اشک آن شب لبخند عشم بود

ARDESIGNCO Favorites

حسما الدین سراج - بوی بهشت

شور مستی

در آستانه  با صدای احمد شاملو:بايد اِستاد و فرود آمد
بر آستان ِ دری که کوبه ندارد،
 

چرا که اگر به‌گاه آمده‌باشي دربان به انتظار ِ توست و
  	 
  	اگر بي‌گاه
 
به درکوفتن‌ات پاسخي نمي‌آيد.
 

 
کوتاه است در،
پس آن به که فروتن باشي.
 

آيينه‌يي نيک‌پرداخته تواني بود
  	 
  	آن‌جا
 
تا آراسته‌گي را
 

پيش از درآمدن
  	 
  	در خود نظری کني
 
هرچند که غلغله‌ی آن سوی در زاده‌ی توهم ِ توست نه انبوهي‌ ِ
مهمانان،
 

که آن‌جا
  	 
  	تو را
  	 
  	کسي به انتظار نيست.
 
که آن‌جا
  	 
  	جنبش شايد،
  	 
  	اما جُمَنده‌يي در کار نيست:
 
نه ارواح و نه اشباح و نه قديسان ِ کافورينه به کف
نه عفريتان ِ آتشين‌گاوسر به مشت
نه شيطان ِ بُهتان‌خورده با کلاه بوقي‌ منگوله‌دارش
نه ملغمه‌ی بي‌قانون ِ مطلق‌های مُتنافي. ــ
 

تنها تو
  	 
  	آن‌جا موجوديت ِ مطلقي،
 
موجوديت ِ محض،
چرا که در غياب ِ خود ادامه مي‌يابي و غياب‌ات
حضور ِ قاطع ِ اعجاز است.
گذارت از آستانه‌ی ناگزير
فروچکيدن قطره‌ قطراني‌ست در نامتناهي‌ ظلمات:
 

«ــ دريغا
  	 
  	ای‌کاش ای‌کاش
  	 
  	قضاوتي قضاوتي قضاوتي
 
درکار درکار درکار
مي‌بود!» ــ
شايد اگرت توان ِ شنفتن بود
پژواک ِ آواز ِ فروچکيدن ِ خود را در تالار ِ خاموش ِ کهکشان‌های ِ
بي‌خورشيدــ
 

چون هُرَّست ِ آوار ِ دريغ
  	 
  	مي‌شنيدی:
 
«ــ کاش‌کي کاش‌کي
  	 
  	داوری داوری داوری
 
درکار درکار درکار درکار...»
اما داوری آن سوی در نشسته است، بي‌ردای شوم ِ قاضيان.
ذات‌اش درايت و انصاف
هياءت‌اش زمان. ــ
و خاطره‌ات تا جاودان ِ جاويدان در گذرگاه ِ ادوار داوری خواهد شد.
 

 
□
 

 
بدرود!
بدرود! (چنين گويد بامداد ِ شاعر:)
رقصان مي‌گذرم از آستانه‌ی اجبار
شادمانه و شاکر.
 

 
از بيرون به درون آمدم:
 

از منظر
  	 
  	به نظّاره به ناظر. ــ
 
نه به هياءت ِ گياهي نه به هياءت ِ پروانه‌يي نه به هياءت ِ سنگي نه به هياءت ِ
برکه‌يي، ــ
 

من به هياءت ِ «ما» زاده شدم
  	 
  	به هياءت ِ پُرشکوه ِ انسان
 
تا در بهار ِ گياه به تماشای رنگين‌کمان ِ پروانه بنشينم
غرور ِ کوه را دريابم و هيبت ِ دريا را بشنوم
تا شريطه‌ی خود را بشناسم و جهان را به قدر ِ همت و فرصت ِ
خويش معنا دهم
 

 
که کارستاني ازاين‌دست
 

از توان ِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
  	 
  	بيرون است.
 

