بار عشق و مفلسی صعب است می‌باید کشید

ابر آذاری برآمد باد نوروزی وزید - حافظ به صدای منوچهر انور

"طنز و طرب" 

اين آلبوم که از سال گذشته در سایت شخصی بابک رجبی و روی پلتفرم های جهانی موسیقی به فروش می رسد امروز 
بعنوان تلاشی برای کاهشِ حال بدِ مردم بصورت رایگان منتشر شد.

آلبوم موسیقی طنز و طرب حاصل تجربه های طنزآمیز در موسیقی سنتی و فولکلور ایرانی است که در سالهای زندگی بابک رجبی در فرانسه ساخته شده است. 

از خصوصيّات اين آلبوم؛
خوانش ترانه با لهجه شیرین اصفهانی، استفاده از ظرفیّت و نوسانات فونتیکی واژگان، همچنین کنایه های نقادانه ی فرهنگی واجتماعی می باشد. 

مولف طنز و طرب ضرورت ارائه این اثر را در تقلیل فاصله موسیقی سنتی از تمنّاهای  شنیداری مخاطب می داند. 
ظرفیتی مغفول که باعث تهییج احساسات فروخفته ی انسان  در وضعیت امروز جهان مي شود.
شکلی از بازیافت سنّت با نگاهی به خُلقِ خَلق.
خَلقی که نیازمند آیینه ایست که خودِ خودش را نشان بدهد و بتواند با اهرمِ خویشخند، زوایای فکری و رفتاریِ خود را مرور کند. 

طنز و طرب دوست دارد برای عبور از موانعِ انکار در نواقص فرهنگی و اجتماعی را مجوّز صادر کند و در عین حال پا از ظرفیت های شوخی پذیریِ  فرهنگی فرا نگذارد. 

این آثار قبلا بصورت ساده تر در جامعه مجازی به معرض دید و شنود گذاشته شده و مورد علاقه بسیاری قرار گرفته است و از همین رو ضرورت تولید و انتشار پیدا کرده است.

این آلبوم برای طی مراحل کسب مجوز به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی رفته و قبل از بررسی موسیقی در مرحله بازرسی اشعار به دلیل محتوای نامناسب مردود اعلام شده و سانسور شده است.

آلبوم طنز و طرب با هزینه شخصیِ مؤلف حاصل از درآمد تدریس موسیقی در مدارسِ فرانسه سرمایه گذاری شده است و البته از کمکهای جزئی ولی ارزشمند از جانب طرفداران این سبک برای تولید بهره مند بوده است.

قبلاً از افرادی که در ثبت این اثر تاثیر گذاشته اند سپاسگذارم و امیدوارم با حفظ حقوق مؤلف از طرف خریدارانِ آلبوم، هزینه تولید اثر تأمين شود تا بتواند تولیدات آینده را توجيه كند.

