Gölgeler ve Uçurtmaların savaşı devam ediyor.

“Uyanıyor bir haziran sabahında İstanbul” diye başlar şarkı. Bilemez elbette “daha 14’ünde ömrünün baharında” diye devam edeceğini şair. Bilmez.

Şeytan uçurtmaları, çocuklarımız. 

"Halkımıza: Saat 07.00 Berkin Elvan'ı evladımızı kaybettik. Başımız sağ olsun" 
“Berkin Elvan (5 Ocak 1999 – 11 Mart 2014 Okmeydanı, İstanbul)

16 Haziran günü Okmeydanı’nda ekmek almaya giderken gaz fişeğiyle vurulan Berkin Elvan şehit düştü!

Vurulduğunda 14 yaşında 45 kilo olan Berkin artık 15 yaşında ve 16 kilodaydı. O, kendinden önce düşen ağabeylerini uykusunda uğurlarken, direncine direnç katıp aylardır, mevsimlerdir direnmeye devam etti.

7 Mart günü durumu ağırlaşan Berkin, tüm müdahalelere rağmen kurtarılamadı. 269 gündür ölüme meydan okuyan kara gözlü çocuğumuz Berkin 11 Mart günü ölümsüzleşti."

O kadar ağırdı ki bedeni, üç milyon can taşıyamadık.

Gölgeler ve Uçurtmalar 

Haziran 2014
Söz: Serkan Tosun
Beste: Serkan Tosun
Aranje: Kıvanç Mursaloğlu

Solo Vokal: Kıvanç Mursaloğlu
Geri Vokal: Gökçe Asena Altınbay
Geri Vokal: Serkan Tosun
 
Gitarlar: Kıvanç Mursaloğlu
Bas: Serkan Tosun
Davul: Ertuğrul Biber
Çello: Petri Ramirez Sanchez
Duduk: Canberk Ulaş

Kayıt, Editing, Mixing, Mastering: Serkan Biber (Recordium - Kadıköy)

GÖLGELER ve UÇURTMALAR

Anne
Beni bul
Zor zamanlar peşindeyim

Anne
Beni bul
Kör karanlık içindeyim

Yıldızsız gecede
Gözlerim açık
Suya yazılmış umutlar

Umutlar yakılmış
Gecenin tek mavisi
Ellerimde ilkyaz çiçekleri

Anne
Beni bul
Zor zamanlar peşindeyim

Anne
Beni bul
Kör karanlık içindeyim

Ellerim bağlanmış
Tutamam ki sesini
Saçlarımda ilkyaz güneşleri

Savrulup giderken
Bir nehrin içinde
Gökyüzünde kader melekleri

Anne
Beni bul
Zor zamanlar peşindeyim

Anne
Beni bul
Kör karanlık içindeyim


002 MTP - GÖLGELER VE UÇURTMALAR

Güldünya Tören… Kaç kişi bilir bu ismi? Dilber Kına, Evrim Sarıçiçekler, Sevda Gök, Pınar Kaçmaz ve yüzlerce genç kız… İsimleri, dünyaları, yaşamları farklı olsa da hepsinin sonları aynı; ‘Töre Cinayeti’. Elbette ki hepsinin hikâyesini anlatmaya ne sayfalar yeter ne de yüreğimiz… Ama bunlar arasında birisi var ki, bir sabah gazetenizi okuyup çayınızı yudumlarken gününüzü zehir edebilecek, en duygusuz anınızda bile sizi hüngür hüngür ağlatabilecek bir hikâyeye sahip, Güldünya’nın kısa hayat hikâyesi…

Güldünya Tören'in İstanbul'da 22 yaşında son bulan hikâyesi, Bitlis'in Güroymak ilçesine bağlı Budaklı Köyü'nde başlar. Ailesi 'Şego' aşiretine bağlıdır. Çevredeki bütün aileler gibi kalabalıktır ve törelere bağlılıkları sürer. Güroymak'ta esnaf olan 27 yaşındaki Servet Taş da ailedendir. Servet, Güldünya'nın teyzesinin oğludur ve aynı zamanda amcasının kızıyla evlidir.

