فارسى

موزیک پاپ قدیمی/www.facebook.com

الهه - میخونه

هوشمند عقیلی - فردا تو می‌آیی

برای پوراندخت سلطانی ، خاله پوری عزیزم ، 
که نامش هجوم خاطره ها و تصاویر است .

به امید آنکه بار دیگر خودم ، وقتی بر دستانش بوسه می زنم، این را برایش بخوانم تا بداند، فرسنگ ها دور از او، همیشه با من بوده است.
.
.
.
سه شنبه های چهارفصل در مسیر " مسگر آباد " ، برای دیدار به منزل کاهگلیِ مان در خیابان ری می آمد. هر بار با کسی . بیشتر با تورج و گاهی با دیگرانی که به یاد نمی آورم. مادر و خواهر مرتضی - مادر بزرگم و مادرم - به هیچکس به اندازه ی او احترام نمی گذاشتند و من نیز تا به امروز اینگونه بوده ام. با اینکه بچه یِ خانه بمان نبودم ولی همه می دانستند، سه شنبه ها بعد از ظهر در خانه هستم.

از کتاب های داستانی که برایم می آورد ، جمشید شاه را خوب به یاد دارم . 

پولووِرهای رنگارنگ ، که مرا هم جنس دیگران در مدرسه فرهاد کرده بود، تحفه های او از سفرهای فرنگش بود.

اولین سال نظام جدید ، وقتی کلاس پنجم، آخرین سالِ دبستان شد، او دبیرستان هدف را در خیابان ژاله ، برای مدرسه راهنمایی ام انتخاب کرد.

آرزویم را در چهاده سالگی برایم از بلژیک به ارمغان آورد، یک راکت تنیس دانلوپ که ان روزگاران در محله سنتی ما در جنوب شهر ، بسیار فراتر از آرزوی یک موتور مینی هوندا بود که خود ، دست نیافتنی بود.

او بود که دکتر شفاهی را به بالین مادربزرگم می آورد و همیشه نگران قلب مادرم بود که بیماریش ، یادگاریِ همدان بود.
شب های پر ستاره الشتر با هوشنگ و جواد و علی و احمد اشرف و بسیاری دیگر را هرگز فراموش نمی کنم. و فلک والافلاک که فقط نامش را بارها از مادرم شنیده بودم و دشت های بی انتها و زیبا که از بامِ خانه روستا در زیر پایم بود. با مجید و فریده رهنما آنجا آشنا شدم هنگامیکه همسفرش بودم به طرح توسعه منطقه الشتر و عکس هایی که از آن دوران دارم، از دوربینی ست که او برایم خریده بود. همینطور تنها عکس خانوادگی مان با مادربزرگم در زیر کرسی در خانه قدیمی را نیز مدیون او هستیم.

او بود که مرا در انستیتو زبانِ پایه ، بین میدان فردوسی تا چهاراه کالج ثبت نام کرد و هنوز که هنوز است بوی قهوه و ترانه های منوچهر مرا به نوجوانی ام در راهِ برگشتم از کلاس تا بهارستان می  بَرَد ،هنگامیکه پیاده از مقابل کافه نادری عبور می کردم ، به بادِ حرف های مادرم از برادرش ، شاملو ، سایه و کسرایی ، دقیقه ها پشت شیشه، مسخِ داخلِ کافه یِ پر از دود می شدم .سپس شتابان می دویدم تا به اتوبوسی که به خانه مان در   کوچه یِ آبشار میرفت ، برسم.

مسیر شور تا شعور را سالهایی طی کردم که زیباترین اوقات زندگی ام را در طبقه سوم مرکز تحقیقات و برنامه ریزی علمی و آموزشی در چهاراه کاخ و کتابخانه مجلس سنا سپری کردم. عشق را نیز همانجا آموختم. سعید و کیوان ، دوستانی که از محله و مدرسه تا به امروز با من همدل و همراه هستند نیز خاطراتی بسیار از این دو مکان دارند. مرکز خدمات کتابداری و بیب سنتر و بخش دکومانتاسیون را، اتاق به اتاق در ذهنم دارم . هیچ ثانیه و اسم و اتفاقی در آن دوران نیست که از یادم رفته باشد. بازدید هویدا را نیز خوب به یاد دارم و عکسی که با او و کیانوش امیرحجت انداختم . هنگام اولین دستگیری ام ، مادرم در مدارک سوزانِ سال 60 در کنار بسیاری از کتابها و اعلامیه ها و نوشته هایم، از ترسش آن خاطره را نیز به آتش و خاکستر سپرد. هیچگاه آن خاطرات و این اسامی را از دل و یادم نمی برم ؛ زهرا شادمان ، ماندانا بهزادی ، گیتی آرین ، آرین آزموده ، فرهاد وزیری ، فرشته کاشفی ، بهزاد نیکنام ، کامران فانی ، عارفه زندیه ، بهاالدین خرمشاهی ، خواهران نبوی ، مریم سلیمانی ، مهوش رادبشری ، هما افراسیابی ، منصوره رضوی ، شیرین مالمیر ، طاهره مرادی ، کیانوش امیرحجت و  ناهید صدرالحفاظی و حتی آقای کَمَرِه ای را .

