Archive-Headlights
lights-2006

آرکایو (به انگلیسی: Archive)‏ نام گروه موسیقی انگلیسی است که در لندن شکل گرفت. آرکایو در سبک‌های مختلفی از جمله تریپ هاپ و پراگرسیو راک کار می‌کنددر طول هجده سال فعالیت، آرکایو نه آلبوم منتشر کرده و موفقیت چشمگیری در اروپا داشته‌است. این در حالی است که آرکایو در انگلستان گروه نسبتا ناشناخته و مهجوری است.[۱]
از چندین ترانه آرکایو به عنوان موسیقی متن فیلم‌های اکثرا فرانسوی استفاده شده است.[۲] موسیقی متن فیلم میشل وایانت.[۳] که فیلمی در مورد مسابقات اتوموبیل رانی می‌باشد در سال ۲۰۰۳ توسط گروه آرکایو نوشته و اجرا شده است. ترانه‌های متن این فیلم تحت آلبومی با نام میشل وایانت[۴] انتشار یافته است[۵]

archiveofficial.com

Archive-Headlights l چراغ-آرکایو

برایان پاتریک کارول (به انگلیسی: Brian Patrick Carroll)‏ که بیشتر با نام باکِت‌هِد (Buckethead) شناخته می‌شود نوازنده و ترانه‌سرای آمریکایی است. او علاوه بر کارهای تکی خودش با هنرمندان و گروه‌های موسیقی مختلف همکاری کرده است. باکت‌هد در نوازندگی با سازهای مختلف مهارت دارد و فعالیت موسیقی او گسترهٔ وسیعی از سبک‌ها-ترش متال تا جَز- را دربرمی‌گیرد.
او در زمان اجرا یک سطل کی‌اف‌سی روی سرش می‌گذارد که برروی آن در کنار لوگوی کی‌اف‌سی و روی یک نوار نارنجی رنگ، عبارت «تشییع جنازه» با برچسب سیاه رنگ درج شده است و از یک ماسک سفید رنگ-شبیه ماسک بازیگران تئاتر- برای پوشاندن چهره‌اش استفاده می‌کند.[۱] نحوهٔ عجیب حضور باکت‌هد بر روی صحنه، در واقع اعتراضی است به قتل عام میلیون‌ها مرغ که برای تامین مصرف رستوران‌های زنجیره‌ای کی‌اف‌سی، روزانه در سراسر دنیا کشته می‌شوند.[۲]
باکِت‌هِد همچنین از نمایش نانچکو و رقص آدم آهنی مانند، در اجراهای زنده بهره می‌گیرد.[۳]
جدا از مسئلهٔ اجراهای نمایشی، باکت‌هد عمده شهرت‌اش را به عنوان یک نوازندهٔ چیره‌دست گیتار الکتریک به‌دست آورده است.[۴] او در نظرسنجی نشریهٔ GuitarOne تحت عنوان «۲۰ درندهٔ برتر گیتار در همهٔ زمان‌ها»، رتبهٔ ششم را به خود اختصاص داد.[۵] نام باکت‌هد همچنین در لیست پنجاه نفرهٔ نشریهٔ دنیای گیتار با عنوان «سریع‌ترین نوازندگان گیتار الکتریک همهٔ دوران» به چشم می‌خورد.

http://en.wikipedia.org/wiki/Buckethead

buckethead-Magellan's Maz

http://www.o-hum.com

 
یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد
هر کس که بدید چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد
در بحر فتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شست گیرد
در پاش فتاده‌ام به زاری
آیا بود آن که دست گیرد
خرم دل آن که همچو حافظ
جامی ز می الست گیرد

Ghadah/o-hum | قدح / اوهام

Christophe Rezai is French-Iranian, he was born in 1966 in Toulouse (France). He studied singing and composition both in Toulouse and in Paris. He has been living in Tehran since 1994, where he composes music for the movies, theater plays and TV shows. He records his work in his own recording studio based in Tehran: Dohol Studio. He has founded both the "NOUR Ensemble" and the "Aria Musica" ensemble which is dedicated to baroque music.
 
 	 

cemetery-christophe Rezai گورستان-کریستف رضاعی

چشمهای تقریبا نگران
فردین خلعتبری
آلبوم:به خاطر سنگفرشی که مرا به تو میرساند
For the Sake of the Cobbled Street That Would Take Me to You


فردین خلعتبری متولد ۱۳۴۳ در شهرستان نوشهر است. وی موسیقی را با ساز فلوت آغاز کرد و بعد از انصراف از رشته سازه دانشگاه صنعتی شریف به سراغ موسیقی رفت و در دانشکده هنرهای زیبا تحصیلات خود را در زمینه موسیقی ادامه داد.[۱]
اولین کار او ساخت موسیقی تئاتر «گرگ گرگم» به کارگردانی مسلم قاسمی در سال ۱۳۶۴بود. او تاکنون موسیقی چند فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی را ساخته که از میان آنها می‌توان به ترکش‌های صلح، هم نفس، گل یخ، اتوبوس شب، زمان می‌ایستد، زمانه و... اشاره کرد.