Servet Taş’ın tecavüzüne uğrayan Güldünya hamile kalır. Karnındaki şişliği gizlemeye çalışırken, ailesi hamileliğini fark eder. Bir odaya kapatılır. Baskılar sonucu çocuğun babasının Servet Taş olduğunu söyler. Taş, önce inkâr etse de, sonra gerçeği açıklar. Aile, olayı 'Şego' aşiretinin büyüklerine anlatır. Aşiret büyükleri, Servet Taş'ın Güldünya'yı kuma olarak almasına ve birlikte köyü terk etmelerine karar verir. Taş, Güldünya'yı kumalığa kabul eder. Ama Güldünya bunu istemez. Taş kaçar, Güldünya'nın ise gidecek yeri yoktur. Bir odaya kapatılır. Ailenin ilk kararı 'ölüm' değildir ve İstanbul Fatih'teki amcası Mehmet Tören'in yanına gönderilir.
Bundan sonra Güldünya öldürülme korkusuyla yaşamaya başlar. Doğum yaptığında çocuğunun öldürüleceğini düşünmektedir.

Bir süre sonra Bitlis’ten abisi İrfan gelir. Amacı kardeşi, aynı memeden doyduğu Güldünya’yı öldürmektir. Belki de vicdanına yenik düşer; öldüremez, Güldünya’ya bir ip uzatıp kendisini asmasını söyler. Yani aslında bir cinayete intihar süsü vermek ister. 

Güldünya pencereden atlayıp kaçar. Bir polis ekibinin yanına sığınır. Daha sonra karakola gelen amcası Mehmet Tören ve abisi İrfan Tören Güldünya’yı öldürmeyeceklerine söz verirler. Güldünya onlara güvenmez. Tek güvendiği kişi bir arkadaşının babası olan Bitlis’teki köylerinde de uzun süre imamlık yapan Alaattin Ceylan’dır. Polise Ceylan’ın yanında kalmak istediğini söyler. Aile kabul eder. Polis Güldünya’yı amcasına teslim eder, amcası da Ceylan’ın evine götürür. Alaattin Ceylan ise tedirgindir, törenin kurallarını bilmektedir çünkü. 
1 Aralık 2003'te sancıları başlar Güldünya'nın. Sağlıklı bir erkek çocuğu dünyaya getirir. Her ne kadar geleceğine dair ümidi olmasa da bebeğine 'Ümit' adını koyar. Daha Ümit’ine doyamadan ailesinin onu öldürmesinden korktuğu için bir arkadaşına evlatlık olarak verir. İki gün boyunca odasından çıkmaz, yemek yemez ve sürekli ağlar. Ama bebeğinin başka kurtuluşu olmadığını bilmektedir…

Çocuk doğduktan sonra ailesinden kimse gelmemiş tehdit edilmemiş ve kendisine yeni bir hayat kurabileceğine inanmaya başlamıştır. Ceylan'dan kendisine bir iş bulunmasını ister.

Ama Bitlis'te dedikodu yayılmaktadır. 'Şego' aşireti yine toplanır. Bazıları, törenin uygulanmasını ister. Şubat ayının başında İstanbul'a Güldünya'nın babası Şerif Tören gelir.
İki gün Alaattin Ceylan'ın yanında kalır ama bu zaman zaafında kızının yüzüne bir kere bile bakmaz. Baba Tören, Bitlis'e döndükten birkaç gün sonra, 25 Şubat'ta Ceylan’ların kapısı yine çalınır. Gelen, birkaç ay önce ip verip kendisini asmasını söyleyen ağabey 24 yaşındaki İrfan Tören'dir İrfan, Güldünya'yı Bursa'daki teyzelerine götüreceklerini, orada işe sokacaklarını söyler. Ceylan, Güldünya'ya eşyasını toplamasını söyler. İrfan, "Eşyalarını toplamasına gerek yok" dediğinde, Ceylan şüphelenir. Endişelenen Ceylan’ın ağzından titreyerek şu kelimeler çıkar."Otogar’a kadar birlikte gidelim."

