Jestem sobie ja. I jest sobie mikrofon. Taki nawet nie profesjonalny, nawet nie w pół-profesjonalny. Taki zwykły, z telefonu samsungowego, dokładniej rzecz ujmując. 

Nagrywa to, co mówię, a mówię bez ładu i składu, zahaczając, zaczynając, uciekając od tematów i przeskakując na nowe. Ot, taki kojący duszę mą pseudo mini strumień świadomości czasów współczesnych. 

Mówię trochę o dobrej jesieni, odpowiedzialności, a raczej jej braku, zakasywaniu rękawów kiedy trzeba i nie trzeba, no i coś tam o podróżach wspomnę. I to wsio. Potem się podcast kończy. 

Cześć i czołem. 

Do usłyszenia.

Zabawmy Się Z Jesienią

Dzisiaj kolejna dawka jakże cennych i wartościowych nowinek. Historia tego podcastu przemieszcza się pomiędzy rzeczami, które gnieżdżą się w mojej głowie i regularnie, rutynowo, standardowo dają o sobie znać, zanieczyszczając świat.

Każdy ma takie robaczki w głowach, są to zazwyczaj bzdury, najczęściej pierdoły, które jednak robią spore zamieszanie. 

A więc, w moim przypadku, będzie troszkę o paleniu, nie paleniu i nie paleniu, ale jednak paleniu papierosków, troszkę o najbardziej wkurzającej emotce świata i wszechświata oraz - żeby nie było, że ja tylko ciągle o głupotach i rzeczach nieważnych - o podejmowaniu decyzji, kolorach odbierania żywota naszego oraz o tym dlaczego większość z nas skupia się na barwach negatywnych, w czym żadnego sensu nie ma.

Halo halo na łączach hultajka