Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Pozdrowienia dla ekipy ;)

"To Nie Są Dębki"

to nie są Dębki
nie Dębki, kochanie
nie nocą, nie wtedy
gdy lasem, ukradkiem
źli, że ekipa czepiła się
naszych nogawek

nie rankiem, nie tutaj
gdy siedzisz z mokrą głową
na tym łóżku, skrawkiem
i boisz się użyć suszarki
by mnie nie obudzić przypadkiem

to nie są Dębki
nie są i nie będą nawet
gdy poprawisz to zdjęcie na ścianie

i gdy wszystko już wszystko w kostkę, dokładnie

to nie są Dębki
nie Dębki, kochanie
mamy je w sobie
dzikie, rozczochrane
rozkrzyczane, wyciszone
piękne, zakochane

...spod zmrużonych powiek
podziwiam Twoje zdeterminowanie...

nie rankiem, nie tutaj
gdy siedzisz z mokrą głową
na tym łóżku, skrawkiem
i boisz się użyć suszarki
by mnie nie obudzić przypadkiem


to nie są Dębki
nie Dębki, kochanie
nie nocą, ukradkiem
w zimnym morzu ogrzani
mamy je w sobie
dzikie, rozczochrane
rozkrzyczane, zakochane...

Mikroelementy

To Nie Są Dębki

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

"Dekompozycja Oddalenia"

Znowu kawy nie kawy, jedna mocna,
włączyć, dostroić, wyłączyć, jakaś opcja.
Uwaga! Wielka wichura na Bałtyku!
Wiesz, że notuję sobie takie rzeczy.

Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne.
U ciebie kwaśne jabłko, a espresso u mnie.
I ta niecałkowita liczba godzin,
gdy tęsknota tnie czas na porcje.

Dekomponuję sobie nasze rozstanie,
rytm życia, ja w zawieszonym stanie.
Wszystkie cienie przypominają ciebie,
co było, co jest, co się ciągle dzieje.

Sufit, sekundy, wciąż ta sama szklanka,
w hipnozę wbija mnie już ta wyliczanka.
Skleja dzień, łączy wątki, jak morfina,
kompresuje mnie, to niczyja wina.

Dekomponuję sobie nasze rozstanie,
rytm życia, ja w zawieszonym stanie.
Wszystkie cienie przypominają ciebie,
co było, co jest, co się wokół dzieje...

...

Nasze pejzaże nie sumują się, nie są wspólne.
To jabłko jest dla ciebie, twoja kawa będzie u mnie.
I ta czasoprzestrzeń, mocno poszarpana -
posklejamy ją ostrożnie...

...

Dekompozycja Oddalenia

Podcast based on own text, and prepared with Google NotebookLM.

Daido Moriyama is a groundbreaking Japanese photographer whose work captures the raw, often chaotic essence of urban life. Born in Osaka in 1938, Moriyama rose to prominence during the 1960s—a time of significant social and cultural upheaval in Japan. His style emerged as a reaction to rapid modernization and the associated sense of alienation that permeated Japanese society. Moriyama’s gritty, high-contrast black-and-white photographs, known for their grainy texture and disorienting perspectives, reflect a philosophy that embraces imperfection, spontaneity, and a focus on the darker aspects of urban life.

Moriyama’s aesthetic is closely tied to the Provoke movement, a radical, short-lived collective that sought to challenge the conventions of photography. His work, like that in Farewell Photography (1972), embodies the Provoke principles of are, bure, boke (“grainy, blurry, out-of-focus”), prioritizing raw emotion over technical precision. This approach transformed Moriyama’s photography into a means of existential exploration, emphasizing themes of disconnection and rebellion against societal norms. Rather than creating polished compositions, Moriyama utilized rough, experimental darkroom techniques, infusing his images with a sense of tension and instability that mirrored the rapidly changing urban landscapes of post-war Japan ￼ ￼.

Moriyama’s choice of equipment reflects his philosophy of capturing spontaneity. He often used compact cameras, such as the Ricoh GR, which allowed him to move fluidly through urban environments. This camera’s wide-angle lens enabled him to capture immersive, close-up shots of everyday street scenes without drawing attention to himself. Moriyama’s technique of high-contrast film processing, combined with his use of unconventional compositions, underscores his fascination with the transitory and fragmentary nature of urban existence.

Moriyama’s influence on contemporary photography extends far beyond Japan. His emphasis on rawness, texture, and abstraction has inspired photographers around the world to experiment with similar techniques. By challenging traditional notions of beauty and pushing the boundaries of photographic aesthetics, he has paved the way for future generations to view photography as more than just a tool for documentation. In an era where digital precision is increasingly valued, Moriyama’s work stands as a reminder of the emotional and philosophical potential of imperfection in art.

