Chand khat braye zendegi

آلبوم واحه از مهیب 


۱.حیات


زنگو بزن دیگه ک وقتشون تموم شده 
اینو گفتمو یهو همه بچه ها جلوم صف کشیدن 
همه جور بچه هستن اینجا خیلیاشون پولدارن
خیلیاشون ام در حد شکم سیر 
ولی ولش کن اینارو اینجا الان همشون باهم برابرن
کسی نمیتونه چون پولداره همه نمره هاش بیست بشه
بزار جفتکاشونو بندازن 
خودشونم میدونن کارشون بهم میوفته 
اونا انقد خنگن بعضی وقتا یادشون میره من پشت پنجره ام و همه کاراشونو از دفتر میبینم 
صد بار بهشون گفتم  پلشتا شما همتون یه گروهین  
ولی جای خنده دارش اینه همشون یه حرفو میزنن ولی حرف همو قبول ندارن
حماقتاشون دیوونم میکنه 
بعضی وقتا فقط دلم میخواد یه نفر 
فقط یه نفر ازشون بفهمه هدف چیه 
انقد سخت میگیرن ک یادشون میره چقد این معما سادس
نمیخوام ازشون درساشونو خوب بخونن 
نمره خوب اونا به درد من نمیخوره 
خوشحالی یا ناراحتی اونا دست خودشونه 
درسته خیلیاشون به اشتباهی اینجان ولی همونا میتونن به بقیه کمک کنن
باید بهشون بفهمونم اینجا زندان نیست 
نه اینجا زندان نیست 
زندان خودشونن 
اونا خودشونو به چیزی ک فک  میکنن هستن محدود میکنن
اونا حتی نمیدونن کی ان 
اونا حتی نمیدونن برا چی اینجان
این یه مسابقه نیست ک هرکی زرنگ تر باشه برندس 
مهم نیست شاگر اول باشی یا اخر 
اینجا من فقط تصمیم میگیرم 
به هیجام نیست تو چقد مودب بودی 
یا چنتا شیکمو سیر کردی 
هرکاری کردی به خاطر وجدان خودت کردی نه من 
الکی پای منو وسط نکش 
بهم بگو فهمیدی تو حیات قضیه چی بوده یانه؟



Hayat

آلبوم واحه از مهیب


۳.نرگسی





یکه هفته هشتادو هشت
مهدکودک رویای کودک
۲ تا بچه دوست هم بودن 
برا هم دیگه گوشت و پوست هم بودن
پایه های خراب کاری 
چقد ب خاله مرضیه تقاص دادیم
مایه های باباعه میرفت
برا خریدن اسباب بازی
عاشق اسمون شب 
با یه نور شمع 
جم میشد روهم ارزوهام 
تپه بود جلو کوه بغضام 
توام ک خوابی ساعت ۹ شب 
متنفری از سایه های شب
روحت پاکه باهاش میسازی عشق
اونا میگن بفروشش  میخریمش 

میگفتن بمون ممد و نرگسی
دورمون شلوغ ولی نبودش کسی
بچه عای نفرین شده
ب حرفای بقیه نداشتیم حسی
اونا ندیدن چی میدیدم
لای سایه ها چی شنیدیم
چجوری تو شب مردیم
صب روز بعدش از تخت پاشدیم 

چرخید شدیم ۱۵ سال 
من سرکار‌ اون سردرساش
۱۳ ساله بود ک مادرش مرد
پدرش معتاد...
یه لحظه همه چی خشک
لخته عای خون تو تن خستش
همینا کرده بود شرحه شرحش
زیر لب میگفت کجایی مامان 
منم میبردی با خودت اون بالا
میگف بیا بگیر این لعنتیو 
بکن ببر این روح عوضیو
زنگ زد با گریه گف ازین قراره
کفشو چاقیدم 
اسفالتو گاییدم
رسیدم ب خونش و اون
کف حموم و عاری از جون
دورگ پاره  خالی از خون
برا تو ک فقط بازیچس اون 
همه چی شده تموم 
همه چی شده تموم 
اون خون ۷ رنگه کف حموم 