بابک رجبی 
زمستان ۹۹ استراسبورگ

6- Havas E Panjganeh حواس پنجگانه

تار و پود / ساخته استاد علیزاده

حاج قربان سلیمانی. مقام شاختایی ، زارنجی-در مدح حضرت رسول اکرم

بسان رهنوردانی که در افسانه ها
گویند
گرفته کولبار زاد ره بر دوش
فشرده چوبدست خیزران در مشت
گهی پر گوی و گه خاموش
در آن مهگون فضای خلوت
افشانگیشان راه می پویند
ما هم راه خود را می کنیم آغاز
سه ره پیداست
نوشته بر سر هر یک به سنگ اندر
حدیقی که ش نمی خوانی بر آن دیگر
نخستین : راه نوش و راحت و شادی
به ننگ آغشته ، اما رو به شهر و باغ و آبادی
دودیگر : راه نمیش ننگ ، نیمش نام
اگر سر بر
کنی غوغا ، و گر دم در کشی آرام
سه دیگر : راه بی برگشت ، بی فرجام
من اینجا بس دلم تنگ است
و هر سازی که می بینم بد آهنگ است
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است ؟
تو دانی کاین سفر هرگز به سوی آسمانها نیست
سوی
بهرام ، این جاوید خون آشام
سوی ناهید ، این بد بیوه گرگ قحبه ی بی غم
کی می زد جام شومش را به جام حافظ و خیام
و می رقصید دست افشان و پاکوبان بسان دختر کولی
و اکنون می زند با ساغر مک نیس یا نیما
و فردا نیز خواهد زد به جام هر که بعد از ما
سوی اینها و آنها نیست
به سوی
پهندشت بی خداوندی ست
که با هر جنبش نبضم
هزاران اخترش پژمرده و پر پر به خاک افتند
بهل کاین آسمان پاک
چرا گاه کسانی چون مسیح و دیگران باشد
که زشتانی چو من هرگز ندانند و ندانستند کآن خوبان
پدرشان کیست ؟
و یا سود و ثمرشان چیست ؟
بیا ره توشه
برداریم
قدم در راه بگذاریم
به سوی سرزمینهایی که دیدارش
بسان شعله ی آتش
دواند در رگم خون نشیط زنده ی بیدار
نه این خونی که دارم ، پیر و سرد و تیره و بیمار
چو کرم نیمه جانی بی سر و بی دم
که از دهلیز نقب آسای زهر اندود رگهایم
کشاند خویشتن را ، همچو مستان دست بر
دیوار
به سوی قلب من ، این غرفه ی با پرده های تار
و می پرسد ، صدایش ناله ای بی نور
کسی اینجاست ؟
هلا ! من با شمایم ، های ! ... می پرسم کسی اینجاست ؟
کسی اینجا پیام آورد ؟
نگاهی ، یا که لبخندی ؟
فشار گرم دست دوست مانندی ؟
و می بیند صدایی نیست ، نور
آشنایی نیست ، حتی از نگاه
مرده ای هم رد پایی نیست
صدایی نیست الا پت پت رنجور شمعی در جوار مرگ
ملل و با سحر نزدیک و دستش گرم کار مرگ
وز آن سو می رود بیرون ، به سوی غرفه ای دیگر
به امیدی که نوشد از هوای تازه ی آزاد
ولی آنجا حدیث بنگ و افیون است - از اعطای درویشی که می
خواند
جهان پیر است و بی بنیاد ، ازین فرهادکش فریاد
وز آنجا می رود بیرون ، به سوی جمله ساحلها
پس از گشتی کسالت بار
بدان سان باز می پرسد سر اندر غرفه ی با پرده های تار
کسی اینجاست ؟
و می بیند همان شمع و همان نجواست
که می گویند بمان اینجا ؟
که پرسی همچو آن
پیر به درد آلوده ی مهجور
خدایا به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده ی خود را ؟
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بگذاریم
کجا ؟ هر جا که پیش آید
بدانجایی که می گویند خورشید غروب ما
زند بر پرده ی شبگیرشان تصویر
بدان دستش گرفته رایتی زربفت و گوید : زود
وزین
دستش فتاده مشعلی خاموش و نالد دیر
کجا ؟ هر جا که پیش آید
به آنجایی که می گویند
چوگل روییده شهری روشن از دریای تر دامان
و در آن چشمه هایی هست
که دایم روید و روید گل و برگ بلورین بال شعر از آن
و می نوشد از آن مردی که می گوید
چرا بر خویشتن هموار باید کرد رنج
آبیاری کردن باغی
کز آن گل کاغذین روید ؟
به آنجایی که می گویند روزی دختری بوده ست
که مرگش نیز چون مرگ تاراس بولبا
نه چون مرگ من و تو ، مرگ پاک دیگری بوده ست
کجا ؟ هر جا که اینجا نیست
من اینجا از نوازش نیز چون آزار ترسانم
ز سیلی زن ، ز سیلی خور
وزین تصویر بر دیوار ترسانم
درین تصویر
عمر با سوط بی رحم خشایرشا
زند دویانه وار ، اما نه بر دریا
به گرده ی من ، به رگهای فسرده ی من
به زنده ی تو ، به مرده ی من
بیا تا راه بسپاریم
به سوی سبزه زارانی که نه کس کشته ، ندروده
به سوی سرزمینهایی که در آن هر چه بینی
بکر و دوشیزه ست
و نقش رنگ و رویش هم بدین سان از ازل بوده
که چونین پاک و پاکیزه ست
به سوی آفتاب شاد صحرایی
که نگذارد تهی از خون گرم خویشتن جایی
و ما بر بیکران سبز و مخمل گونه ی دریا
می اندازیم زورقهای خود را چون کل بادام
و مرغان سپید بادبانها را می آموزیم
که باد شرطه را آغوش بگشایند
و می رانیم گاهی تند ، گاه آرام
بیا ای خسته خاطر دوست ! ای مانند من دلکنده و غمگین
من اینجا بس دلم تنگ است
بیا ره توشه برداریم
قدم در راه بی فرجام بگذاریم

