facebook.com/MohsenNamjoo

تو کجایی
اون از ستاره این از ماه
اون از شب تاریک و این از راه
این از من تنهای بی همسفر تو کجایی؟
اون از غروب این از سحر
گفتی منتظرم بیا از سفر
حالا که به خونه رسیدم تو کجایی؟
اون از زمستون این از بهار
دستای سرد دل بی‌قرار
ای داد از غم تنهایی، ای داد از غم تنهایی تو کجایی؟
بی تو هر روز غروبی دلگیره
شبای سرد من قحطی ستاره‌س
روح آواز تو چنگ شب اسیره
معنی اسم تو بهترین ترانه‌س
نه پیامی نه نشونی رو زمینی یا آسمونی؟
کاش می‌گفتی، کاش می‌دونستم تو کجایی
اون از بقیه این از تو
امروزم مثل دیروز روز از نو
خسته‌ام از روزای تکراری تو کجایی؟
شبای تو همشون مهتابی
روزای تو گرم و آفتابی
اینم از روز و شب من تو کجایی؟
این از خواهش من و غرور تو
این از ناله‌ی من و سکوت تو
حرفای اونروز و غم تکراری تو کجایی؟
بی تو هر روز غروبی دلگیره
شبای سرد من قحطی ستاره‌س
روح آواز تو چنگ شب اسیره
معنی اسم تو بهترین ترانه‌س
حیف از روزایی که بی تو بودم
اون همه شب که تنها موندم
دیر اومدی ولی زود رفتی تو کجایی؟


Kioosk ft. Namjoo - To Kojaii

طلوع نگاه شروع شراب از مختصات راه توست
ایمان من در حلقه ی هندسه ی اندام توست

Hendeseh - chaartaar

shajarian

همین چند نت ملودی «خمینی ای امام» که فرهاد مهراد در استودیو نواخته، آغاز سال‌ها درگیری و دلخوری بین فرهاد و منفردزاده و شهیار قنبری بود. پوران گلفام همسر فرهاد گفته فرهاد صرفا برای پیدا کردن جای آکورد این چند نت را نواخته و ضبطْ و بعدْ پخشْ بی اطلاع فرهاد صورت گرفته. این توضیح اما برای اسفند و شهیار کافی نبوده. آن‌‌ها فرهاد را جداشده و ترس‌خورده و در همراهی با جریان انقلاب می‌دیدند. در امتداد این چند نت که در ابتدای کاستی با عنوان «برگ زرد» به تهیه‌کنندگی اردلان سرفراز در سال ۵۸ (یا ۵۹) منتشر می‌شود، قطعه‌ی «نجواها» با آهنگسازی منفردزاده و ترانه قنبری آمده. نجواها سال‌ها بعد مجددا ضبط و در سال ۷۲ در آلبوم «خواب در بیداری» بی ذکر نام اسفند و قنبری منتشر می‌شود و باز آتش دلخوری را شعله‌ور می‌کند. قنبری در کتاب دریا در من می‌نویسد:
«من و اسفندیار از ایران بیرون زدیم و فرهاد در خانه ماند. ماند و بی‌اجازه این ترانه را ضبط کرد و در نواری به نام برگ زرد منتشر ساخت. ما در تبعیدگاه این اجرا را شنیدیم و لرزیدیم، چراکه فرهاد ترس‌خورده، به‌عنوان پیش‌درآمد و مقدمه، تکه‌ای از یک سرود انقلابی را به ترانه‌ ما سنجاق کرده بود. بی‌اجازه! بی‌اجازه و خودسرانه! باری، این نخستین دسته‌گل همراه نازنین ما بود، اما آخرین نبود. یک بار دیگر هم، فرهاد نازنین، این ترانه و "مرد تنها" را بازخوانی کرد. این بار حتی از نوشتن نام ما چشم پوشید. یا از تکرار نام یاران دیروز خود ترسید.
گفتنی‌ها کم نیست …
امیر بهاری در کتاب خواب فرهاد در بیداری می‌نویسد: «وقتی فرهاد ۱۳۷۶ برای برگزاری چند کنسرت به آمریکا سفر کرد، با منفردزاده دیدار کرد و با شهیار قنبری هم تلفنی مفصل صحبت کرد. او ماوقع را شرح داد و دلخوری‌ها کنار گذاشته شد. قنبری سال‌ها بعد خودش روایت می‌کند که: هربار به آن گفت‌وگو فکر می‌کنم، یاد حرف پل مک‌کارتنی می‌افتم که می‌گوید چه خوب شد که پیش از مرگ جان لنون، تلفنی حرف زدیم مشکلات را حل کردیم و به صلح رسیدیم، که اگر این اتفاق نمی‌افتاد، من تا ابد درگیر این بودم که وای، اگر این گفت‌وگو انجام نمی‌شد، چه می‌شد. من هم خوشحالم که با فرهاد حرف زدیم وگلایه‌های کهنه را شستیم و تازه شدیم. (احمدی، ۱۳۹۶: ۴۰)»
کاست برگ زرد مدت کوتاهی پس از انتشار با پیگیری‌های فرهاد به کمک یک وکیل دادگستری از بازار جمع‌آوری می‌شود.

ملودی خمینی ای امام ~ فرهاد مهراد

M H Safa Haratian

Related tracks