การพัฒนาศีลก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
การพัฒนาสมาธิก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
การพัฒนาก็คือความปรุงแต่งที่ดี 
พัฒนาปัญญาเป็นความปรุงแต่งที่ดี 
ทั้งหมดนี้เป็นความปรุงแต่งทั้งสิ้น แต่ต้องปรุงแต่ง 
ถ้าเราไม่ปรุงแต่งศีล สมาธิ ปัญญา 
จิตมันก็ปรุงแต่งความชั่ว เพราะมันเคยชินที่จะชั่ว 
ฉะนั้นเราพัฒนา ทำไปเรื่อยๆ 
ศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ใช่เป้าหมาย 
ศีล สมาธิ ปัญญา ก็เป็นความปรุงแต่ง 
เพราะฉะนั้นเราไม่ได้เอาความปรุงแต่งมาเป็นจุดหมายปลายทาง 
จุดหมายปลายทางของเราพ้นจากความปรุงแต่ง 
คือตัววิสังขาร ตัวนิพพาน

ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นเครื่องมือ 
เป็นความปรุงแต่งชนิดที่เป็นเครื่องมือ 
ในการล้มล้างกิเลสออกจากจิตใจของเรา 
เพราะฉะนั้นเราต้องฝึก 
วิธีปรุงแต่งปัญญาทำอย่างไร 
ให้มีสติรู้กายรู้ใจตามความเป็นจริง 
ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง 
จิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลางมันได้มาจากการที่เราฝึกสมาธิ 
จิตมันตั้งมั่นไม่โคลงเคลง 
แล้วก็ต้องฝึกเรื่อยๆ 
เห็นสภาวะทั้งหลายเกิดดับหมุนเวียนเปลี่ยนแปลง 
เดี๋ยวสุข เดี๋ยวทุกข์ เดี๋ยวดี เดี๋ยวชั่ว 
พอฝึกไปเรื่อยๆ ต่อไปมันจะเป็นกลาง 
มันจะเห็นว่าสุขมันก็ของชั่วคราว ทุกข์มันก็ของชั่วคราว 
ดีมันก็ของชั่วคราว ชั่วมันก็ของชั่วคราว 
เพราะฉะนั้นสุขกับทุกข์มันก็เสมอกันด้วยความเป็นไตรลักษณ์ 
มันเป็นของชั่วคราวเหมือนกัน 
เราก็จะไม่หิวความสุข ไม่เกลียดความทุกข์ 
ดีกับชั่วมันก็เสมอกัน มันเป็นของชั่วคราว 
สุดท้ายปัญญาที่เป็นโลกุตตระมันจะเกิดขึ้น 


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
1 ตุลาคม 2565

CD 95

วิธีพ้นจากความปรุงแต่ง :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 ตุลาคม 2565

LINE ID: @mahaeyong
YouTube: วัดมเหยงคณ์ Official Channel
https://www.youtube.com/c/Thewatmaheyong?sub_confirmation=1
Facebook: www.facebook.com/watmahaeyong
Website: www.watmahaeyong.or.th

130 โอวาทธรรมนำปฏิบัติเรื่อง สติปัฎฐานข้อกาย ๓

030 นามรู้นามได้ยินๆเกิดที่หูรู้ๆอยู่ที่ใจ (ลม - สักแต่ว่า - สภาวะ - นาม - อนัตตา)

61-หมวดนำปฏิบัติ

264  โอวาทธรรมนำปฏิบัติเรื่องถ้าจิตไม่อยู่กับลมหายใจ ก็ใช้คำบริกรรมกำกับ (นับลม - ตทังควิมุต)

ถ้าเราจะภาวนาอย่าหลงโลก โลกมันเหมือนน้ำ 
อย่างเหมือนมีท่อนไม้สักท่อนหนึ่งเป็นท่อนไม้เปียกน้ำ 
เอามาจุดไฟไม่ติดหรอก 
ถ้าเราเป็นนักปฏิบัติแต่ทำตัวเป็นท่อนไม้แช่น้ำ 
ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเท่าไร เหนื่อยเปล่า 
บางคนก็เป็นท่อนไม้สดๆ อยู่ในน้ำด้วย 
ท่อนไม้สดๆ ก็เหมือนคนทั่วๆ ไป 
จิตไม่คุ้นชินกับธรรมะเลย คุ้นชินแต่หลงโลก 
แล้วก็ยังปล่อยตัวปล่อยใจให้หลงโลกเข้าไปอีก 
มันก็หลงโลกมากขึ้นๆ บางคนเห็นว่าชีวิตนี้ไม่แน่นอน 
ก็พยายามจะมาปฏิบัติธรรม 
พิจารณาตัวเองเราก็ยังเหมือนต้นไม้สดๆ อยู่ 
ถ้าเรายังแช่น้ำอีก 
โอกาสที่จะเอาต้นไม้นี้มาจุดไฟให้เกิดประโยชน์ได้ก็ไม่มี 
ก็พยายามปลีกตัวเป็นไม้สดอยู่บนบก 
ไม่ยอมไปแช่น้ำ พวกนี้ก็ดีขึ้นมาอีกระดับหนึ่ง 

