Comments

قبل رفتن بگذار از ته دل آه شوم طوری از ریشه بکش اره که کوتاه…

سرم انگار به جوش آمد و مغزم پوسید

و جهان مادر آبستن خط فاصله هاست

پرده بر پنجره انداز مبادا که تو را

تا مبادا که تو را باز مبادا که تو را

مرد بد نام زیاد است مبادا که تو را

این جماعت همه گرگند مبادا که تو را

کاسه خونی جگری سوخته مهمان منی

به سرم میزند این مرتبه حتما بپرم.....