برگ

پریا - قصه دخترای ننه دریا
شعر و صدای احمد شاملو
موسیقی حسین علیزاده

احمد شاملو - قصۀ دخترای ننه دریا

دلتنگی‌های آدمی را
باد ترانه‌ای می‌خاند،
روياهايش را
آسمان پر ستاره ناديده می‌گيرد،
و هر دانۀ برفی
به اشكی نريخته می‌ماند.
سكوت
سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشق‌های نهان
و شگفتی‌های بر زبان نيامده.
در اين سكوت
حقيقت ما نهفته است
حقيقت تو
و من.

***

برای تو و خويش
چشمانی آرزو می‌کنم
که چراغ‌ها و نشانه‌ها را
در ظلمات‌مان
ببيند
گوشی
که صداها و شناسه‌ها را
در بيهوشی‌مان بشنود
برای تو و خويش، روحی
که اين همه را
در خود گيرد و بپذيرد
وزبانی
که در صداقت خود
ما را از خاموشی خويش
بيرون کشد
و بگذارد
از آن چيزها که در بندمان کشيده است
سخن بگویيم.

سکوت- مارگوت بیگل- شاملو

من خودم را پوشیدم

فصل نبود

در لباس بی‌فصل

من ترا سرتاسر نبودم

من تو بودم

من ترا خوب گفتم

که گلهای شمعدانی را پوشیدم.

اتاق من دیگر سفید است

گلدان اکنون خالی است                                                          

مرا دوست بدار                            

گلدان گل می‌دهد

اتاق سفیدتر می‌شود

مرا دوست بدار                                                                   

گلدان گل می‌دهد

اتاق سفیدتر می‌شود

مرا دوست بدار.                  

 

 

من در اتاق سفید                                     

ترا خفته ام

ترا پوشیده ام

سفیدی را صدا نمی‌کنم.                                                           

مرا دوست بدار

من تو را سرتاسر نبودم  / شعر و صدای احمدرضا احمدی

یک عاشقانه آرام 
شعر نادر ابراهیمی 
صدای پیام دهکردی
موسیقی کریستف رضاعی

Nader Ebrahimi - Payam Dehkordi - Yek Asheghaneye Aram

غریبانه - شعر و صدای ه.ا. سایه 
هوشنگ ابتهاج

گردید ، بگردید ، درین خانه بگردید
درین خانه غریبید ، غریبانه بگردید

یکی مرغ چمن بود که جفت دل من بود
جهان لانه ی او نیست پی لانه بگردید

یکی ساقی مست است پس پرده نشسته ست
قدح پیش فرستاد که مستانه بگردید

یکی لذت مستی ست ، نهان زیر لب کیست ؟
ازین دست بدان دست چو پیمانه بگردید

یکی مرغ غریب است که باغ دل من خورد
به دامش نتوان یافت ، پی دانه بگردید

نسیم نفس دوست به من خورد و چه خوشبوست
همین جاست ، همین جاست ، همه خانه بگردید

نوایی نشنیده ست که از خویش رمیده ست
به غوغاش مخوانید ، خموشانه بگردید

سرشکی که بر آن خاک فشاندیم بن تاک
در این جوش شراب است ، به خمخانه بگردید

چه شیرین و چه خوشبوست ، کجا خوابگه اوست ؟
پی آن گل پر نوش چو پروانه بگردید

بر آن عقل بخندید که عشقش نپسندید
در این حلقه ی زنجیر چو دیوانه بگردید

درین کنج غم آباد نشانش نتوان داد
اگر طالب گنجید به ویرانه بگردید

کلید در امید اگر هست شمایید
درین قفل کهن سنگ چو دندانه بگردید

رخ از سایه نهفته ست ، به افسون که خفته ست ؟
به خوابش نتوان دید ، به افسانه بگردید

تن او به تنم خورد ، مرا برد ، مرا برد
گرم باز نیاورد ، به شکرانه بگردید

غریبانه - شعر و صدای ه.ا. سایه

"به سکوت سرد زمان " استاد شجریان در سالگرد جواد آذر در مقبره الشّعرای تبریز

سکوت سرشار از ناگفته هاست
اشعار مارگوت بیکل/ ترجمه و صدای احمد شاملو
موسیقی بابک بیات

شبنم و برگها یخ زده است و آرزوهای من نیز
ابرهای برف زا در آسمان بر هم می‌پیچد،
باد می‌وزد و طوفان در می‌رسد،
زخمهای من می‌فسرد .
یخ آب می‌شود در روح من در اندیشه‌های من،
بهار حضور توست، بودن توست .