 
انسان زاده شدن تجسّد ِ وظيفه بود:
توان ِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توان ِ شنفتن
توان ِ ديدن و گفتن
توان ِ اندُه‌گين و شادمان‌شدن
توان ِ خنديدن به وسعت ِ دل، توان ِ گريستن از سُويدای جان
توان ِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع ِ شُکوه‌ناک ِ فروتني
توان ِ جليل ِ به دوش بردن ِ بار ِ امانت
و توان ِ غم‌ناک ِ تحمل ِ تنهايي
تنهايي
تنهايي
تنهايي عريان.
 

 
انسان
دشواری وظيفه است.
 

 
□
 

 
دستان ِ بسته‌ام آزاد نبود تا هر چشم‌انداز را به جان دربرکشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بَدر ِ کامل و هر پَگاه ِ ديگر
هر قلّه و هر درخت و هر انسان ِ ديگر را.
 

 
رخصت ِ زيستن را دست‌بسته دهان‌بسته گذشتم دست و دهان بسته
گذشتيم
 

و منظر ِ جهان را
 
تنها
از رخنه‌ی تنگ‌چشمي‌ حصار ِ شرارت ديديم و
 
اکنون
آنک دَر ِ کوتاه ِ بي‌کوبه در برابر و
آنک اشارت ِ دربان ِ منتظر! ــ
 

 
دالان ِ تنگي را که درنوشته‌ام
 

به وداع
  	 
  	فراپُشت مي‌نگرم:
 

 
فرصت کوتاه بود و سفر جان‌کاه بود
اما يگانه بود و هيچ کم نداشت.
 

 
به جان منت پذيرم و حق گزارم!
(چنين گفت بامداد ِ خسته.)

Dar_ Astaneh_ Ahmad_ Shamloo

خواننده و تنظیم : عبدالحسین مختاباد
کمانچه : هادی منتظری
سنتور : محسن حسینی
شعر : هوشنگ ابتهاج
.
عشق شادي‌ست، عشق آزادي‌ست
عشق آغاز آدمي زادي‌ست 
عشق آتش به سينه داشت است
دم همت بر او گماشتن است
جنبشي در نهفت پرده ي جان
در بن جان زندگي پنهان
زندگي چيست؟ عشق ورزيدن
زندگي را به عشق بخشيدن
زنده است آن که عشق مي‌ورزد
دل و جانش به عشق مي ارزد
آدمي بي زلال اين آتش
مشت خاکي‌ست پر کدورت و غش
صنما گر بدي و گر نيکي
تو شبي بي چراغ تاريکي
چون درخت آمدي زغال مرو
ميوه‌اي پخته شو کال مرو
خشک و تر هرچه در جهان باشد
مايه‌ي سوختن در آن باشد
شاخه در کار خرقه دوختن است
در خيالش سماع سوختن است
دانه از آن زمان که در خاک است
با دلش آفتاب ادارک است
سرگذشت درخت مي داند
رقم سرنوشته مي خواند
گرچه با رقص و ناز در چمن است
سرنوشت درخت سوختن است
آن درخت کهن منم که زمان
بر سرم راند بس بهار و خزان
دست و دامان تهي و پا در بند
سرکشيدم به آسمان بلند
آذرخشم گهي نشانه گرفت
که تگرگم به تازيانه گرفت
بر سرم آشيانه بست کلاغ
آسمان تيره شت چون پر زاغ
مرغ شب خوان که با دلم مي‌خواند
رفت و اين آشيانه خالي ماند
آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بي برگشت
گرنه کل دادم و برآوردم
بر سري چند سايه گستردم
دست هيزم شکن فرود آمد
در دل هيمه بوي دود آمد
کنده‌ي پير آتش انديشم
آرزومند آتش خويشم

Mokhtabad _Samae Soukhtan

رادیو نغمه - احمد شاملو - اشک رازیست

قطعه ای زیبا و شنیدنی از استاد اردوان کامکار

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

لیلا دوباره قسمت ابن السلام شد-حسین منزوی-دکلمه رضا پیربادیان

Ahmad Shamloo (1)

