بر برکه ی لاجوردین ماهی و باد
چه می کند این مدیحه گوی تباهی؟

دست بنه بر دلم، از غم دلبر مپرس *** چشم من اندر نگر، از می و ساقی مپرس... اشعار جاودانه...

شجريان در هوايت بيقرارم روز و شب _ سر عشق

جانسوز دادبه( فرزند بانومریم حــاجیانی و غلامحسین حاجیانی)از خــــاندان کهن و تاریخی دادبه ابن مقفه در چهاردهم فروردین ماه سال1299 خوشیدی در شهر اصفهان دیده به سرای خاک گشود. روزگار کودکی و جوانی در این شهر گهرمند پرور و همواره در دوران جـوانی به کار شناخت عـــــــرفان ایرانی در این سرزمین پـرداخته است. زیر نظر استاد سید رحیم اصفهانی و پس از آن پیش استاد حسین ساعتساز آواز و تار را فــــرا گرفته است که شاگــردانی نیز در این زمینه تربیت کرده است و از آثار آوازی ایشان کاست. برگ سبز شماره 115 و اجـــــــراهای خصوصی با اساتیدی چون استاد کسایی،استادعبادی،استاد موسوی و…را می توان یاد کرد. 
استاد دادبه در ازای چهل سال تدریس رایگان در دانشگاههای ایران همواره در اندیشه بـــالیدن پژوهشهای ارزشمند و ژرف فرهنگی و هنری و تـــاریخی ایران بوده است . از همین رو دهها دانشجوی تشنه شناخت فرهنگ ایرانی در آشیان ایــن بزرگوار به فراگیری فرهنگ و تاریخ ایران پرداختند تا بدانجا که از سحرگاه تاپاسی از نیمه شب به آموزش سپری می شد.
روستای دشتی، سومین روستا از روستاهای صحرای باغ در لارستان استان فارس است که بعلت واقع شدن در دشت گسترده‌ای روستا " دشتی " نامیده شده است. بعضی‌ها می‌‌گویند که مردمان دشتی در واقع بخشی از دشتی بزرگ بوده که از بوکات فارس قدیم بوده است که اکنون در شهرستانی به همین نام(شهرستان دشتی با مرکزیت خورموج در استان بوشهر قرار دارد) مهم‌ترین دلیل این است که مردم آبادی دشتی به گویش اصیل دشتی که یکی از اصیل‌ترین گویشهای ایرانی است صحبت می‌کنند، بنابراین این منطقه دشتی نامیده شده است. اما بعضی دیگر می‌‌گویند چون در دشتی واقع شده است، نامش دشتی گذاشته اند. دشتی در 4 کیلومتری غرب روستای زروان قرار گرفته است. امروز روستای دشتی بعد از عماده ده بزرگ‌ترین روستای صحرای باغ به شمار می‌‌آید. شهرستان دشتی نیز در شرق استان بوشهر واقع گردیده و مرکز این شهرستان شهر فرهنگی خورموج با تاریخی بسیار کهن است که وجود اماکنی تاریخی که به قرن ها قبل باز میگردد گویای تاریخ کهن این دیار است. افراد عالم و هنرمندان بسیاری متعلق به این ناحیه از خاک ایران هستند از جمله شاعر معروف: فایز دشتی و یا علی دشتی ( نویسنده معاصر ) و ... اما در آواز، استاد غلامرضا دادبه یکی از مفاخر هنری این ناحیه است. او که دارای اصلیت دشتستانی است از جوانی به آواز دشتستانی علاقه داشت و به تحقیق در نمونه های این آواز پرداخت و آن ها را جمع آوری کرد و در خواندن این آواز ها به سبک و شیوه خاص خود دست یافت. برخی از این آواز ها را نیز با نام مستعار "جهان سوز" در برنامه های رادیو خوانده است. محمدرضا شجریان شیوه دشتستانی را در محضر او آموخته است. غلامرضا دادبه در نهم مرداد ماه 1380 درگذشت.

آواز دشتستانی با صدای مرحوم غلامرضا (جانسوز) دادبه و بیات ترک

تصنیف دشتی فریاد 
آهنگساز: حسین علیزاده
تار:حسین علیزاده
کمانچه: کیهان کلهر
خواننده: محمد رضا شجریان و همایون شجریان
شعر: اخوان ثالث

خانه ام آتش گرفته است
آتشی جانسوز
هر طرف می سوزد این آتش 
پرده ها و فرش ها را
تارشان با پود
من به هر سو می دوم گریان 
در لهیب آتش پر دود
وز میان خنده هایم تلخ 
و خروش گریه ام ناشاد 
از درون خسته سوزان 
می کنم فریاد ، ای فریاد
خانه ام آتش گرفتست
آتشی بی رحم 
همچنان می سوزد این آتش
نقش هایی را که من 
بستم به خون دل 
بر سر و چشم درو دیوار 
در شب رسوای بی ساحل
وای بر من
وای بر من
سوزد و سوزد غنچه هایی را که پروردم
بدشواری در دهان گود گلدان ها 
روز های سخت بیماری 
از فراز بامهاشان شاد 
دشمنانم موزیانه خنده های فتحشان بر لب
بر من آتش بجان ناظر
در پناه این مشبک شب 
من بهر سو می دوم گریان 
از این بیداد می کنم فریاد ، ای فریاد
وای بر من همچنان می سوزد این آتش
آنچه دارم یادگار و دفتر و دیوان 
وانچه دارد منظر و ایوان 
من بدستان پر از تاول 
این طرف را می کنم خاموش 
وز لهیب آن روم از هوش 
زان دگر سو شعله برخیزد ، بگردش دود 
تا سحرگاهان که میداند 
که بود من شود نابود
خفته اند این مهربان همسایگانم شاد در بستر 
صبح از من مانده بر جا : « مشت خاکستر »
وای آیا هیچ سر بر می کنند از خواب 
مهربان همسایگانم ازپی امداد
سوزدم این آتش بیداد گر بنیاد 
می کنم فریاد ، ای فریــــــــــــــاد 