با نام دانشگاه پاتریس لومومبا زمانی آشنا شدم که در آخرین سال دبیرستان در مدرسه هدف، انتظار می کشیدم تا با گرفتن دیپلمم ، پذیرشش را برایم درخواست نماید ، همان سالی که همه چیز در کشورم " منقلب " شد و بدنبالش من نیز ، حضور در این دگرگونی را بر هر چیز  دیگری حتی دانشگاه پاتریس لومومبا ترجیح دادم .
خانه یِ در شهناز 6 که بزودی به " ایثار 6 " تغییر نام داد و شب های بزم و شعرش، محمد قاضی و سایه و نام آورانی دیگر و لطفی و چاووش و نوارهای " سواران دشت امید " که با کیوان ابتهاج در کتابفروشی های مقابل دانشگاه پخش می کردیم. همان خانه ای که سال های بعدش ، پیله دگردیسی ام شد هنگامیکه " غیر معمول " را انتخاب کرده بودم. همان که  امروز ، نه معمولِ زندگی ام، که شرط آن گردیده است.خانه ای که مهر و محبت را در شیفته و حسین و عارف یافتم و دوستی را .

اولین بار خردسال بودم که " زردبند "  را از زبانِ مادربزرگم شنیده بودم وقتی که از عروسش سخن می گفت و سپس از مادرم هنگامیکه خاطراتش را از هفته هایِ قبل از لو رفتن خانه مخفی در خیابان خانقاه و دستگیری خودش و برادر و زن برادرش برایم می گفت. سالها بعد تاکنون ، یعنی بیش از چهار دهه گذشته ، برای من هم زردبند ماٌوا و پناهی گردید همچون بسیاری دیگر که شاید امروز سنشان تازه از بیست گذشته باشد. و اینک برای من ، او و منرلش در زردبند ، به مثابه معبدی مقدس است که بیشماری همچون من خود را در آن باز یافته اند و یا باز ساخته اند.

پرافتخارترین خاطره ام در زندگی ، روزی ست که در مراسم یادبود دائی ام " مرتضی کیوان" در دانشکده اقتصاد، هنگامیکه 18 سال بیشتر نداشتم، غافلگیرانه مرا به تریبون دعوت کرد تا وصیتنامه همسرش را بخوانم .

اگر چه او " هنر عشق ورزیدن " از اریک فروم را ترجمه کرد، ولی همیشه و همواره گفته ام و باور داشته ام که او خود خالق این هنر است ، و ما همه کسانی که او را    " خاله پوری " و یا " پوراندخت " می نامیم، این هنر را از او آموخته و می آموزیم.

امید است ، شاگردان خوبی بوده باشیم.

دبی
جمعه اول آذر 1392
22/11/2013

نامش هجوم خاطره هاست

Didi Ke Rosva Shod Delam-دیدی که رسوا شد دلم

آهنگ «علی برخیز» آریا آرام‌نژاد در نمایشگاه آثار هنری زندان آلکاتراز

علی برخیز و باطل کن بساط این دغلبازان
که اینان جامه حق را بپوشاندند تن شیطان

به گزارش کلمه، “علی برخیز” را پس از وقایع خونین عاشورای سال ۸۸ خواند و به همین دلیل هم به زندان افتاد و در دادگاه محاکمه شد و دفاعیه پرشوری نیز در همین دادگاه قرائت کرد. او دربخشی از دفاعیه خود چنین گفت: بنده در روز عاشورا فریاد الله اکبر سر دادم و به خاطر فریاد زدن نام خدای بزرگ به خود می بالم. قطعا کافر و لا مذهب خواهد بود کسی که مرا به جرم فریاد زدن نام خدا به زندان بیندازد!
هنر او با وجود سن کم، نه تنها در داخل ایران بلکه در کشورهای دیگر نیز بارها به عنوان هنری اعتراضی و قوی مورد توجه صاحب نظران قرار گرفته است. در آخرین این موارد، آی وی وی هنرمند کره ای در یکی از آثار نمایشگاه جدیدش که در زندان آلکاتراز برپا شده، به آریا ارام نژاد اشاره کرده است.
زندان آلکاتراز که زمانی از بدنام‌ترین و مخوف‌ترین زندان‌های جهان بود، حالا میزبان نمایشگاهی از تابلوهای ۱۷۶ چهره‌ی سیاسی است که با استفاده از ۱٫۲ میلیون قطعه لگو توسط “آی وی‌وی” خلق شده‌اند.﻿

