خیلی آرامش بخشه هرچی گوش بدم بازم از نو گوش میدم و لذت میبرم از صدا🤍✨

از برای خاطر تو از همه کس دل بریدم🥹❣️

ای امید زندگانی تا به کی نا مهربانی

Composed and Produced by Milad Derakhshani
Lead Vocal by Sara Naeini 
Words by Houshang Ebtehaj

Esharate Nazar

Taher Ghoreyshi_shabangahan

Vigen-Asemane Abi ویگن - آسمان آبی

ندونسته دلمو به غریبه سپردم...........

Ye Gharibe (Single)

Ye Gharibe ~Maziar

دیدی ای تنها امیدم | ویگن

All Lyric's Written By Ken Capozzi All Rights Reserved
Music and Arrangement Done By The Suno App

It Happened in Boston

دیگه دیره
خواننده و آهنگساز: تورج شعبان‌خانی
ترانه‌سرا: فرهاد شیبانی
سال انتشار: ۱۳۷۷ (اجرای زنده)


تورج شعبان‌خانی (زاده ۱۵ بهمن ۱۳۲۹ و درگذشته ۱۸ آذر ۱۳۹۸) آهنگساز، تنظیم کننده و خواننده موسیقی پاپ اهل تهران بود.

او پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ در ایران ماند و مهاجرت نکرد. «دیگه دیره» با ترانه‌ای از «فرهاد شیبانی» سال ۱۳۶۱ و در سال‌های سکوت تورج ساخته شد. این آهنگ اولین بار سال ۱۳۷۷ و طی یک اجرای زنده در مراسم اختتامیه اولین جشنواره موسیقی پاپ منتشر شد.

Touraj Shabankhani - Dige Dire | تورج شعبانخانی - دیگه دیره

ای ساربان
شعر: رهی معیری
خواننده: محسن نامجو


‎ای ساربان، ای کاروان
‎لیلای من کجا می بری
‎با بردن لیلای من
‎جان و دل مرا می بری
‎ای ساربان کجا می روی
‎لیلای من چرا می بری

‎در بستن، پیمان ما
‎تنها گواه ما شد خدا
‎تا این جهان، بر پا بود
‎این عشق ما بماند بجا
‎ای ساربان کجا می روی
‎لیلای من چرا می بری

‎تمامی دینم، به دنیای فانی
‎شراره عشقی، که شد زندگانی
‎به یاد یاری، خوشا قطره اشکی
‎به سوز عشقی، خوشا زندگانی
‎همیشه خدایا، محبت دلها
‎به دلها بماند، بسان دل ما
‎که لیلی و مجنون فسانه شود
‎حکایت ما جاودانه شود

‎تو اکنون ز عشقم گریزانی
‎غمم را ز چشمم نمی خوانی
‎از این غم چو حالم نمی دانی
‎پس از تو نمونم برای خدا
‎تو مرگ دلم را ببین و برو
‎چو طوفان سختی ز شاخه غم
‎گل هستی ام را بچین و برو
‎که هستم من آن تک درختی
‎که در پای طوفان نشسته
‎همه شاخه های وجودش
‎ز خشم طبیعت شکسته

‎ای ساربان، ای کاروان
‎لیلای من کجا می بری
‎با بردن لیلای من
‎جان و دل مرا می بری
‎ای ساربان کجا می روی
‎لیلای من چرا می بری

Live in Waterloo

Ey Sareban - Mohsen Namjoo

بوسیدمش در جاده‌های مُرده‌ی بی‌روح
بوسیدمش در کوچه‌های پشتِ لیلاکوه
بوسیدمش هی زیر هر ابرِ کبودی که
توی خیابان‌های خیسِ لنگرودی که
بارید از من، مثل ابر خسته از باران
بارید از من، تا خودِ استخر لاهیجان
خندید با من، در جدال گرم بازی‌ها
خندید با من، به تمام حال و ماضی‌ها
خندید با من، در مسیر رفت تا برگشت
خندید با من، در تمامِ پارک‌های رشت

 
بوسیدمش در کافه‌های خسته‌ی در راه
بوسیدمش از غم جلویِ درب دانشگاه
بوسیدمش در رودسر، بر ماسه‌های داغ
بوسیدمش در شهر، بعد از خوردنِ شلاق
 

آغوش وا کردیم، اگر چه ترس هر سو بود
در سینما، که شاهدِ عشقِ من و او بود
بوسیدمش هر شب سرِ پل‌های صدساله
بوسیدمش تا ساحلِ دریای چَمخاله
بوسیدمش در روزهای تلخ و سختی که
بوسیدمش بر کُنده‌ی خشکِ درختی که
سخت و غریبانه گذر کردیم شب‌ها را
شامِ غریبان بود و می‌خوردیم لب‌ها را
با قلب‌های خسته‌ی حالی به حالی‌مان
با آن نگاه و لهجه‌یِ بغضِ شمالی‌مان
 

