BeshnawAzNai استاد عبدالوهاب مددی


 
 
موسیقی اصیل بدخشان 
                                                                                                                               وحید قاسمی 
 
موسیقی بدخشان را میتوانیم در دو حوزه هنری، موسیقی پامیری و موسیقی تخاری دسته بندی نمایم.    
موسیقی پامیری در برگیرندۀ شاخه ها، سبکها و آثار موسیقایي میباشد که در دو بدخشان امروزی یعنی افغانستان و تاجکستان از سوی هنر مندان پیشین تا امروز ارایه میگردد.
آنچه را تا امروز در بدخشان زیر نام موسیقی پامیری می یابیم و میشنویم، ویژه نمونه‌های است از موسیقی باستانی ما که پیوند بیشتر با موسیقی مقامی قدیم آریایی ویا شاخه‌های ازین مقامها، که در گذشته 12 مقام بوده، دارد. این نغمه ها وآهنگها ی سرزمین ما سینه به سینه از نسلی به نسلی انتقال نموده که روح و روان مردم با آن آشنا و باشندگان این مرزوبوم، از شنیدن آن لذت میبرند. موسیقی پامیری بیشتر در اشکاشم، شغنان، واخان، یفتل، جرم، درواز، زیباک، بهارک وحتی تا کشم و تخار مروج بوده، از سوی نوازندگان و آوازخوانان، به گونه ها ی دسته جمعی یا انفرادی، ارایه میگردد که از اصالت وهویت ویژه برخوردار است.
فلک خوانی: یکی ازشیوه های دیرینۀ موسیقی پامیری بوده واز انواع فلک ها بدین گونه میتوان نام برد: فلک چوپانی، پیچاپیچ، فلک بزم ، آرام، فلک روانی، تند وپران، فلک آبشاری، فلک زنانه که ا ز سوی بانوان در زمان کار ویا به گونۀ سوگ سرودها درمراسم غم و اندوه ارایه میگردد.
آهنگهای مناسبتی پامیری: مانند آهنگهای برای عروسیها، از آغاز مراسم تا انجام آن که برای هر بخش سرود ویژه دارند، آیین مهر و دوستی را دربین مردم محل نشان میدهد ازجمله آهنگ سر تراشان است  که در بارۀ داماد خوانده می ‌شود وصرف روی دو پرده موسیقی اجرا میگردد. از نمونه‌های ویژه باز هم سرودی عاشقانه بنام دلکم در میان مردم معروف است که دستۀ از دف زنان به گونۀ روانی ( کورس) آهنگ را با ساز و آواز اجرا مینمایند.آغاز آهنگ درقالب تصنیف دلکم ( خدا جان دلک مه، طبیبا ره بیارید، بمالند دلک مه، رفیقا ره بیارید، بگیرند خوابک مه) در هفت ضربی یعنی 8/7 روانی اجرا میگردد. به دوام آن یک آوازخوان رباعی را میسراید که سه فرد را به تنهایی و فرد چهارم را روانی اجرا میدارند. به دوام آن جوانان یکی پی دیگر پیام شان را باسرودن آهنگ در قالب ابیات به معشوق اینچنین بازگو میدارند. شاید در گذشته نمونه‌های زیادی ازین قبیل وجود داشته که نمایانگر هارمونی وهماهنگی، در این موسیقی میباشد.
نیریز: نام یکی از گوشه‌های موسیقی مقامی بوده که در متون قدیم تذکریافته است. نیریز را در بدخشان امروز هنرمندان ومردم، منحیث یک سبک قدیمی از شاخه های موسیقی بدخشان میشمارند. نیریز را در مایه مقام راست که برابر به تات بلاول سبک هندی میباشد یعنی در گام ماژور، در قالب اشعار غزل و ضرب 4/4 اجرا مینمایند. نیریزنمونۀ خوبی از موسیقی تکامل یافتۀ بدخشان قدیم است.
 