Ahmad Shamloo - Che bitabane mikhahamat

سید محمود سخایی کاشانی معروف به سرگرد محمود سخایی (زاده ۱۲۹۶ خورشیدی - درگذشته ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در کرمان)، از یاران سرسخت دکتر محمد مصدق و رئیس کل شهربانی کرمان از جانب وی در سالهای نخست دههٔ سی خورشیدی بود. وی در جریان کودتای ۲۸ مرداد در شهر کرمان، به طرز فجیعی به قتل رسید و مثله شد.
سالها بعد برادرش منوچهر سخایی آهنگ پرستو را به یادش خواند.

اجرای بی‌نظیر منوچهر سخایی به یاد برادرش محمود سخایی که در جریان کودتای ۲۸ مرداد مظلومانه کشته شد

🎵 گوش فرادهید به دکلمه‌ی غزل «گفتی بیا» از مولانا روی قطعه‌ «masar» از گروه جبران

http://t.me/matnbazz

Deklameh

Gofti Bia - Molana

03. Pause (Ahmad Shamloo)

گلهای تازه ۱۲۱ : شجریان ، کسایی ، شهناز ، افتتاح

Album : From Covert To Infinity 
composed and arranged : Niloofar Mohebbi

Az Nahan Ta Bikaran

Whispering To Him /زمزمه با او

زمستان است نام آلبوم موسیقی سنتی ایرانی است با صدای محمدرضا شجریان ، تار حسین علیزاده ، کمانچه کیهان کلهر و تمبک همایون شجریان که در سال ۱۳۷۹ به صورت زنده در کالیفرنیا، اجرا و ضبط شد و یک سال بعد، ۱۳۸۰ به بازار عرضه شد.

این آلبوم، در مقام داد و بیداد اجرا شده که از طرح‌ها و ابداعات حسین علیزاده است. در ابتدای آلبوم، رنگ اصول در داد و بیداد نواخته می‌شود و سپس آواز بر شعر زمستان مهدی اخوان ثالث آغاز می‌گردد که تا پایان برنامه ادامه می‌یابد و ضربی‌هایی در لابلای آواز به صورت بداهه نواخته می‌شود. 

:شعر اخوان ثالث

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است
نفس، کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم؟
ز چشم دوستان دور یا نزدیک
مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی ...
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای
منم من، میهمان هر شبت، لولی وش مغموم
منم من، سنگ تیپا خورده ی رنجور
منم، دشنام پست آفرینش، نغمه ی ناجور
نه از رومم، نه از زنگم، همان بیرنگ بیرنگم
بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم
حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد
تگرگی نیست، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی، صحبت سرما و دندان است
من امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه می گویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد!
فریبت می دهد، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست
حریفا! گوش سرما برده است این، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ میدان، مرده یا زنده
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندوه، پنهان است
حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است
سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر، درها بسته، سرها در گریبان، دستها پنهان
نفسها ابر، دلها خسته و غمگین
درختان اسکلتهای بلور آجین
زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه
غبار آلوده مهر و ماه
زمستان است.

Zemestan Ast

Avaz (Goushe-ye Dad)_گوشه داد

Yusef Forutan, Setar

Abuata/Yusef Forutan/Setar


چه بی تابانه می خواهمت
ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!

چه بی تابانه تو را طلب می کنم!
بر پشت سمندی
گویی، نو زین
که قرارش نیست
و فاصله
تجربه ئی بیهوده ست
بوی پیرهنت
این جا، واکنون...

کوه ها در فاصله
سردند
دست، در کوچه و بستر
حضور مانوس دست تو را می جوید
و به راه اندیشیدن
یاس را، رج می زند
بی نجوای انگشتانت
فقط...

و جهان از هر سلامی خالی است...

رادیو نغمه - احمد شاملو - اشک رازیست

میرزاده ی خیلی عشقی

Recent comments

faraneh

Related tracks