چشمهای تقریبا نگران-فردین خلعتبری | almost worried eyes-fardin khalatbari

نامه-محسن نامجو

رفیعی در روز ۴ دی ۱۳۰۶، در بم دیده به جهان گشود. وی فرزند لطفعلی رفیعی، نماینده مردم بم در مجلس شورای ملی بود.

پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در همان شهر در جوانی به‌خاطر موسیقی، تحصیل را در بم نیمه کاره گذاشت و به تهران آمد.

در تهران ابتدا با مصطفی گرگین زاده و سپس با مجید وفادار آشنا شد که حاصل آشنایی داریوش رفیعی با مجید وفادار ضبط ترانه‌هایی زیبا و ماندگار مانند: «زهره» , «شب انتظار» با مطلع : شب به گلستان تنها منتظرت بودم , «گلنار» با مطلع: گلنار، گلنار، کجایی که از غمت ناله می‌کند عاشق وفادار... و بسیاری ترانه مشهور دیگر شد.

داریوش رفیعی همچنین با جواد بدیع زاده خواننده مشهور ایرانی نیز آشنا بود، به طوری که تقریباً عضو دایمی خانواده او بود.

او پس از مدتی تحمل رنج بیماری کزاز در بیمارستان هزار تختخوابی تهران که امروزه با نام بیمارستان امام خمینی آن را می‌شناسیم در روز ۲ بهمن ۱۳۳۷ سن ۳۱ سالگی درگذشت و او در گورستان ظهیرالدوله دفن کردند. مجموعه آثار او بانام «کاروان عمر» به کوشش شهرام آقایی پور در سال ۱۳۸۷ به چاپ رسیده‌است.

شب انتظار (منتظرت بودم)-داریوش رفیعی

آبشار آب سفید
پدرام درخشانی
رومی ۲

پدرام درخشانی-آبشار آب سفید | white water falls-pedram derakhshani

حباب
حسین علیزاده

حسین علیزاده (یکم شهریور ۱۳۳۰، تهران -) آهنگ‌ساز، ردیف‌دان، پژوهش‌گر و نوازنده تار و سه‌تار ایرانی و نامزد دریافت ۳ جایزه گرمی است. وی از چهره‌های تحسین‌شده موسیقی فیلم در ایران به شمار می‌آید و آثاری چون دلشدگان (۱۳۷۰)، گبه (۱۳۷۴)، زشت و زیبا (۱۳۷۷)٬ زمانی برای مستی اسب‌ها (۱۳۷۸)٬ لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند (۱۳۸۶)٬ آواز گنجشک‌ها (۱۳۸۷) و ملکه (۱۳۹۰) از ساخته‌های اوست. علیزاده، دبیر و سخنگوی شورای عالی خانه موسیقی ایران است.[۱] وی با کسب ۴ سیمرغ بلورین برای فیلم‌های گبه، زشت و زیبا، آواز گنجشک‌ها و ملکه٬ مشترکاً به همراه مجید انتظامی برنده بیشترین سیمرغ بلورین در بخش بهترین موسیقی متن از جشنواره فیلم فجر می‌باشد.
حسین علیزاده تا به حال سه بار برای آلبوم‌های فریاد، بی تو به سر نمی‌شود و به تماشای آب‌های سپید نامزد جایزه گرمی در بخش «بهترین آلبوم سنتی جهان» شده‌است.[۷] جوایز گرمی معتبرترین جایزه صنعت ضبط و پخش موسیقی در آمریکا محسوب می‌شوند.