As artificial intelligence (AI) continues to transform the visual arts, Moriyama’s style may offer a counterbalance to the hyper-realistic, polished images that AI can produce. AI tools are now capable of generating highly detailed images, often with levels of precision that surpass human capability. Yet, in this context, Moriyama’s work exemplifies an aesthetic that celebrates imperfection and emotional resonance. The future of photography might witness a blend of AI precision with human spontaneity, where artists use AI tools to explore new forms of expression while retaining the raw, instinctual qualities that define Moriyama’s legacy.

In a world increasingly shaped by AI, Moriyama’s influence could inspire photographers to maintain a sense of authenticity and resist the homogenization of visual art. His approach emphasizes the beauty in chaos and the value of capturing fleeting moments that evoke a visceral response—qualities that, while challenging to replicate with AI, may find new interpretations as technology and human creativity continue to converge. Moriyama’s legacy thus stands as a testament to photography’s enduring power as a medium for both artistic exploration and societal reflection, offering a profound reminder of the importance of maintaining a human element within the evolving landscape of digital art.

Daido Moriyama The Raw Power Of Urban Photography

Episode 1: "Daido Moriyama: Beauty in Imperfection"

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Grafika okładki mojego autorstwa.

"Niedokończone"

Sprawy niedokończone, otwarte,
nieprzegadane, zajmują umysł,
psują ciało od środka, palą myśli,
i serce – za zapomnienie, w podzięce.

Za zapomnienie, w podzięce.

Sprawy w życiu, których nie można
zostawiać na potem, chomikować,
ukradkiem psa częstować pod stołem,
gdy inni dzielą się nad nim.

Nie będą te sprawy czekały wieczności,
choćby je ona ugościć pragnęła,
i będą te sprawy bolały Cię mocno,
do kości, aż do twojego nieba.

Nie będą te sprawy czekały,
nie będą czekały, wcale,
i będą Cię one bolały mocno, do kości -
wyryją się w tobie jak w skale.

Wyryją się w tobie jak w skale..

Niedokończone

Muzyka i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

Tekst? Ech... co tu można więcej powiedzieć... Zatyka mnie za każdym razem, kiedy czytam...

---
Krzysztof Kamil Baczyński
Elegia o… [chłopcu polskim]

Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut — zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?

Elegia o… [chłopcu polskim] - Krzysztof Kamil Baczyński

For fun. Experimenting with AI algorithms, prompts.

It's Time To Release The Night From Waiting

Cold Walls Of Black

Where Are You Going?

Własny tekst i aranżacja na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

Przygotowałem to jako ćwiczenie tworzenia na potrzeby utworów narracyjnych, musicalowych, podkładu/uzupełnienia utworów scenicznych, teatralnych, performance.

Zainteresowanych współpracą zapraszam do kontaktu.

Obracam Głowę | Ona

Obracam Głowę | Sekcja II

Własny tekst i aranżacja do słuchowiska, musicalu. Muzyka na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa.

Przygotowałem to jako ćwiczenie tworzenia na potrzeby utworów narracyjnych, musicalowych, podkładu/uzupełnienia utworów scenicznych, teatralnych, słuchowisk.

Sporo piszę - zainteresowanych współpracą zapraszam do kontaktu.

Gra | Intro

Własny tekst i aranżacja do słuchowiska, musicalu. Muzyka na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa - utwór 

Przygotowałem to jako ćwiczenie tworzenia na potrzeby utworów narracyjnych, musicalowych, podkładu/uzupełnienia utworów scenicznych, teatralnych, słuchowisk.

Zainteresowanych współpracą zapraszam do kontaktu.

Pieśń Mew | Kawiarnia

Własny tekst i aranżacja do słuchowiska, musicalu. Muzyka na podstawie eksperymentów z AI, sampli i opracowania w Audacity. Zdjęcie z okładki jest mojego autorstwa - utwór

Przygotowałem to jako ćwiczenie tworzenia na potrzeby utworów narracyjnych, musicalowych, podkładu/uzupełnienia utworów scenicznych, teatralnych, słuchowisk.

Zainteresowanych współpracą zapraszam do kontaktu.

Pieśń Mew | Outro

Ona Spali Mnie | Operator

Szminka | Lustro

Teksty własne (chyba, że zaznaczyłem inaczej). Muzyka to sample, eksperymenty z narzędziami AI, Audacity i cyfrową manipulacją.

Jeśli chciałbyś nawiązać jakąś współpracę, odezwij się.

---

Own texts (unless I have marked otherwise). The music is samples, experiments with AI tools, Audacity and digital manipulation.

If you would like to do some collaboration, get in touch.

Popular tracks by Mikroelementy