از مجموعه هایی که خیلی قبل ترها ضبط کردم

چو مرغ شب

لحظه شماری میکردم که دفاع کنم ولی یکی دو ساعت بعد از دفاع دلتنگی های من برای روزهای خوب دانشگاه شروع شد
زندگی پارادوکس عجیبیه! یاد شعر شفیعی کدکنی افتادم
دیری به شوق دیدن فردا گریستم
 فردا چو شد
 به حسرت دیروز زیستم

شوق فردا یا حسرت دیروز؟

بازخوانی چهل قاعده شمس
ساعتی دقیق تر از ساعت خدا نیست. آن قدر دقیق است که در سایه اش همه چیز سر موقعش اتفاق می افتد. نه یک ثانیه زودتر، نه یک ثانیه دیرتر. برای هر انسانی یک زمان عاشق شدن هست، یک زمان مردن.....قاعده سی و هفتم

ملت عشق

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم
ترنم عزیزتر از جانم که در این روزگار سرد همواره دلگرم می کند به زندگی و جریان می بخشد ذهن و قلبم را

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود

هر انسان گنجینه ای زنده با افکار، خاطرات، رویا ها و دلتنگی های خاص خود است.
در روز های شلوغ و نسبتا پر استرسی  که دارم با نغمه هایی خود را آرام میکنم به امید فردایی که می سازمش

گریز دلپذیر

پنج شش سال پیش وقتی به صورت جدی شروع کردم به گوش کردن تکنوازی های سنتور تا ریتم و دستگاه های موسیقی ایرانی رو بهتر بشناسم با همه وجود با قطعات می رقصیدم. الان مدت هاست که دارم قطعه هایی رو میزنم که روزها و شبها گوش میدادمشون و معتقدم هر موجودی در هستی رقص منحصر به فردی داره که باید کشفش کنه.
حتی هدف های نسبتا بزرگی مثل تافل نمیتونه منو از رقصم جدا کنه
به دریایی درافتادم که پایانش نمیبینم

رقص هستی

خیلی چیزهای توی زندگی درست شبیه قهوه تلخی است که هم طعم تلخش را دوست نداری و هم بویش وسوسه ات می کند.

دریای شورانگیز چشمانت

چند روزیه که اصلا حس و حال خوبی ندارم!!! برای من که همیشه یه روزنه امید پیدا می کردم تحمل این شرایط خیلی سخته خیلی زیاد
امشب خیلی اتفاقی این آهنگ رو تو یه کانال تلگرام، با رقص مضراب سینا بطحائی عزیز، شنیدم و شد روزنه امیدم برای روزهای آینده 
برای روزهایی که ادامه آهنگ سازی رو از سینا بطحائی و آواز رو از سپیده رئیس السادات یاد بگیرم
من دختری ام که وقتی می خوام لیست دانشگاه ها رو برای اپلای پیدا کنم اول میگردم ببینم تو کدوم شهر استاد سنتور و آواز میتونم پیدا کنم و دانشگاه های اون شهر میاد اول لیستم.
رویاهاتو از دست نده

Jasmine's Smile

دوباره ترنم به زندگی ام برگشت،‌امروز بعد از مدت ها برگشت به جایگاهش و جعبه اش رفت تو کمد. قوی تر از قبل تمرین میکنم.
دیروز روز عجیبی بود برام، با یکی از دوستای خیلی قدیمی کافه گردی کردیم و حرف زدیم و به این نتیجه رسیدم هنوز خیلی خیلی خامم هنوز جواب سوالاتم رو پیدا نکردم هنوز نمیدونم معنی زندگی چیه و نقش عشق توی اون چیه.
کاش یه روزی این معادلات رو حل کنم،‌البته من از کلنجار رفتن با چالش هاس این چنینی خیلی لذت میبرم. و البته علاقه ای به رونویسی کردن از روی دست بقیه ندارم و خودم ساز زندگیم رو کوک میکنم و مینوازمش.

پاییز آمد

مهر را بر سر آبان بگذار،مهربان میگردد.
ذوق زدگی برای شروع دوباره تمرین و کلاس سنتور

مهربان

جان مریم جز اولین قطعاتی بود که یاد گرفتم و البته جز قطعاتی که یادآور روزهای کودکی منه. هنوز هم وقتی میخوام کوک ساز رو چک کنم میزنمش، همه دوستام این قطعه رو شنیدن و هر وقت برای دخترا اجرا داشتم زدمش. به نظرم همه دخترا با این قطعه زندگی کردن یه روزهایی رو. 
وای گل سرخ و سپیدم کی می‌آیی؟
 بنفشه برگ بیدم کی می‌آیی؟
 تو گفتی گل درآید من می‌آیم؟
 وای گل عالم تموم شد کی می‌آیی؟

گل مریم

دو هفته بعد از تولدم رفته بودم تهران تا آزمون زبان بدم،مریم کلی اصرار کرد که بریم کاموا بخریم تا برام شال ببافه به عنوان کادوی تولد،سعی کردم منصرفش کنم ولی نتونستم. آخه به نظرم خیلی کار سختیه که نبینی و ببافی. امروز شال دستباف که چه عرض کنم عشق باف مریم به دستم رسید و البته کلی کاموا تا بقیه ست رو خودمم ببافم. اینم از هنرهای دیگه مریم که ما رو با هم آشنا کرد. من دوستی ام رو با مریم مدیون اتاق تمرین های خوابگاهم و البته ساز هامون.
به نظرم نمیشه برای عشق و دوستی حد و مرزی تعیین کرد. حتی جبر جغرافیایی هم ناتوانه از محدود کردنش.

