Name: لالایی کردی استاد بیژن کامکار by Moein Hosseini in Lullaby
Duration: 6 min 25 s
Description: لالایی کردی استاد بیژن کامکار

متن کاملشو از کجا میتونم پیدا کنم

Lullaby

افسانه رثایی ؛ آواز
سیاوش ایمانی ؛ تار و تنظیم
علیرضا دریایی ؛ کمانچه
گهرناز مسایلی ؛تمبک ، دایره ، خلخال

افسانه رثایی ؛ ساز من ، زلف یار

لالایی کردی استاد بیژن کامکار

آواز ماهور، گوشه‌ی راک عبدالله
بر شعر مولوی
«از آلبوم «یادگار دوست
با آهنگسازی کامبیز روشن‌روان
سال ۱۳۶۳

آواز ماهور ـ یادگار دوست» ــ شهرام ناظری»

Kurdish Lullaby, Lay Lay,laye Laye,Nour Ensemble

Music & lyrics by Marjan Farsad
Recorded & Mixed by Simon Petraki
illustration by Marjan Farsad
www.facebook.com/marjanfarsadmusic
www.peenedooz.com

Lullaby for Bunnies / مرجان فرساد - لالایی برای خرگوش ها

NİNNİLER - Şövket Elekberova - Laylay

şirin şirin yat ay bala
boya başa çat ay bala
sen de bir gün öz sesini 
el sesine qat ay bala

sene deyir lay-lay... 
her oten quş her akan çay
bu gözel şen anamız veten

her şöhretim şanım sensen
candan ayrı canım sensen
ne temizdir qül nefesin
sene telli bir çemansen

sene deyir lay-lay
her oten quş her akan çay
bu gözel şen anamız veten

yat ay quzum şirin şirin
heyat senin devran senin
qayğısıyla boy atırsan
qucağında bu vetenin

Azeri Lullaby- Şövket Elekberova

پیغام اهل دل یا همایون‌مثنوی. این اثر در آذر سال ۱۳۶۳ اجرا و در سال ۱۳۷۴ منتشر شد. این اثر در دستگاه همایون و مرکب‌خوانی اجرا شده‌است.غزل‌های خوانده شده در این آلبوم، از فخرالدین عراقی و فیض کاشانی است.
اعضای گروه:
خواننده: محمدرضا شجریان
سنتور: منصور صارمی
تدوین: همایون شجریان

ادامهٔ آواز، مثنوی همایون و بیداد و عشاق، شوشتری، شعر از فیض کاشانی | محمد رضا شجریان

اسرار ازل - علیرضا قربانی - کیهان کلهر

آوازی از اسماعیل ادیب خوانساری در دستگاه شور، به همراهی پیانوی مرتضی محجوبی و ویولن رضا محجوبی، در تاریخ نهم دی‌ماه ۱۳۲۸ خورشیدی در منزل امیری فیروزکوهی ضبط شده است.
-
Vocal: Esmaeil Adib Khansari
Piano: Morteza Mahjoubi
Violin: Reza Mahjoubi
Record: 1950s

چشم تر | آواز شور ادیب با ویولن رضا و پیانوی مرتضی‌خان

تصنیف « جانا به نگاهی » همایون شجریان  آلبوم شب جدایی  
جانا به نگاهی ز جهان بی خبرم كن، دیوانه ترم كن
سرگشته و شیدا چو نسیم سحرم كن، دیوانه ترم كن
وای ز چشمه دیدارت، وای زآتش رخسارت، وای زچشم افسونكارت
چسان مدهوشم من
جز حرف محبت چه شنیدی دگر از من كه ببستی نظر از من 
ترسم كه شوی روز و شبی با خبر از من كه نیابی اثر از من 
در آتشم از سوز دل و داغ جدایی به كجایی
بازا كه غم از دل برود چون تو بیایی چو بیایی
شمعی گریانم من، اشكی لرزانم من ، آهی سوزانم من
چه دیدی كه از من رمیدی
بر من نظری كن یا بر سر خاكم گاهی گذری كن
شعر: رهی‌معیری

آواز : همایون شجریان
تنظیم : مزدا انصاری

نوازندگان اركستر
ارسلان كامكار -------- ویلن/ویولا
خاچیك بابایان --------- ویلن
علی جعفری پویان --- ویلن
میثم مروستی ------- ویلن/ویولا
كریم قربانی ---------- ویلنسل
علیرضا خورشیدفر --- كنترباس
ناصر رحیمی --------- فلوت
فرشید حفظی فرد -- ابوا
ایمان جعفری پویان -- كلارینت
علیرضا شیبانی ----- كلارینت
بهرنگ بقایی -------- تار
مزدا انصاری --------- پیانو
همایون شجریان ---- تنبك


جانا به نگاهی...همایون شجریان


آپلود شده توسط پیج تصنیف و آوازهای ایرانی
>>>www.facebook.com/tasnifvaavazha<<<

شعر از فریدون مشیری

رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر،
غریب و خسته رسیدم به قتلگاه امیر.
زمان، هنوز همان شرمسار بهت زده،
زمین، هنوز همین سخت جان لال شده،
جهان هنوز همان دست بسته تقدیر!
 
