خيلي خوب بود؛ كلي ايده هاي نو داشت

او مرد - گروه خواب

Baz Baran باز باران
(Rain Again)
Album: No Land Tales
قصّه های بی مکان (COMING SOON)
© Copyright Mani Naimi
---------------------------------------------
Cover artwork: Farnood Forghani

Inspired by "Baran" of Golchin Gilani;
Mani Naimi (guitar & vocals)
Behrang Babaie (bass guitar)
Studio Records: Behrooz Nasr, Gianfilippo Boni 
Mixing & mastering: Amirhosein Karami

باز باران
باز باران با ترانه با گهرهای فراوان می خورد بر بام خانه
یادم آرد روز باران گردش یک روز دیرین خوب و شیرین
تو جنگلهای گیلان
کودکی ده ساله بودم شاد و خرم نرم و نازک چُست و چابک
با دو پای کودکانه می دویدم همچو آهو
می پریدم از سر جو دور می گشتم ز خانه
دشت از باد گریزان چرخ ها می زد چو دریا
در این دریای جوشان جنگل وارونه پیدا
برق چون شمشیر برّان پاره می کرد ابرها را
تندر دیوانه غُرّان مشت می زد ابر ها را
بشنو از من کودک من
پیش چشم
مرد و زن های فردا
زندگانی خواه تیره خواه روشن
هست زیبا، زیبا است زیبا

Baz Baran باز باران

“Oboor” is based on Sohrab Sepehri’s poetry.

Composition,Vocal,Guitar: Shahab Baradaran
Piano: Saman Shahi
Bass, Mixed : Reza Moghaddas
Back Vocal : Maryam Nosrati
Mastered at Silverbrich Studio 
Picture and cover design: Reza Salsany


صداي باد مي آيد، صداى باد مى آيد 

عبور بايد كرد ... عبور بايد كرد 

 و من مسافرم ، اي بادهاي همواره

 و من مسافرم ، اي بادهاي همواره

 عبور بايد كرد ...عبور بايد كرد...

مرا به وسعت تشكيل برگ ها ببريد.

مرا به كودكي شور آب ها برسانيد.

عبور بايد كرد ...

عبور بايد كرد....

~سهراب سپهرى

Oboor-عبور

خنده خورشید The sun’s laughter

سر کوه بلند جفت پلنگه 
خدا جفت پلنگه
صدای نالشه تیرو تفنگه
جونم تیرو تفنگه
جوونان خوش بگویند، خوش بنالند 
که بالشت قیامت تخته سنگه
.
سر کوه بلند نی میزنم نی
خدا نی میزنم نی
شتر گم کرده ام پی می زنم پی
جونم پی میزنم پی
شتر گم کرده ام با هره هاشی
گلی گم کرده ام شاید تو باشی

Sepideh Vahidi - Sare Koohe Boland

▨ نام شعر: از میهن آنچه در چمدان دارم
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
این شعر، گلایه‌ای است از شاعر برای دوستان و هم‌قلمان خود که از طرفی او را به مهاجرت از ایران تشویق کردند و از سوی دیگر او را بایکوت کرده و تنها گذاشتند. در این شعر به شعر شفیعی کدکنی (ای کاش آدمی وطنش را مثل بنفشه ها...) اشاره و از آن انتقاد می‌شود و همچنین به عبارت (چراغم در این خانه می‌سوزد) از احمد شاملو
ــــــــــــــــــــــــ
وطن کجاست؟
دلم برای چه تنگ است؟
گاهی از خود می‌پرسم
و دوست کیست؟
دلم برای که تنگ است؟ 
هنوز در گوشم زنگ می‌زند پیامتان که:
"نداری دگر امان این جا"
و پندتان که:
"خدارا! برو! ممان این جا!"

چنینم اکنون از چیست پس
که هر چه سوغات از کوی و سوی شما می‌رسد
به جز هلاهل و زقوم و زقنبوت ملامت نیست؟

چه کرده‌ام؟
به جز که پند شما را به جان پذیرفته‌ام
و در نتیجه هم‌اکنون
به لعنت‌آبادی از خاموشی و فراموشی نخفته‌ام

چرا به سرزنشم چنین و چندین بی‌پروایید؟
خدا نخواسته مستید و منگ؟
و یا به دلبری از طاعبان پاک مسلمان
همین تظاهر و تزویری می‌فرمایید؟

