگیزش هنری را باید در اشعار حافظ جست و جو کرد.
-----------------------------------------
گر تیغ بارد در کوی آن ماه
گردن نهادیم اَلحُکم لله
ما را به رندی افسانه کردند
پیران جاهل شیخان گمراه
آیین تقوا ما نیز دانیم
لیکن چه چاره با بخت گمراه
ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم
یا جام باده یا قصه کوتاه
مهر تو عکسی بر ما نیفکند
آیینه رویا! آه از دلت آه
جانا چه گویم شرح فراقت
چشمی و صد نم، جانی و صد آه
حافظ چه نالی گر وصل خواهی
خون بایدت خورد در گاه و بی‌گاه
-----------------------------------------------
‫رضا براهنی‬ در مصاحبه ای درباره‌ی چیستیِ شعر به چند ویژگی درخشان در این ابیات اشاره میکند :
«"چخوف" می‌گوید: «اگر طولانی ترین ، بزرگترین و سریع ترین حرکات را در یک فضای خیلی خیلی کوچک داشته باشیم هنر بوجود می آید.»
برای بیان معنوی ممکن است کسی به هزار کلمه نیاز داشته باشد اما حافظ همان را به ساده ترین صورت و در فشرده ترین مجموعه ی کلمات بیان میکند : «حافظ چه نالی گر وصل خواهی/ خون بایدت خورد در گاه و بی‌گاه» او دیگر لازم نمی بیند که برای یک چنین مفهومی کتابی مفصل بنویسد. شاید فشردگی زبان مهم‌ترین خصیصه‌ی شعر باشد ....
«آیینه رویا! آه از دلت آه» به هیچ وجه نمی‌تواند به نثر یا به نظمی غیر از آنچه گفته شده برگردد، چرا که از یک هندسه و معماری خاص کلمات برخوردار است و دگرگونی می‌پذیرد. البته در اینجا اهمیت مسئله ی مفهوم هم هست. این جدا افتادگی و بی‌خانمانی چیست و بی‌وطنی حافظ را چگونه بیان میکند؟ شاعری که همیشه تو گویی به دنبال پناهگاهی است و این نیاز وحشتناک را نه تنها در خویش که در کل بشریت متجلی میکند، آن جریان را چگونه بیان می نماید.»
---------------------------------------------
و اما اجرای ناب و هنرمندانه ی ‫‏سیامک آقایی‬ در مراسم یادبود پرویز مشکاتیان در آبان ماهِ 1388 شاید مهم‌ترین دلیل وابستگی من به این ابیات است. 
مرورش خالی از لطف نیست ...

جانی و صد آه

فریاد میزنم

Tasnif-e 'Ghazal-Khan' 

Târ & Melody: Kooshâ Vahdati 
Vocal: Hossein Pirhayâti 
Lyrics: Hâfez

زلف آشفته و خَوی کرده و خندان‌لب و مست 
پیرهن‌چاک و غزل‌خوان و صُراحی در دست 

نرگس۔اش عربده‌جوی و لب۔اش افسوس‌کُنان 
نیم‌شب دوش به بالینِ من آمد بنِشست 

سر فراگوشِ من آورد و به آوازِ حزین 
گفت ای عاشقِ دیرینه‌یِ من خوابت هست 

عاشقي را که چنین باده‌یِ شبگیر دهند 
کافرِ عشق بوَد گر نشود باده‌پرست 

برو ای زاهد و بر دُردکشان خرده مگیر 
که ندادند جز این تُحفه به ما روزِ اَلَست

Released 14 March 2015 
Graphic Design: Sahand Soltândoost 
Sound Engineer: Omid Ansâri, Studio301 

