У першым выданні падкасту «Адкуль бяруцца кнігі» Таццяна Заміроўская распавядае, як прыдумляе апавяданні ў фонавым рэжыме мозга, калі этычна браць чужую гісторыю і як мігрэнь ды Джон Ленан дапамаглі ёй напісаць раман.

Раздзел першы. Асабістыя падзеі, якія паўплывалі на пісьменніцу.
1:12 Як праз кампутарны збой Таццяна зрабілася пісьменніцай.  
4:22 Могілкі ў Лошыцкім парку, якіх ніколі не існавала. 
7:13 Як Адам Глобус забараніў Заміроўскай пісаць вершы. 
9:33 The Beatles і легалізацыя дзіўных тэкстаў. 
16:19 Мігрэнь, што мяняе ўспрыманне свету. 
19:58 Праца ў свячным буціку і блог “Свечы Апакаліпсіса”. 
25:13 Як дзіцячыя траўмы ўплываюць на літаратуру.

Раздзел другі. Творчыя прыёмы. 
28:23 Як знайсці час на пісьменніцтва.
34:03 Калі прыходзіць натхненне.
38:23 Пісьменніцтва - гэта пакуты ці кайф?
43:22 Пісьменніцкія страхі і як іх перамагчы.
46:30 Адкуль бяруцца сюжэты.
49:57 Як пачаць пісаць.
52:04 Ці можна браць гісторыі іншых людзей.
57:33 Ці ведае аўтар чым скончыцца твор.
1:01:13 Як знайсці свой голас.

1:04:27 Эпілог. Чатыры парады тым, хто піша.

Таццяна Заміроўская / Адкуль бяруцца кнігі

Адам Глобус — мультыінструменталіст у літаратуры. Аўтар-хамелеон. Піша вершы і прозу, раманы і хоку, гарадскія жахаўкі ды рок-тэксты, эратычныя апавяданні, дэтэктывы на продаж і апакрыфічна рэалістычныя партрэты сУчаснікаў. У новым выданні падкасту нязменны герой літпрацэсу распавядзе, чаму вандроўка да егіпецкіх пірамідаў выявілася стратэгічнай памылкай, як на яго творчасць паўплываў алкаголь і чаму пісьменніку часам карысна дапісацца да беліберды.

Раздзел першы. Асабістыя падзеі, якія паўплывалі на пісьменніка 
 
0:55 Аці-ці — першае слова ў літаратуры 
3:27 Чаму герой шкадуе, што паехаў у Егіпет 
7:29 Смерць бацькі і раман для сябе 
11:17 З кім піў Адам Глобус 
12:44 Ці сорамна быць беларускім пісьменнікам 
14:55 Чаму біяграфія Леанарда цікавейшая за “Таемную вячэру” 
16:19. 11 верасня і канец постмадэрнізму 
18:05. Левыя погляды і мінімалізм ва ўсім 
19:18. Чаму хобі — змарнаваны час 
20:47 Гратэскна-казачнае каханне 
 
Раздзел другі. Творчыя прыёмы 
 
21:50. Пісьменніцкія рытуалы  
23:25. Што рабіць з пісьменніцкімі блокамі 
24:03. Пісьменніцкая дысцыпліна 
24:50. Перфекцыянізм — дабро ці зло? 
26:34. Ці этычна браць гісторыі іншых людзей  
29:20. Ці варта хаваць першыя спробы 
30:41. Адкуль бяруцца сюжэты 
32:57. Як знайсці свой голас  
35:10. Пісьменніцтва — пакуты ці кайф? 
35:57. Першы чытач 
37:31. Калі прыходзіць натхненне 

Эпілог
38:23. Тры парады тым, хто піша

Адам Глобус / Адкуль бяруцца кнігі

Новы госць падкасту “Супердудко” — выбітны майстар малой прозы, аўтар кніг “Адна капейка” і “Хвалі” Уладзімір Сцяпан. Сёлета яму споўнілася 65 гадоў. Андрэй Дудко вырашыў павіншаваць аўтара і падрабязна распытаць пра ягоны доўгі і пярэсты творчы шлях. Поўны поспеху, грошай, славы і нават велічы — хаця і не ў тым амплуа, у якім хацелася б.

0:00 Уладзімір Сцяпан — самы любімы беларускі пісьменнік Андрэя Дудко
9:39 “Я разбіраюся ў мастацтве лепш, чым у літаратуры”
18:22 “У часы перабудовы тэкст зрабіўся больш значным, чым выяўленчае мастацтва”
29:05 Як на прозу Сцяпана рэагавалі савецкія класікі?
34:08 “Тутэйшыя” і літаратурны працэс тых часоў
40:30 “Наклад маіх кніг — мільён экземпляраў”
46:43 Беларускі Хэмінгуэй
54:40 У “Адной капейкі” на Livelib адзнака 5, але яна нават не ўвайшла ў шорт Гедройца
1:03:39 Як мастацтва мусіць рэагаваць на актуальную павестку
1:10:09 “В результате моего гордого, безразличного и даже презрительного отношения к судьбе моих книг доблесть и честность после долгой борьбы так и не одержали победу над посредственностью и дешевизной”
1:16:25 Літаратура будучыні

Літрадыё

Уладзімір Сцяпан / Супердудко

Сцяпан Стурэйка — асоба шматгранная. Найперш вядомы як гісторык, даследчык, выкладчык ЕГУ і знаўца беларускай архітэктуры, ён ужо шмат гадоў праторвае сцежку на ніве айчыннай літаратуры. 

У яго нядаўняй кнізе “Пасажыры карабля Тэсея” дэтэктыўна-містычныя сюжэты з’яўляюцца толькі нагодай паразважаць пра ўлюбёныя беларускія руіны, на якія аўтар пазірае з іроніяй і адначасова — з любоўю.

Як пасля напісання некалькіх навуковых манаграфій з’явілася патрэба напісаць кніжку аб прыгодах у беларускай глыбінцы, у чым слабыя і моцныя бакі “Пасажыраў…” і якія беларускія помнікі Сцяпан Стурэйка лічыць вартымі для абавязковага наведвання — слухайце ў падкасце.

