Name: بردی از یادم by Mitra Nehchiri in امیر کشکول
Duration: 5 min 2 s
Description: بردی از یادم - دلکش و ویگن

امیر کشکول

دعای بیاد ماندنی و بی نظیر ربنا با نوای ملکوتی استاد محمدرضا شجریان


رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنک رَحْمَةً إِنَّک أَنتَ الْوَهَّابُ

بارالها، دل های ما را به باطل میل مده پس از آنکه به حق هدایت فرمودی و به ما از لطف خویش اجر کامل عطا فرما که همانا تویی بخشنده بی عوض و منت.

Lord, do not cause our hearts to swerve after you have guided us. Grant us your mercy. You are the embracing giver.


إِنَّهُ کانَ فَرِیقٌ مِّنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ

زیرا شمایید که چون طایفه ای از بندگان صالح من روی به من آورده و عرض می کردند بارالها ما به تو ایمان آوردیم، تو از گناهان ما درگذر و در حق ما لطف و مهربانی فرما که تو بهترین مهربانان هستی.

Among my worshipers there were a party who said: “lord, we believed. Forgive us and have mercy on us: you are the best of the merciful.”

إِذْ أَوَى الْفِتْیَةُ إِلَى الْکهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِن لَّدُنک رَحْمَةً وَهَیِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا

آنگاه‌ که آن جوانان کهف (از بیم دشمن) در غار کوه پنهان شدند از درگاه خدا مسئلت کردند بارالها تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتی عطا فرما و بر ما وسیله رشد و هدایتی کامل مهیا ساز.

When the youths sought refuge in the cave, they said: “Lord give us from your mercy and furnish us with rectitude in our affair.”

وَلَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُواْ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَیْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرِینَ

چون آنها در میدان مبارزه جالوت و لشکریان او آمدند از خدا خواستند که بار پروردگارا به ما صبر و استواری بخش و ما را ثابت قدم دار و ما را بر شکست کافران یاری فرما.

When they appeared to goliath and his soldiers, they said: “Lord, pour upon us patience. Make us firm of foot and give us victory against the nation of unbelievers.”

-----------------------------------------------------------------------------------------------
آواز مثنوی افشاری
شعر:مولوی

این دهان ب‍ستی دهان‍ی باز ش‍د
این دهان ب‍ستی دهان‍ی باز ش‍د
تا خورن‍ده‌ی لق‍مه‌های راز ش‍د
لب فروب‍ند از طعام و از شراب
لب فروب‍ند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی ک‍،‍ن شتاب

گر تو ای‍ن ان‍بان ز نان خالی کن‍ی
پر ز گوهرهای اج‍لالی کن‍ی

طفل جان از شیر شی‍طان باز ک‍ن
بعد از آن‍ش با مل‍ک انباز ک‍ن
بعد از آن‍ش با مل‍ک ان‍باز ک‍ن

چ‍ند خوردی چرب شی‍ری‍ن از طعام
امتحان ک‍ن چ‍ند روزی در صیام

چ‍ند شب‍ها خواب را گ‍شت‍ی اسی‍ر
یک شب‍ی بی‍دار ش‍و دول‍ت بگی‍ر

آواز مثنوی افشاری و دعای بی نظیر ربنا با نوای ملکوتی استاد محمدرضا شجریان

احسان خواجه امیری - میوه ممنوعه

سیب- سیمین غانم

برای یاد ماندگار واروژان
یاور همیشه مومن

نسخه ی تبدیل شده از روی نوار ربع اینچ اصلی ضبط شده در استودیو
ترانه سُرا : ایرج جنتی عطایی
آهنگساز :فرید زلاند
تنظیم کننده ی ارکستر : واروژان
خواننده : داریوش