Sokut Sarshar az Na Goftehast

احمد شاملو . بهار حضور توست

شتاب کردم که آفتاب بیاید
نیامد
دویدم از پیِ دیوانه‌ای که گیسوانِ بلوطش را به سِحرِ گرمِ مرمرِ لُمبرهایش می ریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
به روی کاغذ و دیوار و سنگ و خاک نوشتم که تا نوشته بخوانند
که آفتاب بیاید
نیامد
چو گرگ زوزه کشیدم، چو پوزه در شکمِ روزگارِ خویش دویدم، دریدم
شبانه روز دریدم، دریدم
که آفتاب بیاید
نیامد
چه عهدِ شومِ غریبی! زمانه صاحبِ سگ؛ من سگش
چو راندم از درِ خانه ز پشت بامِ وفاداری درون خانه پریدم که آفتاب بیاید
نیامد
کشیده‌ها به رُخانم زدم به خلوتِ پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را چُنان گدازه‌ی پولاد سوی خلق گرفتم که آفتاب بیاید
نیامد
اگرچه هق هقم از خواب، خوابِ تلخ برآشفت خوابِ خسته و شیرین بچه‌های جهان را
ولی گریستن نتوانستم
نه پیشِ دوست نه در حضور غریبه نه کنجِ خلوتِ خود گریستن نتوانستم
که آفتاب بیاید
نیامد.

"رضا براهنی"

رضا براهنی ـ که آفتاب بیاید، نیامد.mp3

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

کاری از حامد طاری
@Haataari
کاور برگرفته از کتاب شعر "تاسیان" است
دانلود: t.me/haataarii/14
|
هوشنگ ابتهاج: یه شعر نسبتا کوتاهی است به اسم تاسیان، در ولایت ما گیلان این کلمه (تاسیان) هنوز زنده است و به کار میره. وقتی که عزیزی از خونه به سفر میره یا از دنیا میره، به اون اولین غروبی که جای اون خویشاوند یا مهمان خالیه میگن تاسیان

خانه دل تنگ غروبی خفه بود 
 مثل امروز که تنگ است دلم 
 پدرم گفت چراغ 
 و شب از شب پر شد 
 من به خود گفتم یک روز گذشت 
 مادرم آه کشید 
 زود بر‌خواهد گشت 
ابری آهسته به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد 
 که گُمان داشت که هست این همه درد 
 در کمین دل آن کودک خُرد؟
 آری آن روز چو می‌رفت کسی
داشتم آمدنش را باور 
من نمی‌دانستم 
 معنی هرگز را
 تو چرا بازنگشتی دیگر؟

 آه ای واژه‌ی شوم
 خو نکرده ست دلم با تو هنوز 
 من پس از این همه سال 
 چشم دارم در راه 
که بیایند عزیزانم . . . آه

این شعر یک حالت سیال داره میان دوران بچگی و امروز. یک چیز ساده‌ای بدون آرایش‌های معمول شاعرانه است و فقط همون حالت تاسیان رو می‌خواد بگه
|

هـ . الف . سایه | تاسیان

 من آن صبحم که ناگاهان چو آتش در شب افتادم 
 بیا ای چشم روشن بین که خورشیدی عجب زادم


هوشنگ ابتهاج | من آن صبحم

. . . در اینجا
دانلود: https://t.me/haataarii/67
کاری از حامد طاری
با صدای احمد شاملو و محمدرضا شجریان
صدای احمد شاملو از شعرخوانی او در "شب‌های گوته" است
صدای استاد شجریان هم برای یادمان استاد آذر در تالار وحدت دانشگاه تبریز است
موسیقی: Steven Gutheinz 
|
طراح کاور: حامد طاری
|
در اينجا چار زندان است
به هر زندان دو چندان نقب
در هر نقب چندين حجره
در هر حجره چندين مرد
در زنجير

از اين زنجيريان
يک تن، زنش را در تب تاريک بهتاني
به ضرب دشنه اي کشته است

از اين مردان
يکي، در ظهر تابستان سوزان
نان فرزندان خودرا
بر سر برزن، به خون نان فروش سخت دندان گرد
آغشته است

از اينان، چند کس
در خلوت يک روز باران ريز
بر راه ربا خواري نشسته اند
کساني، در سکوت کوچه
از ديوار کوتاهي به روي بام جستند
کساني، نيم شب
در گورهاي تازه
دندان طلاي مردگان را مي شکسته اند

من اما هيچ کس را
در شبي تاريک و توفاني نکشتم
من اما راه بر مردي ربا خواري نبستم
من اما نيمه هاي شب ز بامي بر سر بامي نجستم 

در اين جا چار زندان است
به هر زندان دو چندان نقب و
در هر نقب چندين حجره
در هر حجره چندين مرد در زنجير

