sübhânel ebediyyil ebed

alper gencer - yankılandım da duruldum

ha leyli

ya hafidh al quran

bir garipsin şu dünyada

demedim mi?

Yâ Nebi... 
Şu halime bak 
Nasıl ki bağrı yanar gün kızınca sahranın, 
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın. 
Hârimi Pâkine can atmak istedim durdum, 
Gerildi karşıma yıllarca ailem yurdum. 
Tahammül et dediler, hangi bir zamana kadar, 
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var. 
Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak, 
Önümde durmadı artık ne hanuman ne ocak. 
Yıkıldı hepsi, ben aştım diyar-ı Sudan’ı, 
Üç ay tihame deyip çiğnedim beyebanı. 
Kemiklerim bile yanmıştı belki sahrada, 
Yetişmeseydin eğer Ya Muhammed imdada. 
Eserdi kumda yüzerken serin serin nefesin, 
Akarsular gibi çağlardı her tarafta sesin. 
İradem olduğu gündür senin iradene râm, 
Bir an olsun yollarda durmak bana oldu haram. 
Bütün hayakil-i hilkat ile hasbihal ettim, 
Leyâle derdimi döktüm, cibali söylettim. 
Yanıp tutuşmadan yummadım gözümü, 
Nücuma sor ki bu kirpikler uyku görmüş mü? 
Azab-ı Hecrine katlandım elli üç senedir, 
Sonunda anlıma çarpan bu zalim örtü nedir? 
Üç beş sineyi hicran içinde inleterek, 
Çıkan yüreklere husran mı, merhamet mi gerek. 
Demir nikabını kaldır mezarı pâkinden, 
Bu hasta ruhumu artık, ayırma hakinden. 
nedir o meşale, nurun mu ya Resulallah 
Sükûn içinde bir an geçti, sonra kısa bir âh.... 

 Mehmet Akif Ersoy

mehmet akif ersoy - necid çöllerinde

Durun kalabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak! 
Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak: 
Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden, 
Çatırdılar geliyor karanlık kubbemizden, 
Çekiyor tebeşirle yekûn hattını âfet; 
Alevler içinde ev, üst katında ziyafet! 
Durum diye bir lâf var, buyrunuz size durum; 
Bu toprak çirkef oldu, bu gökyüzü bodurum! 
Bir şey koptu benden, şey, her şeyi tutan bir şey, 
Benim adım Bay Necip, babamınki Fazıl Bey; 
Utanırdı burnunu göstermekten sütninem, 
Kızımın gösterdiği, kefen bezine mahrem. 
Ey tepetaklak ehram, başı üstünde bina; 
Evde cinayet, tramvay arabasında zina! 
Bir kitap sarayının bin dolusu iskambil; 
Barajlar yıkan şarap, sebil üstüne sebil! 
Ve ferman, kumardaki dört kıralın buyruğu; 
Başkentler haritası, yerde sarhoş kusmuğu! 
Geçenler geçti seni, uçtu pabucun dama, 
Çatla Sodom-Gomore, patla Bizans ve Roma! 
Öttür yem borusunu öttür, öttür, borazan! 
Bitpazarında sattık, kalkamaz artık kazan! 
Allahın on pulunu bekleye dursun on kul; 
Bir kişiye tam dokuz, dokuz kişiye bir pul. 
Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara şah olsa; 
Yaşasın, kefenimin kefili karaborsa! 
Kubur faresi hayat, meselesiz, gerçeksiz; 
Heykel destek üstünde, benim ruhum desteksiz. 
Siyaset kavas, ilim köle, sanat ihtilâç; 
Serbest, verem ve sıtma; mahpus, gümrükte ilâç. 
Bülbüllere emir var: Lisan öğren vakvaktan; 
Bahset tarih, balığın tırmandığı kavaktan! 
Bak, arslan hakikate, ispinoz kafesinde; 
Tartılan vatana bak, dalkavuk kefesinde! 
Mezarda kan terliyor babamın iskeleti; 
Ne yaptık, ne yaptılar mukaddes emaneti? 
Ah, küçük hokkabazlık, sefil aynalı dolap; 
Bir şapka, bir eldiven, bir maymun ve inkılap. 