Güldünya, Alaattin Ceylan ve İrfan, öğle saatlerinde evden çıkarlar. 100 metre uzaktaki Güvercin Caddesi'ne geldiklerinde İrfan, beklemelerini, taksi çevireceğini söyler Güldünya'nın 20 yaşındaki kardeşi Ferit ise pusudadır. Güldünya, küçük kardeşinin yaklaştığını görür. Eli paltosunun cebindedir. Birden silahını çıkarır, ateşler. Güldünya yaralanır. Ceylan, genç kızı korumak için üzerine yatar, Ferit Tören silahını tekrar ateşleyemez, kaçar. Ferit kaçarken, İrfan da yanında koşmaktadır. 

Ceylan, Güldünya'yı yakındaki bir özel hastaneye götürür. Oradan Bakırköy Devlet Hastanesi'ne gönderilen Güldünya, hemen ameliyata alınır. Güldünya'nın yanına, Ceylan'dan haberi alan amcası Mehmet Tören gelir. Güldünya amcasından korkmaktadır, hastanenin haber vermesi üzerine polis gelir. Güldünya'nın ifadesi alınır. Her şeyi anlattığı ifadesini, "Kardeşlerimden şikâyetçi değilim" diyerek bitirir. Onu vuran kardeşleri yakalanmamıştır ama polis, bir koruma bırakmadan hastaneden ayrılır.

Genç kadın acil serviste yatarken, hastanenin bahçesinde iki kardeşi vardır. Polis ise ortada yoktur. Saat 03.45 sıralarında refakatçisi olduğunu söyleyerek kardeşlerden biri içeri girer. Namluyu Güldünya'nın başına çevirir ve iki kez ateş eder. Güvenlik görevlileri, hızlı adımlarla hastaneden çıkan esmer bir genç görür bu genç Ferit Tören'den başkası değildir. Genç, kaçmayı başarır…

Kısa süre sonra Güldünya'nın beyin ölümü gerçekleşir. Yetkililer aileyi ararlar. Ona ölüm cezasını veren aileye, yaşam destek ünitesinin fişinin çekilip çekilmemesi sorulur. Ve aile ikinci kez aynı kararı verir ; "Fişi çekin." 
Güldünya’nın hikayesi burada bitmez, her gün yeniden başlar, yeni Güldünya’lar doğar ve bir kez gülemeden dünyadan göçer… Ve bu ülkede kadın cinayet kurbanlarının yüzde yetmişi, eşleri ya da sevgilileri tarafından öldürülmektedir. Her üç kadından biri yaşam boyunca dövülmekte, cinsel ilişkiye zorlanmakta ya da taciz edilmektedir. 15 - 40 yaş arası birçok kadın, kanser, trafik kazası ya da sıtma yerine, toplumsal açmazlar ya da cinsellik kökenli şiddet yüzünden ölmekte ya da yaralanmaktadır…

Ve bu ülkede hala birçok şehirde sokağa çıkabilen genç kızlar her akşamüstü karanlık çökmeden eski bir oyunu oynar ; “hava kararmadan eve dönme oyununu”. Birçok insan bu oyunu çocukluğunda öğrenir ama yalnızca kızlar tüm hayatları boyunca oynamaya devam ederler. Hala bazı şehirlerde genç kızlar camlara sevgililerinin adlarını yazamazlar… İç çekişlerden buğulanan camlara yarın yapılacaklar listesi yazılır. Ertesi gün pencereden dışarı bakmak isteyen kadına yapılması gerekenler engel olur ve yine yapılması gerekenler bitmeden akşam olur… 

Bu ülkede, birisini öldürmeden kimse katil diye anılmaz. Belki bu yüzden kadınlar öldürülene kadar katillerine koca, baba, ağabey, dayı, amca demek zorundadır… Ve belki de sadece bu ülkede bir anne kızının tabutuna sarılarak sadece onun için ağlamaz. Başka hangi ülkede bir anne kızının katiline her gün yemek hazırlamak ya da kızının öldürülmesi için silahı veren kişi ile aynı yatakta koyun koyuna yatmak zorundadır? Anne için katil ile kurbanı aynı karında taşımış olmak yeterince ağır değil midir zaten?

Alicia Aristregui, İspanya. 2004. Ayrıldığı kocası tarafından bıçaklanarak öldürüldü.