http://en.wikipedia.org/wiki/Hossein_Aliz%C3%A2deh

حباب-حسین علیزاده |  Bubble-hossein alizadeh

یارم بیا
کیوسک و محسن نامجو


یارم بیا-کیوسک و محسن نامجو l Yarom bia-kiosk ft namjoo

خسرو خوبان
آلبوم خال پانک
۱۲۷

Founded in 2001 by a group of young Tehran artists and art students, 127 has found itself at the center of progressive cultural change in Iran.The band’s music melds Iranian melodies and jazz with an alternative sound.The band’s lyrics tell of the frustrations and joys of life, somehow managing to speak of their cultural time and place, while simultaneous reflecting universal frustrations of isolation, frustration, and hope. 127 is a 6 piece band -guitar,piano,trombone,bass and drums. the group has become a lighning-rod for international media attention. Through humerous articles and broadcasts in the western media, the group’s website receives thousands of hits a month from a growing international listeners. A short documentary named “127,an Iranian band” (by Reza Haeri) aired by “UK channel 4″, June 2005, gained an intresting respond from British audiences, 127 was also the feature of a Swedish documentary aired in January of 2005. In addition to these television appearances, their music has reached radio around the world, and has been covered by major print media from Germany to the UK and US. The band had been invited to perform at 2005 SXSW festival in Austin..Texas but somehow they had to miss that opportunity! 127 performed couple of gigs in Italy amongst Arezzo Wave Festival on July 15th 2005 at the main stage and gained a notable attention among audiences and press. on october 2005 performing in New York, Washington and Cambridge, 127 was the first Iranian rock band toured in United States. at March 16th 2006 127 performed at 2006 SXSW in Austin TX at the Carribean Lights as a part of All Music is World Music showcase. on March 2008 127 toured The United states for the second time and performed at SXSW and other shows in Texas and California. Although they don’t have the permission to release records in their own country,127 has recorded three studio albums.2005 Coming around,2006 The Full time job and their latest album “Khal punk” is released recently and is available for online sell.



خسرو خوبان-۱۲۷ | khosrow khooban-127 band

قصه
گروه بهنا

گروه بهنا به سال ۱۳۸۵ در جمع دوستان خودمانی دیده به جهان گشود. پدرش، رامین بهنا، از آهنگ‌سازان معاصر ایران است و کارنامه حرفه‌ای پُرمایه‌ای دارد. وی که از فارغ‌التحصیلان رشته موسیقی از دانشگاه آزاد ا‌ست، در سال ۱۳۷۶ به یاری سه هم‌قطار خود، گروه آویژه را بنیان نهاد و به اتفاق ایشان دو آلبوم، نخستین و آویژه، را به علاقه‌مندان موسیقی تلفیقی ارائه کرد که شنوندگان پسندیدند و منتقدان درباره «ایده‌های نسبتاً تازه در موسیقی ایرانی» آن بحث کردند. گروه آویژه عمر زیادی نکرد و هر یک از اعضای آن جداگانه به فعالیت پرداخت‌اند و هر کدام از جهت خود، آن ایده‌ها را مطابق با سلیقه شخصی‌شان پی گرفته و هر از گاهی در بازار موسیقی و صحنه کنسرت ظاهر شده‌اند. بهنا نیز طی این سال‌ها، در شاخه‌های مورد علاقه خود از موسیقی، همواره آن ایده‌ها را پی گرفته است، اما اسلوب شخصی وی، آن‌طور که دلش می‌خواسته، در آهنگ‌های گروه بهنا بیشتر به چشم می‌آید. این گروه کوچک و خودمانی با تمرین قطعات قبلی آهنگساز -- یعنی آن‌هایی که برای گروه آویژه ساخته شده بود -- شروع به کار کرد و طی دو کنسرت یکی در فرهنگ‌سرای هُنر (۱۳۸۵) و دیگری در سالن سبز کاخ نیاوران (۱۳۸۷)، آهنگ‌های جدیدتری نیز برای شنوندگان نواخت که آن‌ها را در آلبوم نه آن چُنان!! می‌شنویم. در ابتدای راه کسرا ابراهیمی (درامز)، بهرنگ بقایی (تار)، ماهان میرعرب (گیتار) و پورنگ پورشیرازی (کنترباس)، بهنا را در برگزاری کنسرت‌هایش یاری کردند، ولی در کنسرت بعد و آلبوم حاضر، بابک ریاحی پور (نوازنده باس و از اعضای قبلی آویژه)، علیرضا رحیمی‌نژاد (کیبرد) و سینا خشک‌بیجاری (سازهای کوبه‌ای) به گروه پیوستند.