necip fazıl kısakürek - destan

sa’wfa nabk’a huna (biz burada kalacağız)

Ondört asır evvel, yine bir böyle geceydi, 
Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi! 
Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler; 
Kaç bin senedir, halbuki, bekleşmedelerdi! 
Nerden görecekler? Göremezlerdi tabî'î: 
Bir kere, zuhûr ettiği çöl en sapa yerdi; 
Bir kere de, ma'mure-i dünyâ, o zamanlar, 
Buhranlar içindeydi, bugünden de beterdi. 
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta; 
Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi! 
Fevzâ bütün âfâkını sarmıştı zemînin 
Salgındı, bugün Şark'ı yıkan, tefrika derdi. 

Derken, büyümüş, kırkına gelmişti ki öksüz, 
Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi! 
Bir nefhada kurtardı insanlığı o ma'sum, 
Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi! 
Aczin ki, ezilmekti bütün hakkı, dirildi; 
Zulmün ki, zevâl akılına gelmezdi, geberdi! 
Âlemlere, rahmetti, evet, Şer'-i mübîni, 
Şehbâlini adl isteyenin yurduna gerdi. 
Dünya neye sâhipse, onun vergisidir hep; 
Medyûn ona cem'iyyeti, medyûn ona ferdi. 
Medyûndur o ma'sûma bütün bir beşeriyyet... 
Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr ile haşret.
 
Mehmet Âkif Ersoy

mehmet akif ersoy - bir gece

zehnaseeb

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Alt katında uyumayı bir ranzanın
Üst katında çocukluğum...
Kâğıttan gemiler yaptım kalbimden
Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı.
Aşk diyorsunuz,
limanı olanın aşkı olmaz ki bayım!

Allah'la samimi oldum geçen üç yıl boyunca
Havı dökülmüş yerlerine yüzümün
Büyük bir aşk yamadım
Hayır
Yüzüme nur inmedi, yüzüm nura indi bayım
Gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı
Tesbih tanelerim bitse gözyaşlarım...
Saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı.
Aşk diyorsunuz ya
Ben istemenin Allahını bilirim bayım!

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Balkona yorgun çamaşırlar asmay
Ki uçlarından çile damlardı.
Güneşte nane kurutmayı
Ben acılarımın başını
evcimen telaşlarla okşadım bayım.
Bir pardösüm bile oldu içinde kaybolduğum.
İnsan kaybolmayı ister mi?
Ben işte istedim bayım.
Uzaklara gittim
Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin
Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım!

Süt içtim acım hafiflesin diye
Çikolata yedim bir köşeye çekilip
Zehrimi alsın diye
Sizin hiç bilmediğiniz, bilmeyeceğiniz
İlahiler öğrendim.
Siz zehir nedir bilmezsiniz
Zehir aşkı bilir oysa bayım!

Ben işte miraç gecelerinde
Bir peygamberin kanatlarında teselli aradım,
Birlikte yere inebileceğim bir dost aradım,
Uyuyan ve acılı yüzünde kardeşimin
Bir şiir aradım.
Geçen üç yıl boyunca
Yüzü dövmeli kadınların yüzünde yüzümü aradım.
Ülkem olmayan ülkemi
Kayboluşumu aradım.
Bulmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.
Bir ters bir yüz kazaklar ördüm
Haroşa bir hayat bırakmak için.
Bırakmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm.

Kimi gün öylesine yalnızdım
Derdimi annemin fotoğrafına anlattım.
Annem
Ki beyaz bir kadındır.
Ölüsünü şiirle yıkadım.
Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım
Öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım.
Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca
Acının ortasında acısız olmayı,
Kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım.
Kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım.
Aşk diyorsunuz ya,
İşte orda durun bayım
Islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım
Kendimin ucunda
Öyle ıslak,
Öyle kötü kokan,
Yırtık ve perişan.

Siz aşkı ne bilirsiniz bayım
Aşkı aşk bilir yalnız!

didem madak - siz aşk'tan n'anlarsınız bayım?

Önce sola, sonra sağa, yine sola 
Bakan akıldır, kalp uzatmaz 
Akıl iki kere ikiyi iyice bilir 
Kalp ikiyi inkar edecektir.

