Moje udźwiękowione wiersze z lat 80/90, z dawno zapomnianej książki...

Dżwięki i słowa depresji. 50...

Zremasterowane.

Życie... wiersze z dawno zapomnianej książki.

Kiedyś, dekady temu, napisałem wiersz...

„MÓJ PRZYJACIELU."

Mój przyjacielu, pomóż mi
pomóż i ocal mnie
postaw na nogi, gdy upadam
zawróć, gdy wchodzę w drogi złe
naucz odróżniać dobro od zła
naucz oddzielić ziarno od plew
gubię się.

Nie wiem gdzie miejsce moje jest
i czy już przyszedł na mnie czas
czy się odważysz ze mną iść
w tą drogę, która nie ma końca,
gdzie nie ma nocy,
nie ma dnia...

Gdzie niepewności dama zła
moje marzenia w przepaść
strąca...?

Stanąłem na rozstaju dróg
i nie wiem którą wybrać z nich
wskaż mi, a wahać się nie będę
i na odwagę się zdobędę,
i zrobię ten jedyny krok!
Wybiorę dobro, albo zło...

1986-01-19 * MP

1. Mój przyjacielu...

Wiersz drugi...

Życie, życie jest piękne
lecz ja nie umiem do
niego podejść
chodzę struty i załamany
powoli ginę
lecz czekam
wciąż czekam, bez przerwy
i myślę o tobie
dziewczyno
me serce rozpala żar
jak ogień gorący
bo miłość jest życiem
teraz to zrozumiałem
pisząc ten wiersz dla ciebie
więc myśl i pamiętaj
o mnie
o tym, który swe życie
odda dla ciebie
i umrze kochając
bo jednak
życie to miłość
i kochać trzeba
pamiętaj
ja, mały człowieczek
potrafię kochać
kochać gorąco czule
i pięknie
i marzę, marzę o tobie
twych oczach pięknych
jak gwiazdy nocą
twych ustach jak kwiat
i wiem
będzie na zawsze
ja, duch mój, moja miłość
bo życie jest piękne
lecz krótkie
a miłość wieczna... *

2. Życie, życie jest piękne.

Wiersz trzeci...

Czemu tak cierpię, czemu?
Krzyki w głowie, ból jest tu.
Każdy dzień to walka z sobą,
Jak ciężko żyć, gdy wszystko płonie.

Życie to zdrada, śmierć jest snem,
Połączę się z Panem, odejdę hen.
Nic, tylko umrzeć, nic, tylko zginąć,
Nie czuć bólu, nie czuć, nie czuć nic.

Kto wie, co czeka po śmierci,
Może nie lepiej, może czas wytraci.
Czy przetrwam drogę, tę ciemną noc,
Czy znajdę w sobie choć odrobinę mocy?

Życie to zdrada, śmierć jest snem,
Połączę się z Panem, odejdę hen.
Nic, tylko umrzeć, nic, tylko zginąć,
Nie czuć bólu, nie czuć, nie czuć nic.

Nie chcę już żyć, nie chcę umierać,
Panie, usłysz, daj mi znak.
Weź mnie do siebie, ulituj się,
Niech moje cierpienie zgaśnie jak blask.

Życie to zdrada, śmierć jest snem,
Połączę się z Panem, odejdę hen.
Nic, tylko umrzeć, nic, tylko zginąć,
Nie czuć bólu, nie czuć, nie czuć nic.

Panie, ulituj się,
Ja nie chcę cierpieć...

3. Czemu...

Wiersz czwarty.

Nie wiem co z sobą zrobić
jestem sam
nie mam nikogo
żyć w samotności
to pozostało
kto mnie zrozumie?
nikt
zgnić w samotności
żyć bez nikogo
ciężko
i ciężko myśleć
o takim życiu
nie żyć
nie umrzeć
i tkwić w nicości
to pozostało
co robić?
któż wie
jak żyć?
tego też nie wiem
odejść, pozostać?
wytrzymać.
Może się uda
może wytrzymam
wątpię
być zapomnianym
jest ciężko
więc cóż robić?
żyć
i czekać
to pozostało... *

4. Nie wiem co z sobą zrobić.

Piąty...

Ból, czuję ból
światło na drodze?
nie, to nie światło
to śmierć
czeka na mnie
zginąć najlepiej
i co dalej?
nic
po prostu pustka
i w sercu
i w głowie
dusza ucieka
powoli ciurkiem
ciężka jest droga
przez życie.
Kto to wytrzyma
kto to przeżyje
nikt
nikt nie wytrzyma
ale ja muszę
nie wiem
czy to się uda
trzeba próbować
jeżeli nie
to zginę
i tak będzie dobrze
i spokój w sercu
w duszy
jak przeżyć?
co robić?
nie wiem
nic nie wiem
może się uda
musi.
Wytrzymam!