علی‌ برخیز - آریا آرام نژاد

سنگ خارا - Shirin Ekhteraei & Mohammad Seyyedi

عزیز سـاکت من همصدا کـو ؛ بگو شهر فرنـگ قصـه ها کـو / مگه ما حوض فیـروزه نساختیم ؛ بگو پس ماهـی پولک طلا کو / به یـاد آر ای عزیــز خوب خستـه ؛ قدیمـی ای صمیمـی ای شکستـه / به یاد آر ای دلیـل هر ترانـه ؛ که بیـداری به خـوابت پل نبستـه / میخواستی شهری از مخمـل بسازی ؛ به قدر بی حصـاری بی نیـازی / به رنگ ناب دریـا ، رنگ ماهـی ، به لطف هم صدایـی هم نوازی / به رویــا میزنـم بیـدارم از نـو ، دوبـاره میـرسم تـا آخـره تـو / بیـا که خــواب بیـداری قشنگـه ، بیـا هم قدّ رویـاهای مـا شو / تماشا داره رویـاهـای بیـدار ، تماشا داره رنگ سبـز ایثـار / چه عطـری داره یـاس پشت دیوار ، چه رنگی داره خوشبختی به یـاد آر / بـه یـاد آر ای عـزیـــز خوب خستـه ، قـدیمـی ای صمیمـی ای شکستـه / بـه یــاد آر ای دلیـل هر ترانـه ، کـه بیـداری به خـوابت پـل نبستـه

Shakila-Roya  /شکیلا - رویا

Persian Traditional Music
موسیقی سنتی ایرانی
Emod's Selection , Emod's Playlist

نیاز نواب - دریا

شعر ابتدا :
پرسید  کسی  منزل  آن  مهر   گسل
  گفتم   که   دل   من است او را منزل
گفتا  که  دلت  کجاست  گفتم  بر او
 پرسید  که  او کجاست  گفتم  در دل      

آهنگ :سه گاه     میر نقیبی  

خواننده تصنیف :الهه 

خواننده آواز :گلپایگانی / محمودی خوانساری 

گوینده :فیروزه امیر معز

شاعر :آذر بیگدلی / ابو سعید ابوالخیر / اختر مازندرانی / اسیر الدین اخصیتی / بسمل شیرازی / غزل آواز عماد خراسانی - مولوی /

مطلع تصنیف :

نه بتابد به شام من ماهی نه بخت همراهی در این بیابان ماندم سرگردان

مطلع آواز :

ای  آرزوی گمشده مهمان  کیستی ( ۱ )

گفت معشوقی به عاشق کی فتی( ۲ )

همکاری :  عبادی / علی تجویدی / فرهنگ شریف / منصور صارمی / محمد موسوی / ناصر افتتاح / تنظیم علی تجویدی

گلهای رنگارنگ 555 ب - گلپا ، محمودی خوانساری ، الهه

فرزاد فتاحی - خداحافظی

لطفی و  شجریان - ابوعطا

لب کارون چه گل بارون
می‌شه وقتی که می‌شینن دلدارون
تو قایق‌ها دور از غم‌ها
می‌خونن نغمه‌ی خوش لب کارون

هر روزا تنگ غروب تو شهر ما
صفا داره لب شط پای نخل‌ها
خوشه با چنگ و نی و ساغر و می
می‌شه با شادی و غم زمانه طی
چه خوب و قشنگه
لب کارون چه گل بارون
می‌شه وقتی که می‌شینن دلدارون
تو قایق‌ها دور از غم‌ها
می‌خونن نغمه‌ی خوش لب کارون

تا چلچراغ آسمون پیدا می‌شه
سر پل تا نیمه شب غوغا می‌شه
دسته دسته دخترون اهوازی
میان بیرون از خونه با طنازی
گیسوها پریشون همه شاد و خندون
قد بلند و خوشگل همه رهزن دل
چه خوب و قشنگه
لب کارون چه گل بارون
می‌شه وقتی که می‌شینن دلدارون
تو قایق‌ها دور از غم‌ها
می‌خونن نغمه‌ی خوش لب کارون

لب کارون (نسخه‌ی قدیمی) - نعمت اله آغاسی

خواننده و آهنگ‌ساز : ناصر عبداللهی، غزل‌خوانی : پرویز پرستویی، شعر: محمد علی بهمنی، آلبوم: عشق است

رنگ سال گذشته

روزبه نعمت اللهی / داروگ

emad ramعماد رام و الهه - چگونه میخندم

هوشمند عقیلی - فردا تو می‌آیی

Modjtaba Rigestani Fard

Recent comments

user992377724

Related tracks