ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها........................ای آتشی افروخته در بیشه اندیشه‌ها
امروز خندان آمدی مفتاح زندان آمدی.................بر مستمندان آمدی چون بخشش و فضل خدا
خورشید را حاجب تویی اومید را واجب تویی............مطلب تویی طالب تویی هم منتها هم مبتدا
در سینه‌ها برخاسته اندیشه را آراسته..............هم خویش حاجت خواسته هم خویشتن کرده روا
ای روح بخش بی‌بدل وی لذت علم و عمل............باقی بهانه‌ست و دغل کاین علت آمد وان دوا
ما زان دغل کژبین شده با بی‌گنه در کین شده........گه مست حورالعین شده گه مست نان و شوربا
این سکر بین هل عقل را وین نقل بین هل نقل را............کز بهر نان و بقل را چندین نشاید ماجرا
تدبیر صدرنگ افکنی بر روم و بر زنگ افکنی...........و اندر میان جنگ افکنی فی اصطناع لا یری
می‌مال پنهان گوش جان می‌نه بهانه بر کسان..........جان رب خلصنی زنان والله که لاغست ای کیا
خامش که بس مستعجلم رفتم سوی پای علم.................کاغذ بنه بشکن قلم ساقی درآمد الصلا

مولویانه - ای آتشی افروخته در بیشه اندیشه‌ها

غزل مولانا با صدای دکتر عبدالکریم سروش

ای رستخیز ناگهان! وی رحمت بی منتها!

غزلی از مولوی با صدای دکتر عبدالکریم سروش

رَستَم از این بیت و غزل، ای شه و سلطان ازل

58دیوان شمس

64دیوان شمس

325شمس

0489دیوان شمس

غزل شماره ۱۶۴۰

نبود چنین مه در جهان ای دل همینجا لنگ شو   عبدالکریم سروش  غزلیات شمس

                                                                                                غزل مولانا باصدای عبدالکریم سروش


صنما خرگه توام که بسازی و برکنی

قلمی ام به دست تو که تراشی و بشکنی 

منم آن شقه علم که گهم سرنگون کنی

و گهی بر فراز کوه برآری و برزنی 

منم آن ذره هوا که در این نور روزنم

سوی روزن از آن روم که تو بالای روزنی 

هله ذره مگو مرا چو جهان گیر خود مرا

دو جهان بی تو آفتاب کجا یافت روشنی 

همگی پوستم هله تو مرا مغز نغز گیر

همه خشک اند مغزها چو نبخشی تو روغنی 

اگرم شاه و بی توام چه دروغست ما و من

و گرم خاک و با توام چه لطیفست آن منی
 
به تو نالم تو گوییم که تو را دور کرده ام

که ببینم در این هوا که تو ذره چه می کنی 

به یکی ذره آفتاب چرا مشورت کند

تو بکش هم تو زنده کن مکن ای دوست کردنی 

تو چه می داده ای به دل که چپ و راست می فتد

و گهی نی چپ و نه راست و نه ترس و نه ایمنی

صنما خرگه توام که بسازی و برکنی

ای ز هجرانت زمین و آسمان بگریسته..........................دل میان خون نشسته عقل و جان بگریسته
چون به عالم نیست یک کس مر مکانت را عوض.............در عزای تو مکان و لامکان بگریسته
جبرئیل و قدسیان را بال و پر ازرق شده.......................انبیا و اولیا را دیدگان بگریسته
اندر این ماتم دریغا تاب گفتارم نماند............................تا مثالی وانمایم کان چنان بگریسته
چون از این خانه برفتی سقف دولت درشکست................لاجرم دولت بر اهل امتحان بگریسته
در حقیقت صد جهان بودی نبودی یک کسی.....................دوش دیدم آن جهان بر این جهان بگریسته
چو ز دیده دور گشتی رفت دیده در پیت........................جان پی دیده بمانده خون چکان بگریسته
غیرت تو گر نبودی اشک‌ها باریدمی............................همچنین به خون چکان دل در نهان بگریسته
مشک‌ها باید چه جای اشک‌ها در هجر تو.......................هر نفس خونابه گشته هر زمان بگریسته
ای دریغا ای دریغا ای دریغا ای دریغ..........................بر چنان چشم عیان چشم گمان بگریسته
شه صلاح الدین برفتی ای همای گرم رو......................از کمان جستی چو تیر و آن کمان بگریسته
بر صلاح الدین چه داند هر کسی بگریستن....................هم کسی باید که داند بر کسان بگریسته

مولانا - با صدای دکتر عبدالکریم سروش

صنما خرگه توام که بسازی و برکنی

Maryam

Recent comments

Noorahmad Faizi

Noorahmad Faizi

Noorahmad Faizi

Related tracks