00:00 Каля літаратуры
01:29 Мастацкі аповед — тое, што трэба, калі акадэмічная мова не дазваляе перадаць разнастайнасць твайго досведу
04:32 Як стваралася кніга і адкуль з’явіўся герой-следчы?
06:33 Як прыдумалі назву “Пасажыры карабля Тэсея”. Чаму сёння слова “спадчына” ў назве кнігі — не вельмі добрая ідэя
08:00 Як уласны працоўны і жыццёвы досвед паўплываў на тэмы і ідэі твораў. Колькі ў творах рэальнага і колькі выдуманага
11:04 Выкарыстанне дыктафонных запісаў 
13:01 Эпапея з выданнем кнігі. Як кніжка чакала выдання тры гады і як распрадалася, нягледзячы на тое, што выдавецтва перастала працаваць літаральна праз тыдзень пасля яе выпуску
15:25 Моцныя і слабыя бакі “Пасажыраў карабля Тэсея”
17:26 Што такое спадчына? (правільны адказ — дынамічная няўстойлівая структура)
21:33 Мы жывём у “краіне караблёў Тэсея”. Як правільна адрэстаўраваць аб’ект, які перажыў дзесяць розных гістарычных эпох?
24:30 Планы наконт новай нон-фікшн кнігай пра гісторыю савецкай рэстаўрацыі ў Беларусі. Як нараджалася беларуская рэстаўрацыя. Спрэчкі на пераломе эпох
27:40 Вартыя ўвагі рэстаўрацыі ў Беларусі: мінская каталіцкая катэдра vs Петра-Паўлаўская царква. Чаму апошняя — доказ існавання Бога (?) 
31:51 Вартыя ўвагі ды рэстаўрацыі ў Беларусі: Гальшанскі замак, Мірскі замак, будынак мастацкай вучэльні ў Віцебску, Брэсцкая крэпасць
35:15 Як працуе ІКАМОС сёння

Сцяпан Стурэйка / Каля літаратуры

Вальжына Морт - паэтка і перакладчыца. Нарадзілася ў Мінску. Скончыла Мінскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт. Друкавалася ў беларускіх і замежных часопісах, у сумесных зборніках паэзіі “12+1. Конкурс маладых літаратараў імя Наталлі Арсенневай» (2004), «Frontlinie» і інш. Яе першы паэтычны зборнік “Я тоненькая, як твае вейкі” выйшаў у 2005 годзе ў Мінску.

Морт – удзельніца міжнародных фестываляў паэзіі ў Германіі, Швецыі, Ірландыі, Славеніі, Літве. Фіналістка літаратурнага конкурсу імя Н. Арсенневай (вясна 2003). Лаўрэат міжнароднай літаратурнай узнагароды “Крышталь Віленіцы” Міжнароднага літаратурнага фестывалю “Віленіца-2004” (Славенія, 2005). З 2006 жыве і працуе ў ЗША.

Вальжына Морт - Снежная каралева

Вальжына Морт - паэтка і перакладчыца. Нарадзілася ў Мінску. Скончыла Мінскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт. Друкавалася ў беларускіх і замежных часопісах, у сумесных зборніках паэзіі “12+1. Конкурс маладых літаратараў імя Наталлі Арсенневай» (2004), «Frontlinie» і інш. Яе першы паэтычны зборнік “Я тоненькая, як твае вейкі” выйшаў у 2005 годзе ў Мінску.

Морт – удзельніца міжнародных фестываляў паэзіі ў Германіі, Швецыі, Ірландыі, Славеніі, Літве. Фіналістка літаратурнага конкурсу імя Н. Арсенневай (вясна 2003). Лаўрэат міжнароднай літаратурнай узнагароды “Крышталь Віленіцы” Міжнароднага літаратурнага фестывалю “Віленіца-2004” (Славенія, 2005). З 2006 жыве і працуе ў ЗША.


Вальжына Морт - Беларуская мова I

Алесь Разанаў - паэт, перакладчык. Нарадзіўся 5 снежня 1947 ў вёсцы Сялец на Брэстчыне. Працаваў выкладчыкам беларускай мовы і літаратуры, рэдактарам у выдавецтве "Мастацкая літаратура" і у часопісе "Крыніца". Лаўрэат Дзяржаўнай прэмii Беларусi iмя Янкi Купалы.

Творы Алеся Разанава перакладзены больш чым на 20 моў. 

Алесь Разанаў - Абапал абрывы

З аўдыёкнігі "Дзверы, замкнёныя на ключы"
(Рэжысёр Дзмітры Дзмітрыеў)

Віталь Рыжкоў - паэт, перакладчык. Нарадзіўся ў Магілёве 28 красавіка 1986, жыве ў Мінску. Аўтар кнігі вершаў "Дзверы, замкнёныя на ключы" (Мінск, Логвінаў, 2010). Лаўрэат прэміі "Дэбют" імя М.Багдановіча (2011), прэміі часопіса "Дзеяслоў" (2008). Фіналіст конкурсаў беларускага ПЭН-цэнтра да стагоддзя газеты "Наша Ніва" (Мінск, 2007), імя Карласа Шэрмана (Мінск, 2009).


Віталь Рыжкоў - Мая каралева. Мама...

Таямнічыя эліксіры, загадкавыя артэфакты і эпахальныя бітвы прыдуманых народаў — навошта сёння чытаць фэнтэзі, калі ёсць рэальнае жыццё з яго праблемамі і выклікамі?

На гэта пытанне адкажа Андрэй Строцаў — толкіназнаўца, перакладчык, антраполаг, які прысвяціў вывучэнню чароўнага Міжзем’я не адзін год і не забывае адзначыць кожную памятную дату ў жыцці Толкіна келіхам піва — так, як гэта рабіў, уласна, сам пісьменнік.

Што агульнага ў Толкіна і Максіма Багдановіча, чаму Толкін ніколі не быў маралізарам і навошта “Уладара пярсцёнкаў” чытаць услых — усё гэта Андрэй тлумачыць з вялікім запалам. І нават калі вы не аматар фэнтэзі, наш падкаст можа прыадчыніць для вас дзверы ў новы свет.

