Nie pójdę do pracy

Nie pójdę do pracy
Nie jest mi po drodze
Dziś poleceń Twoich
Wykonać nie mogę

Lecz chętny jest brat mój
Brat przykładem świeci
Obłudą podszyty
Kłamstwem karmi dzieci

On w dobra opływa
By z życia korzystać
Więc w imię wolności
Chce mnie wykorzystać

Gdyż ciągle mu mało
Przejmuje winnicę
Z nas robi swe sługi
Bierze nałożnice

Mam tyrać jak mrówka
Za czyjeś zachcianki
Na czyjeś rachunki
Dla czyjejś kochanki

Jeśli się nie złamię
I znów nie ulegnę
To daruj mi Panie
Pozwól że ucieknę

Pastwiska niebieskie
Łąki zaś zielone
Stworzone przez Ciebie
Z nich korzystać mogę

Daleko od ludzi
Daleko od świata
Co go urządzili
Towarzysze brata

Nie pójdę do pracy

Kochankowie ciemności

Miasto, miasto
Obraz drga
Gdzie muzyka
Nocą gra
Znajdź przytulny
Nocny bar
Żeby nocy
Spłynął czar

Wieczór, wieczór
Wokół mgła
Miasto czeka
Żebyś szła
Zostaw wszystko
To co masz
Wiedzie tam
Neonów szlak

Północ, północ
Pani zła
Nie wypuścisz
Za nią psa
Bez nadziei
Wątły blask
By człowieka
Znaleźć ślad

Ciemność, ciemność
Wokół mgła
Ludzi cienie
Bliżej dnia
Więc nie wychodź
Nie idź tam
Gdzie się kręci
Wielki świat

Gdy ciemności
Moce zginą
Kiedy jasność
Mrok przebije
Kochankowie
W ciemnych bramach
Złożą nocy hołd
Rozstaniem

Kochankowie ciemności

Altana magica

Są dni bardzo pojedyncze
W całym życiu
Gdy niesamowite
Się wydarza

Wstajesz
Ubierasz się
A plan już się dzieje
Jak po sznurku
Po nitce Ariadny
Rzuconej dla ciebie
Wchodzisz w obłok
A słowo twoje
Od niechcenia powiedziane
Staje się ciałem

Jak w narkotycznym śnie
Wycieczka całodniowa
Nad jezioro
Autokarem
Na pomost
Statkiem
Po więcej
Po dłonie
Do celu
Przez słowa

Gdzie altana młodego lata
Na wylot przebita
Czerwcowym światłem
Zachodzącego słońca

Budzisz się następnego dnia
Jeszcze tym rajem odurzony
Znów stawiasz ziemskie
Nieporadne kroki
Przez pozostałe w nogach
Mrowienie

Przez jakiś czas wydaje się
Że znasz adres tego miejsca
By potem błądzić
Jak zwykle

Altana magica

Znów jestem nikim

Znów jestem nikim
Leżę na pryczy
Gdy pusta kasa
Naprzeciw kaca

A miał być raj
Ogrodów szał
Zły w todze mąż
W krawacie wąż

Puszy się gbur
W peruce szczur
Napuszcza jeszcze
Krwiożercze kleszcze

Dziś nie udawaj z tymi łzami
Bo nikt nie czai się za drzwiami
Tam tylko otchłań wieje wiatr
Już cię nie szuka cały świat

Odkąd odeszłaś
Wiadomą drogą
Jestem już wolny
Choć nic nie mogę

Anieli wszyscy
Tobie przychylni
Trzymają kciuki
By mnie ogłupić

Jestem jak śmieć
Jak ludzka wesz
Odpłynął cash
Mów im co chcesz…

Dziś nie udawaj…

Znów jestem nikim...

Znów jestem nikim

The Counting House

I accidentally entered paradise
Glasgow address like this
Saint Vincent Place
The Counting House
Trouble-free security guard
A lot of nice people
Each with their own mug
No one is bored

Age doesn't matter
Some are sitting, others standing
The old man strokes the young lady's leg
In a stocking on a chair stretched out
Another one is napping
At the door nodding head in agreement
Pour into mugs with a long row of standing
Golden pourers

In which they shimmer
Barmaids' breasts

Believe me, I was in paradise
Glasgow address like this
Saint Vincent Place
The Counting House

I give to trusted friends
Address where joyfully where buzzing
As if the holiday was going on
From life as if it was finally taken
In addition, as if for something else
The luminous was expected
As if one for all of us
The Last Judgment was to take place

Decisive separation
Selection along the main entrance
On those who are rightly polite
The gate will fit the most important
They will play and stay in the game
Drink cider in the Kidron Valley
And on those who left sinful
On which Gehenna is waiting

They to the gloomy houses
Will return with a shaky step

To the rented tombs
In damp hotels
From Saint Vincent Place
The Counting House

The Counting House

On Saturday Evening...

The Counting Attack

Let there be light
Let there be joy
Something must be
Break to go

Spreading hands
Cutting legs
All the time
Something breaks

Keep the smile
Losing fortune

Over the waters
Under the sky
Over bodies
Under minds

The Counting Attack

Desdemona

Wkrótce po przebudzeniu jest
Doświadczenie koloru
Srebrnej twarzy
Złotego ciała

Doświadczenie pustych następujących po sobie
Pokoi i korytarzy
Ściany są bez okien beżowe
Od samotności

Potem jest doświadczenie lustra
Widzisz siebie dwubarwnego
Zdziwionego jakiego nigdy wcześniej
Nie widziałeś

Nawiedzona
Klatka złota
Zniewolona
Zimna biel
Wyciszona
Desdemona

Potem jest doświadczenie nieważkości
Wykonujesz w miejscu
Powolne salta w przód
Oraz w tył na odwrót