5. Ból, czuję ból...

Co ja robię tu?

Nie mam siły na życie...
https://www.youtube.com/watch?v=yfBD-zZ4ou0

I have no strength to live...

Nie mam siły...

Na Krawędzi Galaktyki.

SWTOR. Operacje Yerba Mate. Eternity Vault.

Zaklęta wieczność.

SWTOR. Yerba Mate, no bo co? ;)

Hermetic.

Smak przygody.

Po prostu być.

https://open.spotify.com/track/2AKgG2wRhIvovwrVdpp8mB

Po prostu być.

My time...

Kiedyś śniłem o dalekich drogach,
W kieszeni miałem tylko wiatr.
Z sercem lżejszym niż poranna rosa,
Świat był prosty – chciałem brać.

Czas jak rzeka, cichy szeptem płynął,
Nie zważałem, co przyniesie dzień.
Aż się nagle z moich dłoni zsunął,
Jakby nigdy nie był mój – jak cień.

Mój czas…
Uciekł, zanim pojąłem, że był
Jak deszcz…
Co zmywa ślady moich chwil.
Wciąż gonię go, jak wiatr za liściem gna,
Lecz wiem – nie wróci już mój czas…

W lustrach widzę cudze oczy,
Choć to moje – nie poznaję już.
Wokół wszystko jakoś wolniej toczy,
Lecz w sercu wciąż się pali żar i kurz.

Tamte listy, zdjęcia, niespełnione plany,
Rozsypały się jak proch na dnie.
Cicho szepczę imię zapomniane –
Moje własne „ja”, co gubi się.

Mój czas…
Jak ptak przeleciał, nie zostawił ślad.
Jak cień…
Na ścianie starych wspomnień – zbladł.
Choć trzymam go, wymyka się jak mgła,
Bo nikt nie zatrzyma swojego czasu…
Nie ja…

A gdy nadejdzie ostatnia godzina,
Nie chcę krzyczeć, że to zbyt wcześnie.
Chcę powiedzieć: „To był mój czas,
Choć odszedł… nie żyłem na daremnie”.

Mój czas…
Niech płynie dalej, niech niesie mnie.
Mój świat…
Zatrzymam w sercu, póki tchnę.
I choć dni jak liście opadają w dal,
To wiem… naprawdę miałem swój czas.

Mój czas.

A gdyby tak...

https://www.youtube.com/watch?v=QQcnEXW0F-w

Co będzie, to będzie.

Bywało różnie – raz śmiech, raz łzy,
Zgubiłem drogę, choć miałem sny.
Nie zawsze świeciło, nie zawsze się chciało,
Czasami za dużo, czasami za mało.

Zdarzało się runąć, zdarzało się wzlecieć,
Być kimś dla kogoś, a potem zniknąć w świecie.
Ludzie przychodzą, a potem odchodzą,
Jak fale, co morze przez chwilę przechodzą.

Co będzie, to będzie – nie pytam już dziś,
Choć serce wciąż drży, ja uczę się żyć.
Nie wszystko zrozumiem, nie wszystko naprawię,
Ale idę do przodu, choć czasem już nie chcę.

Co będzie, to będzie – niech niesie mnie czas,
Wśród nocy i świateł, gdy gubię swój głaz.
Nie muszę już wiedzieć, nie muszę już chcieć –
Wystarczy mi jedno: naprawdę tu być.

Były decyzje, co paliły jak ogień,
Słowa za ostre, spojrzenia nie w tę stronę.
Chciałem być silny, a byłem jak szkło,
Kruszyłem się w ciszy, nikt nie wiedział co.

Ale też śmiałem się, tańczyłem jak dzieciak,
Przy ogniu, przy piwie, przy dźwiękach z kasety.
I były też noce, gdzie wszystko się zgadza –
Gdy nawet samotność jak przyjaciel siada.

Co będzie, to będzie – nie pytam już dziś,
Choć serce wciąż drży, ja uczę się żyć.
Nie wszystko zrozumiem, nie wszystko naprawię,
Ale idę do przodu, choć czasem już nie chcę.

Co będzie, to będzie – niech niesie mnie czas,
Wśród nocy i świateł, gdy gubię swój głaz.
Nie muszę już wiedzieć, nie muszę już chcieć –
Wystarczy mi jedno: naprawdę tu być.

