Sonati

افسانه رثایی ؛ آواز
سیاوش ایمانی ؛ تار و تنظیم
علیرضا دریایی ؛ کمانچه
گهرناز مسایلی ؛تمبک ، دایره ، خلخال

افسانه رثایی ؛ ساز من ، زلف یار

من مست جام باقيم
دارم هوای عاشقی
حيران روی ساقيم
دارم هوای عاشقی
ای جان و ای جانان من
دارم هوای عاشقی
ای وصل و ای هجران من
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی
جان در بر جانانه شد
دل بر سر پيمانه شد
تن ساکن ميخانه شد
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی
گه نور و گه نار آمدم
گه گل گهی خوار آمدم
گه مست و گه هشیار آمدم
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی
ای شاه درويشت منم
درویش دل ریشت منم
بيگانه و خويشت منم
ديوانه رويت منم
آشفته مويت منم
سرگشته کويت منم
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی
ای جان و ای جانان من
دارم هوای عاشقی
ای وصل و ای هجران من
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی

Havaye Asheghi Shahram Nazeri

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم 
به دریا بنگرم دریا ته وینم

بهر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان روی زیبای ته وینم

نمیدانم دلم دیوانه‌ی کیست
کجا آواره و در خانه‌ی کیست

نمیدونم دل سر گشته‌ی مو 
اسیر نرگس مستانه‌ی کیست

دلی دیرم که بهبودش نمی‌بو

دوش دوش
از آلبوم آرام جان
در دستگاه افشاری
اجرای پائیز 77 وین
آهنگ از علی اکبرخان شیدا
با صدای محمد رضا شجریان
و همنوازی گروه آوا (داریوش پیرنیاکان - محمد فیروزی - سعید فرج پوری - بهزاد فروهری - بهزاد بطحائی)

دوش دوش دوش
دوش کـــــه آن مــــه لقا
با وفا، خوش ادا، با صفا

دوش دوش دوش
از درم آمــد و بنشست
برده دین و دلم از دست

دوش دوش دوش
آتشی در دلــــــم سر زد
جانم سر زد جانم سر زد
زآن رخ همچــو آذر زد
جانم سر زد جانم سر زد

سوخت سوخت سوخت
سوخت همه خرمنم
یـکسره جان و تنم
کشته ی عشقت منم
ای صـــنم بد مکن

بیش از این ظلم بی حـد مکن
بیش از این ظلم بی حد مکن
سوخت سوخت سوخت

سوخت همه خرمنم
یـکسره جان و تنم
کشته ی عشقت منم
ای صـــنم بد مکن

بیش از این ظلم بی حـد مکن
بیش از این ظلم بی حد مکن
سوخت سوخت سوخت

دوش دوش (مه لقا) - علی اکبر شیدا و محمدرضا شجریان

اجرا: ارکستر سمفونیک

سولیستها: محمد کیانی نژاد : نی

            حمید مبتسم: تار و سه تار

           مجتبی میرزاده: کمانچه

گوینده:

            عبداله آقازاده

 

بخش اول (روی الف):

تراک 1

گوینده:

ای دوست ! قبولم کن و جانم بستان     مستم کن و وز هر دو جهانم بستان

با هرچه دلم قرار گیرد بی تو . . .      آتش به من اندر زن و آنم بستان

ملودی ها دقیقا رو به خداست و خیلی راحت فاصله دلتنگی آدمی رو نشون میده.که ما چقدر دور و تنهاییم ...

گوینده:

ای زندگی تن و توانم همه تو!     جانی و دلی  ای دل و جانم همه تو

تو هستی من شدی از آنی همه من    من نیست شدم در تو  از آنم همه تو

 

حالا نوبت به زجه های ناظری میرسه که اینطور شروع میکنه

شهرام ناظری:

باز آی که تا به خود نیازم بینی               بیداری شب های درازم بینی (در آمد ماهور)

نی ،نی غلطم که خود فراق تو مرا          کی زنده رها کند که بازم بینی (در آمد ماهور)

هر روز دلم در غم تو زارتر است           وز من دل بیرحم تو بیزارتر است (گشایش)

بگذاشتی ام غم تو نگذاشت مرا             حقا که غمت از تو وفادارتر است (گشایش و فرود به ماهور)

بر من در وصل بسته می دارد دوست       دل را به عنا شکسته می دارد دوست (اشاره به دلکش)

زین پس من و دلشستگی بر در او          چون دوست دل شکسته می دارد دوست (فرود به ماهور)

 