هنوز،  نفرین می بارد از درو دیوار.
هنوز، نفرت از پادشاه بد کردار.
هنوز وحشت از جانیان آدمخوار!
هنوز لعنت بر بانیان آن تزویر.

هنوز دست صنوبر به استغاثه بلند،
هنوز بید پریشیده سر فکنده به زیر،
هنوزهمهمه سروها که ” ای جلاد!
مزن! مکش! چه کنی؟ های ؟!
ای پلید شریر!
چگونه تیغ زنی بر برهنه در حمام؟!
چگونه تیر گشایی به شیر در زنجیر!؟

هنوز، آب، به سرخی زند که در رگ جوی،
هنوز،
هنوز،
هنوز،
به قطره قطره گلگونه، رنگ میگیرد،
از آنچه گرم چکید از رگ امیر کبیر.
نه خون، که عشق به آزادگی، شرف، انسان،
نه خون، که داروی غم های مردم ایران.
نه خون، که جوهر سیال دانش و تدبیر.

هنوز زاری آب،
هنوزناله باد،
هنوز گوش کر آسمان، فسونگر پیر.
هنوز منتظرانیم تا ز گرمابه
برون خرامی، ای آفتاب عالم گیر.
نشیمن تو نه این کنج محنت آباد است.
تو را ز کنگره عرش می زنند صفیر!
به اسب و پیل چه نازی؟  که رخ به خون شستند،

درین سراچه ماتم، پیاده، شاه، وزیر!
چون او دوباره بیاید کسی؟
محال ..... محال،
هزاران سال بمانی اگر،
چه دیر....
چه دیر....!
 

تصنیف امیر کبیر-شهرام ناظری

.البوم مشتاق،بوی شراب
.تهیه و تنظیم رضا غانم


سپیده رئیس سادات...از این مرگ مترسید

از عشق، محمدرضا شجریان، سهراب و تهمورث پورناظری و رابین واسای، برنامه تاینی‌دسک در رادیو عمومی ملی آمریکا ان‌پی‌آر
فروردین ۱۳۹۲
شعر: سیمین بهبهانی

دل را  فِکندم  ارزان  به  پایت
سودای مِهرش  در سَر نکردی
گفتم  گلم را  می‌بویی از لطف
حتی  به  قهرش  پَرَپر  نکردی
دیدی  سبویی  پُر  نوش  دارم
با  تشنگی‌هـا  لـب  تر  نکردی
هنگام  مستی  شور آفـرین بود
لطفی که  با  ما  دیگر  نکردی
آتش  گرفتم  چون  شاخ نارنج
گفتم  نظر کن  سر  بَر  نکردی

ویدیوی این اجرا
http://youtu.be/TyDBA-1hGrI

از عشق؛ محمدرضا شجریان، سهراب و تهمورث پورناظری و رابین واسای در رادیو عمومی ملی آمریکا اِن.پی.آر

جلیل شهناز (زادهٔ ۱۳۰۰ در اصفهان – درگذشتهٔ ۲۷ خرداد ۱۳۹۲ در تهران)، یکی از سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه تار سدهٔ اخیر در ایران بود.

زندگینامه

جلیل شهناز، در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند. پدرش «شعبان خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود.
جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد. 
در کتاب «موسیقی‌دانان ایرانی» نوشته پژمان اکبرزاده آمده است: «شهناز نوازندگی در رادیو اصفهان را از سال ١٣٢٨ آغاز کرد و در سال ١٣٣٦ به دعوت سازمان رادیو به تهران آمد و در برنامه های گوناگونی مانند برنامه گلها، ارکستر حسین یاحقی و ... به عنوان تکنواز و همنواز به فعالیت پرداخت. وی همچنین در گروه "یاران ثلاث" (همراه با تاج اصفهانی و حسن کسایی) و گروه "اساتید موسیقی ایران" کنسرت های بسیاری را در داخل و حارج از ایران اجرا نمود. شهناز در برنامه های جشن هنر شیراز نیز حضوری فعال داشت.»
این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح،جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسائی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری و محمد رضا شجریان همکاری داشته‌است.
وی در دههٔ ۱۳۶۰ همراه با فرامرز پایور (سنتور)، علی اصغر بهاری (کمانچه)، محمد اسماعیلی (تنبک) و محمد موسوی (نی) «گروه اساتید» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت. 
وی در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد.[۱]
در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان، گروهی که با آن کار می‌کرد را به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت.
جلیل شهناز، علاوه برنواختن تار، که ساز اختصاصی اوست، با نواختن ویولون، سنتور و تمبک و اواز -سه تار نیز آشنایی کامل دارد.که تمام فایلهای صوتی استاد موجود و در درجه استادانی چون یاحقی -پایور-ووو می نوازد معروف است که او در شیوه نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه برنواختن، آواز هم بخواند.  
کیومرث، علیرضا، فرشته، فریبا، فروزنده و نوشین از فرزندان استاد شهنار هستند که در کشورهای آمریکا، فرانسه و ایران اقامت دارند.