0:00 Каля літаратуры
00:49 Пра свае дачыненні з літаратурай — пераклад “Хронік Нарніі”, будучую кнігу пра Толкіна, папулярызатарскія ролікі ў сацыяльных сетках
03:14 2 верасня — не толькі дзень запісу інтэрв’ю, але і чарговыя ўгодкі з дня смерці Джона Толкіна
04:15 Што такое фэнтэзі. Чаму азначэнне “міфапаэтычная літаратура” — лепшае. Роля пісьменнікаў Толкіна і Льюіса ў развіцці жанру 
07:15 Што агульнага ў Джона Толкіна і Максіма Багдановіча?
15:23 Пераклады Толкіна — наогул і на беларускую мову ў прыватнасці. Чаму перакладаць Толкіна — гэта выклік
18:32 Андрэй пра свой пераклад урыўка з кнігі “Прынц Каспіян” (“Хронікі Нарніі”)
20:24 Андрэй чытае ўрывак з кнігі “Прынц Каспіян” (“Хронікі Нарніі”).
23:00 Чаму творы фэнтэзі разлічаны на тое, каб іх чыталі ўслых?
24:14 Як людзі разумеюць кнігі Толкіна. Ці з’яўляецца “Уладар пярcцёнкаў” алегорыяй нейкіх пэўных падзеяў?
26:38 Чым пачатковая версія “Хобіта” адрознівалася ад выніковай?
30:08 Чаму Толкін быў не маралізатарам, а хутчэй аматарам павесяліць сваіх дзяцей. І адкуль у яго творах усё ж бяруцца хрысціянскія ідэі
32:07 Оркі і эльфы, пачварнае і прыгожае, дрэннае і добрае. Ці свет Міжзем’я — чорна-белы?
37:13 Тэма ўлады ва “Уладары пярcцёнкаў”. Ці ёсць у міфічным толкінаўскім свеце Бог?
40:19 Навошта нам заглыбляцца ў фантазійны свет Толкіна, калі ёсць рэальнае жыццё з яго праблемамі і выклікамі?
43:10 Будучая кніга пра Толкіна — антрапалагічная гульня
44:00 Што Толкін думаў пра смерць: падарожжа ў іншасвет на караблі, які сыходзіць у адкрытае мора

Андрэй Строцаў / Каля літаратуры

Артур Клінаў ставіцца да творчасці як да авантуры і ўвесь час спрабуе сябе ў нечым новым. Ён стваральнік міфа пра “Горад Сонца” і аўтар прыгодніцкіх раманаў “Шалом”, “Шклатара”, “Локісаў”. А таксама — канцэптуальны мастак, фатограф, калекцыянер, руплівы гаспадар сядзібы ў Каптарунах, шматгадовы рэдактар часопіса “Партызан”, мастак-пастаноўшчык фільма “Масакра” ды шмат хто яшчэ. Такая бурлівая дзейнасць вымагае дынамічнага падыходу. У новым выданні падкаста Артур распавядае пра тое, як піша раман літаральна за два месяцы, і раіць свой “метад поўнага пагружэння”.

0:00 Адкуль бяруцца кнігі

Асабістыя гісторыі
1:01 Вяртанне бацькі, які “загінуў на вайне” 
5:09 Як Клінаў выпадкова напісаў бестселер пра Горад Сонца   9:08 Смерць бацькоў і раман пра адзіноту  
10:38 Брутальнае каханне і абсалютная любоў 
12:42 Менск — любімая пачвара 
16:12 Каньяк “Версаль”, апеты ў прозе 
17:59 Чаму раманы Клінава такія кінематаграфічныя  
21:08 Залатая ліхаманка 80-х і гандаль хахламой 
23:50 Кафка і жыццё ўнутры трупа 
29:31 Падарожжа як скразны матыў 
32:42 Віражы з мастацтва ў фота, кіно, літаратуру і назад 
 
Творчыя прыёмы 
38:35 Пісьменніцкія рытуалы 
42:02 Ці ведае аўтар, чым скончыцца твор 
43:25 Калі прыходзіць натхненне 
44:18  Рэдактура 
45:37 Ці важны для пісьменніка жыццёвы досвед 
46:53 Адкуль бяруцца сюжэты 
49:29 Ці крыўдуюць прататыпы герояў і што з гэтым рабіць 
50:23 Пісьменніцтва — гэта пакуты ці кайф? 
51:11 Што прываблівае больш — працэс ці вынік? 
52:01 Чаму здараецца пісьменніцкае маўчанне 
54:13 Як знайсці свой голас 
55:47 Тры парады тым, хто піша

Артур Клінаў / Адкуль бяруцца кнігі

Беларускім жыхарам Кракава відавочна пашэнціла: там, на чацвёртым паверсе старой камяніцы, размясцілася выдавецтва “Гутэнберг Паблішэр” — утульная прастора, якая прыме не толькі аматараў беларускіх кніжак і гісторыі, але і нават тых, хто хоча “простапагаварыць”. 

Кіруе гэтай прасторай Валянціна Андрэева — рэдактарка, тэкстолаг, якая правяла ні адзін год, узіраючыся ў рукапісы Быкава і Караткевіча, а сёння вычытвае кнігі сучасных аўтараў і выдае іх ва ўласным выдавецтве.

У падкасце Валянціна раскажа пра сёлетнія кніжныя навінкі “Гутэнберг Паблішэр”, а таксама звернецца да частых набалелых пытанняў: як выдаць сваю першую кніжку? Калі праца рэдактараў нарэшце пачне належным чынам аплачвацца? І галоўнае: “рэзаць, правіць альбо пакідаць?” – пытанне, над якім кожны сапраўдны рэдактар думае ўвесь час.

00:00 Каля літаратуры
01:17 Як паўстала выдавецтва “Гутэнберг Паблішэр”
03:30 Адкуль у супрацоўнікоў выдавецтва цікавасць да гісторыі
04:09 Як выдавецтва атрымала “назву з прэтэнзіяй”
05:24 Як аўтару выдаць кнігу (пакрокавы гайд ад Валянціны Андрэевай)
10:11 Як знайсці сабе рэдактара
13:21 Чаму рэдактар — гэта важны чалавек і чаму мы не атрымаем добрай літаратуры, пакуль праца рэдактара не будзе ў пашане
16:13 Пра свой рэдактарскі досвед у выдавецтвах і часопісе
17:06 Пра кнігі, якія сёлета выйшлі ў “Гутэнберг Паблішэр”
20:57 Наклады і попыт
23:14 Выдавецкая палітыка “Гутэнберг Паблішэр”: хто ў прыярытэце, а хто не мае шанцаў. Пераклад апавяданняў Вашынгтона Ірвінга як эталон жыццесцвярджальнай літаратуры
26:19 Чаму навучыў досвед працы з класікай. Пытанне аўтарскай творчай волі: “рэзаць” або пакідаць?
31:30 Выдавецтва “Гутэнберг Паблішэр” як культурны кластар беларусаў у Кракаве: лекцыі, кіно, кніжны клуб і нават проста “гутаркі па серадах”

Валянціна Андрэева / Каля літаратуры

Таня Скарынкіна - паэтка. Нарадзілася ў Смаргоні. Першая публікацыя вершаў — газета “Зорька” (1980). Скончыла Сельскагаспадарчую акадэмію ў Горках. Працавала паштальёнам, журналістам, мастаком-ілюстратарам. Друкавалася ў рэспубліканскіх часопісах “Першацвет”, “Немига литературная”, “Маладосць” і ў газеце “Народная воля”. У 2009 годзе падборка вершаў была змешчаная на сайце “Полутона”. У 2010 — публікацыя ў часопісе “Воздух” (Масква) , у 2011 — у інтэрнэт-выданнях “Двоеточие” (Ізраіль) і “Крещатик” (Германія). У 2013 годзе ў серыі “Пункт адліку” Бібліятэкі Саюза беларускіх пісьменнікаў выйшаў зборнік паэзіі “Книга для чтения вне помещений и в помещениях”. За ім (у 2014 г.) пабачыла свет другая кніга паэткі “Португальские трёхстишия”.

