چه محفل آرائی چه شیرین سخنینمی کنم باور که مهمان منی نمی کنم باور که با خنده خود سکوت سنگین را چنین می شکنیقدم نهادی در خانه من شد از تو روشن کاشانه من سبو بی افکن پیاله بشکنکه باده مستی ندهدخوشا به حالی که خود م…
دمت گرم با این صدات
Home
Feed
Search
Library
Download