Special Thanks to: 
Ali Ghamsari, Mahbod Arshadi, Mohammad Kiâni 

Published by: 
www.khosousi.com 
www.doholchi.com 
www.fb.com/HomayounShajarian

Ghazal-Khan

«هجرِ رویِ تو» ، مرورِ یک تصنیف :
«شور» بهترین راویِ غم است. غمی آشنا با تاریخ و هویت ایران. غمِ این میهن ِ "انبوهِ اندوهانِ دیرین". غمِ غزلِ حافظ و سعدی. غمی نه از جنسِ شتاب و زمختی زمانه. غمِ غنای دلِ عُشاقِ هجر کشیده و مانوسِ دیرینه‌ی یارانِ خلوت‌گزیده .
از همان ابتدای قطعه این حال و هوا به خوبی برای مخاطب ملموس است. در توضیحاتِ قطعه نوشته شده یک تصنیفِ قدیمی است به روایتِ «میرزا علی اکبر خرم قزوینی». نامِ «خرم قزوینی» را پیش از از این شنیده بودم. می‌گویند گنجینه‌ایست از آوازها و تصنیف‌های درحالِ فراموشی با روحیاتِ مخصوص به خود. راوی مردمی‌ست که زمانی عاشقانه زیسته‌اند و عاشقانه‌هایشان را سروده‌اند و خوانده‌اند. از این‌روست که این تصنیف دریچه‌ایست به دنیای لطیفِ شاعرانه‌های مردمی بی‌ادعا و بی‌تکلف. دنیای بی‌قراری‌هایِ انسان‌هایی که بزرگترین داشته‌ی آنها تا به ‌امروز "طبعِ چون آب و غزل‌های روان"شان بوده است و بس. در همین قطعه نیز کلام در نهایتِ زیبایی، بسیار ساده و روان است و «پوریا اخواص» نیز بسیار هنرمندانه‌ ملودی آن را ساخته و تنظیم کرده که اصالت و بارِ نوستالژیکِ آن حفظ شود. سازبندی هوشمندانه در کنار گیرایی صدای اخواص بستری را خلق می کند که لیاقت روایت این عاشقانه ی غم‌آلود را داراست.
اکنون که نزدیک به یک سال از انتشار مجازی این تصنیف می‌گذرد، گمان می‌کنم شاید بیش از هر قطعه‌ای در این مدت مرورش کرده‌ام و همچنان برایم تازه است. تازه ای که روایت‌گرِ گذشته است و سخن از خاطره ها می‌گوید. 
پی نوشت :
* "نازنین تو که بی‌وفا نبودی/  این چنین چرا ترکِ ما نمودی؟ / آفرین به عهد و وفایت ای گل"
 واژه‌ی «آفرین» قطعا زیباترین اتفاقِ کلامیِ این تصنیف است. این طنز عامیانه در میانه‌ی بسترِ تلخِ قطعه تضادی هنرمندانه را خلق می کند که گیرا و زیباست.



هجرِ روی تو

Single Tracks

Na Goriz

"تو بمان"
نخستین قطعه از «پروژه‌ی دیار» بر اساس شعری از ه. ا. سایه
آواز : حسین پیرحیاتی
موسیقی : کوشاوحدتی - ماهان فرزاد

Unknown Album

Diyar Project - To Beman (پروژه دیار - تو بمان)

"او می‌رود"
دومین قطعه از «پروژه‌ی دیار» بر اساس غزلی از سعدی
آواز : حسین پیرحیاتی - نوا پیری
موسیقی : کوشا وحدتی - ماهان فرزاد

Diyar Project - Ou Miravad (پروژه دیار - او می‌رود)

"چشیات"
سومین قطعه از «پروژه‌ی دیار»
آواز : حسین پیرحیاتی
تار : کوشاوحدتی 
گیتار الکتریک : ماهان فرزاد

این قطعه، یک تصنیف محلی لری، برروی شعری از عزیز نادری بوده و پیش‌تر با نامِ "روزگارِ آشنایی" با آهنگسازی و صدای حشمت رجب‌زاده و با تنظیمی‌ از بهمن فریادرس منتشر شده است.
بازخوانی این قطعه با کسب اجازه از استاد رجب‌زاده صورت گرفته‌است.

Koosha Vahdati

Popular tracks