Таня Скарынкина - Пропади она пропадом…

Празаік, паэт, кінасцэнарыст, мастак.

Нарадзіўся ў пасёлку Касцюкоўка Гомельскай вобласці. У 1977 годзе скончыў Мінскую мастацкую вучэльню, а ў 1983 Беларускі тэатральна-мастацкі універсітэт па спецыяльнасці “жывапісец”. Працаваў мастаком-афарміцелем, з 1987 па 2003 год – у творчым аб'яднанні "Тэлефільм" Беларускага тэлебачання.

Уладзімір Сцяпан піша прозу, абразкі, грэгерыі і хайку. Новыя творы друкуе на сайце litara.net, у часопісах “Дзеяслоў”, “Маладосць” і “Полымя,” а таксама ў сваим блогу ul-sciapan.livejournal.com. Ён з’яўляецца адным з аўтараў зборнікаў «Жнівеньскі праспект» (1988), «Тутэйшыя» (1989). Выпусціў кнігі прозы «Вежа», «Сам-насам» (абедзьве 1990). У 2012 выйшла кніга прозы «Адна капейка». У 2008 годзе ў часопісе “Маладосць” друкаваўся прыгодніцкі раман У. Сцяпана ў суаўтарстве з Максімам Клімковічам “Цень анёла”. Сябра СП Беларусі з 1991 года.

Уладзімір Сцяпан - Адна капейка

Хадановіч чытае Мілаша пад арыгінальную музыку, напісаную адмыслова пад кожны верш кампазітарскай суполкай "Рацыянальная дыета". Насамрэч, гэта ніякая не аўдыёкніга, а вялікая меладэкламацыйная праграма, якая складаецца з 25 частак і мае ўласнае імя — "Чалавек шматпавярховы".

Чэслаў Мілаш - Дзіця Еўропы (пер. А. Хадановіч)

Чэслаў Мілаш - У Варшаве (пер. А. Хадановіч)

Андрэй Хадановіч - паэт, перакладчык, выкладчык.

Нарадзіўся 13 лютага 1973 ў Мінску. Скончыў філфак i аспірантуру пры БДУ. Выкладае замежную (французскую) літаратуру на філалагічным факультэце ў БДУ.

Першая кніга А. Хадановіча "Листи з-під ковдри" (2002) выйшла ў перакладзе на ўкраінскую мову. Пачынаючы з 2003 году ледзь не штогод выходзяць яго зборнікі паэзіі: "Старыя вершы" (Менск: Логвінаў, 2003), "Лісты з-пад коўдры" (Менск: Логвінаў, 2004), "Землякі, альбо Беларускія лімэрыкі" (Менск: Логвінаў, 2005), "From Belarus with Love" (Київ: Факт, 2005), "Сто лі100ў на tut.by" (Мінск: Выдавецтва "Наша Ніва", 2006), аўдыёкніга вершаў і перакладаў "Абменнік" (Выдавецтва "Наша Ніва", 2007, музычны акампанемент да вершаў падабраў Дзмітры Дзмітрыеў). У 2008 годзе пабачыў сьвет зборнік вершаў "Бэрлібры", у 2010 - "Несымэтрычныя сны". У 2011 ва ўкраінскіх перакладах выйшла дзіцячая кніжка "Нататкі таткі".

Перакладае на беларускую мову творы ўкраінскіх, польскіх, французскіх, амерыканскіх, расійскіх паэтаў і празаікаў, напр., Шарля Бадлера, Леанарда Коэна, Юрыя Андруховіча і іншых. Ягоныя вершы і эсэ перакладзеныя на дзясятак еўрапейскіх моваў.

Андрэй Хадановіч - Інь і Ян, або Вадзяністая бульба (цыкл "На поўдзень ад Паўночнай Карэі")

Алена Казлова, вядомая пад псеўданімам Анка Упала, —  аўтарка, якая спрабавала сябе ў досыць кантрасных амплуа. Пачынала яна ў 17 гадоў з абсурдысцкімі вершамі, якімі весяліла публіку на літаратурных слэмах. А ў больш сталым узросце перайшла на задуменную прозу, калі пасля паездкі ў Швецыю напісала аўтафікшн “На заснежаны востраў”. Кароткі раман пра непрытульнасць і адзіноту беларускі ў эміграцыі сёння чытаецца з новай сумнай актуальнасцю. Нядаўна Алена напісала працяг гісторыі і шукае выдаўца. Хоць сама яна — галоўная рэдактарка жаночага выдавецтва “Пфляўмбаўм” і дапамагае аўтаркам рэалізавацца, гэтай магчымасцю для выдання ўласных твораў карыстаецца не жадае.  
 
У новай серыі падкасту Алена распавядае пра грошы, што даюць смеласць займацца літаратурай, пра цікаўнасць да птушак і раслін, дэфіцыт праўды і свой спосаб працы з успамінамі. А таксама разважае, як на яе паўплывалі пісьменнікі Джон Ленан і Сальвадор Далі і чаму роля кахання ў літаратуры моцна пераацэненая.

Асабістыя падзеі 
1:26 Першы поспех
2:56 Пісьменнікі Джон Ленан і Сальвадор Далі 
7:41 Птушкі, падобныя да людзей, і расліны з характарам 
11:56 Як хутка вывучыць шведскую мову
14:48 Праца ў агенцтве знаёмства
16:38 Паездка ў Швецыю як пробнік эміграцыі 
21:19 Абранне Трампа і нечаканы снег 
22:22 Грошы, што далі смеласць быць пісьменніцай 
24:09 Чаму каханне — самаразбуральны досвед

Творчыя прыёмы 
29:36 Пісьменніцкія рытуалы
31:50 Пісьменніцкая дысцыпліна
33:32 Калі прыходзіць натхненне?
36:23 Як знайсці час на пісьменніцтва
38:00 Што вабіць больш — працэс ці вынік? 
40:23 Пісьменніцкія страхі і як іх перамагчы 
42:11. Што цікавей пісаць — праўду ці вымысел? 
45:15 Ці карысна рабіць нататкі 
47:00. Першы чытач
49:23. Ці варта хаваць свае першыя спробы
52:30. Што рабіць з пісьменніцкімі блокамі
53:20. У чым асаблівасці буйной формы і колькі часу пішацца раман 
54:38 Як пісаць твор, заснаваны на рэальных падзеях 
58:35 Ці этычна браць гісторыі іншых людзей  
1:02:18 Перфекцыянізм — дабро ці зло? 
1:05:24 Пісьменніцтва — тэрапеўтычны працэс? 
 