Nie żałuję – bo każda blizna
to znak, że naprawdę żyłem jak trzeba.
W upadku i w tańcu, w cieniu i w niebie –
Każda sekunda przywiodła mnie tu.

Co będzie, to będzie – i dobrze, że tak,
Choć życie czasami rozlewa się w smak.
Nie wiem, co jutro, nie pytam o sens –
Wystarczy, że dzisiaj mam światło i gest.

Co będzie, to będzie.

Yerba się leje.

Erwin Error.

Nocne kasyno.

https://open.spotify.com/track/0Op00648WwoKQh7HYqWkzx
https://www.youtube.com/watch?v=xuywJ7hVpWw

Z dedykacją...


Minęło już trzydzieści lat,
gdy pierwszy raz spojrzałem w Twój świat.
Byłaś jak świt, co budził sny,
a ja wciąż czuję Cię — choć dzielą nas dni.

Życie nas rzuciło w różne strony,
choć nikt nie wymazał tamtej wiosny.
Nie dotknę Cię już, nie przytulę,
a jednak co wieczór... wciąż Cię czuję.

Bo kocham Cię tak, jak wtedy —
choć czas mi posrebrzył już głowę.
Piszesz mi słowa jak zwrotki,
ja odpieram ciszę — rozmową.

I wiem, że już Cię nie zobaczę,
choć dzielisz się dniem, myślą, łzą...
Lecz kocham Cię ciągle inaczej —
tak cicho, dojrzale i... w snach.

Pamiętam śmiech i Twoje spojrzenie,
ten dreszcz, co znikał w westchnieniu.
Nie byliśmy razem — lecz byliśmy,
i może dlatego wciąż tkwimy w tym śnieniu.

Nie pytam, co by było, gdyby…
Bo życie to nie bajka z kartek.
Ale czasem, w ciszy, pod niebem,
mówię: „kocham” — i wiem, że to prawda bez strat.

Bo kocham Cię tak, jak wtedy —
choć teraz milczymy przez klawiaturę.
W oczach już inne są ślady,
lecz serce — to wciąż te same mury.

I wiem, że już Cię nie zobaczę,
lecz dzień bez Ciebie to cień bez tła.
Więc pisz do mnie, choć nie wrócimy —
bo ta miłość… nigdy nie zgasła.

Trzy dekady i jedno serce,
które wciąż bije, gdy piszesz mi „dobranoc”...
A ja szeptem odpowiadam:
„Gdybyś wiedziała… jak bardzo…”

Jedno serce.

Erwin i Erwinek.

https://open.spotify.com/track/7znCbuxZyjVGjgz7Ss8aih

Z dedykacją.

Trzydziesci lat...

Spotkałem cię, gdy świat był młody,
W oczach wiatr i letni cień,
Byłaś jak świt bez żadnej wady,
A ja milczałem… dzień po dzień.

Przy tobie serce mocniej biło,
Lecz słowa ginęły gdzieś,
Miłość – to była moja siła,
Lecz nie odważyłem się…

Bo kochałem cię trzydzieści lat,
Jak tajemnicę w zamkniętych snach.
W twoim uśmiechu żyłem jak ja,
Choć nie znałaś moich łez i dróg bez gwiazd.

Trzy dekady minęły jak wiatr,
A ja wciąż mam cię w sercu tak…

Byłaś tuż obok – i tak daleko,
W inną drogę szłaś przez życia kurz,
A ja cię kochałem cicho, bez echa,
Jak wierny cień twoich burz.

Czasem spojrzałaś – i świat się palił,
Choć dla ciebie nic to nie znaczyło.
Ja zbierałem każdy promień z dali,
Jakby to było wszystko, co mi było.

Bo kochałem cię trzydzieści lat,
Jak list bez znaczka, co nigdy nie wpadł.
Słowa więzłem w mej duszy bez krat,
By nie zburzyć twego świata wśród spraw.

Trzy dekady i jeden ślad –
Wciąż w sercu twój śmiech i twój ślad…

Może kiedyś, gdzieś w innym czasie,
W innym życiu, w innym ja…
Powiem ci wszystko, co dzisiaj gaszę,
Co w mych oczach jeszcze trwa.

Bo kochałem cię trzydzieści lat,
I choć nie wiesz, choć świat się zmienia,
Zostaniesz we mnie, bez słów, bez strat –
Moja miłości… bez spełnienia.

Cisza od lat.

https://open.spotify.com/track/64vWtnwgk8DXuTD58T7Rvg

Z dedykacją...

Nie cofnę czasu.