حالا دوباره همین شعر رو این بار با تصنیف میخونه

تصنیف: داد ، خاوران

باز آی که تا به خود نیازم بینی

بیداری شب های درازم بینی

نی ،نی غلطم که خود فراق تو مرا

کی زنده رها کند که بازم بینی

هر روز دلم در غم تو زارتر است

وز من دل بیرحم تو بیزارتر است

بگذاشتی ام غم تو نگذاشت مرا

حقا که غمت از تو وفادارتر است

بر من در وصل بسته می دارد دوست

دل را به عنا شکسته می دارد دوست

زین پس من و دلشستگی بر در او

چون دوست دل شکسته می دارد دوست

 

گوینده:

خود ممکن آن نیست که بردارم دل   آن به  که به سودای تو بسپارم دل

گر من به غم عشق تو نسپارم دل      دل را چه کنم؟ بهر چه میدارم دل

 

در عشق تو هر حیله که کردم،      هیچ است

                                             هر خون جگر که بی تو خوردم،        هیچ است

از درد تو   هیچ روی درمانم نیست

                                                            درمان که کند مرا؟ که دردم     هیچ است

من بودم و دوش، آن بت بنده نواز

                                                        از من همه لابه بود و از وی همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید

                                                     شب را چه گنه ، حدیث ما بود دراز

 

ملودی این قسمت هزاران حرف نگفته رو یکجا بیان میکنه

 

گوینده:

دلتنگم و دیدار تو درمان من است     بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی       آن چه از غم هجران تو بر جان من است

 

ببینید مولانا با یگانه محبوبش چگونه سخن میگوید

بیاید ما هم اینجوری باشیم.بیاید با یگانه دوست اینجوری حرف بزنیم

گوینده:

ای نور دل و دیده و جانم !  چونی؟     و ای آرزوی هر دو جهانم! چونی؟

من بی لب لعل تو چنانم که مپرس      تو بی رخ زرد من ندانم چونی

 

اینجا ملودی دقیقا  زرد رخی و پریشان حالی خودش رو به تصویر میکشه.

سنتور داره گریه میکنه!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

افغان کردم،بر آن فغانم میسوخت      خاموش کردم، چو خاموشانم میسوخت

از جمله کرانها برون کرد مرا         رفتم به میان و در میانم میسوخت

 

من درد تورا زدست آسان ندهم        دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم       که آن درد به صد هزار درمان ندهم

 

شهرام ناظری:

من درد تورا زدست آسان ندهم        دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم       که آن درد به صد هزار درمان ندهم 

یادگار دوست...شهرام ناظری

هر دمی چون نی، از دل نالان، شکوه ها دارم
روی دل هر شب، تا سحرگاهان با خدا دارم
هر نفس آهیست، کز دل خونین
لحظه های عمر بی سامان، میرود سنگین
اشک خون آلود من دامان، می کند رنگین
به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
بهار مردمی ها دی شد!
زمان مهربانی طی شد!
آه از این دم سردیها، خدایا
آه از این دم سردیها، خدایا

نه امیدی در دل من
که گشاید مشکل من
نه فروغ روی مهی
که فروزد محفل من
نه همزبان دردآگاهی
که ناله ای خرد با آهی
داد از این بی دردیها، خدایا
داد از این بی دردیها، خدایا

نه صفایی ز دمسازی به جام می
که گرد غم ز دل شوید
که بگویم راز پنهان
که چه دردی دارم بر جان
وای از این بی همرازی خدایا
وای از این بی همرازی خدایا

وه که به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراره از دل آذر بر شد و خاکستر شد
یک نفس زد و هدر شد
روزگار من به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد
مردم چشمم جامه به خون زد ..
دل نهم ز بی شکیبی
با فسون خود فریبی
چه فسون نافرجامی
به امید بی انجامی
وای از این افسون سازی، خدایا
وای از این افسون سازی، خدایا

تصنیف بی همزبان - آلبوم سرو چمان - استاد محمدرضا شجریان

تصنیف قدیمی کشمکش که محمد معتمدی در آلبوم جدید خود به نام " آواز کلاسیک ایران "  که تا کنون فقط در فرانسه منتشر شده آن را بازخوانی کرده . در این آلبوم سینا جهان‌آبادی : کمانچه ، پاشا هنجنی : نی ، آزاد میرزاپور : تار ، علی رحیمی : تنبک ، حسین رضایی‌نیا : دف محمد معتمدی را همراهی کردند

کش کش کشمکش و  گیرو دار اگر گذارد
(کج کج کجروی ، روزگار اگر گذارد
بانگ موذن مرا کشد به مسجد
ناله جانسوز تار اگر گذارد جانم اگر گذارد
ما همه مستیم فدای چشم مستت
چشم بد روزگار اگر گذارد جانم اگر گذارد
حبیب اگر گذارد جانم اگر گذارد

محمد معتمدی - تصنیف قدیمی کشمکش ( منتشر نشده در ایران)