در اين زنجيريان هستند مرداني
که مردار زنان را دوست مي دارند
در اين زنجيريان هستند مرداني
که در رويايشان هر شب زني
در وحشت مرگ از جگر بر مي کشد فرياد
 
من اما در زنان چيزي نمي يابم
- گر آن همزاد را روزي نيابم ناگهان، خاموش -
من اما در دل کهسار روياهاي خود
جز انعکاس سرد آهنگ صبور اين علف هاي بياباني
که ميرويند و مي پوسند و مي خشکند و مي ريزند
با چيزي ندارم گوش

مرا گر خود نبود اين بند
شايد بامدادي همچو يادي دور و لغزان
مي گذشتم از تراز خاک سرد پست

جرم اين است

جرم اين است

احمد شاملو و محمدرضا شجریان | در اینجا چار زندان است

تـــو کـیـسـتـی کـه مـن اینگـونـه بی‌تو بـی‌تـابـم
شــب از هــجــوم خیــالت نـمــی‌بــرد خــوابــم
تـــو کــیـسـتـی کـه مـن از مـوج هـر تبسـم تــو
بـــســان قــایــق ســرگــشــتــه روی گـــردابــم
مــــن از کــــجـــا ســر راه تــو آمـــدم نـاگــاه
چـــه کـــرد بــا دل مــن آن نــگـــاه شـیــریــن آه
تــو دوردســت امیـدی و پــای مـن خسته است
چـراغ چشم تو سبز است و راه من بسته است
تـــو آرزوی بـــلـــنـــدی و دســـت مـــن کــــوتــاه
مــدام پــیـش نـگـــاهــی مـــدام پــیــش نــگــاه
چــــه آرزوی محالـی‌اسـت زیــســتــن بــا تــو
مـــرا هـمـیــن بـگـذارنـد یــک ســخـن بــا تــو

لطفا جهت ارتباط با من با آدرس ایمیل:
o.hojabri@gmail.com
تماس بگیرید.

تو کیستی که من اینگونه بی تو بیتابم

مرا نکاوید , دوستت دارم   / شعر و صدای احمدرضا احمدی
از مجموعه دوستت دارم
آهنگساز کارن همایون فر 


مرا نکاوید
مرا بکارید
من اکنون بذری درستکار گشته ام
مرا بر الوارهای نور ببندید
از انگشتانم برای کودکان مداد رنگی بسازید
گوش هایم را بگذارید تال در میان گلبرگ های صدا پاسداری کند
چشمانم را گل میخ کنید و بر هر دیواری که در انتظار یادگاری کودکی است بیاویزید
در سینه ام بذر مهر بپاشید تا کودکان خسته از الفبا ، در مرغزارهایم بازی کنند
مرا نکاوید
واژه بودم
زنجیر کلمات گشته ام
سخنی نوشتم که دیگران با آرامش بخوانند
من اکنون بذری درستکار گشته ام
مرا بکارید
در زمینی استوار جایم دهید
نه در جنگلی که در زیر سایه درختان معیوب باشم
جای من در کنار پنجره هاست

دوستت دارم ...

باید در چشمان نگریست،
یا در گوش‌ها گفت؟
جنبش انگشتانت که به روی هم انباشته شده بود
و مروارید چشمانت 
دلیل بود؟
در عصر یک پاییز
در اتوبوس بودیم
دورمان دیوار شیشه‌ای سبز ...
سبزی شیشه‌ها، زرد پاییز را
سبز خرم کرده بود.
از سبزی برگ‌ها بهار به اتوبوس نشست.
بیرون خزان در کار بود.
نمی‌دانستم در بهار درون باید گفت؟
یا در خزان برون؟
من و بهار پیاده شدیم
بهار در خیابان محو شد
پاییز در کنارم راه می‌آمد.