Patrzę w stare zdjęcie,
Twoje oczy wciąż w nim lśnią,
Choć minęło tyle lat,
W moim sercu ciągle są.

Mówiłaś: "Będzie dobrze",
A ja milczałem jak cień,
Dziś za każde Twoje słowo
Oddałbym ostatni dzień.

Nie cofnę czasu, nie zmienię dni,
Choćbym krzyczał do gwiazd, choćbym błagał sny.
Nie wróci tamten śmiech, nie wróci twój głos,
Został tylko żal i tęsknoty los.

Miłość jak ogień gasła,
Zbyt cicho, żeby ją ratować,
Zbyt dumny by powiedzieć:
„Wróć, naucz mnie na nowo kochać…”

Świat się nie zatrzymał,
Choć ja stanąłem w miejscu,
Ty poszłaś dalej z wiatrem,
Ja zostałem w moim świecie.

Nie cofnę czasu, nie zmienię dni,
Choćbym krzyczał do gwiazd, choćbym błagał sny.
Nie wróci tamten śmiech, nie wróci twój głos,
Został tylko cień i samotny los.

Czas nie pyta, czy jesteś gotów,
Nie czeka, aż się podniesiesz,
On po prostu idzie dalej,
A ty z sercem wciąż w przeszłości śpisz.

Nie cofnę czasu – nauczyłem się,
Choć wciąż boli każdy dzień bez ciebie.
Wspomnienia są jak sól na ranie –
Ale to ona daje mi życie…

Nie cofnę czasu…
Ale pamiętam cię.
I choć życie boli –
Wciąż oddycham… przez łzy.

Nie cofnę czasu.

Od Ewy.


Weszłam tu z cichym „NIE WIEM JUŻ JAK”,
Na twarzy uśmiech, pod spodem strach.
Obok ktoś milczy, jakby mnie znał –
i nagle cisza… mniej boli niż żal.

Między słowami, co łamią głos,
zaczyna rosnąć coś więcej niż „DOŚĆ”.
Nie muszę się spinać, nie muszę grać –
tu mogę przestać w końcu się bać.

Z czasem te twarze przestają być obce,
w milczeniu stają się bliskie jak dom.
Śmiejemy się czasem, choć nikt nie mówi –
a każdy niesie jakiś swój sztorm.

Pojawia się miejsce, gdzie ciało oddycha,
gdzie lęk nie musi być winą i karą.
Gdzie przytulenie nie leczy ran,
lecz mówi ciszą: „NIE JESTEŚ SAMA”.

Tutaj pachnie herbata i spokój,
z prostych słów budujemy most.
Ktoś spojrzy, ktoś powie: „ja też tak mam”
i wiem już na pewno, że nie jestem sama.

Nie wszystko uleczysz w dwanaście tygodni,
ale uczysz się trzymać… nawet gdy boli.
I nagle wiesz – nie trzeba gotową być,
by zrobić pierwszy do wolności krok.

Wychodzę dziś.
Mam sprzeczność w duszy,
Mam sprzeczność w sercu.
Czuję się silniejsza…
ale i tak boję się jak nigdy.
I właśnie dlatego –

Idę do życia...
KU SOBIE...

Zanim pójdę.

https://open.spotify.com/track/47HnafW9zOMc6F0t8OyrSx

Nie będę ciebie już pytał
Co chcesz, a czego nie
Zbyt wiele razy milczałaś
Gdy mówiłem: „Powiedz, że…”

Twoje spojrzenia jak echo
Odbijają mój cień
I choć jesteś tu blisko
To jakbyś była gdzieś tam

Nie będę ciebie już pytał
Co chcesz, a czego nie
Jeśli sama nie wiesz
To może ja wiem

Nie będę stawał na palcach
By dosięgnąć twych słów
Jeśli milczysz zbyt długo
To ja zrobię pierwszy ruch

Nie szukam winy w nikim
Choć trochę boli mnie brak
Słów, gestów, znaków
Gdzieś zniknął nasz wspólny znak

I nie chodzi o dumę
Ani o głupi żal
Po prostu wiem, że pytania
Już nic nie zmienią, ot tak

Nie będę ciebie już pytał
Co chcesz, a czego nie
Jeśli sama nie wiesz
To może ja wiem

Nie będę stał pod drzwiami
Gdzie nie czeka już nikt
Jeśli to ma być koniec
Niech odejdzie w ciszy krzyk

Może za późno, może za wcześnie
Może po prostu… tak miało być
Ale nie będę już błądził we mgle
Gdzie ty nie chcesz iść

Nie będę ciebie już pytał
Co chcesz, a czego nie
Jeśli sama nie wiesz
To może ja wiem

Nie będę ciebie już trzymał
Gdy nie trzymasz się mnie
Czasem trzeba odejść
By naprawdę odnaleźć się

Nie będę pytał.

