رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر، غریب و خسته رسیدم به قتلگاه امیر.  زمان، هنوز همان شرمسارِ بهت‌زده، زمین، هنوز همان سخت‌جانِ لال شده، جهان، هنوز همان دست بستۀ تقدیر!  هنوز، نفرین می‌بارد از در و دیوار. هنوز، نفرت از پادشاهِ بدکردار، هنوز، وحشت از جانیان آدمخوار، هنوز، لعنت، بر بانیان آن تزویر.  هنوز دستِ صنوبر بر استغاثه بلند، هنوز بیدِ پریشیده سر فکنده به زیر، هنوز همهمه سروها، که: «ای جلاد! مزن! مکُش! های؟! ای پلیدِ شریر! چگونه تیغ زنی بر برهنه در حمام؟ چگونه تیر گشایی به شیر در زنجیر!؟»  هنوز، آب، به سرخی زند که در رگِ جوی، هنوز، هنوز، هنوز، به قطره قطرۀ گلگونه، رنگ می‌گیرد، از آنچه گرم چکید از رگ امیرکبیر!  نه خون، که عشق به آزادگی، شرف، انسان، نه خون، که دارویِ غم‌هایِ مردمِ ایران! نه خون، که جوهر سیال دانش و تدبیر.   هنوز زاریِ آب، هنوز نالۀ باد، هنوز گوشِ کرِ آسمان، فسونگر پیر!  هنوز منتظرانیم تا ز گرمابه، برون خرامی،* ای آفتاب عالمگیر.  «نشیمن تو نه این کنج محنت‌آبادست» «تو را ز کنگرۀ عرش می‌زنند صفیر!»**  به اسب و پیل چه نازی که رخ به خون شستند، در این سراچۀ ماتم پیاده، شاه، وزیر! چون او دوباره بیابد کسی؟ ـ محال . . . محال . . . هزار سال بمانی اگر، چه دیر . . . چه دیر . .

لب

پیش از خداحافظی‌ات چتری به دستت میدهم
آهی به راهت میکشم
شاید که برگردی
به جای هر حرفی فقط خطی ز چشم خیس خود تاب نگاهت میکشم
شاید که برگردی،
باران ببارد می روی
باران نبارد می روی
این بغض بی صاحب چرا از تو ندارد پیروی
بی من شدی راهی چرا
از من نمیخواهی چرا
کاری کنم، پیدا کند پایان خوش این ماجرا

قطار می رود
تو می روی
تمام ایستگاه می رود
و من چقدر ساده ام
که سال های سال
در انتظار تو
کنار این قطار رفته، ایستاده ام
و همچنان و همچنان
به نرده‌های ایستگاه رفته، تکیه دادم

گفتم خداحافظ ولی در دل چه آهی دارم ای عشق
غیر از تماشای تو در باران چه راهی دارم ای عشق
بعد از تو این باران تو را هر بار به یادم خواهد آورد
چیزی نمیماند از این عاشق که در عشقت بد آورد
باران ببارد میروی
باران نبارد می روی
این بغض بی صاحب چرا از تو ندارد پیروی
بی‌من شدی راهی چرا
از من نمیخواهی چرا
کاری کنم، پیدا کند پایان خوش این ماجرا

Hojjat AshrafZade - Baran Bebarad | حجّت اشرف‌زاده - باران ببارد

لینک دانلود آهنگ:https://b2n.ir/j03850

Reza Sadeghi - Rafigh Ba Marame Man(Www.Music-Bass.Ir)

رضا صادقی به نام رفیق با مرام من

رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر،
غریب و خسته رسیدم به قتلگاه امیر.

زمان، هنوز همان شرمسارِ بهت‌زده،
زمین، هنوز همان سخت‌جانِ لال شده،
جهان، هنوز همان دست بستۀ تقدیر!

هنوز، نفرین می‌بارد از در و دیوار.
هنوز، نفرت از پادشاهِ بدکردار،
هنوز، وحشت از جانیان آدمخوار،
هنوز، لعنت، بر بانیان آن تزویر.

هنوز دستِ صنوبر بر استغاثه بلند،
هنوز بیدِ پریشیده سر فکنده به زیر،
هنوز همهمه سروها، که: «ای جلاد!
مزن! مکُش! های؟!
ای پلیدِ شریر!
چگونه تیغ زنی بر برهنه در حمام؟
چگونه تیر گشایی به شیر در زنجیر!؟»

هنوز، آب، به سرخی زند که در رگِ جوی،
هنوز،
هنوز،
هنوز،
به قطره قطرۀ گلگونه، رنگ می‌گیرد،
از آنچه گرم چکید از رگ امیرکبیر!