ทีนี้บางคนก็เห็นตราบใดที่จิตเรายังชุ่มด้วยกาม 
เรายังหาความสุขความสงบที่แท้จริงไม่ได้ 
ก็มาลงมือภาวนาทำสมาธิทำวิปัสสนาไป 
ฝึกไปช่วงหนึ่งใจจะเริ่มแห้ง 
พวกเปียกคือใจมันเปียกด้วยกาม 
ยังติดในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสอยู่ ยังติดโลกอยู่ 
ส่วนคนที่ภาวนาใจจะแห้งๆๆ 
แล้วยิ่งถ้าภาวนาแบบเจริญสติเจริญปัญญาไปมากๆ 
จิตไม่ได้ทรงฌานมันจะยิ่งแห้งมาก 
ภาวนาแล้วแห้งผากเป็นสุขวิปัสสกะ กิเลสก็เหือดแห้ง 

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
1 มกราคม 2568

2568

อย่าเป็นท่อนไม้แช่น้ำ :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 ม.ค. 2568

ในความเป็นจริงแล้ว
ชีวิตกับการปฏิบัติธรรมนี่มันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน 
แยกจากกันไม่ได้ 
แต่เราต้องเข้าใจคำว่าปฏิบัติธรรมก่อน 
ทุกวันนี้เราเข้าใจคำว่าปฏิบัติธรรมนี่มั่วมากเลยแคบมากไป 
คิดว่าต้องไปวัด นุ่งขาวห่มขาว 
ต้องนั่งสมาธิ ต้องเดินจงกรม 
ถึงจะเป็นการปฏิบัติธรรม 
ที่จริงธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอน
เอาไปใช้ได้จริงๆ ในชีวิตของเรานี่ล่ะ 
อย่างฆราวาสเราก็ปฏิบัติธรรมแบบฆราวาส 
พระก็มีปฏิบัติธรรมแบบพระ 
คนที่ต้องการอยู่กับโลก
ก็ปฏิบัติธรรมแบบที่จะอยู่กับโลก
แล้วมีความสุขความเจริญ 
คนที่อยากพ้นโลกก็ปฏิบัติอีกแบบหนึ่ง 
ทีนี้เราไปคิดว่าการปฏิบัติธรรมต้องนั่งสมาธิ 
เดินจงกรม ต้องทำสมถะ ต้องวิปัสสนา 
มันก็ถูกแต่ถูกเสี้ยวเดียวส่วนเดียว 
ที่จริงการปฏิบัติธรรมกับการดำรงชีวิตเป็นอันเดียวกัน

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
2 กุมภาพันธ์ 2568

การปฏิบัติธรรมกับการดำรงชีวิตเป็นอันเดียวกัน :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 2 ก.พ. 2568

250209A-1 ปล่อยวางผู้รู้ สิ้นผู้ยึดไปโดยปริยาย

"มีวิหารธรรม ทำกรรมฐานไป 
มีจิตเป็นคนรู้คนดูวิหารธรรมนั้น 
แล้วต่อไปถ้าจิตมันหนีจากวิหารธรรม 
เราก็จะเห็นจิตถลำลงไปเพ่งวิหารธรรมอันนั้น 
เราก็จะเห็น พอเรารู้เท่าทันจิต อันนี้ 
จิตมันจะตั้งมั่น สัมมาสมาธิจะเกิดขึ้น 
ฉะนั้นอาศัยสติ 
สัมมาสติคือสติรู้กายรู้ใจ 
สัมมาสติเมื่อทำให้มากเจริญให้มาก 
จะทำให้สัมมาสมาธิบริบูรณ์ 
จะพัฒนาสัมมาสติ 
เบื้องต้นต้องมีวิหารธรรม มีเครื่องอยู่ 
ถ้าเดินแนวนี้ การภาวนามันจะไม่ยากเท่าไรหรอก 
ค่อยๆ ทำไปตามลำดับ"

หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 
วัดสวนสันติธรรม
29 มิถุนายน 2568

มีสติอยู่กับวิหารธรรม :: หลวงปู่ปราโมทย์ ปาโมชฺโช 29 มิ.ย. 2568

250811S1 ภาคปฏิบัติจนถึงที่สุดแห่งธรรม

250809B-1 สิ้นหลงสังขาร สิ้นยึดถือผู้รู้

200620A1-1 เส้นทางแห่งปัญญา ตอน 4 (ไฟล์แนะนำ)

ธรรมะสำหรับผู้แสวงหาธรรมเพื่อความพ้นทุกข์ในปัจจุบัน เพื่อเข้าถึงใจ ที่ปราศจากการปรุงแต่งโดยแท้จริง

200620A1-1 เส้นทางแห่งปัญญา ตอน 4 (ไฟล์แนะนำ)

เสียงธรรมะ หลวงตาณรงค์ศักดิ์ ขีณาลโย

Related tracks