İnsan uykudadır, ölünce uyanır 
Günün adamıdır ve karşılanır 
Can uyanır ve karar anıdır kalp için 
Allah sürprizdir, Rabbül âlemin

Kalbin kararını akıl tartar 
Bu şuna benzer: akıl esnaftır 
Şuna da: akıl yaralanır 
Kalp yaralanmaz çünkü yaradır

Ahmet Murat

ahmet murat - kalbin kararı

seslendiren: tayfun talipoğlu

— Eşin var, âşiyânın var, bahârın var, ki beklerdin;
Kıyâmetler koparmak neydi, ey bülbül, nedir derdin?
O zümrüd tahta kondun, bir semâvî saltanat kurdun;
Cihânın yurdu hep çiğnense, çiğnenmez senin yurdun.
Bugün bir yemyeşil vâdî, yarın bir kıpkızıl gülşen,
Gezersin, hânümânın şen, için şen, kâinâtın şen.
Hazansız bir zemîn isterse, şâyed rûh-i ser-bâzın,
Ufuklar, bu’d-i mutlaklar bütün mahkûm-i pervâzın.
Değil bir kayda, sığmazsın -kanatlandın mı- eb’âda;
Hayâtın en muhayyel gâyedir ahrâra dünyâda.
Neden öyleyse mâtemlerle eyyâmın perîşandır?
Niçin bir damlacık göğsünde bir umman hurûşandır?
Hayır, mâtem senin hakkın değil... Mâtem benim hakkım:
Asırlar var ki, aydınlık nedir, hiç bilmez âfâkım!
Tesellîden nasîbim yok, hazân ağlar bahârımda;

Bugün bir hânümansız serserîyim öz diyârımda!
Ne hüsrandır ki: Şark’ın ben vefâsız, kansız evlâdı,
Serâpâ Garb’a çiğnettim de çıktım hâk-i ecdâdı!
Hayâlimden geçerken şimdi, fikrim hercümerc oldu,
Salâhaddîn-i Eyyûbî’lerin, Fâtih’lerin yurdu.
Ne zillettir ki: Nâkùs inlesin beyninde Osmân’ın;
Ezan sussun, fezâlardan silinsin yâdı Mevlâ’nın!
Ne hicrandır ki: En şevketli bir mâzî serâb olsun;
O kudretler, o satvetler harâb olsun, türâb olsun!
Çökük bir kubbe kalsın ma’bedinden Yıldırım Hân’ın;
Şenâ’atlerle çiğnensin muazzam kabri Orhan’ın!
Ne haybettir ki: Vahdet-gâhı dînin devrilip, taş taş,
Sürünsün şimdi milyonlarca me’vâsız kalan dindaş!
Yıkılmış hânümanlar yerde işkenceyle kıvransın;
Serilmiş gövdeler, binlerce, yüzbinlerce doğransın!
Dolaşsın, sonra, İslâm’ın harem-gâhında nâ-mahrem...
Benim hakkım, sus ey bülbül, senin hakkın değil mâtem!

mehmet âkif ersoy - bülbül

Sen bana yeni yılsın her dakika 
Her dakika bir yaşıma daha giriyorum 

Sen benim üstüne titrediğim güzel ve yeni 
Saatim kadar saadetimin gözbebeği zamansın 
Ben bin parçaya bölündüm her parçasında 
Her parçasındayım kırkayak sesli boğuk arkadaşlığın 
Çalkantısız Üniversitenin yalnızlığın ve ağlamanın 
Erkek ağlar mı diyeceksin 
Hayberin kapısı ağlar mı erkek ağlar mı 
Ben yel gibi erkekler ağlar diyorum 
Bir dakika ağlar yılbaşı dakikasında 
Daha gözlerimin gerçek yaşları belirmeden 
Ağlamak diye bir şey yoktur diye bir şey 
Yüzme bilmeyen bir uyurgezer yüzer ya 
Çürük ve havada asılı tahtalar üstünde 
Hafif kedi ayaklarıyla yürür gerçekten yürür ya 
Sen benim ağlamamı erkeklığıme 
Uyanan ölmeyen yenilenen 
Azgın kışlar içinde keskin baharlar bulan 
Seni bulan yeniden bulan tekrar tekrar bulan erkekliğime say 