چکاوک دل

یلدا پر از خاطره است
یلدا! شب سیاه و اندوه طولانی سزاوار تو نیست
من انار تعارفت میکنم 
بیا زمستانمان را سرخ بپوشیم و شعله
بخندیم و تابستان هم باشیم.

دانه های انار دل

خیلی وقته دیگه خبر نمیخونم ولی بعضی اخبار نیاز به خوندن نداره با همه وجود درد میکشی. مثل پلاسکو، زلزله کرمانشاه و سانچی...
این حادثه پر از ابهام پر از داستان های عاشقانه ای بود و هست که به جرات میتونم بگم با تک تک شون اشک ریختم

دلدادگی آب و آتش

بیان شوق به زبان مضراب ها و سنتور

شورانگیز

که جهان را عشق ساخته است
و نسیم سبز از فراز کوه 
تو را در آغوش می گیرد
و سپیده را 
به پاس پایداریت 
به تو هدیه می کند

سپیده بهار

سرزده باش
مثل بارانی در شب های اردی بهشت
بی قرارم کن با آمدنت
صدای باران و عطر یاس فضای اتاقم را پر کرده است،‌کاش میشد اردی بهشت را تمدید کرد. راز اردیبهشت در این است! هیچ زمستانی ابدی نیست همان طور که هیچ شکوفه ای.
اما هر شکوفه در بهار و هر برگ در پاییز پیش از مردن، اول می رقصد و بعد بر خاک می افتد. رقص زندگی ام را تمرین می کنم.

باران بهار

چند روزیه که هوا ابری و بارونیه،‌من بارون رو برای طولانی مدت دوست ندارم و روزای ابری سطح انرژی پایینی دارم،‌به جهت دوپینگ در بامدادان دود عود میزنم تا زنگار بزدایم از ذهن و فکرم.
ساز نازنیم،‌رفیق روزهای خوشی و ناخوشی ام، همیشه کوک باش و کوکم کن.

رقص باد و باران

در حال ایمیل زدن به اساتید عزیز و در جست و جوی آینده،‌قطعه ای از علیرضا قربانی پخش شد که من رو به روزهای تابستان ۹۴ برد. روزهایی پر شور و حال به دلیل اولین تجربه گروه نوازی و اجرای گروهی. و خنده های من وقتی این فایل ضبط شده قدیمی رو پیدا کردم. چقدر صدای ساز و آواز هامون خااام ولی خوش حس برای من هستن
باز آمدم و برابرت بنشستم
 احرام طواف گرد کویت بستم 
 هر پیمانی که بی تو با خود بستم 
 چون روی تو دیدم همه را بشکستم .

لبخند یک خاطره

تغییر استایل نوازندگی با پیدا کردن یکی از شاگردان استاد پایور که سختی های دلنشین خودش را دارد. مثلا اتود زدن و توجه به زاویه مچ دست بعد از ۶ سال ساز زدن که پروسه دردناکی بود و هست از نظر روانی!!! این فایل رو اینجا میذارم به دو دلیل!
اول این که که من یک هفته تمام تصنیف دلشکن رو زمزمه میکردم و وقتی رفتم کلاس همین تصنیف شد درسم. هووورا
و دوم این که یادم باشه برای رسیدن به خواسته هام و رویاهام چقدر تلاش کردم و میکنم.
این فایل رو میخواستم دو ماه پیش بذارم که نشد، انگار باید صبر رو خیلی خیلی زیاد تمرین کنم.

اجر صبر

بالاخره بعد از سه ماه دوباره دارم تقریبا روتین تمرین میکنم. امشب ماه مهمونم بود به وقت تمرین و گفتگو با چکاوک. بماند برای روزهایی که فراموش میکنم مسیری را که آمده ام و رویاهایم را.......

در اقلیم پاییز

چند وقت پیش داشتم فکر می کردم عجب حالی داشتم که ۹ کیلو بار کشیدم دور کره زمین که اینجا ساز داشته باشم! در حالی که عملا چندان وقتی برای تمرین و گفتکو نیست مثل سابق.... ولی این آخر هفته به لطف باران های پیایی که حکم عدویی را داشت که سبب خیر شده بود! وقتی خونه نشین شده بودم، سراغی از رفیق قدیمی ام گرفتم و با هم سفری داشتیم به اصفهان دوست داشتنی من. آواز اصفهان همیشه حس و حال خوبی بهم میداد و از اون بهتر یاری ذهنم بود در به یاد آوردن قطعات قدیمی هر چند که مچ دستم سرد شده بود ولی دلم گرم شد.