۳ ساله نمیشه خشک هیچ وقت 
همیشه میکوبه تو سینم 
من میمیرم ک برات چشات بمیرم
بازش کن اونه سراطه دینم
کجایی ک پای حرفات بیشینم








Nargesi

آلبوم واحه از مهیب


۴.همیشه تا ابد 




پاره میشه بند ناف 
رها تو این سبزه زار 
صحنه پر پیچ و تاب 
رقص تار ، ترانه وار 
سینه ها سوخته از عشق های نورانی
ساخته ی یک قلب و بغض تلخ طولانی
قلم هایی که از چاله ی افسار پرید 
و اشعاری که به روح و تن یار تنید 
درخت تنومد توی حیات قطع شد 
جوونه ی ریشه هاش یادگار مرگ شد 
دوده تو ریه هام ، عامل اون رد زخم 
مرز جای قلب تو و قلب من
خسته از فکر و خیال 
خسته از حرف و قهر 
میخوام نقش ببندن توی اسمون شهر 
چشمات ، چشمات چشمات چشمات 

بزنم به دریا بدون ترس بیگدار 
لخته های آواز پشت سینم پره 
نمیاد بیرون ، قاچاق میشن از تو دل 
کوره ها سرد شدن سبزه ها زرد شدن 
شاملو مینواخت و خنده هامان درد شدن 

دست ها خالی
قلب ها از هم دور
این میگرن لعنتی عامل این چرند بود
مهم نیس بگی این آدم نفهم بود
خودش میدونه ، راه حل عیباش رو هم بلد بود
هیشکی کامل نیست ولی کامل شدن بلد بود 
اصن چیمیشد گند نمیزد توی رگم خون
پمپاژ پمپاژ ، میگرده بیهوده 
خاطره میخوام چیکار وقتی ثانیه ها میسوزه



Always forever

آلبوم واحه از مهیب

۴.خاک




سر ب زیر ، معذبن خطکشی ها
زمین پر کثافته میخواد منو چیکار
اصن سن بالا میره ک چی بشه
این همه بند بریده میشه ک چی بشه
منو ول کن بزا بمونم من لای شعرام 
بزا بگن بزا بگن همین جمله تکرار
شبو روز بشور رنگ بزن به اسمون
آبی سبز و سرمه ای 
هر چیزی که باشه خوب
دلیلی نداره بودن تو این زندان 
من و تو و او ما و ضمایر پنهان 
ب تیر و تخت تنها ترین دلا سوگند 
همین چیزان ک میکنن سبزه هارو پر رنگ 

از انعکاس خورشید روی سیاهی زلف
بوی خون و باروت توی قلب هایی ک میشه گفت
از خاکن ولی خاک نمیشن
و میمونن و میمونن تو چرک نویسم 

چیکه های کلمات سرازیر از دل سرد
جوونه میزنه روی گونه های من
چشمامو جا میزارم میبینم با دلم
سایه های دورم منو میکنن محاصرم 

پلکو میبندم لتو پارم توی مغزم
امون نمیدن این صداهای توی سرم
میگن تو تیزه دندونت 
بکش ب تن مغرورت
خیلی بیزارم ازش
  میکنه بیدارم همش
بیتابم یه روز بتابم ب فردا 
روشن بکنم کل سیاهیه شبا
بفهمم چ خبره لابه لای ابرا
خودمو گم لابه لای اشعار 

از انعکاس خورشید روی سیاهی زلف
بوی خون و باروت توی قلب هایی ک میشه گفت
از خاکن ولی خاک نمیشن
و میمونن و میمونن تو چرک نویسم



