A poem for someone from the past. 

TADHANA

Muli kong binuksan ang ating libro 
Libro na naglalaman ng ating mga kwento 
Mga kwento na masasaya at nagpapatibok sa aking puso 
Ngunit bakit tila sa dulo ng kwento’y may nagbago? 

Muli kong binalikan ang mga alaala ng nakaraan 
Nakaraan na tila nagsasabi na ikaw ay balikan 
Balikan upang muling buhayin ang ating pagmamahalan 
Ngunit bakit tila ang aking puso’y pagod nang masaktan?

Sa bawat paglipat ng maninipis na pahina 
May parte sa aking puso na kumikirot nang bahagya 
Kirot na sumisigaw sa masasakit na alaala 
Mga alaalang nais ko nang mawala 

Muli kong ipinikit ang aking mga mata 
At sa pagbukas nito’y tumulo na ang mga luha 
Pinilit kong punitin ang mga huling pahina 
Ngunit tila may pumipigil kaya’t hindi ko magawa

Muli kong isinara ang libro ng aking pagsinta 
Nagpunas ng mga luha at nag-isip nang bahagya 
Hindi ko man maintindihan ang lupit ng itinadhana 
Nawa’y aking pagsinta’y nag-iwan sa’yo ng marka

Luckwatchero