Odczuwasz już dziecięcą radość
Z nowej zabawy
Przez którą tu i teraz
Łączysz się z kosmosem

Niepokoją jedynie
Niezbyt dokładnie jakby w pośpiechu
Pomalowane przez malarza snów
Ściany pomieszczeń

Nawiedzona
Klatka złota
Zniewolona
Zimna biel
Uwolniona
Desdemona


Desdemona

Rebeka

Dirty Again

Znów jestem nikim
Leżę na pryczy
Gdy pusta kasa
Naprzeciw kaca

A miał być raj
Ogrodów szał
Zły w todze mąż
W krawacie wąż

Puszy się gbur
W peruce szczur
Napuszcza jeszcze
Krwiożercze kleszcze

Dziś nie udawaj z tymi łzami
Bo nikt nie czai się za drzwiami
Tam tylko otchłań wieje wiatr
Już cię nie szuka cały świat

Odkąd odeszłaś
Wiadomą drogą
Jestem już wolny
Choć nic nie mogę

Anieli wszyscy
Tobie przychylni
Trzymają kciuki
By mnie ogłupić

Jestem jak śmieć
Jak ludzka wesz
Odpłynął cash
Mów im co chcesz…

Dziś nie udawaj…

Znów jestem nikim...

Dirty Again

TCH Song

Wstąpiłem przypadkiem do raju
Glasgow adres taki
Saint Vincent Place
The Counting House
Ochroniarz bezproblemowy
Masa sympatycznych ludzi
Każdy przy swoim kuflu
Nikt się nie nudzi

Wiek nie gra roli
Jedni siedzą inni stoją
Starszy pan gładzi młodej damie
Nogę na krześle wyciągniętą
Inny za to drzemie podchmielony
Przy drzwiach kiwając zgodnie głową
Do kufli nalewa się z długim rzędem stojących
Złotych nalewaków

W których mienią się
Oczy barmanek
W których mienią się
Usta barmanek
Uwierzcie mi byłem w raju
Glasgow adres taki
Saint Vincent Place
The Counting House

Podaję zaufanym znajomym
Adres gdzie radośnie gdzie gwarno
Jakby święto jakieś trwało
Z życia jakby się ostatecznie brało
Dodatkowo jakby na coś jeszcze
Świetlistego się oczekiwało
Jakby jakiś dla nas wszystkich 
Miał się odbyć Sąd Ostateczny

Rozdzielenie rozstrzygające 
Selekcja wzdłuż głównego wejścia
Na tych co po prawo grzeczni
W bramie zmieszczą się najważniejszej
Bawić będą się i w grze zostaną
Pić cydr w Dolinie Cedronu
I na tych co po lewo grzesznych
Na których Gehenna czeka

Ci do domów ponurych
Chwiejnym krokiem wrócą
Ci do domów ponurych
Chwiejnym krokiem wrócą
Do wynajętych grobowców
W wilgotnych hotelach
Z Saint Vincent Place
The Counting House

TCH Song

For Money

Twój grób na grobach
Wielu zbudowany
Pośród pustyni
Zapadnie się wnet

Chciwość pożera
Owoce pracy
Zostali nieliczni
Każdy bogactwa chce

Pieniądz to zło
Więc oddaj go
Bo diabli jego bankierzy
Wciągną cię w grę
Skończy się źle
Ostatni grosz sprzeniewierzysz

Dla niewolników
Wolność to pieniądze
Sprzedadzą siebie
Towar kradziony

Chodzą bez głów
Bez rąk bez ducha
Niewoli swej
Nieświadomi

Pieniądz to zło
Więc oddaj go
Bo diabli jego bankierzy
Wciągną cię w grę
Skończy się źle
Jeśli przez chwilę im uwierzysz

For Money

Amsterdam

Pod powierzchnią wody				
Czerwone latarnie				
Widownia ruchoma				
Wnętrza kameralne				
Odpływa wspomnienie				
Resztkami oddechu				
Kwadranse miłości				
Łapane w pośpiechu				

W czerwonych latarniach		
Pulsują neony				
Podkrążone oczy			
Zaciągnięte story			

W oknach wystawowych
Zajmują się tu
Prezentacją ciała
I łowieniem dusz
Żarówka na drucie
Co oślepi wnet
Na poduszce psa
Małpy w futrze śmiech

W czerwonych latarniach		
Pulsują neony				
Podkrążone oczy			
Zaciągnięte story			

Dokąd idą tłumy
Po nocnych ulicach
Księżyc do kanału
Portowego wzdycha
Odpłynie o świcie
By odmienić los
Pozłacaną łodzią
Przez poranny szloch

W czerwonych latarniach		
Pulsują neony				
Podkrążone oczy			
Zaciągnięte story

Amsterdam

Misera Poets - alternative vineyard blues; niedokończony eksperyment; zespół pozagatunkowych, pozbawionych emocji dźwięków; medium transmisji z okaleczonych mózgów do okaleczonych mózgów; niepokój...
"boję się słuchać, depresja, jesień, autodestrukcja etc... czy oprócz mizerabilizmu zaznam choć odrobiny pantagruelizmu?"
"to dobry zespół, z lekko psychodeliczno-transową muzyką, która bardzo mi się podoba - to bez wątpienia najlepsza płyta tego zespołu... ale najbardziej podoba mi się okładka - bo ja bardzo lubię oglądać okładki płyt"
"koleżankom z pracy tym razem się nie podobało, jak dla mnie średnie, monotonne, tekst słabo zrozumiały, wokal może potrzebuje trochę autotune, a z pozytywów to fajne bębny i ciekawa gitara"
"głos wiekowy, teksty niezrozumiałe, nadaje się do światłowni"

Popular tracks by Misera Poets