http://www.behnamusic.com

قصه-گروه بهنا | ghesseh-behna ensemble

Blue -
yngwie malmsteen -
alchemy


اینگوی یوهان مالمستین (به انگلیسی: Yngwie Johann Malmsteen)‏ (نام اصلی لارس یوهان اینگو لنریک) سومین گیتاریست سریع جهان [۱] و خالق سبک نئو-کلاسیکال متال است. او یک آهنگساز، موسیقیدان و یک نوازنده است که بر چندین ساز تسلط دارد. سایت نویزکریپ مالمستین را نفر اول ده نوازنده گیتار برتر تاریخ معرفی کرده است.
در ۳۰ ژوئن ۱۹۶۳ در حومهٔ شهر استکهلم سوئد به دنیا آمد. او کوچک‌ترین فرزند خانواده (شامل مادرش ریگمور، خواهرش آن لوئیز و برادرش بژورن) بود. او در ابتدا علاقه‌ای به گیتار نداشت ولی پس از دیدن اجرای جیمی هندریکس در ۱۸ سپتامبر ۱۹۷۰، به گیتار علاقه‌مند شد و روز مرگ جیمی هندریکس، همانطور که خودش گفته‌است: «اینگوی گیتاریست به دنیا آمد».
او نوازندگی را با کار بر روی قطعات موسیقی گروه‌هایی مانند دیپ پرپل شروع کرد. علاقهٔ او به تأثیر موسیقی کلاسیک بر کارهای ریچی بلکمور، او را به کارهای کلاسیک باخ، ویوالدی، بتهون و موتزارت راهنمایی کرد. با شروع از ۱۰ سالگی او تمام انرژی خودش را صرف موسیقی کرد. در ۱۵ سالگی او نوازندگی در چند گروه موسیقی را شروع کرد. این گروه‌ها اکثراً به قدرت نوازندگی او متکی بودند. در ۱۸ سالگی او و چند تن از دوستانش یک نمونه مجموعه آهنگ نمایشی برای کمپانی CBS سوئد ضبط کردند که این قطعات هرگز پخش نشدند.
در سال ۱۹۸۲ مایک وارنی در کمپانی شارپنل رکوردز که این کاست را شنیده بود، اینگوی را دعوت کرد تا با گروه موسیقی استیلر بر روی آلبومی به همین نام همکاری کند. مالمستین پس از این کار به گروه آلکاتراز پیوست و در سال ۱۹۸۳ آلبوم No Parole From Rock N' Roll را با این گروه ضبط کرد. پس از آن اینگوی اولین آلبوم سولوی خودش را منتشر کرد که اکنون انجیل نئو کلاسیک راک نامیده می‌شود. این آلبوم همچنین نامزد جایزهٔ گرمی برای بهترین اجرای اینسترومنتال راک شد. این آلبوم توجه منتقدان و مخاطبان زیادی را به خود جلب کرد و پایه‌گذار سبک جدیدی به نام نئوکلاسیک راک بود.
در سال ۱۹۹۷ مالمستین ثابت کرد که فراتر از یک پدیده در موسیقی راک است. مالمستین پس از ماه‌ها تمرین، اولین اثر کاملاً کلاسیک خودش را با نام Concerto Suite for Electric Guitar and Orchestra in Eb minor, Op. ۱ منتشر کرد. این آلبوم در پراگ به همراه ارکستر فلارمونیک چک و با رهبری Yoel Levi ضبط شد.

http://en.wikipedia.org/wiki/Yngwie_Malmsteen

Blue - yngwie malmsteen l آبی-اینگوی مالمستین

Gozal-
Haj Ghorban Soleimani-
گزل-
حاج قربان سلیمانی
 حاج قربان سلیمانی (۱۲۹۹[۱] - ۳۰ دی ۱۳۸۶[۱])، بخشی و نوازنده دوتار و خواننده موسیقی محلی شمال خراسان بود.
حاج قربان در علی‌آباد قوچان به دنیا آمد. او زیر نظر پدرش کربلایی رمضان، که خود از دوتارنوازان مشهور شمال خراسان بود، نواختن دوتار را آموخت و بعد از مرگ پدرش از بخشی‌های شمال خراسان همچون خان‌محمد، عِوَض (عیوض) و غلامحسین تعلیم گرفت.
حاج‌قربان به سه زبان ترکی، کردی و فارسی آواز می‌خواند.
وی در سال ۱۳۴۵ به دلیل توصیهٔ یکی از متشرعین، دست از موسیقی کشید؛ ولی در سال ۱۳۶۲، دوباره نواختن را آغاز کرد.[۲]
حاج قربان در کنسرت‌هایی در ایران و خارج از ایران شرکت کرد و یک آلبوم از آثار او منتشر شد. وی همچنین به کشورهای بسیاری مانند پرو، هلند، تونس، ترکیه، بلژیک، انگلستان، سوئیس، کلمبیا، اکوادور، پاناما، فرانسه و چند شهر آمریکا نیز سفر کرد.[۳]
از جمله افتخارات وی می‌توان به کسب مقام اول جشنوارهٔ موسیقی لیون فرانسه و همچنین احراز مقام ستارهٔ جشنواره اوینیون فرانسه اشاره کرد[۴]. وی ده‌ها اجرای دوتارنوازی در کنسرت‌های موسیقی کشورهای اروپایی، آسیایی و امریکا داشت[۴].
حاج قربان در داخل کشور هم مقام‌های برتر جشنوارهٔ موسیقی فجر ایران بین سال‌های ۶۹ تا ۷۱ را به دست آورد و دوازده دورهٔ متوالی داور ثابت جشنواره‌های موسیقی مقامی کشور بود[۴]. همچنین وی نشان درجهٔ دو فرهنگ و هنر را نیز از محمد خاتمی رییس جمهور وقت، دریافت کرد.[۱]
او در آلبوم شب، سکوت، کویر، با شجریان همکاری کرد.

http://en.wikipedia.org/wiki/Haj_Ghorban_Soleimani

rem

Popular tracks