خانه‌ی دوست کجاست؟
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه‌ی نوری که به لب داشت به تاریکی شن‌ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت
نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است
می‌ روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ
سر بدر می‌آرد
پس به سمت گل تنهایی می‌پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره‌ی جاوید اساطیر زمین می‌مانی
و ترا ترسی شفاف فرا می‌ گیرد
در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می‌شنوی
کودکی می‌بینی
رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه‌ی نور
و از او می‌پرسی
خانه‌ی دوست کجاست؟

#سهراب_سپهری
با سپاس از تنظیمِ زیبای رفیق پرمهر #همایون
به یاد کوچه‌باغ پرنور و سبزِ خونه‌ی مادربزرگ، که به راستی از خوابِ خدا سبزتر بود و خاطره‌اش تا همیشه سبز

خانه‌ی دوست کجاست؟ - سهراب سپهری

زمین بودم کاش..
تا دورِ آن خورشیدهای چشمه سارانِ نورَت
می‌گردیدم
مـــــــــی‌گردیدم
مــــــــــــــــی‌گردیدم
و این سالِ غریــــب،
تمام می‌شد..
بهار می‌آمد و من دوباره از نو،
مستانه می‌چرخیدم،
به دورِ آن خورشیدهای بی‌وقفه‌ی مَستَت،
می‌چرخیدم.
-م.نور

اسفندماهِ 1401

شعر و خوانش: مریانسیالیسم
تنظیم: دوست هنرمند، همایون
موزیک متن: ترانه‌ی لبخند بزن، داریوش اقبالی

چشمانت خورشیدهاست - لبخند بزن

خوانش شعر زیبایی از شاعر خوش ذوقش قیصر امین‌پور

ناگهان چقدر زود دیر می‌شود - قیصر امین‌پور

ترجمه‌ی ارژنگ آقاجاری
بازخوانی متن آهنگ تونل طلائی
Le Tunnel D'or

Le Tunnel D'or - تونل‌طلائی

من صدای پرنده‌ام
صدای پرنده‌ها، صدای تنهایی‌ست

شعر و خوانش: مریانسیالیسم
ریمیکس از هنرمند عزیز، مجد

صدای پرنده‌ها

خوانش شعری از نزار قبانی

دوستت دارم
و نگرانم روزی بگذرد
که تو تن زندگی‌ام را نلرزانی
و در شعر من انقلابی بر پا نکنی
و واژگانم را به آتش نکشی
دوستت دارم
و هراسانم دقایقی بگذرند،
که بر حریر دستانت دست نکشم
و چون کبوتری بر گنبدت ننشینم
و در مهتاب شناور نشوم
سخن ات شعر است
خاموشی‌ات شعر
و عشقت آذرخشی میان رگ‌هایم
چونان سرنوشت

دوستت دارم - نزار قبانی

خوانش شعری زیبا از ای.ای.کامینگز
ترجمه: محمدرضا فرزاد

به جایی که بدان سفر نکرده‌ام
به جایی دور در ورای هر تجربه
چشمان تو سکوت خود را دارند
در ظریف‌ترین حالت تو چیزهایی است که اسیرم می‌کند
چیزهایی چنان نزدیک که نمی‌توان بدان دست یافت

کوتاهترین نگاهت به آسانی اسیرم می‌کند
و حتی اگر همچون انگشتان، خود را بسته باشم
برگ به برگ مرا می‌توانی بگشایی
به همان سان که بهار نخستین گل سرخ اش را
به لمسی راز آلود و سبک دست می‌گشاید

یا اگر بخواهی مرا ببندی، من و زندگی‌ام هر دو
به ناگاه و به زیبایی بسته می‌شویم
به همان سان که وقتی دلِ گل به او می‌گوید
همه جا دارد دانه دانه برف می بارد

هیچ چیز این جهان که پیش روی ماست
به ظرافت شگفت تو نمی‌رسد
ظرافتی که
در هر نفس وا می‌داردم
با رنگ مهر، مرگ و جاودانگی را رنگی دیگر زنم

نمی‌دانم چه در توست که می‌بندد و می‌گشاید
تنها می دانم چیزی در من هست که می‌داند
چشمان تو ریشه‌دارتر از هر گل سرخ است
و حتی باران هم، چنین دستان کوچکی ندارد