نه خون، که عشق به آزادگی، شرف، انسان،
نه خون، که دارویِ غم‌هایِ مردمِ ایران!
نه خون، که جوهر سیال دانش و تدبیر.


هنوز زاریِ آب،
هنوز نالۀ باد،
هنوز گوشِ کرِ آسمان، فسونگر پیر!

هنوز منتظرانیم تا ز گرمابه،
برون خرامی،* ای آفتاب عالمگیر.

«نشیمن تو نه این کنج محنت‌آبادست»
«تو را ز کنگرۀ عرش می‌زنند صفیر!»**

به اسب و پیل چه نازی که رخ به خون شستند،
در این سراچۀ ماتم پیاده، شاه، وزیر!
چون او دوباره بیابد کسی؟
ـ محال . . . محال . . .
هزار سال بمانی اگر،
چه دیر . . . 
چه دیر . . .!


1361
از مجموعۀ «ریشه در خاک»

* شنیده شد که پس از قتل امیر، مردم وقتی می‌خواستند از کاری محال نام ببرند، می‌گفتند: «وقتی امیر از گرمابه بیرون آمد!»

** بیت از حافظ تضمین شده است.

Amirkabir-shahram nazer & feryedoon moshiri تصنیف امیر کبیر-شهرام ناظری و فریدون مشیری

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

پر کن پیاله را-فریدون مشیری-دکلمه رضا پیربادیان

مرگ انسانیت, فریدون مشیری

ای عشق شکسته ایم مشکن ما را/ فریدون مشیری/ جواد معروفی/اجرا: رضا غنوی

لیلای مرا میبرند ای کوچه ها کاری کنید
دیوار دورم بستن ای پنجره ها یاری کنید ای کوچه ها کاری کنید
آغاز کن بی من هی ناز کن بی من تا اوج خوشبختی پرواز کن بی من
آغاز کن بی من هی ناز کن بی من تا اوج خوشبختی پرواز کن بی من
حال منو بی تو فواره میفهمه آواره رو تنها آواره میفهمه
رو دست شب موندم از بس نخوابیدم کاش رفتنت حرف بود اما خودم دیدم
آغاز کن بی من هی ناز کن بی من تا اوج خوشبختی پرواز کن بی من
آغاز کن بی من هی ناز کن بی من تا اوج خوشبختی پرواز کن بی من
آغاز کن بی من هی ناز کن بی من تا اوج خوشبختی پرواز کن بی من

Bi Man

عرفان طهماسبی - بی من

"درد عمیق"

خواننده: احسان خواجه امیری
آهنگساز: علیرضا افکاری
ترانه‌سرا: زهرا عاملی
تنظیم: هومن نامداری
میکس و مستر: محمد فلاحی

Darde Amigh

Mohammad Alizadeh [2016] - Baradar (محمد علیزاده - برادر)-1.mp3

رضا صادقی (نفس) Reza Sadeghi

مشیری سرودن شعر را از نوجوانی و تقریباً از پانزده سالگی شروع کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در ۲۸ سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در ۱۳۳۴ به چاپ رسید. خود او دربارهٔ این مجموعه میگوید: «چهارپاره‌هایی بود که گاهی سه مصرع مساوی با یک قطعه کوتاه داشت، و هم وزن داشت، هم قافیه و هم معنا، آن زمان چندین نفر از جمله نادر نادرپور، هوشنگ ابتهاج (سایه)، سیاوش کسرایی، مهدی اخوان ثالث و محمد زهری بودند که به همین سبک شعر می‌گفتند و همه شاعران نامدار شدند، زیرا به شعر گذشته بی‌اعتنا نبودند. اخوان ثالث، نادرپور و من به شعر قدیم احاطه کامل داشتیم، یعنی آثار سعدی و حافظ و فردوسی را خوانده بودیم، در مورد آنها بحث می‌کردیم و بر آن تکیه می‌کردیم.» مشیری توجه خاصی به موسیقی ایرانی داشت و در پی همین دلبستگی طی سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ عضویت شورای موسیقی و شعر رادیو را پذیرفت، و در کنار هوشنگ ابتهاج، سیمین بهبهانی و عماد خراسانی سهمی بسزا در پیوند دادن شعر با موسیقی، و غنی ساختن برنامه گلهای تازه در رادیو ایران در آن سالها داشت. علاقه به موسیقی در مشیری به گونه‌ای بوده است که هر بار سازی نواخته می شده مایه آن را می‌گفته، مایه‌شناسی‌اش را می‌دانسته، بلکه می‌گفته از چه ردیفی است و چه گوشه‌ای، و بارها شنیده شده که تشخیص او در مورد برجسته‌ترین قطعات موسیقی ایران کاملاً درست و همراه با دقت تخصصی ویژهای بوده است. فریدون مشیری در سال ۱۳۷۷ به آلمان و آمریکا سفر کرد و مراسم شعرخوانی او در شهرهای کلن، لیمبورگ و فرانکفورت و همچنین در ۲۴ ایالت آمریکا از جمله در دانشگاه‌های برکلی و نیوجرسی به طور بی سابقه ای مورد توجه دوستداران ادبیات ایران قرار گرفت. در سال ۱۳۷۸ طی سفری به سوئد در مراسم شعر خوانی در چندین شهر از جمله استکهلم و مالمو و گوتبرگ شرکت کرد. معروفترین اثر وی شعر «کوچه» نام دارد که در اردیبهشت ۱۳۳۹ در مجله «روشنفکر» چاپ شد. این شعر از زیباترین و عاشقانه ترین شعرهای نو زبان فارسی است. او در سال ۱۳۳۳ با خانم اقبال اخوان ازدواج کرد و اکنون دو فرزند به نام‌های بابک و بهار از او به یادگار مانده‌است. مشیری سال‌ها از بیماری رنج می‌برد و در بامداد روز جمعه ۳ آبان ماه ۱۳۷۹ خورشیدی در سن ۷۴ سالگی در تهران درگذشت.