1:08:50 Тры парады тым, хто піша

Анка Упала / Адкуль бяруцца кнігі

Кацярына Оаро — пісьменніца, якая натхняе пісаць іншых. Жывучы ў італійскім Турыне, яна выкладае крэатыўнае майстэрства для замоўцаў па ўсім свеце. Кацярына ўпэўненая, што, калі шчыра гаворыш пра ўласны досвед, гэта абавязкова камусьці адгукнецца. І ўсе яе кнігі акурат такія: дэбютная аповесць “Сарочае радыё” тлумачыць  досвед журналісткі ў аўтарытарнай Беларусі, “Трымайся і пішы” спрыяе пераадоленню пісьменніцкіх страхаў, “Еўропа ўва мне” распавядае пра пошук свайго “я” ў эміграцыі.  

У новым выданні падкасту Кацярына дзеліцца ўласнай гісторыяй: як дзяўчынка з Івацэвічаў пераехала ў Італію і змагла ператварыць мару пра пісьменніцтва ў любімы бізнес. А таксама распавядае пра тое, што дапамагае дапісаць твор да канца і не пачувацца ў адзіноце. Пра няўдачы, без якіх не бывае поспехаў. І пра студэнцкае каханне з тэатральным крытыкам Аляксеем Стрэльнікавым, які ў свой апошні год жыцця здолеў яе падтрымаць і натхніць.

0:00 Адкуль бяруцца кнігі
1:46 Аднойчы журналістка — заўсёды журналістка
4:00 Літаратурнае сваяцтва з Гарсія Лоркам 
6:45 Лісты ў будучыню ад дзяўчынкі з Івацэвічаў 
10:35 Шлях да беларускай мовы — 14 км 
14:39 Каханне з Аляксеем Стрэльнікавым, якое натхніла на паэзію 
18:08 Ці можна зарабляць пісьменніцтвам? 
24:18 Разгромная рэцэнзія на прэміі Гедройця 
29:58 Эміграцыя, дэпрэсія і пошук шляхоў да любімай справы 
34:14 Што такое “жаночы тэкст”? 
 
39:08 Пісьменніцкія рытуалы 
44:09 Калі прыходзіць натхненне 
46:27 Пісьменніцкія страхі і як іх перамагчы 
48:56 Ці карысна рабіць нататкі? 
53:42 Ці ведае аўтар, чым скончыцца твор? 
56:57 Як не кінуць і дапісаць вялікі твор да канца 
1:03:39 Ці этычна браць гісторыі іншых людзей 
1:09:00 Перфекцыянізм — дабро ці зло? 
1:13:41 Ці думае аўтар пра сімвалізм і глабальны сэнс твора 
1:15:25 Як пісаць пра досвед, які аўтар не перажываў 
 
1:17:34 Тры парады тым, хто піша

Кацярына Оаро / Адкуль бяруцца кнігі

Наста Карнацкая — новаспечаная эмігрантка, нязменная кампаньёнка выдаўца Андрэя Янушкевіча, вялікая аматарка чытання і падкастаў — завітала да нас, каб расказаць пра свой раман з літаратурай, каму патрэбныя яе падкасты і ці падштурхоўвае праца ў кнігарні да напісання ўласных кніг. 

00:56 Пераезд і “пераадкрыццё” кнігарні ў Варшаве
01:56 Супраца з іншымі выдавецтвамі і планы пашырыць кнігарню
04:36 Найбольш папулярныя кнігі выдавецтва “Янушкевіч” 
06:40 Нон-фікшн — прабел у перакладной літаратуры
08:16 Пераклад, незаслужана абмінуты ўвагай
10:29 Хто пакупнікі “Кнігаўкі” 
11:48 Ці ёсць у Насты пісьменніцкія амбіцыі
13:50 Навучанне ў аспірантуры і адсутнасць матывацыі працягваць акадэмічны шлях
16:06 Чаму складана абараніць дысертацыю па сучаснай беларускай  літаратуры
18:23 Дваццаць тры дні на Акрэсціна: “Ну хаця б не б’юць”. “Прыемных гісторый адтуль больш, бо, магчыма, такім чынам мозг спрабуе сябе абараніць”
23:01 Лёс тэлеграм-каналу “Белліт”
24:09 Як Наста запісвае падкасты
24:53 Адкуль імпэт рабіць шмат
26:28 Якія водгукі Наста атрымлівае ад сваіх слухачоў. Як запісала 72 выпускі. Тэрапія падкастамі. Сакрэт поспеху ад Насты Карнацкай
29:00 Кніжныя парады 
32:32 Чытайце ўсё, што дазваляе вам пачувацца лепш

Наста Карнацкая / Каля літаратуры

Гішпанія і Беларусь — як дзве розныя планеты, але, калі прыгледзецца, акажацца, што паміж імі шмат агульнага. Не па чутках гэта ведае Анхела Эспіноса — дзяўчына з Гішпаніі, якая свядома вырашыла звязаць сваё жыццё з Беларуссю і стаць адным з тых рэдкіх спецыялістаў, якія аднолькава добра валодаюць беларускай мовай і гішпанскай. 
У інтэрв’ю Анхела разбурае стэрэатыпы пра гішпанскую жарснасць і беларускую памяркоўнасць, анансуе кнігу вершаў, якую плануе прэзентаваць сёлета, а таксама дзеліцца назіраннямі, як рэпрэсіі ўплываюць на вынаходлівасць аўтараў.
 