محمد رضا شجریان- تصنیف داغ شقایق- محمد علی کیانی نژاد

سلامت را نمی‌خواهم پاسخ گفت
سرها در گريبان است
كسي سر برنيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را.
نگه جز پيش پا را ديد،‌ نتواند،
كه ره تاريك و لغزان است.
و گر دست محبت سوي كس يازي،
به اكراه آورد دست از بغل بيرون،
كه سرما سخت سوزان است.
نفس كز گرمگاه سينه مي‌آيد برون، ابري شود تاريك.
چو ديوار ايستد در پيش چشمانت.
نفس كاين است، پس ديگر چه داري چشم،
ز چشم دوستان دور يا نزديك؟
مسيحاي جوانمرد من! اي ترساي پير پيرهن چركين!
هوا بس ناجوانمردانه سرد است… آي …
دمت گرم و سرت خوش باد!
سلامم را تو پاسخگوي. در بگشاي!
منم من! ميهمان هر شبت. لولي‌وش مغموم.
منم من، سنگ تيپا خورده رنجور.
منم، دشنام پست آفرينش، نغمهء ناجور
نه از رومم، نه از زنگم. همان بيرنگ بيرنگم.
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم.
حريفا! ميزبانا! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج مي‌لرزد.
تگرگي نيست، مرگي نيست.
صدائي گر شنيدي، صحبت سرما و دندان است.
من امشب آمدستم وام بگذارم.
حسابت را كنار جام بگذارم.
چه مي‌گويي كه بيگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فريبت مي‌دهد، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست.
حريفا! گوش سرما برده است اين، يادگار سيلي سرد زمستان است.
و قنديل سپهر تنگ ميدان، مرده يا زنده،
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود پنهانست.
حريفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز يكسان است.
سلامت را نمي‌خواهند پاسخ گفت.
هوا دلگير، درها بسته، سرها در گريبان، دستها پنهان.
نفس‌ها ابر، دلها خسته و غمگين،
درختان اسكلتهاي بلور آجين،
زمين دلمرده، سقف آسمان كوتاه،
غبار آلود مهر و ماه،
زمستان است.

زمستان است...محمد رضا شجریان

جان و جهان! دوش کجا بوده ای !

جان و جهان! دوش کجا بوده ای / نی غلطم، در دل ما بوده ای

دوش ز هجر تو جفا دیده ام / ای که تو سلطان وفا بوده ای

آه که من دوش چه سان بوده ام/ آه که تو دوش کرا بوده ای!

رشک برم کاش قبا بودمی/ چونک در آغوش قبا بوده ای

زهره ندارم که بگویم ترا / بی من بیچاره چرا بوده ای؟

یار سبک روح! به وقت گریز/ ! تیزتر از باد صبا بوده ای

بیتو مرا رنج و بلا بند کرد/ باش که تو بنده بلا بوده ای

رنگ رخ خوب تو آخر گواست / در حرم لطف خدا بوده ای

رنگ تو داری، که زرنگ جهان / پاکی، و همرنگ بقا بوده ای

آینهی رنگ تو عکس کسیست / تو ز همه رنگ جدا بوده ای


جان جهان دوش کجا بوده ای...محمدرضاشجریان

آهنگ تصنیف زهی عشق همایون شجریان آلبوم قیژک کولی
همایون شجریان - زهی عشق  سروده مولوی
زهي عشق ، زهي عشق كه ماراست خدايا
چه نغزست و چه خوب است و چه زيباست خدايا
چه گرميم ، چه گرميم از ان عشق چو خورشيد
چه پنهان ، چه پنهان و چه پيداست خدايا
زهي شور ، زهي شور كه انگيخته عالم
زهي كار ، زهي بار كه انجاست خدايا
زهي ماه ، زهي ماه زهي باده ي همراه
كه جان را و جهان را بياراست خدايا
فتاديم ، فتاديم بدان سان كه نخيزيم
ندانيم ، ندانيم چه غوغاست خدايا
نه دام است ، نه زنجير ، همه بسته چراييم ؟
چه بنداست ! چه زنجير ! كه برپاست خدايا
سروده مولوی
غزل کامل مولوی:
زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
چه نغزست و چه خوبست چه زیباست خدایا
از آن آب حیاتست که ما چرخ زنانیم
نه از کف و نه از نای نه دف‌هاست خدایا
یقین گشت که آن شاه در این عرش نهانست
که اسباب شکرریز مهیاست خدایا
به هر مغز و دماغی که درافتاد خیالش
چه مغزست و چه نغزست چه بیناست خدایا
تن ار کرد فغانی ز غم سود و زیانی
ز تست آنک دمیدن نه ز سرناست خدایا
نی تن را همه سوراخ چنان کرد کف تو
که شب و روز در این ناله و غوغاست خدایا
نی بیچاره چه داند که ره پرده چه باشد
دم ناییست که بیننده و داناست خدایا
که در باغ و گلستان ز کر و فر مستان
چه نورست و چه شورست چه سوداست خدایا
ز تیه خوش موسی و ز مایده عیسی
چه لوتست و چه قوتست و چه حلواست خدایا
از این لوت و زین قوت چه مستیم و چه مبهوت
که از دخل زمین نیست ز بالاست خدایا
ز عکس رخ آن یار در این گلشن و گلزار
به هر سو مه و خورشید و ثریاست خدایا
چو سیلیم و چو جوییم همه سوی تو پوییم
که منزلگه هر سیل به دریاست خدایا
بسی خوردم سوگند که خاموش کنم لیک
مگر هر در دریای تو گویاست خدایا
خمش ای دل که تو مستی مبادا به جهانی
نگهش دار ز آفت که برجاست خدایا
ز شمس الحق تبریز دل و جان و دو دیده
سراسیمه و آشفته سوداست خدایا