به خویش
راهم دادید
و در پذیرش و تایید خود
پناهم دادید  
سپاه جهل و جنون
راه ِخانه چون بر من بست

چه کرده‌ام؟
خدای من! اکنون چه کرده‌ام؟
چه شده‌است؟
که بر شکیبِ خداوارتان گران می‌آید
همین که
هم‌چو منی نیز
در کجای چه هنگامی از جهان شما
هست

چه کرده‌ام؟
خدای من چه کرده‌ام
که دوست نیز
نهد هیمه‌ام بر آتشِ جان؟
درون دوزخِ بیدرکجای من

دریغ
چو رخت بربستم از میهنی که قاتل جان یا آرمانم می شد
اگر در آن می‌ماندم
کاش
ای کاش می‌آمدید
در گمرکِ گریز
تفتیشم می‌کردید
تا می‌دیدید
که هیچ در چمدانم
جز جانم نیست
و هیچ
جز جانم
چمدانم نیست
گران‌بها بی‌تردید
چرا که ساخت ایران است
و پُر
پُر از حریرِ سخن
حلّه‌ی تنیده ز دل
بافته ز جان
مصون
به لطفِ خداداد خویش
چو جامه‌دان بهار
از تفتیش
به ویژه وقتی
مرزهای بینش و ارزش
به چنگِ گردنه‌بندان و باج‌گیران است
و چند مشتی فرهنگ سرخوشانه‌ی آهنگ و رنگ نیز
در آن جاسازی کرده‌ام
نیازِ جان و دل عاشقی
که نقش ایوان را هم
ارج می‌گذارد
به کوری دلِ نوخواجه‌گان مرگ‌پرستی که
جز سکوت و سیاهی
آرایه‌ای نپسندند
به خانه‌ای
که خود از پای بست ویران است

دریغ، درد
دریغ
چه کرده‌ام
که سزاوار سرزنش‌هاتان باشم؟
جز این که
رفتم
چرا که می‌دانستم
جز در خامشای گورستان
نیست
که می‌توانم با تان باشم

چه کرده‌ام؟
جز این که می‌دانستم
با تان ماندن
جنازه ام خواهد کرد
جز این که می‌دیدم
رفتن است
که تازه‌ام خواهدکرد
جز این که
در کف آن نرخدا
که بر سپهرِ شما فرمان می‌راند
نخواستم بمانم
و با دروغ
که از گلوی تمام بلندگوهاتان فریاد می‌کشید
نمی‌توانستم هم روال بخوانم
و ابرِ جانم
جانِ ابری خود را
از تَف دم‌های پُر جهنم آن اژدها
به در بردم
و
به بادهای جهانش سپردم
و
رفتم
بدان امید که در برکه‌ی کجا
ادامه‌ی دریاتان باشم

چه کردهام؟
چه کرده‌ام
که سزاوار سرزنش‌هاتان باشم؟
چرا طلبکارید از من؟
چه چیزتان را با خود برده‌ام؟
چرا چنین بیزارید از من؟

چه کرده‌ام
جز این‌که
پیش‌تر و بیش‌تر از روزگار
و هستنِ مرگ آلودتان
نمرده‌ام
دریغ
به جز سکوت ندارم سپر به جان سخن
چو تیر طعنه نهد دوست در کمان سخن
به لعن دشمن من طعن دوست نیز افزود
مگر سکوت من آید مرا زبان سخن
گلایه می کنم از یار و لاف عشق زنم
شد آن زمان که سر آید مرا زمان سخن
نگاهبان شرف گر نباشدم، اما
به هیچ کار نمی آیدم توان سخن
چه غم که تیر شود، پس، به جان دوست زند
شهاب ثاقب شعرم از آسمان سخن

وطن کجاست؟
من اینجا چه می کنم؟

دریغ
درد
دریغ
و دوست کیست؟
کیم من؟
و از بلندی بالاتان
نماد همت والاتان
من یکی
نمود سایه ی بی مایه ای به خود می گیرم
و از خجالت می میرم
در آن بلندی بالا
وقتی که
از وطن می فرمایید
و زین که
در چمدانش نمی شود گذاشت
با خود نمی شودش برداشت
رفت