یاور همیشه مومن -  نسخه ی تبدیل شده از روی نوار ربع اینچ اصلی ضبط شده در استودیو

نماز-فریدون فروغی/شاعر: شهیار قنبری/آهنگساز:اسفندیارمنفردزاده/سال اجرا: 1352

Namaz-Fereidoon Foroughi

فیسبوک معجزه عشق : http://fb.com/mojezeh.eshgh

Golshifteh Farahani - Shahzadeye Gheseye Man_معجزه عشق

🎤  صدا: #داریوش
🗣  دکلمه: #شهیار_قنبری 
🖋  کلام: #شهیار_قنبری 
🎼  آهنگ: #آندرانیک 
🎹  تنظیم: #آندرانیک 
    

✔️ این ترانه هیچگاه با صدای داریوش به طور رسمی پخش نشد و اجرای آن به گوگوش واگذار شد! 
داریوش حدود دو ‌سال پیش در صفحه‌ی رسمی ”ساندکلاد“ خود، ضمنِ به اشتراک گذاشتنِ این ترانه، درباره‌ی چگونگی اجرای این اثر اینگونه توضیح می‌دهد:
«در حین مرور خاطرات ۴۵ ساله‌ام با آندرانیک، به یاد چند اثر مشترکمان در دهه ۵۰ افتادم که به صورت رسمی منتشر نشده‌اند. یکی از آنها ترانه‌ای است به نام «نفس»، با کلام شهیار قنبری و آهنگ و تنظیم آندرانیک. آن را دو بار به صورت تمرینی با ارکستر ضبط کردیم و تقریبا آماده‌ی پخش بود. ولی با پخشِ رسمی نسخه‌ای دیگر از این آهنگ بدونِ اطلاعِ من، به دلیلِ ملاحظاتِ حرفه‌ای در آن زمان این آهنگ را منتشر نکردم. انتشار این اثر بعد از حدود ۴۰ سال شاید برای دوستداران ترانه‌ی نوین جالب باشد، وگرنه من این اثر را بخشی از پرونده‌ی کاری‌ام حساب نمی‌کنم.»

آهنگ زیبا و قدیمی و بیاد ماندنی نفس از داریوش

فــــــرهاد - جمعه

uploaded by h.zamini @ facebook.com/Behtarin.Songs

Banan - Elahe Naaz

توسط کانال ساند کلـود - رومئــــو

گــوگــوش مــرا بــبــوس

رفیعی در روز ۴ دی ۱۳۰۶، در بم دیده به جهان گشود. وی فرزند لطفعلی رفیعی، نماینده مردم بم در مجلس شورای ملی بود.

پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در همان شهر در جوانی به‌خاطر موسیقی، تحصیل را در بم نیمه کاره گذاشت و به تهران آمد.

در تهران ابتدا با مصطفی گرگین زاده و سپس با مجید وفادار آشنا شد که حاصل آشنایی داریوش رفیعی با مجید وفادار ضبط ترانه‌هایی زیبا و ماندگار مانند: «زهره» , «شب انتظار» با مطلع : شب به گلستان تنها منتظرت بودم , «گلنار» با مطلع: گلنار، گلنار، کجایی که از غمت ناله می‌کند عاشق وفادار... و بسیاری ترانه مشهور دیگر شد.

داریوش رفیعی همچنین با جواد بدیع زاده خواننده مشهور ایرانی نیز آشنا بود، به طوری که تقریباً عضو دایمی خانواده او بود.

او پس از مدتی تحمل رنج بیماری کزاز در بیمارستان هزار تختخوابی تهران که امروزه با نام بیمارستان امام خمینی آن را می‌شناسیم در روز ۲ بهمن ۱۳۳۷ سن ۳۱ سالگی درگذشت و او در گورستان ظهیرالدوله دفن کردند. مجموعه آثار او بانام «کاروان عمر» به کوشش شهرام آقایی پور در سال ۱۳۸۷ به چاپ رسیده‌است.