سفری به فراسوی مکان و زمان

دلتنگی هایم را به باد می سپارم و با صدای باران میرقصم.
پنج ماه گذشت، پنچ ماهی که به سرعت چشم بر هم زدنی گذشت و کم کم تمام گذشته ام را در جلوی چشمانم به آتش کشید. دوستانی که به مرور ارتباطم کمتر و کمتر شد و دیگه چه خبر بخش ثابتی از مکالمه هایمان شد! سازی که بخش ثابت زندگی ام بود و الان از سردی مچ دستم به دلیل تمرین کم نالانم و ..... این ها همه بخشی از مسیری بود که انتخابش کردم و این رسم زندگی است! یکی یکی آنچه را داده پس میگیرد و ما فکر میکنیم زمان میگذرد!!! و اگر نخواهم بی انصاف باشم باید بگویم برای به دست آوردن هر تجربه جدیدی باید دل کند از آنچه تو را سنگین میکند و سبک شد و اوج گرفت حتی اگر این دل کندن از دست رفتن دوستی هایی به قدمت یک دهه باشد.  ویا تاخیر در بازگشت به روند تمرینی سابق و نواختن قطعات جدید.
بماند برای روزهایی که رنگین کمان پس از باران را نمیبینم.

گفتگوی باد و باران

بالاخره نوبتی هم که باشه نوبت خودمه، که برای تولدم یه قطعه بزنم. هرچند مثل قبل نیست صدای سازم ولی دلم رو گرم میکنه. از دوهفته مونده به تولدم حس و حال عجیبی داشتم! اولین بار نبود که دور از مامان و بابام بودم ولی اولین بار بود که این حس ها رو تجربه میکردم. کلا تو شش ماه گذشته روزهای جالبی رو پشت سر گذاشتم اشک ها و لبخندهایی که خیلی وقت ها دلیلش رو نمیدونستم ولی مطمئنم میکرد که زنده ام! که هنوز احساسم نمرده و البته دارم تغییر میکنم.
زندگی رو دوست دارم با این که خیلی وقت ها بازی های جدیدی رو میکنه که توش کلا نابلدم ولی خب ریز ریز تبدیلت میکنه به یه انسان قوی تر که به این راحتی ها جا نمیزنه.
این دختر شاد و غزل خوان مضراب به دست تو روز دفاع ارشدش از ساز زدن نگذشت، آیا امکان داره تو جشن تولدش ساز نزنه؟؟؟؟اونم اولین تولدی که توش منتظر بهاره نه پاییز:)
میرم به پیشواز ۲۷ سالگی که قطعا روزهای خوبی برام داره.

بیست و هفت سالگی

انگار اینجا زمان زودتر میگذره! شوخی شوخی هشت ماه شد. فرآیند از دست دادن و به دست آوردن رو برای بار نمیدونم چندم تجربه کردم و دوست داشتم این تجربه ام رو.
 چابکی دستم رو از دست دادم  ولی هنوز یاری ذهنم رو دارم! دوباره مچ دست هام رو می رقصونم روی سازم. صبر صبر صبر!!!!  سخت تر از صبر هم چیزی هست توی دنیا؟؟؟

ماه تمام

پارسال وقتی میخواستم بین کتاب های سنتورم انتخاب کنم که چندتایی رو با خودم بیارم. هیچ وقت فکر نمی کردم یه روزایی برسه که اینقدر سرگشته و خسته باشم که حس و حال ردیف زدن و اتود سرعت و تمرین های ملودیک بهرامی فرد رو نداشته باشم و پناه ببرم به اولین درسهایی که گرفتم تا حال بهتری داشته باشم. انگار بعد از مهاجرت آدم تو بعدهای زندگی قبلی اش عقبگرد داره!! اونم چه عقب گردی
دومین نوروز! اولیش رو خزان زدم دومی رو گل پامچال! اینه عقب گردی که میگم!! 
. قرار بود خونه باشم ولی نشد! قرار بود بهار باشه ولی پاییزه با همه اینا نمیشه نشست و نگاه کرد. باید دوباره تمرین کنم حتی اگر شده از زیر صفر دوباره باید بیام بالا. 
میگن سال اول مهاجرت سخت ترینشه! اولش باور نمیکردم ولی الان میبینم راست میگن تازه دارم خودم رو پیدا میکنم. تازه دارم میشم آدم سابق.
دلم برای خودم تنگ شده بود

شکوفانه

روزگار همیشه بر یک قرار نمی ماند، خونه نشینی کرونا تا ابد ادامه پیدا نمیکنه
خستگی و روزمرگی این روزهای قرنطینه و دکترا رو با دوباره کلاس سنتور رفتن از تنم بیرون میکنم. 
دوباره روزهای خوب می رسد. دوباره میرقصم با ساز زندگی

روزگار کرونا

Music is one of the most important and powerful things in my life. My life without melodies and harmonies would be totally empty. Listening to and playing different tunes helps me to de-stress, relax and it can also help to motivate me in trying times.

Mahsa Naseri

Popular tracks