پادکست یاداشتی با همین تیتر منتشر شده در فیس بوک
چرا بر چسب می زنند؟ نگاهی به پدیده ی زایج انگ زنی در رسانه های اصولگرا
به دوستی گفتم: «بیا بریم دیدن فلانی که تازه از زندان آزاد شده » گفت: «اجتنبوا من المواضع التهم؛ از موضع تهمت دوری کن! می دونی پرونده ی اتهامی اون بنده ی خدا در ارتباط با[...]بوده است.» گفتم: «نخست این که این اتهام در دادگاه بدوی و تجدید نظر ثابت نشد و قوه ی قضائیه ی اون رو تبرئه کرد، دیگر این که خودت هم بهتر از هر کسی می دونی که در زندان بودن اون بنده ی خدا گروکشی ای بود میان [...] و [...] و ایشان
 فردی است مومن و با خدا که در نهایت هم مجبور شدن آزاد اش کنند!» خلاصه آن دوست ما با من همراه نشد اما من در تمام مسیر به این فکر می کردم که چرا باید دوستان نخبه ی ما که جرء خواص جامعه هستند تحت تاثیر تبلیغات برخی نهادها، روابط اجتماعی شان را تعریف کنند؟ بعد یک باره یاد ترهاتی افتادم که تارنمای دیده بان درباره ی حسین نورانی نژاد نوشته بود؛ با تیتر «دیگر نمی خاهم حال ابن ملجم را بگیرم!» و یاد اون حرف هایی افتادم که برخی می گویند: نباید به این مزخرفات توجهی کرد و اصلن نباید جواب شان را داد.
روشن است که یکی از کارکردهای این قبیل لجن پراکنی ها درباره ی نیروهای پاک و صادق ما، ایجاد تردید بین مردم (حتا یک نفر از شهروندان عادی ) درباره ی آن ها است. از آن بدتر این است که دوستان ما هم این تهمت ها را باور کنند و یا تحت تاثیر این اراجیف نسبت به کسی مساله دار شوند.
پس از بررسی چند نمونه از سوژه های تارنمای دیده بان و گزارش های منتشر شده در آن به روشنی در می یابید که نه تنها نویسندگان آن به حداقل های اخلاق پای بند نیستند، بلکه مسلط به اصول جنگ روانی با جریان مقابل و سوژه های خود برخورد می کنند.کیست که باور نداشته باشد بسیاری از مردم آگاه، این اتهام های واهی و برچسب های کیهانی را باور نخاهند کرد. ولی باید این انگاره را در برابر جنگ روانی آن ها در افکار عمومی تقویت کنیم که هر آن چه در بوق های تبلیغاتی روزنامه ی توپخانه، فیشر آباد، [...] نیوز، فالس نیوز، و دیده بان منتشر می شود به صورت مطلق دروغ است.
هنوز یادمان نرفته سال ها پیش وقتی روزنامه ی "توپخانه" در مورد یک فعال سیاسی، مدنی و یا حقوق بشری اقدام به نشر اکاذیب می کرد، ما این انتظار را داشتیم که فردا -روزی او را دستگیر کنند؛ و همواره هم این انتظار بی مورد نبود.حال این پرسش مطرح می شود که نکند این وظیفه امروز به دوش تارنمای دیده بان گذارده شده؟!باری در مقابل ما نیز دستمان خالی نیست؛ باید افکار عمومی و مردم را در مقابل نشر این اکاذیب واکسینه کرد و این حقیقت را تبیین کرد که «هر آن چه آن ها می گویند دروغ است مگر این که خلاف اش ثابت شود!»

چرا برچسب می زنند؟ نگاهی به پدیده ی رایج انگ زنی در رسانه های اصولگرا

شب بیداران

گفتگو با برنامه ی چشم انداز بامدادی بی بی سی درباره ی نمایشگاه بین المللی کتاب تهران

سلام! 
حال همه‌ی ما خوب است 
ملالی نيست جز گم شدنِ گاه به گاهِ خيالی دور، 
که مردم به آن شادمانیِ بی‌سبب می‌گويند 
با اين همه عمری اگر باقی بود 
طوری از کنارِ زندگی می‌گذرم 
که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد و 
نه اين دلِ ناماندگارِ بی‌درمان! 


تا يادم نرفته است بنويسم 
حوالیِ خوابهای ما سالِ پربارانی بود 
می‌دانم هميشه حياط آنجا پر از هوای تازه‌ی باز نيامدن است 
اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی 
ببين انعکاس تبسم رويا 
شبيه شمايل شقايق نيست! 
راستی خبرت بدهم 
خواب ديده‌ام خانه‌ئی خريده‌ام 
بی‌پرده، بی‌پنجره، بی‌در، بی‌ديوار ... هی بخند! 
بی‌پرده بگويمت 
چيزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد 
فردا را به فال نيک خواهم گرفت 
دارد همين لحظه 
يک فوج کبوتر سپيد 
از فرازِ کوچه‌ی ما می‌گذرد 
باد بوی نامهای کسان من می‌دهد 
يادت می‌آيد رفته بودی 
خبر از آرامش آسمان بياوری!؟ 
نه ری‌را جان 
نامه‌ام بايد کوتاه باشد 
ساده باشد 
بی حرفی از ابهام و آينه، 
از نو برايت می‌نويسم 
حال همه‌ی ما خوب است 
اما تو باور نکن!

Masoud LAVASANI

Popular tracks