00:37  Як Анхела пачуваецца ў беларускім асяроддзі
01:30  Праца на кафедры беларусістыкі Варшаўскага ўніверсітэта 
02:45  Новая кніга “Астралябія Божых таямніц”
04:05 З якой мэтай студэнты ідуць вывучаць беларусістыку ў Польшчы?
05:39 Што даследуе ва ўніверсітэце: сучасная паэзія, творчасць замежнікаў, якія пішуць па-беларуску, як на літаратуру паўплывала міграцыя, верш Юлі Цімафеевай “My European poem”
08:26 Ці цікавіць Анхелу, што адбываецца ў гішпанскай літаратуры
09:53 Наколькі беларушчына цікавая бацькам Анхелы і ці пакажуць яны Беларусь на мапе
10:58 Звязваць жыццё з вывучэннем беларускай мовы — рызыкоўна, але ў той жа час гэта робіць цябе асаблівым, унікальным спецыялістам
13:48 На якіх мовах стасуецца ў паўсядзённасці
14:50 Абарона дысертацыі, прысвечанай агульным рысам гішпанскага і беларускага рамантызму
18:22 Як спалучае ролі паэткі і даследчыцы 
19:45 Наколькі Анхела прасунулася ў напісанні мемуараў і адкуль наогул з’явілася гэтая ідэя
21:26 У якіх сферах хоча развівацца і пра што марыць 
22:54 Пра генерацыю маладых паэтаў
24:09 Як рэпрэсіі ўплываюць на творчасць 
27:21 Чаму беларускую мову лепей параўноўваць з арагонскай, чым з каталанскай
31:39 Стэрэатыпныя ўяўленні пра беларусаў і гішпанцаў. Чаму гэта стэрэатыпы імперыі
33:56 Чаму не трэба асуджаць людзей, якія не размаўляюць па-беларуску. Чаму адказнасць за распаўсюджанасць беларускай мовы ляжыць на ўрадзе
35:38 Прэзентацыя новай кнігі. Чаму паэзія павінна ўзаемадзейнічаць з музыкай
37:15 Як Анхела пачала выдавацца па-беларуску: творчае “бласлаўленне” ад Рыгора Барадуліна 
38:28 Працэс напісання твораў. Чаму піша ноччу
39:17 Пасланне творчым беларусам

Анхела Эспіноса / Каля літаратуры

Пісьменніца Ева Вежнавец у звычайным жыцці — журналістка і даследчыца Святлана Курс. Але ў размове з ёй адразу разумееш, што насамрэч ўсё ейнае жыццё — літаратурнае: яна быццам дыхае вобразамі, з яе ліюцца гісторыі. Пры гэтым спадарыня Ева — з тых пісьменніц, якія даткліва ставяцца да слова і лічаць, што ў тэксце, як у аўтамаце, не можа быць лішніх дэталяў. Яна аўтарка дзвюх тонкіх, але важкіх кніжак, кожную з якіх пісала 10 гадоў, — “Шлях дробнай сволачы” і “Па што ідзеш, воўча?”. Апошнюю ўжо называюць адным з найважнейшых твораў сучаснай беларускай літаратуры. Напісаны ў жанры “балотная казка”, гэта канцэтраваны і палынна-горкі экскурс у гісторыю 20 стагоддзя, якая ненажэрным ваўком бясконца прыходзіць па жыхароў беларускай глушы.  
 
Акурат у маленькай вёсцы на Любаншчыне прайшло дзяцінства пісьменніцы, з якога яна памятае гарбузовыя палі і велічэзнага быка, стогадовых бабуляў, якія сталі для яе галоўнымі ўніверсітэтамі, і смерць, што з малых гадоў была навідавоку. Менавіта з дзяцінства ў пісьменніцы засталося пачуццё адчужанасці ад людзей і любоў да балотаў і “задуп’яў”.  
 
У новым выпуску падкасту Ева Вежнавец дзеліцца важнымі момантамі дзяцінства, а таксама распавядае, як зрабіла выбар “піць або жыць”, як закахалася ў мужчыну з фігурай Давіда, чаму з асцярожнасцю піша пра магію ды іншасвет і як яна, быццам скульптарка, з глыбы нататак і матэрыялаў выцясала свой самы значны на сёння твор.

Асабістыя падзеі 
 
0:00 Адкуль бяруцца кнігі
2:03 Дзяцінства з бабуляй і адчужанасць ад людзей 
4:45 Шчаслівы ўспамін пра сустрэчу з быком 
7:13 Смерць і сутыкненне з іншасветам 
11:02 Каханне да мужчыны з фігурай Давіда 
13:38 Выбар “піць або жыць” 
16:13 Алкагольная рэальнасць і пошук сябе 
20:26 Чаму беларусы любяць балоты  
22:59 “Задуп’і”, дзе адбываецца ўсё самае цікавае 
25:35 Англійская класіка на ўсе часы 
27:57 Cын, які дае прышчэпку шчасця 
29:19 Раптоўны пераезд у Польшчу 
30:46 Праца апякункай старых і музейніцай  
34:27 Боязь мерцвякоў і чорнай магіі 
 
Творчыя прыёмы  
 
36:07 Пісьменніцкія рытуалы  
37:18 Пісьменніцкая дысцыпліна  
39:38 Калі прыходзіць натхненне  
41:40 Як пачаць пісаць  
42:53 Ці можна казаць пра кнігу, якая яшчэ пішацца  
43:31 Ці карысна рабіць нататкі  
45:14 Як ствараўся раман “Па што ідзеш, воўча?” 
50:02 Пісьменніцкія страхі і як іх перамагчы  
52:35 Ці трэба пісаць нават непрыглядную праўду  
55:00 Адкуль бяруцца прататыпы персанажаў  
58:31 Як знайсці час на пісьменніцтва  
59:41 Што прываблівае больш — працэс ці вынік?  
1.01.34 Перфекцыянізм — дабро ці зло?  
1:03:09 Рэдактары і рэдактура  
1:04:12 Ці ведае аўтар, чым скончыцца твор?  
1:05:46 Як знайсці свой голас  
1:08:13 Пісьменніцтва — тэрапеўтычны або эмацыйна цяжкі працэс?  
1:09:22 Ці думае аўтар пра глабальны сэнс твора? 
1:10:04 Пісьменніцтва — пакуты ці кайф?  
 
1:11:47 Эпілог. Тры парады тым, хто піша

Ева Вежнавец / Адкуль бяруцца кнігі

Другі сезон "Супердудко" адкрывае музыка праектаў Polyn, Port Mone, SK.EIN, а з нядаўняга часу пісьменнік і аўтар кнігі "Забыть в электричке" — Сяргей Краўчанка.

Сяргей раскажа, як ствараліся тэксты гурта Polyn, чаму мастацтва болей нічога не вартае, ці можна рабіць літаратуру пры дапамозе фэйсбука і чаму карысна чытаць гісторыю старажытнага свету. А таксама назаве асабісты топ беларускіх месцаў і адкажа, "як гэта любіць".