Birgül Işık, Elazığ. 2005. Katıldığı televizyon programında şiddet gördüğünü söylemesinin ardından, sokakta oğlu tarafından öldürüldü.

Cheagh Rooteh, Irak. 1993. Yabancı bir adamla konuştuğunu gören babası tarafından öldürüldü.

Çiğdem İnce, İzmir. 2003 Evlilik dışı hamile kaldığı için ağabeyi tarafından öldürüldü.

Dilber Kına, İstanbul. 2001. Erkeklerle gezdiği için babası tarafından baltayla öldürüldü.

Evrim Sarıçiçekler, İstanbul. 2005. Ailesinin karşı çıktığı birisiyle evlendiği için ailenin görevlendirdiği birisi tarafından öldürüldü. 

Fadime Şahindal, İsveç. 2002. İsveçli bir genci sevdiği için babası tarafından öldürüldü, 

Güldünya Tören, İstanbul, 2004

Hatun Sürücü, Almanya, 2005. Zorla evlendirildiği akrabasından boşandıktan sonra bir “Alman gibi" yaşadığı için sokakta ağabeyi tarafından öldürüldü.

Ivy Blore, Kanada. 2004. Aile içi şiddet kurbanı
Kadriye Demirel, Diyarbakır. 2003. Tecavüze uğrayıp hamile kaldıktan sonra ağabeyi tarafından öldürüldü. 

Leticia Aguliar, Amerika. 2002. Aile içi şiddet kurbanı

Maria Terasa Carlson, Filipinler. 2001. Evliliği boyunca şiddete maruz kaldı. Sonunda 23. kattan atlayarak intihar etti

Nuran Halitoğulları. Kendisine tecavüz edilince babası tarafından elektrik kablosu ile boğularak öldürüldü

Olivia Hodson, Amerika, 1999. Aile içi şiddet kurbanı

Pınar Kaçmaz, Diyarbakır. 2002. Evden kaçıp mankenlik ajansına başvurduğu için babası ve ağabeyi tarafından öldürüldü

Rukhsana Naz, İngiltere. 1998. Evlilik dışı hamile kaldığı için annesi ve ağabeyi tarafından boğularak öldürüldü

Sevda Gök, Şanlıurfa. 1996. Pastaneye gittiği gerekçesiyle bir yakını tarafından öldürüldü

Şemse Allak, Mardin. 2002. Evlilik dışı ilişkiye girdiği gerekçesiyle taşlanarak öldürüldü.

Tasleem Begüm, İngiltere. 1995. Erkek arkadaşı olduğu için kuzeni tarafından arabayla defalarca ezilerek öldürüldü

Ursula Allen, Amerika. 2002. Aile içi şiddet kurbanı

Victoria Anna, Amerika. 2002. Aile içi şiddet kurbanı. 

Yeşim Sağlam, Adana, 1998. Kocasını terk edip sevgilisiyle beraber olduğu için babası ve kocası tarafından öldürüldü.

Zehra Karagöz, Şanlıurfa, 2003. Başka erkeklerle beraber olduğu söylentileri üzerine kocası tarafından kalbinden bıçaklanarak öldürüldü.

Üzerine kan bulaşmış alfabenin her harfinden kadınların isimleri, dilleri, dinleri, ırkları farklı olsa da yazıya sığdıramayacağımız listenin daha da uzamaması için bir araya geldi…

Yan
Temmuz 2010
Söz: Serkan Tosun
Beste: Serkan Tosun
Aranje: Kıvanç Mursaloğlu

Solo Vokal: Gökçe Asena Altınbay
Geri Vokal: Emrecan Sabuncu
Geri Vokal: Kıvanç Mursaloğlu
Geri Vokal: Serkan Tosun
 
Gitarlar: Kıvanç Mursaloğlu
Bas: Serkan Tosun
Davul: Ertuğrul Biber
Çello: Petri Ramirez Sanchez
Duduk: Canberk Ulaş

Kayıt, Editing, Mixing, Mastering: Serkan Biber (Recordium - Kadıköy)