دف بزم: از جمله سبکهای سچۀ موسیقی پامیری میباشد که اصول اجرا در ین سبک به گونۀ ا ست که دف نوازان از مطلع شعر آغاز وبعد از اینکه آهنگ اوج گرفت یکی از روانی گویان دف را به دگری داده خودش در میدان اتاق که پاره یا پایگشت نامیده میشود، رقص کنان به ادامۀ آهنگ میپردازد.
وقتی این بزم تیزتروهیجانی ترمیشود، تماشا چیان(خصوصاٌ اطفال وجوانان) "جوش" گفته چک میزنند. تماشاچیان دیگربه خواننده پول میدهند که آنرا" هوا دار" میگویند. مادر، خواهروبانوان که ازنزدیکان شاه ویا عروس باشند، دستمال های گل دوزی را به مردان نزدیک خود میدهند تا به گردن هنرمند ببندند.
مو سیقی مذهبی، مداحان و قصیده خوانی :این بخش شامل موسیقی نیایشی میگردد، سبک موسیقی وارایۀ آهنگها ی مذهبی از تمام سبکها ی دیگر پامیری متفاوت است آنچه درین سبک شنیده میشود کاملاً اصیل وبیرون از تأثیرات دگر سبکهای موسیقی ونشانه های از موسیقی کهن پامیری است.
آلات سازی در قصیده خوانی، آهنگها و هنرمندان این بخش مشخص بوده، آوازخوانان ونوازندگان این سبک، از اجداد شان این هنر تبرک را از نسلی به نسلی به امانت گرفته اند. اجرای این موسیقی را جز قصیده خوانان، هنرمندان دیگر اجازه ندارند. آهنگ های قصیده بدون هیچ نوع قرابت با دیگرسبکهای موسیقی، در قالب اشعار عارفان مثل حضرت شمس تبریز، حضرت ناصر خسرو قبادیانی، حضرت خنجری ودیگر عرفا سروده میشود. آلات موسیقی شان رباب پامیری، دف و زیر بغلی میباشد. این موسیقی تنها در مراسم مذهبی وسوگواری اجرا میگردد. آهنگهای قصیده معمولاً دارای سه بخش است: نخست تار چینی که بیشتر روی پرده های بم اجرا میشود، به ادامۀ آن ربپای و دو ضربه که ساز روان و اوج مقام است.
درجریان قصیده خوانی کس حق ندارد شوخی، بی توجه یی، قصه ویا بی میلی نشان بدهد. کسانیکه درجریان اجرای قصیده به این اعمال دست بزنند، ازجانب بزرگان مجلس شدیداٌ سرزنش وحتی گاهی ازمجلس بیرون رانده میشوند.
آلات موسیقی پامیری دف، نی، چنگ ،رباب پامیری، دمبوره، قوشقارچه وغیچک میباشد.
 
 
 

Daff bazem e Pamir

Afgani ,Del Agha Srood Jama Narenji Kuja(جامه نارنجي کجا منزلت است )