Biesiada.

I am an IT admin...

Wchodzę do biura, jeszcze przed świtem,
Kawa w kubku, a system znów bije...
VPN nie działa, drukarka żyje własnym życiem,
A Outlook znów wypluł czyjeś życie.

Jestem adminem IT,
Znam każdy kabel, każdy bit!
Gdy net padnie, to dzwonią do mnie,
Jakbym to ja wczoraj zerwał im światłowód w domu!

Jestem adminem,
Od firewalli do pendrivów.
Gdy serwer płonie, ja nie panikuję,
Ctrl + Alt + modlitwa i system znów frunie!

Patch piątkowy, dla mnie święto krwawe,
A potem restart, niech bogowie łaskawi!
Zamknął ktoś Excela, nie zapisał pliku?
To moja wina, tak mówią w panice i krzyku.

Jestem adminem IT,
Znam każdy skrót, nawet te ukryte pliki.
Czasem jak ninja, czasem jak bóg,
Zalecam restart i znikasz mi z nóg!

Jestem adminem IT,
Mój świat to kabel, bugi i skrypty.
Znam ciemność serwerowni i chłód wiatraków,
A mój bohater? To backup sprzed roku!

Jestem adminem IT,
Nie śpię, bo backup się robi o trzeciej w nocy.
Zgadnij kto sprawił, że firma wciąż działa?
To ten koleś, co na Discordzie wciąż siedzi i jest!

Bo kiedy wy śpicie, ja aktualizuję,
Gdy coś nie działa, ja to naprawiam.
I choć czasem marzę, by to wszystko rzucić…
To rano znów wstanę, bo ktoś musi być…

Adminem IT!

Jestem adminem.

Milczenie.

Jestem tu pierwszy raz.

I want to be...

Z dedykacją.

https://www.youtube.com/watch?v=YASefO3IpcY
https://open.spotify.com/track/0oIzsY0ddpRc9DY1PUxEKB

Chcę być...

SWTOR Yerba Mate.

Hermetycznie, gra słów.

Po loot...

Od Ewy.

https://open.spotify.com/track/1UmfyJf8IGTJcnATUpnv1b

Mamo...

Gotowanie z Erwinem na opsach Yerba Mate.

Gotowanie z Erwinem.

https://www.youtube.com/watch?v=TZHiKfS4OCc
https://open.spotify.com/track/2xx1UenKwU3Lh1UNJ6PKv5

Depresja to zła pani...


Budzik dzwoni, a ja nie mam siły,
Żeby podnieść się choćby na krok.
Świat za oknem zbyt daleko płynie,
A ja tonę w łóżku jak w mroku.

Nie chce mi się nic,
Wolę spać cały dzień.
To nie lenistwo
To cień, co gasi sen.
Nie chce mi się nic,
Tak trudno wewnątrz żyć,
Pod zamkniętymi powiekami
Ukrywam swój krzyk.

Znów obiecam, że coś jutro zmienię,
Że się ruszę, odnajdę ten sens.
Ale cisza krzyczy w mojej głowie,
I nie mam sił, by przełamać ten lęk.

Nie chce mi się nic,
Wolę spać cały dzień.
To nie lenistwo
To cień, co gasi sen.
Nie chce mi się nic,
Tak trudno wewnątrz żyć,
Pod zamkniętymi powiekami
Ukrywam swój krzyk.

Gdyby ktoś usłyszał,
Że to nie żart, nie sen,
Może podałby mi rękę,
Żebym wstać mógł choć na dzień.

Ale wiem, że świat się nie zatrzyma,
I gdzieś czeka na mnie nowy świt.
Kiedyś wstanę, choćby powoli,
I uwierzę, że naprawdę warto żyć.

Nie chce mi się nic,
Ale znajdę swój dzień,
Gdzie za ciemnością
Rozpala się płomień.
Nie chce mi się nic,
Lecz wiem, że mogę iść
Krok po kroku, aż w tym świetle
Znów nauczę się żyć.

Nie chce mi się nic.

Opóźniony healer.

No i namówił.

Bicie Malgusa. Aha...

Bardzo hermetyczne.
Very hermetic.

Bicie Malgusa.

This is my battleground...

Robię to dla siebie. Piszę o rzeczywistości. Ale nie tylko...

Wszystkie teksty są moje. 
All texts is mine.

Polish language.

Xanth

Pinned to spotlight

Popular tracks