Ellerim var benim sonsuz ve temiz
Gözlerimde bir sonbahar çaresiz

Ay dolanıyor aydınlık ve sessiz 
Yaz kuşları geçiyor sebepsiz

Ses veremem sana  dallar gibi  
Rüzgâr gibi  yağmur gibi

Bir yel dolanır boynuma                    
Gökyüzünden asılır gibi

Yan uyan              
Ben uyanamam

Bir incir altında başladı öykü 
Esmerdi sıcaktı naifti türkü  
  
Mevsimsiz baharlar açtı teminde        
Yıkıldı birden kalbimdeki örtü

Şimdi ruhlar geçiyor resimde 
Kuşlar ölüyorlar düşünde      
 
Tahta bir sandıkta yaslar içinde      
Uyanmak için ölümü bekleme

Yan uyan              
Ben uyanamam


001 MTP - YAN

Hayatımıza sürekli insanlar girip çıkmakta. Her birisinin ayrı sıfatı, ayrı anlamı, ayrı etkisi olur. Sabit olan tek şey ise kendimiziz. Bazen çok değer verdiklerimiz için kendimizden ödün verir, hatta ‘asla yapmam’ dediğimiz şeyleri bile yaptığımızı, değiştiğimizi fark edebiliriz.

Ama severek yapıyor olmanın verdiği körlük, yanlış olduğunu bildiğin şeyleri bile sevdirerek yaptırmayı becerebilen bir özelliğe sahiptir.

Sular durulduğunda, sarhoşluğun etkisi geçmeye başladığında hiçbir şeye değilse de ‘zamana’ acımalı insan. Saatlerin bize o an saatin kaç olduğunu göstermesi dışında başka bir görevi daha vardır aslında, o da en son baktığımızdan beri ömrümüzden ne kadar zaman gittiğidir. Hiçbir gücün, paranın ve bilginin asla geri getiremeyeceği şeylerin başında gelir zaman. Lakin harcarken en cömert olduğumuz şeylerin de başındadır…


Üç
Ağustos 2014 
Söz: Kıvanç Mursaloğlu
Beste: Kıvanç Mursaloğlu
Aranje: Kıvanç Mursaloğlu

Solo Vokal: Kıvanç Mursaloğlu

Gitarlar: Kıvanç Mursaloğlu
Bas: Serkan Tosun
Davul: Kıvanç Mursaloğlu

Kayıt, Editing, Mixing, Mastering: Kıvanç Mursaloğlu (Home Studio - Kadıköy)


Ne sandın
İçimi yakar mı yokluğun
Ben alıştım karanlığa
En güzel saati taksanda koluna asla
Sahip olmazsın zamana

İşte sende zaman gibiydin geçtin ve bittin
Kaybolup gittin
Sonu olmayan bir masal gibiydin

Ben yazdım ben yaşadım sonunda ben sildim
Hayat dediğin bir kaç satırlık yazı
Yalnız kaldığında okursun tüm anıları

Merak ettin ne yazdım senle ilgili
Boş ver düşünme karaladım her şeyi

003 MTP - 3

Ağaçlar da Utanır…

6 Mayıs 1972 yılında yaşam hakları ellerinden zorla alınmış, birisi 23, ikisi 25 yaşında olan 3 ‘genç’ adam için bestelenmiştir…

‘’bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı güneşten ışık yontarlardı, sert adamlardı hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı gittiler akşam olmadan ortalık karardı…’’

Fidan

Ağustos 2014 
Söz: Kıvanç Mursaloğlu
Beste: Kıvanç Mursaloğlu
Aranje: Kıvanç Mursaloğlu

Solo Vokal: Kıvanç Mursaloğlu

Gitarlar: Kıvanç Mursaloğlu
Bas: Serkan Tosun
Davul: Emre Köse

Kayıt, Editing, Mixing: Kıvanç Mursaloğlu (Home Studio - Kadıköy)

İçimden geçen bu kelimeler
Teker teker matkap gibi kalbimi deler
Çok zor oluyor tüm zamansız gidişler
Gidipte asla dönmeyenler

Hayatın kuru dallarında yemyeşil üç fidan
Susuz bırakılmışlar hem de hiç sormadan
Bileti çoktan kesilmiş yolculukta belliymiş
Ve artık o ayrılık günü de gelmiş

