Lyrics:

Waiting for the sunset once again
Holding fear tightly in my hands
Waiting for the darkness once again
I watch the sun sink into the sands.

Now it’s so cold, so violent
Now it’s so dark, so silent
Now it's the absent breath
Now it's the smell of Death.


Waiting for the shadows once again
Brushing my hands along your skin
Waiting for the frost once again
I watch your essence grow dim.

Now it’s so cold, so violent
Now it’s so dark, so silent
Now it's the absent breath
Now it's the smell of Death.

Now it’s so cold, so violent
Now it’s so dark, so silent
Now it's the absent breath
Now it's the smell of Death.



- Sound manipulation, lyrics and produce by KRUR  -

Smell of Death

Dunkler Mond

Fantasy

Subliminale

Lyrics

Aquí hai homes que preparan unha guerra sosegada
Ante mesas aborrecidas de papeis macilentos
De mans cegas a calquera utilidade
De virus estrategas entre tanta rotina

O vento cheira a cadáver
A víctima diaria da harmonía universal
A apocalíptico vertedoiro
Antes de sementar nas nosas almas vencidas
Unha canción sen memoria
Unha guerra soa sempre
Aínda dende moi lonxe
Un estertor terminante
Ven procurar os cristais da Cidade
Que se despide continuamente de si mesma

Ecos desde lugares extremos
Case sen son, ecos secos tan secos
Que dificilmente sentencian a súa propia morte
Xorda como muller nos seus últimos vestidos

O vento cheira a cadáver
A víctima diaria da harmonía universal
A apocalíptico vertedoiro
Antes de sementar nas nosas almas vencidas
Unha canción sen memoria
Unha guerra soa sempre
Aínda desde moi lonxe
Un estertor terminante
Ven procurar os cristais da Cidade
Que se despide continuamente de si mesma

Nos domingos tranquilos
cando a paz aborrece a espera
Nunca vin tanto silencio belixerante
mordendo a destrución de tantos nomes

O vento cheira a cadáver
A vïctima diaria da harmonía universal
A apocalíptico vertedoiro
Antes de sementar nas nosas almas vencidas
Unha canción sen memoria
Unha guerra soa sempre
Aínda desde moi lonxe
Un estertor terminante
Ven procurar os cristais da Cidade
Que se despide continuamente de si mesma

Os nenos, de cóbados na xanela,
Enfrontaban a história inconscientes,
Nun palpebrexo tan veloz como a infancia.
Pero aínda hai un cambio posíbel que se reserva no bolso,
Un remanente da derrota, para mirar arredor.

O vento cheira a cadáver
A víctima diaria da harmonía universal
A apocalíptico vertedoiro
Antes de sementar nas nosas almas vencidas
Unha canción sen memoria
Unha guerra soa sempre
Aínda desde moi lonxe
Un estertor terminante
Ven procurar os cristais da Cidade
Que se despide continuamente de si mesma

Adaptación L.Villalta

Subliminale

Me and a Box

Related tracks