مرا نکاوید  و  دوستت دارم   / شعر و صدای احمدرضا احمدی

بوسه
دانلود: https://t.me/haataarii/73
با صدای هوشنگ ابتهاج
کاری از حامد طاری
پیانو:
Luca Longobardi
Oskar Schuster
کاور براساس نقاشی "بوسه" اثر مشهور "گوستاو کلیمت" است
|
گفتمش:
ـ «شیرین‌ترین آواز چیست؟»
چشم غمگینش به‌رویم خیره ماند،
قطره‌قطره اشکش از مژگان چکید،
لرزه افتادش به گیسوی بلند،
زیر لب، غمناک خواند:
ـ «نالۀ زنجیرها بر دست من!»
گفتمش:
ـ «آنگه که از هم بگسلند . . .»
خندۀ تلخی به لب آورد و گفت:
ـ «آرزویی دلکش است، اما دریغ
بختِ شورم ره برین امید بست!
و آن طلایی زورق خورشید را
صخره‌های ساحل مغرب شکست! . . .»
من به‌خود لرزیدم از دردی که تلخ
در دل من با دل او می‌گریست.
گفتمش:
ـ «بنگر، درین دریای کور
چشم هر اختر چراغ زورقی ست!»
سر به سوی آسمان برداشت، گفت:
ـ «چشم هر اختر چراغ زورقی‌ست، 
لیکن این شب نیز دریایی‌ست ژرف!
ای دریغا شبروان! کز نیمه‌راه
می‌کشد افسونِ شب در خوابشان . . .»
گفتمش:
ـ «فانوس ماه
می‌دهد از چشم بیداری نشان . . .»
گفت:
ـ «اما، در شبی این‌گونه گُنگ
هیچ آوایی نمی‌آید به‌گوش . . .»
گفتمش:
ـ «اما دل من می‌تپید.
گوش کُن اینک صدای پای دوست!»
گفت:
ـ «این افسوس! در این دام مرگ
باز صید تازه‌ای را می‌برند،
این صدای پای اوست . . .»
گریه‌ای افتاد در من بی‌امان.
در میان اشک‌ها، پرسیدمش:
ـ «خوش‌ترین لبخند چیست؟»
شعله‌ای در چشم تاریکش شکفت،
جوش خون در گونه‌اش آتش فشاند،
گفت:
ـ «لبخندی که عشق سربلند
وقت مُردن بر لبِ مردان نشاند!»من زجا برخاستم، 
بوسیدمش.

Hamed Tari

هوشنگ ابتهاج | بوسه

صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید

در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف درمتن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا تابرایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است
و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد
و خاصیت عشق این است

کسی نیست
بیا زندگی را بدزدیم آن وقت
میان دو دیدار قسمت کنیم
بیا با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم
بیا زودتر چیزها را ببینیم
ببین عقربک های فواره در صفحه ساعت حوض
زمان را به گردی بدل می کنند
بیا آب شو مثل یک واژه در سطر خاموشی ام
بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را

 
مرا گرم کن
و یک بار هم در بیابان کاشان هوا ابر شد
و باران تندی گرفت
و سردم شد آن وقت در پشت یک سنگ
اجاق شقایق مرا گرم کرد

در این کوچه هایی که تاریک هستند
من از حاصل ضرب تردید و کبریت می ترسم
من از سطح سیمانی قرن می ترسم
بیا تا نترسم من از شهرهایی که خاک سیاشان چراگاه جرثقیل است
مرا باز کن مثل یک در به روی هبوط گلابی در این عصر معراج پولاد
مرا خواب کن زیر یک شاخه دور از شب اصطکاک فلزات
اگر کاشف معدن صبح آمد صدا کن مرا
و من در طلوع گل یاسی از پشت انگشت های تو بیدار خواهم شد

و آن وقت
حکایت کن از بمبهایی که من خواب بودم و افتاد
حکایت کن از گونه هایی که من خواب بودم و تر شد
بگو چند مرغابی از روی دریا پریدند
در آن گیر و داری که چرخ زره پوش از روی رویای کودک گذر داشت
قناری نخ زرد آواز خود را به پای چه احساس آسایشی بست
بگو در بنادر چه اجناس معصومی از راه وارد شد
چه علمی به موسیقی مثبت بوی باروت پی برد
چه ادراکی از طعم مجهول نان در مذاق رسالت تراوید

و آن وقت من مثل ایمانی از تابش استوا گرم
ترا در سر آغاز یک باغ خواهم نشانید



زنده یاد سهراب سپهری

به باغ همسفران خسرو شکیبایی سهراب سپهری

هوشنگ ابتهاج- کلن آلمان ۱۳۹۷

۱) امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
۲) عشق
۳)ازین شب های ناباور

هوشنگ ابتهاج - شعرخوانی

پیش ساز تو...ابتهاج...لطفی

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

در فراسوی مرزهای تنت تو را دوست میدارم-شاملو-دکلمه رضا پیربادیان

روی دیوار سفید خونه مون 
من با رنگ سبز یه جاده كشیدم 
جاده ای پر از درخت و گل و یاس 
جاده ای پر از بهار و عطر یاس 
رنگ سبزم كم اومد 
باد اومد پاییز اومد 
روی جاده قشنگ 
ابر اومد بارون اومد

من نوشتم بارون 
من نوشتم بارون

روی دیوار سفید خونه مون 
من با رنگ آبی دریا كشیدم 
توی دریای قشنگ رو دیوار 
من با رنگ آبی قایق كشیدم 
رنگ آبیم كم اومد	
موج اومد بارون اومد 
روی دریای قشنگ 
ابر اومد بارون اومد

من نوشتم بارون

برگ

Mahsa Asadi