Khaak

آلبوم واحه از مهیب 

۵.قلّه



پرمیکشم نوک قله نور
بکنه چشامو پاره پوره
سیقل بزنم بال و پرمو 
پرواز کنم کل راه مونده رو
بازم بادو میگیرم تو بغلم
هیشکی نیس حریف تن به تنم
اتیشم میزنم پرسه روی خاک
شب به شب به شعرا سر میزنم
فردا ام بیاد بازم همین قراره 
بیاد روزی ک مهیب غمی نداره
روزی که دیگه از چیزی نخونم
تا اونجایی ک میشه برا همیشه خونم
عشق و عاشقی کاش 
حرف نبود برا دل بدی گاش
میبینم بازم سایمو تیر 
میزنم تو سرش خامم و پیر 

سرما میمونه تو جون
تو بهاری ک ریخت بجا شکوفه ها خونم
تابستون میگن مفته حرفش 
ولی اونا ندیدن پشت صحنه
زمستونمونو ندیدن اونا 
گرگ و میشارو خوابیدن اونا
من قلم بودم لای برفا 
دنبال پر میگشتم برا پروا 
ک یهو جوونه زد روی کمرم
دونه های ستاره ها روی ورقم
میدرخشن منم میبالم بش
دلی ک میده به کلمات عشق 
سد اشعار توی کویر سینه 
ارامشی ک برام میشه زمینه
رقص دست قلب 
میچرخه تو سرم غرب و شرق 
میکنم عزم و جزم 
میکنم اشک و قرض



Gholle

تیشتَر"
بارون میاد از زیر چتر آسمون 
سقف پاره پوره 
ی اتاقم میشه پاسبون 
دیده سرخ رو سیاه
از تولد بی دفاع 
زدم نهیب به ریشه ها
شدم مهیب آن 

سرب روی تار هاست نمیزاره من بگم 
گرد یادگار کودکی از رو شونه هام برن 
گذشتم از تیغشون که بدم زیرو بم نشون
  بوی خون ،سراب ، واحه توی رقص باد 
توی اون همه سیاهی منم میشم بیکران
هی کرانه میدرم نشم به سان بی دلان
نقب شعر من نمیشه پر تا وقتی هستم 
وقتی زیر پوست شهرم ضربان مهیب
از غم از خشم از پیچش مو همیشه هستم 
همیشه هستم 

دریا ، بشنو مرثیه 
بشنو ‌دردی که
سالهاست دفنه در اعماق تو
چطور 
عمر من ،سفیدی موی من به پای تو 
سهم من از تو چطور
موج ها و صخره ها و روح های سرگردان 
پس و پیش تیغ تقدیر منن 
پروردگار
فریاد محبوس تو حباب رو بکن گوش
فلق ، بتاب به دیدم که من پر از فقر امیدم 
ک شهر سر به سر به سینه ها ستم 
چ زیر چ بر 

باز کن دری ب من  
سری بزن 
به زیر آب ، به کینه ها 
  به زیر نور ماه 
به اعماق 

نرو ای گدای مسکین تو غنی ای از بصیرت 
و به ما گفتی آنچیز که بود راز حقیقت 





Tishtrya [prod • dehghan]

کشوی اول ( جمعه )


امروز جمعه 
یه چیزای عجیبی اینجا اتفاق افتاد
همیشه با ترس از خواب میپریدم
ولی امروز خیلی آروم چشمامو باز کردم 
سقف تازه رنگ شده اتاقو دیدم 
از جام بلند شدم و دمپاییامو پوشیدم 
داشتم میرفتم از اتاق بیرون که یه پسر بچه بهم لبخند زد 
سر جام خشک شدم 
ما اینجا پسر بچه نداشتیم
بهم با سرش اشاره کرد که دنبالم بیا 
غیر ارادی دنبالش رفتم 
از در ورودی گذشتم 
هیچی مثل دیروز و روزای قلبش نبود 
نمیدونستم کجام 
ولی خیلی زود فهمیدم اینم یه خوابه 
ولی نمیخواستم بگمش 
چون بیدار میشدم 
هر دفه همین جوری میشد 
ایندفه میخواستم ببینم چی میشه 
دنبال پسر بچه میرفتم 
از لای درختا و گلدونای سفالی با شمعدونیای قرمز گذشتیم 
یه بوهای عجیبیو حس میکردم 
ولی تو خوابای قبلی بویی نبود  
بوی خاک نم ناک و برگای سوخته میومد 
پسر بچه تو مسیر چند بار نگام کرد 
من میترسیدم 
اونم میدونست که میترسم 
همین باعث خنده هاش میشد 
من نفس نفس میزدم 
نمیدونستم چی کار کنم 
داد میزدم که من میدونم این یه خوابه 
ولی انگار قرار نبود بیدار شم 
پسر بچه لبخندش خشک شد 
اون دیگه پسر بچه نبود 



