این چه نقد های بی معنی بخاطر یک لحجه مشابه ما بگیم تقلید از احسان عبدی پور اینجوری دیگه هیچ شخص جنوبی با لحجه حرف نزن چون شبیه احسان عبدی پور :/

خود قبل و خود بعد از آن..

یکم احسان عبدی پور طوره ... ندانم

یک تقلید ناشیانه در خوانش از احسان عبدی‌پور!

بیشتر از حد لازم کپی از کار احسانو عه

بسیار گوش نواز  و دلنواز، گویی مستندی دیدم! تبریک! شباهت کیفیت ربطی به تقلید ندارد

وایی تورو خدا از احسان عبدی‌پور رو اداش رو نباید در آورد کار اونم به گند میکشی.

آدم‌های زیادی تا حالا سر راهم سبز شده‌ن.
شده بی‌ربط‌ترین آدم‌ها با عجیب‌ترین وضعیت‌ها جلوم رو بگیرن و لااقل یه آدرس پرت بپرسن؛ ولی ترسناک‌ترین‌شون تا حالا نه بی‌ربط‌ترین‌شون بوده، نه عجیب‌ترین‌شون.

این داستان از جایی شکل می‌گیره که سفر چندروزه‌‌ام به نیشابور تموم شده و دارم برمی‌گردم خونه؛ خونه‌ای که تو جنوبه.
راننده وقتی از‌ تهران رد می‌شیم تو مرقد امام نگه می‌داره تا ناهار بخوریم، دستی بشوریم، هوایی عوض کنیم و باز راه‌مون رو تا جنوب ادامه بدیم.

این همون جاییه که بی‌ربط‌ترین آدم، تو عجیب‌ترین وضعیت سر راهم سبز می‌شه...


برای تمام بغلِ آخرهایی که کش نیامدند؛
تمام شدند.


اگر داستان رو گوش کردید و دوست داشتید، با استوری کردن این پست، ما رو در انتشار قصه‌مون کمک کنید.

نویسنده و اجرا: امیرحسین طالبی
ضبط و تنظیم: وودی
طراح گرافیک: مریم نادری


ممنون از:
محیا حامدی
بهار بدیعی‌تبار
تینا حنانی
افسانه ابراهیم‌زاده

Comments

parya

Mahnaz Dehnavi

mohsen sarabi

saeed rafiean

nazanin

Amin AminFakhr

shv

Masih Azmal

mehaa_mahtaa

Farhad D