0:00 "Супердудко" распачынае другі сезон
3:10 З чаго ўсё пачыналася
7:43 "Фэйсбучныя тэксты выцягваюць з чытача падабайку"
11:26 У выдавецтве "Мяне няма" выйшла кніга "Забыть в электричке"
14:32 "Кругом полный провал"
21:18 Што гэта за прорва, над якой мы часам працягваем адзін аднаму рукі?
24:08 "Читаю историю того, какой же человек — долбоеб…"
28:20 Манументальныя лонгрыды "Як гэта любіць"
32:56 Топ любімых месцаў Беларусі

Сяргей Краўчанка / Супердудко

Дзяніс Марціновіч — прафесійны гуманітарый у трэцім пакаленні, гісторык, культурны журналіст і тэатральны крытык — завітаў у падкаст “Каля літаратуры”, каб распавесці пра сваю новую кнігу пра сакратара кампартыі БССР Мікалая Слюнькова. Здаецца, што тут асаблівага? Але калі ўлічыць, што ў Беларусі не абараняюць дысертацыі па перыядзе перабудовы, бо гэта занадта “новы” перыяд, а многія архівы дагэтуль закрытыя, зразумееш, што напісаць такую кнігу — той яшчэ выклік.
Чаму ён выбраў менавіта гэтага героя, але не патэлефанаваў яму, каб узяць інтэрв’ю? Чаму беларуская гуманітарыстыка заўсёды была і ёсць нечым накшталт элітарнага хобі і калі на прылаўках беларускіх кнігарань з’явяцца папулярныя біяграфіі ды навуковыя кнігі, напісаныя даступнай “чалавечай” мовай, — Дзяніс Марціновіч адкажа ў нашай размове.

00:00 Каля літаратуры
00:53 Праблема апошніх гадоў — журналістыка стала ананімнай. Дзяніс называе імёны выбітных беларускіх культурных журналістаў. Чаму сам Дзяніс стаў вядомым у гэтай сферы
03:11 Чатыры выданні кнігі “«Донжуанскі спіс» Уладзіміра Караткевіча” — у чым паміж імі розніца
05:32 Як Дзяніс прыйшоў да жанру нон-фікшн: як напісаць лёгка, але з асновай на факты. Праблемы акадэмічнай мовы
09:39 Ці палепшылася сітуацыя ў Беларусі з напісаннем біяграфій

Вакол кнігі “Слюнькоў. Палітычная біяграфія”
12:57 Дзяніс пра тое, як выбраў героя для кнігі. Хто такі Мікалай Слюнькоў, чым ён вылучыўся ў гісторыі Беларусі і як паўплываў на тое, што мы маем сёння
18:25 Кніга — “партрэт” 80-х гадоў
19:49 Чаму Дзяніс Марціновіч не патэлефанаваў самому Слюнькову
22:21 Праўнук Слюнькова звязаўся з выдавецтвам “Янушкевіч”
22:46 Чаму эканамічнага патрыятызму беларускай партыйнай эліты  было недастаткова, каб існавала незалежная дзяржава
26:54 Ці можа цяжкае дзяцінства быць апраўданнем абыякавых паводзінаў? Чаму Дзяніс лічыць паводзіны Слюнькова падчас Чарнобылю злачынствам
28:49 Слюнькоў — тыповы прадстаўнік савецкага пакалення. Чаму гэты чалавек быў эфектыўным менеджарам, але не нацыянальным лідарам
31:00 На якія крыніцы абапірацца, каб напісаць біяграфію. Ці можна нешта знайсці ў беларускіх архівах. Чым дапамаглі размовы са Станіславам Шушкевічам
33:54 Як адбываецца працэс напісання твора нон-фікшн
35:14 Баланс паміж навуковасцю і публіцыстыкай
36:33 Чаму ў Беларусі не пішуць пра перабудову. Праблема беларускіх гуманітарных навук — аўтар вядзе гутарку сам з сабой
39:22 Як ідэалізм бабулі і дзядулі ды размовы на кухні паўплывалі на Дзяніса і натхнілі яго на тое, каб стаць навукоўцам
41:28 Якія тэмы і перыяды цікавяць Дзяніса Марціновіча ў гісторыі
42:43 Прэзентацыя кнігі пра Слюнькова ў Вільні
43:35 Чаму беларусы не пераходзяць дарогу на чырвонае святло, нават калі вакол няма машын, і як з гэтым звязаны Слюнькоў

Пра цікавасць да тэатра, ролю тэатральнага крытыка, развіццё сучаснай беларускай культуры
45:51 Адкуль у Дзяніса  цікавасць да мастацтва і тэатра
48:19 Ці можна без ведання мовы глядзець літоўскія спектаклі
49:38 Напісанне тэатральных рэцэнзій — праца або хобі? Ці можна крытыкай зарабляць на жыццё?
51:09 “Калі хочаш з усімі сябраваць — пісаць тэксты ты не будзеш!”
53:34 Што, акрамя грошай, можа натхніць людзей на тое, каб ствараць якасны культурны прадукт

Дзяніс Марціновіч / Каля літаратуры

Валер Гапееў —  пісьменнік, які закрывае патрэбу беларускага чытача ў захапляльных жанрах і аднолькава якасна піша дэтэктывы, містыку, фэнтэзі, дзіцячую і падлеткавую літаратуру.   

Жанравы раманіст Валер Гапееў раскажа, чаму ягоная першая кніжка выйшла, калі яму ўжо было за сорак, як ад аповесцяў і апавяданняў прыйшоў да раманаў (якіх мае ўжо ці не найбольш за ўсіх сучасных беларускіх аўтараў), пра эротыку, якой прасякнута ягоная проза. А таксама пра сэксізм, нечакана выяўлены у кніжках Гапеева аўтарам падкасту. 

00:00 "Спадар Валер, мы з вамі знаходзімся ў Мінску. Ці пераехалі вы сюды з вашых Івацэвічаў, якія ўжо сталі вам роднымі?"
10:32 Пасля першай кнігі быў доўгі перапынак у творчасці
19:48 Ці раўняецца Валер Гапееў на сусветную жанравую прозу?
27:30 "Калі фільм быў зняты па кнізе, гэта стоадсоткава цудоўны фільм!"
33:45 Пра забабоны
41:09 Тэорыі паходжання казак
50:40 Прэмія Цёткі і янг-эдалт літаратура
57:40 Нявыдадзены эратычны трылер
1:00:32 "Ваша проза багата прасякнута эротыкай, ці не лічыце вы гэта трансгрэсіяй жанру?"
1:03:49 Сэксізм у творах Валера Гапеева
1:11:42 Сайт bellit.store

Валер Гапееў / Супердудко

Новы госць "Супердудко" філосаф, паэт, празаік, аўтар прарыўнога рамана беларускай літаратуры "Хвілінка" Ігар Бабкоў. 

Ігар правядзе экскурсію па беларускай метафізіцы. Раскажа, колькі разоў перачытвае кожны сказ сваіх твораў, каб дасягнуць дасканаласці, чым яму блізкія Картасар, Сэлінджэр і Борхес і чаму не ставіцца з пагардай да дзяржаўнай літаратуры.