مهدی اخوان ثالث - چاووشی

اشعار منسوب به ابوسعید ابوالخیر - صدای بیژن مفید ۲

آرش کامور _ بر گرفته از ملودی آذری

▨ نام شعر: معنای عمر
▨ شاعر: مهدی حمیدی شیرازی
▨ با صدای: مهدی حمیدی شیرازی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
به دوست عزیزم دکتر عزیز شیرازی - از تهران به وین
ــــــــــــــــــ
این شعر به انتخاب هاشم جاوید با حذف بیت پنجم بر سنگ قبر دکتر حمیدی نوشته شده است.
ــــــــــــــــــ
از غمی می‌سوزم و ناچار سوزد از غمی
هرکه را رنج درازی مانده و عمر کمی

دل که از بحر فنا چون موج پروایی نداشت 
دم به دم بر خویش می‌لرزد کنون چون شبنمی

گاه گویم زندگانی چیست؟ عین سوختن
تا نمیرد شمع از سوزش ، نیاساید دمی

چشم بینا نیست مردم را و این بهتر که نیست
ورنه هر گهواره‌ای گوری‌ست هر عیشی غمی

ای عزیز ای محرم جان با که گویم راز دل
باز نتوان گفت هر رازی به هر نامحرمی

درد بی درمان من ای کاش تنها مرگ بود
ای بسا دردا که پیشش مرگ باشد مرهمی

خالق شیطان و گندم ، شادی مردم نخواست
عالمی غم ساخت پیش از آن که سازد آدمی

گر ز چشم می به هستی بنگری بینی مدام
خواب شوم ناگواری ، عیش تلخ درهمی

ور بجویی از زبان کِلک من معنای عمر
درد جانسوز فریبایی ، بلای مبهمی

وآن بهشت و دوزخ یزدان که از آن وعده‌هاست
با تو بنشستن زمانی ، بی تو بنشستن دمی
▨
دکتر مهدی حمیدی شیرازی
از کتاب شبی هم در آغوش دریا، انتشارات سخن - صفحه ۴۷۳
بیست.و سوم آذرماه ۱۳۴۷ - تهران

مهدی حمیدی شیرازی | معنای عمر

Ahmad Shamloo - kojaa bood an jahan احمد شاملو - کجا بود آن جهان ؟؟؟

آلبوم “سه نوازی” یکی از آثار بی کلام و سازی گروه فوق العاده “دستان” است که با همکاری استادان حمید متبسم،حسین بهروزی نیا و پژمان حدادی اجرا شده است. این آلبوم بسیار زیبای سنتی یکی از بهترین نمونه های گروه نوازی در موسیقی سنتی ماست که در دستگاه زیبای ماهور اجرا شده است. آلبوم با “درآمد” ماهور شروع می شود و به سرک کشیدن به گوشه های مختلف دستگاه در ماهور نیز فرود می آید. 
نوازندگان:
حسین بهروزی نیا : بربط
حمید متبسم : سه تار
پژمان حدادی : تنبک

افشاری- گروه دستان

برنامهٔ شمارهٔ ۷ از مجموعهٔ گل‌های تازه 

شاعر: هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه)
آواز: عبدالوهاب شهیدی
نوازندگان: جواد معروفی، همایون خرم، جهانگیر ملک
گوینده: فخری نیکزاد
صدابردار: محمد جهانفرد

مهدی اخوان ثالث - چاووشی

Mirparsa

Related tracks