چشمان تو ریشه‌دارتر از هر گلِ سرخ است

خوانش متن انگلیسیِ شعر زیبایی از ای. ای. کامینگز
ترجمه از محمدرضا فرزاد

به جایی که بدان سفر نکرده‌ام 
به جایی دور در ورای هر تجربه
چشمان تو سکوت خود را دارند
در ظریف‌ترین حالت تو چیزهایی است که اسیرم می‌کند
چیزهایی چنان نزدیک که نمی‌توان بدان دست یافت

کوتاهترین نگاهت به آسانی اسیرم می‌کند
و حتی اگر همچون انگشتان، خود را بسته باشم
برگ به برگ مرا می‌توانی بگشایی
به همان سان که بهار نخستین گل سرخ اش را
به لمسی راز آلود و سبک دست می‌گشاید

یا اگر بخواهی مرا ببندی، من و زندگی‌ام هر دو
به ناگاه و به زیبایی بسته می‌شویم
به همان سان که وقتی دل گل به او می‌گوید
همه جا دارد دانه دانه برف می بارد

هیچ چیز این جهان که پیش روی ماست
به ظرافت شگفت تو نمی‌رسد
ظرافتی که
در هر نفس وا می‌داردم
با رنگ مهر، مرگ و جاودانگی را رنگی دیگر زنم

نمی‌دانم چه در توست که می‌بندد و می‌گشاید
تنها می دانم چیزی در من هست که می‌داند
چشمان تو ریشه‌دارتر از هر گل سرخ است
و حتی باران هم چنین دستان کوچکی ندارد

Somewhere I have never travelled به جایی که بدان سفر نکرده‌ام

هوای روی تو دارم نمی‌گذارندم
مگر به کوی تو این ابرها ببارندم

مرا که مست توام این خمار خواهد کشت
نگاه کن که به دست که می‌سپارندم

مگر در این شب دیر انتظارِ عاشق‌کُش
به وعده‌های وصال تو زنده دارندم

غمم نمی‌خورد ایام و جای رنجش نیست
هزار شکر که بی غم نمی‌گذارندم

سری به سینه فرو برده‌ام مگر روزی
چو گنج گم‌شده زین کنج غم برآرندم

چه باک اگر به دل بی‌غمان نبردم راه
غم شکسته‌دلانم که می‌گسارندم

من آن ستارۀ شب زنده‌دار امّیدم
که عاشقان تو تا روز می‌شمارندم

هنوز دست نَشسته‌ست غم ز خون دلم
چه نقش‌ها که ازین دست می‌نگارندم

کدام مست، می از خون سایه خواهد کرد
که همچو خوشۀ انگور می‌فشارندم

هوای روی تو دارم - سایه

ریمیکس: دوست عزیز و هنرمند، همایون
شعر و خوانش: مریانسیالیسم

ریمیکس سروده‌ی زیبای گنج گمشده
شعر: هوشنگ ابتهاج
تنظیم: دوست هنرمند و عزیز، همایون
خوانش: مریانسیالیسم

گنج گمشده - سایه

بماند به یادگار
در سوگ عزیزانی که از دست دادیم
دیماه 1398
تنظیم: دوست هنرمند همایون
خوانش: مریانسیالیسم
شعر: سهراب سپهری

بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است - سهراب سپهری

خوانشی بر غزلِ زیبایی از حافظ
ریمیکس: دوست گرامی و هنرمند، مجد
خوانش: مریانسیالیسم

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست
مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

در نعل سمند او شکل مه نو پیدا
وز قد بلند او بالای صنوبر پست

آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست
وز بهر چه گویم نیست با وی نظرم چون هست

شمع دل دمسازم بنشست چو او برخاست
و افغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست

گر غالیه خوش بو شد در گیسوی او پیچید
ور وسمه کمانکش گشت در ابروی او پیوست

بازآی که بازآید عمر شده حافظ
هر چند که ناید باز تیری که بشد از شست

آخر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیست - حافظ

خوانش غزلی از حافظ، به مناسبت 20 مهر، بزرگداشت حضرت حافظ

تنظیم: دوست و هنرمند گرامی، همایون

مقیمِ زلفِ تو شد دل - حافظ

زمین بودم کاش..
تا دورِ آن خورشیدهای چشمه سارانِ نورَت
می‌گردیدم
مـــــــــی‌گردیدم
مــــــــــــــــی‌گردیدم
و این سالِ غریــــب،
تمام می‌شد..
بهار می‌آمد و من دوباره از نو،
مستانه می‌چرخیدم،
به دورِ آن خورشیدهای بی‌وقفه‌ی مَستَت،
می‌چرخیدم.
-م.نور

Marientialism

Popular tracks