بوسیدمش در کافه‌های خسته‌ی در راه
بوسیدمش از غم جلویِ درب دانشگاه
بوسیدمش در رودسر، بر ماسه‌های داغ
بوسیدمش در شهر، بعد از خوردنِ شلاق

Akharin Booseh (feat. Babak Amini) Single

آخرین بوسه - شاهین نجفی و بابک امینی /Akharin Booseh - Shahin Najafi

حوصله ندارم اما همه ی قصه رو میگم
همه ی قصه رو حتی اونجایی که دوست ندارم
بزار صحبت کنیم این بار جای این که بنویسیم
راجع به دو جین سوالو یه سری عقده ی بدخیم
می دونم که دیگه مردم مرگ من موقتی من نیست
این جواز دفن و کفن یه صدای لعنتی نیست
توی این بحبوحه ی شک وسط این همه بحران
خودمو گوشه ی آسفالت جا گذاشتم تو اتوبان
ژست بی خوبی منگی واسه من نگیر دوباره
کسی که جلوت نشسته عصبی و لت پاره
من دیگه اصلا نمیخوام تیغو رو رگم بسرم
پایتخت دود و گوگرد قهرمان قصه ی مرگ

اگه عاشقت نبودم، پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری، زنده باد این عاشقانه 

خط موشکو تو دستت نسل من خط کشی می کرد
واسه انفجار قلبت شعر من خودکشی می کرد
جعبه جعبه استخونو غم پرچمای بی باد
کودکی نسل ما رو به قرنطینه فرستاد
من با زندگی شعرم یا با تو شوخی نداشتم
واسه تو شوخی بودیم ما خیلی تلخه سرنوشتم
حالا هی غلط بگیر از دیکته های نانوشته ام
یا که اوراق بهادار بده جای سرنوشتم

اگه عاشقت نبودم، پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری، زنده باد این عاشقانه 

بین این صد تا اتوبان یه مسیر منحنی نیست
که کسی پشت سرم هی نده فرمان واسه ی ایست
وقتی آژیر رو کشیدن توی گوش لت و پارم
خودم عین بمب دستی شعرم هم شد انفجارم
یه نفر رو در و دیوار خون خاطره می پاشه

یه نفر که میگه این بار بزار انگشت رو رو ماشه
خیلی ساده نرسیدی سر صحنه واسه اجرا
انگاری که محض خنده گرگه زد به گله ی ما

اگه چیزیو نگفتم توی خاطرم نمونده
متاسفم که ذهنم خاک قصه رو تکونده
تسمه ی دلم برید و من از اون دقیقه لالم
یه سری تصویر موهوم ساخته میشه تو خیالم
ببین این زخمای کهنه دیگه پانسمان نمیشن
شدن عین تیر آخر وسط جمجمه ی من

منزوی شو توی قلبت ،ی اد کارون شب دجله
سر کوچه های بن بست ، یاد حجله پشت حجره
بچه های خاک و بارون، یادته ریختن تو میدون
مادراشون پشت شیشه، پدراشون ته دالون
پس چرا با تو غریبست، نسل بی خاطره ی من
یادمون نیست که چه جوری، واسه همدیگه می مُردن
پاش بیفته باز دوباره، روی مغربت می بارم
باز توی منطقه ی مین ، دست و پامو جا می ذارم

اگه عاشقت نبودم، پا نمی داد این ترانه
بی خیال بد بیاری، زنده باد این عاشقانه 

اسم پایتختو با خون ، می نویسم واسه یادداشت
تنها چیزی که تو دنیا ، روی پاهام نگهم داشت
سر و ته کنم تو جاده ، مقصدم تهش همین جاست
وسط برجای تهرون ، ازدحام شعر و رویاست
می گذره این روزا از ما ، ما هم از گلایه هامون
عادی می شن این حوادث ، اگه سختن اگه آسون
توی پاییزمجاور ، وسطای ماه آذر
شد قرارمون که با هم ، بزنیم به سیم آخر

Reza Yazdani - Tehran Tehran - رضا یزدانی - تهران تهران

خیلی غریبی واسه من

مُردَم بِدین اُمید که شایَد به راهی
تو به گورَم نَظَر کُنی...

دیدی ای تنها امیدم | ویگن

Mahsa

Recent comments

star

star

Mohammadreza Talaee

Sanaz Chamanmah

Related tracks