türküler

33-Özcan Türe - KINAMAYIN

01-Ozcan Ture & Kivircik ali -

Yahhya - Mahîtab

Rohat Ciwan - Mindelanî Roj

Perfectly Marvelous

وائل كفوري - بعتذر منك / ساعه الفراق - عمرو دياب

Ezginin Günlüğü - Laçin

Necme Ghulamî - Behare Bulbul

Alina Orlova 
Papildomos Dainos (2011)
Kukushka 

Küçük şeylerden filizlenen, büyüyen balta girmemiş orman. Ona yazgı diyoruz, ama masa saatinin içine nasılsa girip altı rakamının dibinde ölmüş kalmış küçük bir sinek de diyebiliriz. Çünkü artık burada, bu dünyada her şey parçalar halinde ve her bir parça diğerinin yerine geçebiliyor. Yadırgamıyoruz. Çıldırmamız gerek ama yadırgamıyoruz. Ben örneğin hem kendini beğenmiş biri hem bir akvaryum balığı olabiliyorum, tül tül yüzgeçlerimle aptallık ve ölüm taşıyorum. Bu balık gerçeğin kendisi olabiliyor, ama gerçek daima biraz hüzünlüdür. Gerçeği ararken bir yandan da bulduğumuz anda değiştirmeyi düşleriz. Çünkü aynı zamanda gerçek daima biraz utanç vericidir. 

Utanç bizi ikiye böler. İkiye bölünmenin en dayanılmaz yanı, iki parçanın da hâlâ canlı olmasıdır. İnsan herhalde bu yüzden kendini öldürmeye kalkışır. İkisinden biri gitsin, der. Bilge her zaman tek parçadır ve bir tepeyi tırmanır. Zaten bilgeden beklenen de budur. Bilge tepeyi tırmanırken, yukarıdan bakıyorum yine de körüm, der geniş kanatlı kuş. Dilimi ısırdım derdim içimde kaldı, diye inler taş. Kuşun gördüğü olmak ister bilge, taşın derdini dinleyen. Çünkü ondan beklenen budur. 

Ben bilge değilim. 

Bir şey sunulmuştu bana, bir hediye, bir meyve. Ama ben o meyveden tadamadım, gök erik gibi kaldı avucumda dünya. Şimdi ben uykusuzum, yalınayağım, kendimle meşgulüm. Kapımın önünde boş peynir tenekeleri, yağmur suyu biriktiriyorum. Kendi kendime, sanatçı tecrübe edinemeyen insandır, diyorum, bu dünyada hiçbir tecrübesi olmayan insandır, ama şimdi sen karala bunun üstünü, yırt sen bunu, olmadı çünkü, olmadı işte. 

Nafile. 

Bir Süre Yere Paralel Gittikten Sonra, Barış Bıçakçı (2008)

"herkes herkesle dostmuş gibi..."

"Suyun Ayak Sesi, Sohrâb Sepehrî" 

Ben müslümanım. 
Kıblem bir kırmızı gül. 
Namaz kıldığım yer pınar, mührüm nûr. 
Seccâdem kır. 
Pencerelerin kıpırtısıyla abdest alırım ben. 
Namaz kılarken ben, akar ay, akar tayf. 
Taş görünür namazımın ardından: 
Billûrlaşmıştır namazımın tüm zerreleri, 
Kılarım namazımı

Okuduğu zaman rüzgâr servinin tepesinde ezanı. 
Kılarım namazımı otların "tekbîretu'l-ehram"ından sonra, 
Dalganın "kad kâmet"inden sonra. 

Kâbem su kenarında. 
Kâbem akasyalar altında. 
Kâbem meltem gibi gider bahçeden bahçeye, 
                                  gider şehirden şehire. 

"Hacerülesved"im bahçenin aydınlığı. 

Babam kırlangıçların iki kez gelişinin ardından, iki karın ardından, 
Babam mehtapta iki kez uyumanın ardından, 
Babam zamanların ardından, öldü. 
Öldüğünde babam, gökyüzü maviydi. 
Anam sıçradı uykusundan, habersiz; güzelleşti kız kardeşim. 
Babam öldüğünde şairdi bütün bekçiler. 

Kâşân, Çınar Köyü, 1964 Yaz. 

(Suyun Ayak Sesi, 1967)

Maria Farantouri & Taner Akyol - Garip

Melal-zen

Recent comments

Azee🎈

Related tracks