00:00 "Такога паняцця, як беларуская метафізічная лірыка, не існуе"
07:40 "А потым прыйшоў Разанаў"
11:40 "Беларусы нашмат больш метафізічная нацыя, чым усе нашы суседзі"
14:00 Пад уплывам чаго адбыўся пераход на беларускую мову
18:00 Як чытаць Рыльке
23:55 Хто рэдактар Ігара Бабкова. Пра патрэбнасць ці непатрэбнасць рэдактуры
34:18 "Я ўсё жыццё пішу дзве кнігі"
39:00 "Другая частка была практычна незаўважана"
42:51 Дзе знаходзілася "Хвілінка", што цяпер на яе месцы?
44:40 Картасар, Борхес і Сэлінджэр
52:09 Уплыў эзатэрыкі і рэлігійнай літаратуры
57:33 "Мэта кожнага мастацтва — спадабацца Богу"
1:02:19 "Вы былі ў цэнтры літпрацэсу, а зараз у цішы…"
1:06:35 "На сёння мы маем пяць кшталтаў беларускай культуры"
1:09:40 Пра неабходнасць актуальнай павесткі ў літаратурных творах
1:15:00 "Мне вельмі цікавыя іх рэфлексіі пасля таго, як яны выйдуць з другога боку"

Ігар Бабкоў / Супердудко

Мастачка Лізавета Лянкевіч робіць нечакана прывабнымі заезджаныя творы белліту: удыхнула новае жыццё ў “Новую зямлю”, аднавіла “Палескіх рабінзонаў”, упрыгожыла “Шляхціца Завальню”. Дзякуючы яе ілюстрацыям, гэтыя кніжкі зноў ахвотна купляюць і пераасэнсоўваюць.
Але шлях да гэтых праектаў быў даволі пакручасты: трэба было пасля Акадэміі мастацтваў наважыцца выправіцца ў вольнае плаванне, пазмагацца са спакусай маляваць для айці-карпарацый і прыняць як факт нестабільнасць жыцця вольнага мастака. Як Лізе гэта ўдалося — слухайце ў падкасце.

00:48 Ці патрэбная ілюстратару акадэмічная адукацыя. Вучоба як камунікацыя і спроба знайсці кола “сваіх”
03:50  Крызіс і пошук сябе пасля заканчэння акадэміі. Каму патрэбна мастацтва?
07:15 Афармленне “Акадэміі доктара Клякса” і праца з ілюстратаркай Монікай Гануляк як новы этап у творчым развіцці
13:20 Якія тэндэнцыі пераважаюць у беларускай ілюстрацыі?
13:46 Праца з серыяй кніг “Палескія рабінзоны”, “Новая зямля”, “Шляхціц Завальня”
15:38 “Палескія рабінзоны” – улюбёны твор бацькі
17:26 Як прыдумваюцца ілюстрацыі для кніжкі і як адбываецца сам працэс малявання
20:52 Праца над ілюстраваннем “Новай зямлі” 
30:30 Як Ліза выпрацоўвала свой стыль. Нагледжанасць і досвед
33:37 Тэндэнцыі ў сусветнай ілюстрацыі
34:34 “Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях”: як быць з “нячысцікамі”
41:12 Запатрабаванасць працы як крыніца натхнення: “Я радуюся, калі людзі радуюцца!”
45:34 Куды рушыць тым, хто хоча займацца ілюстрацыяй

Лізавета Лянкевіч / Каля літаратуры

Да “Супердудко” завітала паэтка і перакладчыца Марыя Мартысевіч з размовай пра герояў беларускага метамадэрну, кэнсэлінг з булінгам, “Сарматыю” і “Гарэзлівы пацалунак”. Мартысевіч лічыць сябе першай беларускай метамадэрністкай, разважае пра неабходнасць кэнселінгу для стварэння інстытута рэпутацыі і агучвае мары аб кніжцы пра булінг. Таксама цягам размовы можна даведацца пра вобраз ідэальнай Беларусі ў янг-эдалт рамане “Гарэзлівы пацалунак” і зразумець, чаму Марыю называюць “абсалютным злом беларускага інтэрнэту”.

00:00 Як усё пачалося
07:30 “Я разумела што так, як пішуць па-беларуску, мне не падабаецца!”
13:24 Адамовіч, Прылуцкі, Рыжкоў: генерацыя Марыі Мартысевіч
25:02 “Трэба прызнаць, што мы акурат гэтае метамадэрністычнае пакаленне…”
29:24 Маладая кроў: “Карані/лісце” і г. д.
33:05 “Кэнсэлінгу як механізму ў нас няма”
38:22 Самы глыбокі твор Марыі Мартысевіч: паэма “Сарматыя”
42:40 Тарашкевіца і наркамаўка
47:08 Пытанне рэдактуры
49:57 Як пісаўся “Гарэзлівы пацалунак”
01:01:31 “Я б хацела напісаць кніжку пра булінг”
01:03:54 “Сяргей Пукст кажа пра свой поп-праект «Георгій Дабро», што ён заснаваны на прыгадваннях і пазнаваннях нейкіх станаў…”
01:14:17 Фэйсбучныя тэксты
01:15:20 Кніжная серыя “Амерыканка” з хіповымі Кенам Кізі і Хантэрам Томпсанам
01:18:10 “Абсалютнае зло беларускага інтэрнэту”

Марыя Мартысевіч / Супердудко

Нарадзілася 25 чэрвеня 1974 года. Скончыла Еўрапейскі гуманітарны універсітэт. Працавала ў розных СМІ карэспанэнткай і рэдактарам, пісала публіцыстычныя калонкі ў некалькіх медыях; суаўтарка дапаможніка па бяспецы для беларускіх журналістаў. Адна з сябраў калегіі літаратурнага клуба "Графо". Вершы друкаваліся ў перыядычных выданнях, на інтэрнэт-рэсурсах, перакладаліся на літоўскую мову. Мае паэтычную кнігу "Это буквы".

Фота Іван Бесер.

Сабина Брило - Помоги мне, мама, я дохожу до ручки

Кацярына Масэ чытае свае тэксты.

Кацярына Масэ - Асярод

Паліна Дабравольская агучвае раман Анкі Упалы "На заснежаны востраў", які ўвайшоў у шасцёрку фіналістаў прэміі Гедройца ў 2018 годзе.

Анка Упала - На заснежаны востраў (ч. 1, раздзелы 1 - 10)

Беларускае літаратурнае радыё - архіў твораў сучаснай беларускай літаратуры, агучаных аўтарамі.

Popular tracks by litradio.by