درباره شیوه نوازندگی جلیل شهناز

«شهناز موسیقی ایران»، قطعه ای نواخته که در هیچکدام از آوازها و دستگاههای موسیقی ایرانی نیست. این قطعه به «شوردشت» معروف است.» (چیزی میان شور و دشتی) ...
در آیین نکوداشت استاد جلیل شهناز و زنده یاد درویش خان در فرهنگسرای هنر در سال ۱۳۸۵ گفته شده است:
استاد حسن کسائی: شناخت موسیقی کار هرکسی نیست. همه موسیقی را گوش می‌دهند و دوست می‌دارند اما کسی که سره را از ناسره تشخیص بدهد و بتواند درک مقاماتی را که استاد شهناز نواخته‌اند داشته باشد بسیار نادر است. همه ساز می‌زنند و همه خوب ساز می‌زنند ولی قدرت نوازندگی و محفوظات و لحظات موسیقی که آقای شهناز می‌دانند و اجرا کرده‌اند، چیزی که در دست همگان باشد نیست. یعنی ردیف موسیقی ایران نیست. قدرت آقای شهناز در جواب دادن و دونوازی خارق العاده‌است. من ۶۰ سال با ایشان همنوازی کرده‌ام و ساز بنده با ساز شهناز گره خورده‌است.
استاد محمدرضا شجریان: ساز شهناز در من زندگی می‌کند و من با ساز شهناز زندگی می‌کنم. من تنها خواننده‌ای هستم که خودم را شاگرد جلیل شهناز می‌دانم. ساز این نوازنده بی بدلیل، یک ساز آوازی است؛ برخلاف دیگر نوازنده‌ها که ۸۰ درصد سازی می‌زنند و فقط ۲۰ درصد آوازی. جلیل شهناز به بیان واقعی در نوازندگی تار رسیده است؛ چرا که در گیرودار ردیف و تقلید از دیگران نماند و مانند آبشاری خروشان در جریان است.
داریوش پیرنیاکان: جلیل شهناز هنرمندی است که زاوایای بسیاری در سازش نهفته‌است. وی علاوه براشراف کامل بر ردیف و رموز آن، ویژگی منحصربه‌فردی دیگری نیز داشت. جواب آوازهای شاهکار و بی نظیر، استفاده از تمام امکانات ساز، نواختن بسیاری از گوشه‌های مهجور، رعایت جمله‌بندی در نوازندگی از جمله ویژگی‌های نوازندگی جلیل شهناز است.
استادپرویز یاحقی:شهناز دفتر تار بست
یک عمر توان به ساز دمساز شدن* وز ساز نواختن سرافراز شدن* صد سال توان به تار مضراب زدن* اما نتوان جلیل شهناز شدن*

درگذشت

جلیل شهناز پس از یک دوره بیماری صبح روز دوشنبه ٢٧ خرداد ١٣٩٢ در بیمارستان آراد درگذشت محمدرضا شجریان پس از درگذشت جلیل شهناز گفت: "استاد جلیل شهناز در من شور و عشق آفرید و من با صدای تار شهناز بدین جا رسیدم و کلمۀ استاد فقط لایق شهناز و استاد جلیل شهناز را بسان حافظ که تکرار ناشدنی‌ست و با احترام به تمام نوازندگان تار پس از استاد شهناز باید دفتر تار ایران بسته شود."

آثار

- آلبوم "عطرافشان" (همراه با تمبک محمد اسماعیلی)."زبان تار" (تا تمبک جهانگیر ملک)...
- کتاب "گل های جاویدان" (پانزده قطعه برای تار و سه تار). نت نگاری: هوشنگ ظریف. انتشارات سرود، تهران، 1379.
آلبوم (های) آواز و تصنیفهای ایرانی، نوبهار، ره آورد، راز، آواز شهناز، باغ نوا، بیات ترک، چهارمضراب، صد سال تار، مهر، دفتر تار، افتخار آفاق، عشق و زندگی، نوید بهاری، شور و زندگی، تار سولو، تار و ترمه، یاران زنده رود، شهناز شهنواز و... از جمله آثار جلیل شهناز است.

منبع: http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%84%DB%8C%D9%84_%D8%B4%D9%87%D9%86%D8%A7%D8%B2

لالایی کردی استاد بیژن کامکار

Moein Hosseini

Recent comments

Ramtin Khani

Ramtin Khani

shv

1359mosy

Related tracks