شب انتظار (منتظرت بودم)-داریوش رفیعی

احسان خواجه امیری - لبه تیغ

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد که سرآید غم هجران تو یا نه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب زمیانه
رفتم به در صومعه عابد و زاهد
دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد
در میکده رهبانم و در صومعه عابد
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه
روزی که برفتند حریفان پی هر کار
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار
من یار طلب کردم و او جلوه گه یار
حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همی جوید و من صاحب خانه
هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی ...کعبه و بتخانه بهانه
بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید
عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم ..من که روم خانه به خانه
عاقل به قوانین خرد راه تو پوید
دیوانه برون از همه آئین تو جوید
تا غنچهء بشکفتهء این باغ که بوید
هر کس به بهانی صفت حمد تو گوید
بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه
بیچاره بهایی که دلش زار غم توست
هر چند که عاصی است ز خیل خدم توست
امید وی از عاطفت دم به دم توست
تقصیر "خیالی" به امید کرم توست
یعنی که گنه را به از این نیست بهانه
"شیخ بهایی"

________________

A classic Persian song - in which the singer is describing his longing for and his devotion to his (spiritual) love.

The lyrics are by Iranian scientist, philosopher and poet Sheikh Bahaii (1546-~1620 A.D.)

Voice by Abdolhossein Mokhtabad (Iranian singer)

A translation of the lyrics (by M. Dilmaghani): -----

So long, in plead of unison with thee
my eyelids are drowned in the deluge of tear.
So long, in plead of unison with thee,
Thou, the sole beloved!

The arrow of thy sorrow pierced all lovers' heart...
For how long, how long shall we be kept apart?
We are countless, all occupied by thy thought
Helas! thou be'est concealed of our sight.
Thou, the sole beloved!

The bird found thy fine face in every turf
The butterfly enlightened in core of the flame
The mystic recognized thy essence
In every scene and each face.

It means that one can see thee at every glance,
In every instance.

It means that I am not mad that I knock every door, 
I knock every door.

In every sea I dive, thou be'est the sole host.
In every route I walk, thy shine is the lone light,
In the tavern and mosque thou be'est the only Lord,
Thou be'est the only Lord.

Thou be'est the destination, thou be'est the pledge.
The reason is thee when I wander drunk,
The reason is thee when I meet with the monk,
The reason is thee when I am praying in the mosque.
They are all pleas and thou be'est the pledge.
Thou be'est the sole pledge.

The reason is thee when I wander drunk,
The reason is thee when I meet with the monk,
The reason is thee when I am praying in the mosque.
They are all pleas and thou be'est the pledge.
Thou be'est the sole pledge.

عبدالحسین مختاباد - تا کی به تمنای وصال تو یگانه

بردی از یادم - دلکش و ویگن

بردی از یادم

زمستون
تن عریون باغچه چون بیابون
درختا با پاهای برهنه زیر بارون
نمیدونی تو که عاشق نبودی
چه سخته مرگ گل برای گلدون
گل و گلدون چه شبها نشستن بی بهانه
واسه هم قصه گفتن عاشقانه
چه تلخه
چه تلخه
باید تنها بمونه قلب گلدون
مثل من که بی تو
نشستم زیر بارون زمستون
زمستون
برای تو قشنگه پشت شیشه
بهاره زمستونها برای تو همیشه
تو مثل من زمستونی نداری
که باشه لحظه چشم انتظاری
گلدون خالی ندیدی
نشسته زیر بارون
گلای کاغذی داری تو گلدون
تو عاشق نبودی
ببینی تلخه روزهای جدایی
چه سخته
چه سخته
بشینم بی تو با چشمای گریون

زمستون ! افشین مقدم

وطن 
ترانه : علیرضا میبدی 
آهنگ : محمد شمس
 تنظیم : عماد رام
 


ای شکسته تو شکستی
بویه کردی غصه خوردی
از ته دل گریه کردی
من باهاتم خاک پاتم
چو پرنده درهواتم
من رفیق گریه هاتم
عشق در تو،شعر در تو
بی تو من جایی ندارم
بی تو فردای ندارم
من باهاتم مثل بارون تو چشاتم
مثل غصه ت صداتم
چون پرنده در هواتم
ای وطن ای خانه ی من
بی تو من جایی ندارم 
بی تو فردای ندارم


 این ترانه آخرین اجرای مرجان در ایران
      در سال 1359 بود.اگر چه این اثر را چند سال بعد معین در امریکا بازخوانی نمود

بردی از یادم

Mitra Nehchiri

Recent comments

hadis

EWonderland

Related tracks