Siz sakın darılmayın
Tarih utansın
O gün batan güneş toprak utansın
Siz sakın yorulmayın 
Yollar utansın
Kabul etmiyorsa sizi cennet utansın

Valizleri yoktu elinde
Aynı sözler dilinde
Umutları büyüktü
Sığmıyor ceplerine
Çok ağırdı kalpleri
Yorulmuşlardı belki
Susturamadılar
Değişmedi son sözleri



006 MTP - FIDAN

Dostlarına yani bizlere sıkıntılarını her defasında yardım istercesine anlatıp, dert yanmasına biz ‘dostları’ olarak çaresiz ve suskun kalışımız, belki de içinde hissettiği yalnızlık dürtülerinin daha da yoğunlaşmasına, sonucunda da bir daha dönmemek üzere bizden ayrılma kararına bir sebep daha olmuştur.  

Bu şarkının ‘’en azından’’ bestecisi için en mühim özelliği, değerini bilmemiz gereken çok şeyimizin olduğunu hatırlatmasıdır.

KARABASAN
Ağustos 2013 
Söz: Kıvanç Mursaloğlu
Beste: Kıvanç Mursaloğlu
Aranje: Kıvanç Mursaloğlu

Solo Vokal: Kıvanç Mursaloğlu

Gitarlar: Kıvanç Mursaloğlu
Bas: Serkan Tosun
Davul: Kıvanç Mursaloğlu

Kayıt, Editing, Mixing, Mastering: Kıvanç Mursaloğlu (Home Studio - Kadıköy)

Bu gün biraz kafam dumanlandı, senin sayende.
Kabe'de ruhum taşlandı uyandım kan ter içinde.

Her gece bir kâbus, karanlık bekçisi oldu gözlerim. 
Bir bilinmez var hayatta, bıraktım tüm acılarımı bu sabah yatakta.

Gitarlar tınlıyor yine karabasanlar geliyor diye.
Kalk ve koş hazırlan, hayat kovalıyor durmadan.

Melekler ağlıyor yine, izin vermiyorlar diye.
Bu hayatta karşılıksız olmuyor sevmek bile.

Mutluluktan bahsetmeyin bana, verdiğiniz tüm örnekler avunma.
Hayatınız zorla güldüğünün o resimlerdeki kadar palavra.

Umuttan bahsetmeyin bana, ben yetiyorum kendi dünyama.
Boş ver duymayın siz beni gidip eğlenin geceleri.

Benim hala kâbuslarım var.

Gitarlar tınlıyor yine karabasanlar geliyor diye.
Kalk ve koş hazırlan, hayat kovalıyor durmadan.

Melekler ağlıyor yine, izin vermiyorlar diye.
Bu hayatta karşılıksız olmuyor sevmek bile.


004 MTP - KARABASAN

Tane tane büyüyoruz, bir salkım üzüm gibi...

KAAN ARER – RADİKAL 20.08.2013

Dora’ya Ağıt Üzerine
 
… "Hiç gerçek olduğundan emin olduğun bir rüya gördün mü? Ya bu rüyadan hiç uyanamasaydın, o zaman gerçek dünya ile rüya arasındaki farkı nasıl ayırt ederdin?"
 
Morpheus kendi gerçekliğini bu sava dayandırarak anlatmaya çalışır. O, Yunan mitolojisinde düşler tanrısıdır, isterse rüyalarda kendisini insanlara gösterir... Kimi insan onu görmek için uykuya dalar, kimisi ise hiç habersizdir tüm bunlardan... Morpheus’un bu sözünü duyan insanlar… Bazı insanlar ise bu sözlerden görev çıkarırlar…
 
…Diklenmeden dik durabilmek uğruna, ahlaklı bir itiraza ses katabilmek uğruna, vicdanın sesine kulak olabilmek uğruna, insanlığın gereği ırmaklar boyu çağlayabilmek gerçek insandan bahsediyorum... 
 