Bütün bir yıl bütün bir yaşama boyu 
Gizli heybelere binbir gece eşyası doldurduğuma say 

Ben otomobilleri böylesine yankısız sağır komam 
Öyle bir isyan şiiri var ki ben onu yakalayacağım 
Bu yunan şehrinin düzenini öper ve yalvarırım 
Şehrin ölümünü yanlış anlama 
Gözleri kör oldu doğrudur ama o kadar 
Ve şehrin gözlerini geri verme dakikalarıdır bu yılgın çanlar 

Senin odan günışığı en güzel müzik bana 
Farklılıklar odası 
Giden tren buharları içinde örümcek ağı 
Sen güzel örümcek ağı yaşamakla yaşamamak 
Doğduğumuz şüpheyle öldüğümüz şüphe arasına gerilmiş 
Garip bulut farklı müzik güzel örümcek ağı 

Ben bir yabancı buğunun kokusunu alıyorum 
Bu kokuyu alıyorsam onulmaz kıskançlık yaramdandır 
Benim garipliğime bakma benim kıskançlığıma bakma benim 
İncilerin ilk gerçek ve yeni yorumunu bulur gibi oluyorum 
Bu inciler denizlerin en karanlık noktalarında bile yoktur 
Benim ak ve kara kayalar içinde bulduğum inciler 
Bu inciler sen olmasan bende bile yoktur 
Oldukları yerde bile
 
Sezai Karakoç

sezai karakoç - inci dakikaları

Yar söyletme beni beni, gözümden akan yaşı görmez misin
Yar söyletme beni beni, bağrımda açtığın yarayı görmez misin yar

Gönlümden içeridir yerin
Yanar her dem orda ateşin

Ne çare gezsem divane gibi
Dönsem dursam pervane gibi

Yar söyletme beni beni, bu gönül seni ister görmezsin
Yar söyletme beni beni, bu gönül seni ster görmezsin yar

Söz-Müzik : Demircan Demir

söyletme

Kudreti tam içimizde 
Mühürü tam kalbimizde
Her dem yanar durur orda
Hakkın alevi gönlümüzde

Bu değirmen rüzgarsız olmaz
Dönmezse kalbimiz huzur bulmaz
Acı elem pişirir bizi 
Hakkın alevi gönlümüzde 

