سودای همرهی را گیسو به باد برده رفت آن سوار و یک تار مو نبرده

رفت آن سوار کولی با خود تو را نبرده
شب مانده است و با شب تاریکی فشرده

کولی کنار آتش رقص شبانه ات کو؟
شادی چرا رمیده؟ آتش چرا فسرده؟

رفت آنکه پیش پایش دریا ستاره کردی
چشمان مهربانش یک قطره ناسترده

می رفت گرد راهش از دود آه تیره
نیلوفرانه در باد پیچیده تاب خورده

سودای همرهی را گیسو به باد دادی
رفت آن سوار با خود یک تار مو نبرده

'سیمین بهبهانی'

Comments

Mahtab Fathi

ABB

neg

Yasin.M

fatima

amirsamandi

ابی

soheil Kakaie

Drzaradon

maryamam