Bazen onca haksızlık karşısında susup, akan suyun başını tutmayı yeğler insan, bunun için vicdanının kör, ruhunun dilsiz, gözlerinin sağır olması gerekir, dokunurken hissedemeyen ellere sahiptir belki de… 

İnsanlığa bir şarkı ile seslenerek hisseden ellere, duyan kulaklara, gören gözlere kavuşturabilmek için çabalayan insanlardan bahsediyorum...
 
… toplumumuza vicdanın sesini hatırlatmaya çalışan bir taş.. İşte hayat bazen sadece şarkı söylerken direnmektir...
 
Son dönemde… Dora ile başlamayıp bitmeyen bir Trans birey cinayetleri silsilesinde Dora'yı merkeze alarak yazdıkları bir şarkıları var… Amaçları aileleri tarafından dışlanarak, toplum tarafından hor görülerek, vatandaşı olduğu devlet tarafından öcü ilan edilerek seks işçiliğine itilen bu insanların artık vicdanımızda yer edinmesine bir nebze hizmet edebilmek… Artık susmamak. Artık hepimiz trans bireyiz, hepimiz Dora'yız diye haykırmamıza bir nebze yardım edebilmek amacıyla çabalamış insanlardan bahsediyorum...
 
Söyleyin şimdi bana bu toplumun bundan daha çok neye ihtiyacı var? İşte bizim tam da böyle sanatçılara, işte tam da böyle ayrıştırmayıp birleştiren, bana ne demeden herkese sahip çıkan, ses çıkaran, itiraz eden insanlara ihtiyacımız yok mu?”… 

DORA’YA AĞIT
Temmuz 2013 
Söz: Serkan Tosun, Kıvanç Mursaloğlu
Beste: Serkan Tosun
Aranje: Kıvanç Mursaloğlu

Solo Vokal: Gökçe Asena Altınbay
Geri Vokal: Kıvanç Mursaloğlu

Gitarlar: Kıvanç Mursaloğlu
Bas: Serkan Tosun
Davul: Kıvanç Mursaloğlu
Duduk: Canberk Ulaş

Kayıt, Editing, Mixing, Mastering: Kıvanç Mursaloğlu (Home Studio - Kadıköy)

Bulutlar geçiyor yıldızlar üzerinden,
Bahçelerinde mor salkımlı hüzünler.
Kuşlar doğuyorlar, ölüyorlar her sabah,
Matemsiz geceler eski şehirlerde.

Ahhh !!! İki gözüm.
Ayrılık vakti kardeşim üzüm.

Ahhh !!! İki gözüm.
Ayrılık vakti kardeşim üzüm.

Masalar boşalıyor söz daha bitmeden.
Ömürler tükeniyor ecel kapıya gelmeden.
Gözlerin yaşlanıyor yüzün hiç gülmeden.
Ağıtlar yakılıyor ruhun ateşi sönmeden.

Çöl ağıt yalan,
Ölmenin zamanı kardeşim üzüm.

Çöl ağıt yalan,
Ölmenin zamanı kardeşim üzüm.

005 MTP - DORAYA AGIT

Melek Tozu Nedir?

"Hiç gerçek olduğundan emin olduğun bir rüya gördün mü? Ya bu rüyadan hiç uyanamasaydın o zaman gerçek dünya ile rüya arasındaki farkı nasıl ayırt ederdin?" 

1999 da morpheus'dan bu sözleri duyduğumuzda kiminiz 30'lu, kimimiz 20'li yaşlardaydık.

1990'larla birlikte bizi kuşatmaya başlayan neo libaralist atmosferde hepimiz bir şeylere tutunarak nefes almaya çalışıyor, tutunduğumuz dalların sağlamlığını tarta tarta yürümeye devam ediyorduk. 

Aradan geçen onca yıl hepimizi büyüttü eylem pratiklerimizi olgunlaştırdı. Eylem saflaştıyor, arındırıyor. Melek Tozu işte böyle bir arınmanın ürünüdür. Bir eylemdir. 

Melek Tozu 2011 yılının karlı bir aralık akşamında kuruldu. Dönemin ihtiyaçları yenilikçi seslere zorluyordu hepimizi. 