                                             در پاسخ دوستی آزادی‌خواه و ایران‌دوست 
                                             که در سال 1352 از این سرزمین کوچ کرد 
                                             و مرا نیز تشویق به رفتن می‌نمود.
 

ریشه در خاک

تو از این دشتِ خشکِ تشنه روزی کوچ خواهی کرد و 
اشکِ من تو را بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده‌ست.
دلت را خار خار ناامیدی سخت آزرده‌ست.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را زتن بُرده‌ست!

تو با خون و عرق، این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه طوفانِ بنیان‌کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است!
تو را با برگ‌برگِ این چمن پیوندِ پنهان است.

تو را این ابر ظلمت‌گستر بی‌رحم بی‌باران،
تو را این خشک‌سالی‌های پی در پی،
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران،
تو را تزویر غمخواران،
ز پا افکند!
تو را هنگامۀ شوم شغالان،
بانگ بی‌تعطیل زاغان،
در ستوه آورد.

تو با پیشانی پاک نجیبِ خویش،
که از آن سویِ گندم‌زار،
طلوع با شکوهش خوش‌تر از صد تاج خورشید است؛
تو با آن گونه‌های سوخته از آفتابِ دشت،
تو با آن چهرۀ افروخته از آتش غیرت،
ـ که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است،
تو با چشمانِ غم‌باری،
ـ که روزی چشمۀ جوشان شادی بود و، ـ
اینک حسرت و افسوس، بر آن 
سایه افکنده‌ست خواهی رفت.
و اشکِ من تو را بدروردخواهد گفت!

من اینجا ریشه در خاکم.
من اینجا عاشق این خاکِ از آلودگی پاکم.
من اینجا تا نفس باقی‌ست می‌مانم.
من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم!
امید روشنایی گرچه در این تیره گی‌ها نیست،
من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می‌رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک، با دستِ تهی
گُل بر می‌افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه، چون خورشید.
سرود فتح می‌خوانم،
و می‌دانم
تو روزی باز خواهی گشت!

1353
فریدون مشیری
از مجموعۀ «تازه‌ها»

* * *

با این‌که «فریدون مشیری» این شعر را برای خوانده شدن به‌شکل ترانه نسروده بود ولی چنان مورد پسند اهل موسیقی واقع شد که بعدها چند اجرای متفاوت با صدای خوانندگان مختلف از آن ساخته و اجرا شد.

ریشه در خاک  - فریدون مشیری

Hossein Tavakoli - Daryabam (حسین توکلی - دریابم)


👇 با عضو شدن در این کانال، حامی هنرمندان محبوب خود باشید و جدیدترین آهنگ ها رو از دست ندید
 ✔️ http://bit.ly/SubscribeIMusic

Daryabam Single

12/06/18

Hossein Tavakoli - Daryabam (حسین توکلی - دریابم)

عشق یعنی صد سال دیگه... سینا سرلک sina sarlak

من و بارون- رضا صادقی و بابک جهانبخش

Mohammad Motamedi - Hala Ke Miravi | محمد معتمدی - حالا که می‌روی

از صدای سخن عشق |
شعری از زنده‌یاد فریدون مشیری |
با صدای: کتابخوان |
منتشر شده در: مجموعه‌ی ادب خیال

www.ketaabkhaan.com

Amirkabir-shahram nazer & feryedoon moshiri تصنیف امیر کبیر-شهرام ناظری و فریدون مشیری

M.s. Soori

Recent comments

Md MK

Related tracks