چـه خوش افسانه می گویی به افسون های خاموشی مــــــرا از یاد خــــــــود بستان بدین خـــــواب فراموشی
ز مــــــوج چشـــــــم مستت چون دل سرگشته برگیرم که مـــــن خود غرقه خواهم شد درین دریای مدهوشی
مـــــــی از جــــ…
بیا تا گم کنم خود را به "خلوت های خاموشی"
عالی عالی
اون یه ربع کف زدن اخر این اهنگ چقدر بد رو اعصابه
Home
Feed
Search
Library
Download