Tasnif Faryad-Shajarian  تصنیف فریاد- همنوا با بم- شجریان

شعر از حافظ شیراز ---- یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد // دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد// آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست // خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد// کس نمی‌گوید که یاری داشت حق دوستی // حق شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد // لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست // تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد // شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار // مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد // گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند // کس به میدان در نمی‌آید سواران را چه شد // صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست // عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد // زهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت // کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد // حافظ اسرار الهی کس نمی‌داند خموش // از که می‌پرسی که دور روزگاران را چه شد

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد...محمدرضاشجریان

(Marchal,Shajarian Mash up)
برسان باده که غم روی نمود ای ساقی 
این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی 
حالیا نقش دل ماست در ایینه ی جام
تا چه رنگ آورد این چرخ کبود ای ساقی

برسان باده

(Shajarian,Carlsen Mash up)
نگارینا دل و جانم ته دیری
همه پیدا و پنهانم ته دیری
نمیدانم که این درد از که دیرم
همیدانم که درمانم ته دیری

باباطاهر

!نگارینا

. . . در اینجا
دانلود: https://t.me/haataarii/67
کاری از حامد طاری
با صدای احمد شاملو و محمدرضا شجریان
صدای احمد شاملو از شعرخوانی او در "شب‌های گوته" است
صدای استاد شجریان هم برای یادمان استاد آذر در تالار وحدت دانشگاه تبریز است
موسیقی: Steven Gutheinz 
|
طراح کاور: حامد طاری
|
در اينجا چار زندان است
به هر زندان دو چندان نقب
در هر نقب چندين حجره
در هر حجره چندين مرد
در زنجير

از اين زنجيريان
يک تن، زنش را در تب تاريک بهتاني
به ضرب دشنه اي کشته است

از اين مردان
يکي، در ظهر تابستان سوزان
نان فرزندان خودرا
بر سر برزن، به خون نان فروش سخت دندان گرد
آغشته است

از اينان، چند کس
در خلوت يک روز باران ريز
بر راه ربا خواري نشسته اند
کساني، در سکوت کوچه
از ديوار کوتاهي به روي بام جستند
کساني، نيم شب
در گورهاي تازه
دندان طلاي مردگان را مي شکسته اند

من اما هيچ کس را
در شبي تاريک و توفاني نکشتم
من اما راه بر مردي ربا خواري نبستم
من اما نيمه هاي شب ز بامي بر سر بامي نجستم 

در اين جا چار زندان است
به هر زندان دو چندان نقب و
در هر نقب چندين حجره
در هر حجره چندين مرد در زنجير

در اين زنجيريان هستند مرداني
که مردار زنان را دوست مي دارند
در اين زنجيريان هستند مرداني
که در رويايشان هر شب زني
در وحشت مرگ از جگر بر مي کشد فرياد
 
من اما در زنان چيزي نمي يابم
- گر آن همزاد را روزي نيابم ناگهان، خاموش -
من اما در دل کهسار روياهاي خود
جز انعکاس سرد آهنگ صبور اين علف هاي بياباني
که ميرويند و مي پوسند و مي خشکند و مي ريزند
با چيزي ندارم گوش

مرا گر خود نبود اين بند
شايد بامدادي همچو يادي دور و لغزان
مي گذشتم از تراز خاک سرد پست

جرم اين است

جرم اين است

احمد شاملو و محمدرضا شجریان | در اینجا چار زندان است

کلام: سعدی | آهنگساز: گروه آوا | آلبوم: آهنگ وفا

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد
آن کس که دلی دارد آراسته معنی
گر هر دو جهان باشد در پای یکی ریزد
گر سیل عقاب آید شوریده نیندیشد
ور تیر بلا بارد دیوانه نپرهیزد
آخر نه منم تنها در بادیه سودا
عشق لب شیرینت بس شور برانگیزد
تا دل به تو پیوستم راه همه دربستم
جایی که تو بنشینی بس فتنه که برخیزد

ساز و آواز هشیار کسی باید | محمدرضا شجریان

19/07/2019

حال من بی تو / شاملو - همایون

به جز غم خوردن عشقت...

کلام: ملک الشعرا بهار | آهنگساز: حسام السلطنه مراد | تنظیم: مجید درخشانی | آلبوم: رندان مست

www.facebook.com/delnavazan.playlist

باد صبا بر گل گذر کن
از حال گل ما را خبر کن
با مدعی کمتر بنشین
نازنین، ای مه‌ جبین
بیچاره عاشق، ناله تا کی
یا دل مده یا ترک سر کن
شد خون‌فشان چشم تر من
پُر خونِ دل شد ساغر من
ای یار عزیز، مطبوع و تمیز
در فصل بهار، با ما مستیز
آخر گذشت آب از سر من
ببین چشم تر من


آواز شوشتری
غزل: سعدی | آهنگساز: مجید درخشانی | آلبوم: رندان مست

تو را نادیدن ما غم نباشد
که در خیلت به از ما کم نباشد
من از دست تو در عالم نهم روی
ولیکن چون تو در عالم نباشد
مبادا در جهان دلتنگ رویی
که رویت بیند و خرم نباشد
من اول روز دانستم که این عهد
که با من بسته ای محکم نباشد
مکن یارا دلم مجروح مگذار
که هیچم در جهان مرهم نباشد

حال من بی تو / شاملو - همایون

Ehsan

Recent comments

Amirhossein Ekhteraei

Mahi

Related tracks