Söz-Müzik : Demircan Demir

değirmen

gönül hûn oldu

şiir dedin karaladım

hasan hüseyin korkmazgil - her yerde birden olmak

a look to the sky

çağımızı çaldılar bizden 
nebî’nin evinden fâtımatu’z-zehrâ’yı çaldılar 
ey salâhaddîn, kur’an’ın ilk nüshasını sattılar 
ali’nin gözlerindeki hüznü sattılar 
ey salâhaddin, seni ve bizi toptan sattılar açık artırmada. 
arab’ın geleceğini çaldılar bizden 
şam’ı fethettikten sonra işten çıkardılar hâlid’i 
cenevre’ye elçi olarak atadılar 
siyah fötür şapka giyiyor artık o 
sigara tüttürüyor, havyar yiyor, fransızca homurdanıyor 
avrupalı sarışınlar arasında kâğıttan bir horoz gibi geziniyor 
hayret, nasıl da evcilleştirdiler bu kureyşli komutanı 
kahramanlarımız işte böyle iğdiş ediliyor ey yavrum! 
endülüs işi paltosunu çaldılar târık’tan 
nişanlarını aldılar, çıkardılar ordudan 
güvenlik mahkemesine verdiler 
zafer suçundan yargıladılar 
zaferin sakıncalı bulunduğu bir zaman geldi yavrum 
öyle bir zaman mı geldi artık askerî mahkeme kapılarında suçlanmış durur kılıç öyle bir zaman mı geldi ki gülle karşılıyoruz israil’i 
binlerce güvercinle, millî marşla. 
hiçbir şey anlamadım yavrum, hiçbir şey anlamıyorum! 
güneşi rehin verdiler tefecilere 
karaborsacılara sattılar mehtâbı 
ömer’in kılıcını kırdılar 
ayaklarından astılar tarihi 
ayaklarından astılar tarihi 
sattılar atı 
beyaz örtüyü sattılar 
gecenin yıldızlarını sattılar 
ağaçların yapraklarını 
bedevîlerin gözlerindeki karalığı sattılar 
tuzağa düşürmeden önce çocuklarımızı düşürttüler 
tuzağa düşürmeden önce çocuklarımızı düşürttüler 
tarihin doğum yapmasını önleyen haplar verdiler bize 
şam’ın bağdad olmasını engelleyen aşılar yaptılar bize 
filistin’in yarası hurma bahçesine dönüşmesin diye haplar verdiler bize 
marihuana verdiler atı öldürmek için 
katletmek için şahlanışı yahut. 
şarap içirdiler bize insanı konumsuz kılmak için 
sonra vilâyetlerin anahtarlarını verdiler ve kral diye atadılar bizi kabîlelere 
ey salâhaddin! 
ey salâhaddin, işitiyor musun radyo yorumlarını? 
kulak veriyor musun bu apaçık alçaklığa? 
yiyeceklerini yediler ve işediler arabın güzel çağının yüzüne. 
sahneye konan bu oyun nedir? 
sahneye konan bu oyun nedir? 
kimdir kadife perdenin duvarlarını çeken? 
yazarı kimdir? 
bilmiyoruz 
yönetmeni kim? 
bilmiyoruz. 
kimseler de bilmiyor, yavrum. 
onlar ki kulislerin ardındalar 
onlar ki kulislerin ardındalar 
vatan denen kadına tecavüz ediyorlar 
ayağındaki halhalları satıyorlar 
satıyorlar gözlerindeki bahçeleri 
göğüslerinin penceresinde ezelden beri eğleşen kuşları satıyorlar 
vatanın nesi varsa bir duble viskiye satıyorlar 
arabî çağı çaldılar bizden 
bedevînin bağrında yanan koru söndürdüler 
bütün dağlara “satılık” levhası astılar 
teslim ettiler buğdayı, zeytini, geceyi… 
portakalın kokusunu görülmeyi yasakladılar düşlere 
şiir yazan bütün kuşları hapse tıktılar 
öyle bir zaman mı geldi, 
silâh sandığı taşıyan herkes, afyon sandığı taşıyan gibi mi yavrum? 
öyle bir zaman mı geldi artık, 
ikiz mi oldu özgürlükle tutsaklık? 
öyle bir zaman mı geldi artık; yapan ellere zıt yapılan iş? 
öyle bir zaman mı geldi; söylenen söz, söyleyen dudaklara zıt? 
ey salâhaddin! 
döneklik çağıdır bu, kavî kabîlecilik kabarması. 
ebubekir’in evini yaktılar 
nebî’nin ailesine el uzattılar gece vakti 
kureyş’in ileri gelenleri ecnebîlerin bulaşıklarını yıkar oldular. 
ey salâhaddin, söz ne işe yarayacak bu bâtınî çağında? 
ve neden şiir yazalım ki, unutulmuşken arabın sözü?
 
Nizar Kabbani

hâlid bin velîd’in işten çıkarıldığının belgesidir

soleil

shivan

tamid levad

قسمن بالله رب العالمين
مرتظين قير دين الله دين
فكتبوها فى سماء الخالدين
وبدت فوق جميل الشهب

خير مبعوسً وهدً لل ورا
لن سماحظّنّ لى الدُرا
وبه قد شمحت اُمُّ القرا
كان نوراً كان بَحراً ساهِراً
فهد اناًس بِخَيرِالكُتُبِ

الله مَّ صَلّ عَلَلْ مُصْطَفاَ
بديعُ الجَمالِ وفَحْرِ الوَفا
وصَلّ عليه كَما يَنْبَغى
 اصّاَدق مُحَمّد عليهالسلام


kasemen billah

Ibn Arabi Al Andalusi - El interprete de los deseos

Mi corazón puede adoptar todas las formas

ترجمان الأشواق - ديوان الشيخ الأكبر محي الدين بن عربي الحاتمي الأندلسي
موال : لقد صار قلبي قابلا كل صورة
فمرعى لغزلان و بيت لأوثان
و دير لرهبان و كعبة طائف
و ألواح توراة و مصحف قرآن
أدين بدين الحب أنى توجهت
ركائبه فالحب ديني و إيماني

mehmet.

Popular tracks