Jome [ Proud • Farsea ]

کشوی سوم ( زرد )



شکستنی تر از  دل منو خورشید  
غروبشو میبینم از در پشتی
ته راهروی غم و افکار کوفتی
یه در کوچیک هست که میخوره به یه باغ
گاهی کلماتو میگریم از رود خواب
میچسبونمش با هرچی که دارم
با عشق و علاقه و روحی‌که دارم
میگذرونم  روزا هرچقد سخت 
من که میدونم بعده اشکه خندس
میشه دست به دست میزنه پس
دلم کلمات بیمعنی و نقص
میزنه موج تو صدام 
هنو خیره به جوب آب 
ماهیا پر لغزشو پیچ و تاب 
واقعیه هرچی هست توی خواب 
تو آغوش باد میشن فرداها  فراری 
از امروز از دیروز 
از جسدای خشک تو تابوت قوانین
حوالی شب میارم کلماتو بالا رو ورق
میخورن لق تو قلم
میشن زرد 
میشن گرم
میشن صافتر  از اسمون شب
  و پیچ وتاب ماه و ستاره 
انگار همین الانه که میخواد روت بباره 
پ کنار کلماتمم که همیشه سیرابم
تا یهروز بتابه به تارامو بکنه تیمارم
و تنه به تنه تن قلمم بتازیم
به سمت این انتهای بی اخر
عا 
همه چی عالی 
همه چی بازی 
چی میشه اونایی که نبودن فانی
نبودن بازی
میمونه جایی ، واسه مایی 
که ته امیدمونه یه ملک تجاری
میشه بازی 
میشه باز دید
میشه زرد 
میشه گرم 
میشه صاف تر از آسمون شب










Zard [ Proud • Farsea ]

کشوی چهارم ( منو خودم )



همه زور میزنن بگن فرق دارن
من داد میزنم میگم تعادل ندارم 
میخورن لق کفشا تو پام
ولی هنوزم دنبال اشک خدام
بریزمش رو ابرا بشن حامله
مث منی که از افکار کشتنم
زالو ام زدن خونمو پس میگن تلخه
فرو میرم تو این لجن میدم حق بت
حرف میزنم با طعنه تو دلم هیچی
پر تر از خالی و پر تر از هیچی
یادم میاد فردا رو که چ قشنگه
ب خودم میگم داره یجای کار میلنگه
یه پارادوکس خالص بیرحم
یه صلابت مرده به صدام میچسبه
با حرص میخونم نشم کفری تر ازین
نگم کفر بشم مرتد تر ازین
صدام هست حتی سرمو ببرن
بمیرمم فقط میشه قفس بزرگ تر
من شعر دم خلط بازدم
برا تعویض روحم تو صف واسم
پشت پلکام کل زندگی میچرخه
۶ سال ۲ ماه دیگه سینه خوده سنگه
مفت چنگت هرچی کندی ازم 
هرچی حقه من بود و خوردی ازم
صفر پشت عددی نداری ارزش 

تک و تنهام وسط کلمات بی سر و ته
کم و کاستی کِی بود و کی بود سمتم
همیشه منو خودم بودیم از اول 
همیشه ام منو خودم میمونیم اول 
منو خودم اره منو خودم 
اصن تخممه بگین خود خواهم 
حداقل خودمم و خودکارم
آشنایی با صداقته توی گفتارم
پ 








Popular tracks by rvsouli