Veyselinde söylediği gibi çay, biz ve yol vardı ceplerimizde sevene, isteyene. Ve birde sesler elbette. Yeni doğmuş roman bebeğin ilk hıçkırıkları mesela. Yada Irak'ta gözlerini son kez yuman adamın kirpiklerinin çıkardığı ses. Doğumun ve huzurun sesleri. Ve güneşin sesi, ay sesi ve yar sesi de. 

Gözlerimizi açtığımız ilk günlerde şöyle demiştik; "Biz yeni bir dünya inşa etmiyoruz. İnsana dair inşa edilen yeni dünyanın en sağlam en sarsılmaz tuğlasını koyma cüretindeyiz." Geleceği görebilmek bu olasa gerek. 

Melek Tozu nedir?

Melek Tozu sıradan sanat emekçilerinin oluşturduğu bir müzik topluluğudur. Kendi şarkılarını söyler.

Melek Tozu'nun şarkıları hayatın tezgahlarında dokunur. Ele dokunur, kalbe dokunur, taşa, suya ve ateşe dokunur. Onun içindir ki bunalmış ruhlara serinlik taşır, üşüyenlere ateş. 

Melek Tozu'nun şarkıları her daim tazedir. Ve bizce güzel kokarlar. Güzel kokarlar çünkü "Güldünya'dır" bizim şarkılarımız. 

Mevsimsiz açan çiçeklere güneş olmak değildir haddimiz. Ama şarkılarımız onlara dairdir zaman zaman. Ve portakal ağaçlarına. En çokta portakal ağaçlarını severiz.

Şarkılar yapar şarkılar söyleriz. Düğüne, şenliğe, aşka dair. İnsan oluruz, sokak oluruz, çiçek oluruz. 

Melek Tozu sadece hayattan yana şarkı söylerken direnmektir.

--------------------------------------------------------------------------------------------

¿Qué es Melek Tozu?
¿Alguna vez has tenido un sueño, Neo que pareciese muy real? ¿Qué ocurriría si no pudieras despertar de ese sueño? ¿Cómo diferenciarías el mundo de los sueños de la realidad?
En 1999 cuando escuchamos estas palabras de Morfeo, algunos teníamos 30 años, otros estábamos en los 20. 
En la década de los 90, una atmósfera neoliberalista nos había ido envolviendo, todos intentábamos respirar cogiéndonos  a algo, y así, sopesando siempre la resistencia de la rama a la que nos agarrábamos, seguíamos caminando.
En estos 10 años posteriores hemos crecido, nuestras acciones ha madurado. La acción se define, se purifica. Melek Tozu es un producto de esa purificación. Una acción.
Melek Tozu nació una noche nevada en Diciembre de 2012. La necesidad de poner sonido a una nueva etapa nos empujaba a todos.
Como dijo Veysel, estábamos nosotros, teníamos té, y un camino para compartir. Y por supuesto sonidos. El llanto de un niño romaní recién nacido. O el sonido de los parpados de un Iraquí al cerrarse por última vez. El sonido del comienzo, de la paz. Y el sonido del sol, de la luna, de la persona amada.
Los primeros días al abrir los ojos, dijimos: “No estamos construyendo un mundo nuevo, nos atrevemos a poner el ladrillo más resistente, el más inamovible de este nuevo mundo construido para la humanidad” Es necesario para poder ver el futuro.
¿Qué es Melek Tozu?
Melek Tozu es un colectivo musical formado por trabajadores del arte. Interpreta sus propias canciones.
Las canciones de Melek Tozu se tejen en los telares de la vida. Se tejen a mano, con el corazón, con piedras, con agua, con fuego. Y así refrescan las almas ardientes, y encienden las almas dormidas.
Las canciones de Melek Tozu son siempre frescas. Y en nuestra opinión, huelen bien. Huelen bien porque son “Gündünya”, nuestras canciones.
No podemos ser el sol de flores fuera de estación. Pero nuestras canciones son, a veces, para ellas. Y para los naranjos. Son los que más nos gustan.
Componemos canciones y las cantamos. A las bodas, a las fiestas, al amor. Somos gente, somos calles, somos flores.
Melek Tozu es resistir sólo del lado de la vida.
Continuará

Melek Tozu Project

Popular tracks