زهی عشق زهی عشق...همایون شجریان

غزل: مولانا | آهنگساز: بابک افشار | آلبوم: گریه در رگبار

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان 
تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را
نفسی یار شرابم نفسی یار کبابم
چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را
ز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدم
نه نهانم نه بدیدم چه کنم کون و مکان را
چو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویم
چه توان گفت چه بگویم صفت آب روان را
ز تو هر ذره جهانی ز تو هر قطره چو جانی
چو ز تو یافت نشانی چه کند نام و نشان را
چو نهادم سر مستی چه کشم بار کهی را
چو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان را
منگر رنج و بلا را بنگر عشق و ولا را	
منگر جور و جفا را بنگر صد نگران را

جان جهان | شکیلا

ای خدا این وصل را هجران مکن	
سرخوشان عشق را نالان مکن 
باغ جان را تازه و سرسبز دار	
قصد این بستان و این مستان مکن 
چون خزان بر شاخ و برگ دل مزن	
خلق را مسکین و سرگردان مکن 
بر درختی کآشیان مرغ توست	
شاخ مشکن مرغ را پران مکن 
جمع و شمع خویش را برهم مزن	
دشمنان را کور کن شادان مکن 
گر چه دزدان خصم روز روشنند	
آنچ می‌خواهد دل ایشان مکن 
کعبه اقبال این حلقه است و بس	
کعبه اومید را ویران مکن 
این طناب خیمه را برهم مزن	
خیمه توست آخر ای سلطان مکن 
نیست در عالم ز هجران تلختر	
هرچه خواهی کن ولیکن آن مکن 
(دیوان شمس (غزلیات
این آلبوم در سال 1378 در دستگاه «چهارگاه» افشاری عرضه شد. آلبوم «بوی باران»، ابتدا قرار بود با نام «نی‌زن» منتشر شود، به ‌نام همان تصنیفی که آقای «حسین یوسف‌ زمانی‌» ساخته‌اند و استاد شجریان در این آلبوم آن را اجرا کرده‌اند، اما اینگونه نشد و این هدیه بهاری استاد با عنوان «بوی باران»، دیگر ساخته‌ «حسین یوسف‌ زمانی‌» بر شعری از استاد «فریدون مشیری»، روانه بازار موسیقی شد.
ادامه http://delnavazha.blogfa.com/post-27.aspx

محمد رضا شجریان ...ای خدا این وصل را هجران مکن - شجریان - آلبوم بوی باران

بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست
بیایید بیایید که دلدار رسیده‌ست
بیارید به یک بار همه جان و جهان را
به خورشید سپارید که خوش تیغ کشیده‌ست
بر آن زشت بخندید که او ناز نماید
بر آن یار بگریید که از یار بریده‌ست
همه شهر بشورید چو آوازه درافتاد
که دیوانه دگربار ز زنجیر رهیده‌ست
چه روزست و چه روزست چنین روز قیامت
مگر نامه اعمال ز آفاق پریده‌ست
بکوبید دهل‌ها و دگر هیچ مگویید
چه جای دل و عقلست که جان نیز رمیده‌ست
 

بیایید - مولانا- محسن نامجو

مرا گویی که‌رایی؟ من چه دانم
چنین مجنون چرایی؟ من چه دانم
مرا گویی بدین زاری که هستی؟
به عشقم چون برآیی؟ من چه دانم
منم در موج دریاهای عشقت
مرا گویی کجایی؟ من چه دانم
مرا گویی به قربان‌گاه جان‌ها
نمی‌ترسی که آیی؟ من چه دانم
شبی بربود ناگه شمس تبریز
ز من یکتا دو تایی؟ من چه دانم 
(مولوی)

استاد شهرام ناظری - من چه دانم

 در تن آرزویی برای خواب در روح تمنایی برای نیندیشیدن

استاد شهرام ناظری - من چه دانم

Mary-Malekpour

Recent comments

anna

Zarrin

ghasedak

Hamed Mohebbi

Related tracks