جلیل زلاند از نخستین آوازخوانان آماتور بود که در دهه پنجاه میلادی، مدیریت موسیقی افغانستان را به عهده گرفت. او در همکاری با سایر آماتورها کوشش بسیاری را برای ایجاد موسیقی پاپ افغانی یا موسیقی امروزافغانی انجام داد.
موسیقی پاپ افغانی ترکیبی است از موسیقی هندی، موسیقی محلی و آهنگ های فولکلورافغانی به زبان های فارسی دری و پشتو. جلیل زلاند در جمع آوری و تدوین مجمع آهنگ های فولکلوریک زیر نظر عبدالغفور برشنا، اولین رئیس رادیوی افغانستان، بسیار کوشید.
زلاند در سفری که پیش از انقلاب ایران به این کشور داشت، با آهنگ "ای ساربان آهسته ران" بر اساس شعر سعدی و "من آمده ام که عشق فریاد کنم" بر اساس یک ترانه محلی شمال افغانستان، در میان شنوندگان ایرانی جای پا باز کرد
او در همیاری و همکاری بسیار نزریک با سلیم سرمست و ننگیالی اولین آرکستر موسیقی را در رادیو افغانستان ایجاد کرد که از شهرت منطقه ای برخوردار شد و آهنگ هایی که در آن سال ها به همت نوازندگان و آوازخوانان جوان ضبط شد تاکنون گنجینه ماندگاری از موسیقی افغانی است که تا حال طراوت و تازگی دارد.
زلاند به عنوان "هنرمند حنجره طلایی" شهرت یافت و بسیاری از آوازخوانان جوان تلاش داشتند تا از او پیروی کنند.
جلیل زلاند در آواز خوانی و آهنگسازی، استعدادی خوب نشان داد. او ترانه های بسیار ساخت و اجرا کرد، آثاری که از او یک چهره ماندگار در تاریخ موسیقی معاصر افغانستان برجا می گذارد.
آهنگ های "ای زهره، ای ستاره زیبای آسمان"، "ای شعله حزین، ای درد واپسین"، "ای نگار من"، "من آمده ام" و "دلبرکم بیا به کابل بریم" از آهنگ های ماندگار و همه پسند زلاند است.
زلاند در سفری که پیش از انقلاب ایران به این کشور داشت با آهنگ "ای ساربان آهسته ران" بر اساس شعر سعدی و "من آمده ام که عشق فریاد کنم" بر اساس یک ترانه محلی شمال افغانستان، در میان شنوندگان ایرانی جای پا باز کرد. شعرهای فروغ را خواند و آهنگ هایی برای گوگوش ساخت.
در این سفر زمینه تحصیل فرید زلاند پسر جلیل زلاند در ایران فراهم شد. او همانجا درس خواند و در معرفی آهنگ های افغانی و آهنگسازی برای آوازخوانان معروف ایران سهم برازنده ای گرفت.
او در دیدار با مادر فروغ فرخزاد در ایران در یک ساعت یا کمتر از آن روی شعر "دختر کنار پنجره تنها نشست و گفت" آهنگی ساخت که بسیار جذاب و شنیدنی است.
در سال های پسین، هایده آواز خوان ایرانی یکی از ساخته های آقای زلاند (وقتی عاشق شوی راز دلته گفته نتانی) را پسندید و اجازه خواست آن را بخواند. این آهنگ را زلاند بر اساس شعر عبدالله شادان برای دخترش سهیلا زلاند ساخته بود.
سرودهای ملی افغانستان در زمان محمد ظاهر شاه، جمهوری محمد داود و جمهوری دموکراتیک خلق را جلیل زلاند ساخته بود. او ترانه های حماسی زیادی خوانده است که هنوز از بهترین ها به شمار می آیند.
زلاند یک خانواده هنرمند را ریاست می کرد. همسرش سارا زلاند سال ها در رادیو آواز خواند که از صدای جذابی برخوردار بود. سهیلا زلاند و شهلا زلاند از چهره های ممتاز آوازخوانی به شمار می آیند و پسرانش فرید زلاند و وحید زلاند آواز خوان و آهنگسازان موفق اند. استاد زلاند دو پسر و یک دختر دیگر نیز دارد


ᴜsᴛᴀᴅ ᴊᴀʟɪʟ ᴢᴀʟᴀɴᴅ 𝐿𝑖𝑣𝑒 𝑐𝑜𝑛𝑐𝑒𝑟𝑡  （𝑇𝑒ℎ𝑟𝑎𝑛）Re-Mastered

مشعل آرمان - ساقی بخدا خون شد دل ما

من به عشقـت سـازگاری داشتم دارم هنوز
من به عشق تو امید واری داشتم دارم هنوز
مـن بـا تـو مـیـل یـاری داشتـم دارم هـنـوز
چشم شـوخ تـو مرا در کـاسه چشم آب داد
من به چشمت رحم کاری داشتم دارم هـنوز

استاد عبدالرحیم چاه آبی - من به عشقت ساز گاری داشتم

یا مــولا دلم تنگ آمــده - 128K MP3.mp3

لشکر عشق خیمه زد باز بطرف کوی من
دید سواد شهر دل یکسره تاخت سوی من
عشق تو دشمن من و جای گرفته در دلم
بین که چه خوش نشسته در خانهً من عدوی من
کشتن من بشاهدی از ازل آرزوی تو
کشته شدن بعاشقی تا ابد آرزوی من
شام سیاه موی تو کرد سیاه روز من
روز سپید روی تو کرد سپید موی من

استاد عبدالرحیم چاه آبی - لشکر عشق خیمه زد

Mashal Arman - Kojaee Ai Jonoon

خواننده آهنگساز و ترانه سرا: شکیب مصدق
تنظیم موسیقی: قیس الفت
تهیه شده در استدیوی باربد

استاد عبدالرحیم چاه آبی - من به عشقت ساز گاری داشتم

mehrdad koma

Recent comments

Ramtin Khani

pooya hakimi

h.fard_051

User 221574924

Related tracks