و خوب...
که چی
وطن چه باید باشد
تا در چمدانی
گیرم پر گنجایش تر از گمان شما
جا گرفتنی باشد؟
خوشا که مهر وطن جان نیست
خوشا که مهر وطن
چیزی آن چنان نیست
تا به تیر دشمن
یا به طعن یاران
از ما گرفتنی باشد 
چراغتان می فرمایید در آن جا می سوزد؟
چراغ و چشم شما روشن باد
که چی؟
خدای من. آخر که چی؟
چه می گویید؟
و با که می گویید؟
مگر چراغک ناچیز من
به کجا می سوزد؟
و یا چرا می سوزد؟

و چیست این؟
این خنجر،
این شراره پر زهر چیست
در روشنایی طنازتان
که بر دلم می زند
و بال های مرا می سوزد؟
 
به نیش طعنه یاران نیاز نیست
خدارا
بگو معاف بدارندم
که نیش کژدم غربت
به جان دوست
که بیش از بس است
چنین که بر جگر خسته
می زند مارا.
▨ 
اسماعیل خویی

اسماعیل خویی | از میهن آنچه در چمدان دارم

Snake bite

All words/music D. Rizzuto. Any questions and/or inquiries to: vwortboy@gmail.com

CYTO 24 002 Blood Loss

Mechatronic disillusion
The stars condemned you
Your eyes, your hair
Are they black or red?

Sharon Apple, Sharon Apple
Condemned by success (2x)

The sky, the moon
They turned into your room
Your world, your will
This is everything you want to feel

Sharon Apple, Sharon Apple
Condemned by success (2x)

Sharon Apple (Demo)

گل مینا (فردا) یکی از سرودهای انقلابی ایران است که در  آلبومی بنام «شراره‌های آفتاب» توسط سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران منتشر شد. شاعر این سرود زنده یاد سعید سلطانپور ست و با صدای داوود شراره‌ها خوانده شده‌است. موسیقی این ترانه را مهرداد برآن ساخته و تنظیم کرده‌است. صدای خواننده را گروه کر دانشجویان ایرانی واشینگتن همراهی می‌کند.
سعید سلطان‌پور این شعر را در زندان به یاد زنده یاد مینا رفیعی که توسط ساواک کشته شده بود سروده.

گل مینای جوان

Music: Ryan Taubert
Mixed by Me

نام تمامی پرنده‌هایی را که در خواب دیده‌ام
برای تو در این‌جا نوشته‌‌ام
نام تمامی آن‌هایی را که دوست داشته‌ام
نام تمامی آن شعرهای خوبی را که خوانده‌ام
و دست‌هایی را که فشرده‌ام
نام تمامی گل‌ها را در یک گلدان آبی
برای تو در این‌جا نوشته‌ام
وقتی که می‌گذری از این‌جا یک لحظه زیر پاهایت را نگاه کن
من نام پاهایت را برای تو دراین‌جا نوشته‌ام
و بازوهایت را – وقتی که عشق را و پروانه را پل می‌شوند، و کفترها را در خویش می‌فشرند
برای تو در این جا نوشته‌ام
یک دایره در باغ کاشته‌ام که شب آن را خورشید پر می‌کند، و روز، ماه
و یک ستاره‌ی آزاد گشته از تمامی منظومه‌ها
می‌روید از خمیره‌ی آن
آن را هم برای تو در این‌جا نوشته‌ام
مرا ببخش من سال‌هاست دور مانده‌ام از تو
اما همیشه، هر چه در هرهمه جا، در شب ، یا روز، دیده‌ام
و هر که را بوسیده‌ام برای تو در این جا نوشته‌‌ام
تنها برای تو در این جا نوشته‌ام
در دوردستی و با دلبستگی؛
حجم پرنده‌ی درشتی، در آشیانه مانده، از خستگی؛
روح تمامی نگرانی، در چشم‌های منتظر، متمرکز؛
من رازهای اقوام دربدر را
برای تو در این‌جا نوشته‌ام
افسوس رفته‌اند جوان‌هایی که دوش به دوشم از جاده‌های خاکی بالا می‌آمدند
من نام یک‌یک آن‌ها را می‌دانم
و داغ می‌شوم
وقتی که نام یک‌یک آن‌ها را می‌خوانم
آن‌ها همه فرزند خواب‌های جهان بودند
تعبیرهای من از خواب‌هایشان
وِردِ زبان مردم دنیاست
تعبیرها را هم برای تو در این جا نوشته‌ام

براهنی - آنچه نوشته‌ام | Barahani - what i've written

يك دختر عادي با روزهاي عادي

او مرد - گروه خواب

mim_shin

Recent comments

Saeed Sed

Mehrad NaJafi 1

Related tracks