Lyrics & Vocals: Ali Sorena 
Music Producer: Sorena,Dehghan @saeed-dehghan
Mixing & Mastering Engineer: Dehghan
Graphic Designer:Dej Crew 
Visual Artist:Erfan Ashourioun
Art Director:Sorena
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر و اجرا: سورنا
آهنگ:سورنا و دهقان
میکس و مسترینگ :دهقان
جلد:گروه دژ
ویژوال آرتیست:عرفان عشوریون
کارگردان هنری:سورنا

شعر
کی با ما زوزه میکشه ؟

همخوان 
نصف بره 
نصف سگ گله 
کی تو لونه هاست ؟ 
کی بیرون از خونه ها !
با ما زوزه میکشه ؟ 
نصف بره 
نصف سگ گله 
کی تو لونه هاست ؟ 
کی بیرون از خونه ها !
با ما زوزه میکشه ؟ 

ما خود ‌جنگیم نه جنگجو‌
بچپ تو‌لونه خونت
هیچ شرخری ما رو نترسوند
ما رو نبند هشدار!
نمی مونه سدت تا ابد 
نشستی توی سکون با سبد 
انگار هر روز می خوابه جدت با نوه ات 
قانونتون بوی دار داره 
مجوزتون خایه مالیتونه 
شکارچی های شوریده 
این‌شهر‌خیلی وقته بو می ده 
ما
آخرین پاییز سالیم 
رو صورت سرخ تاریخ کارتون 
علف هرز های خوابیده پا رپ 
اینکه گاهی کنارمید 
تک تکتون رو گاییده دارم 
من زخمم راهی به کار
انعکاس آینه ها 
کلی زخم تو قلب خرابم 
همه اش رو می‌ریزم تو شرابم 
بلور نعره شیرهای مستم 
جراحت شکار بقا ام 
من جنگم همون که می شنوی میگی چی میگه !؟؟
بعد … در میری 
شدم دریا کردن پیرهن تنم 
کشتی کشیدن میخ از تهم 
شنا شدم زدم به عمق 
من رو کوسه ها نیشم زدن بیخیالش 
درد های کودکی شاشیدن رو‌قلمم 
زرد میپاشم روت 
میخوای دستور بگیرم این سیاست خوبه ؟ 
نه!!!
ابر رپر شهرتون 
واست عیدی آورد خفه خون 
گاییدم جبر جغرافیا 
از تاریخ سوغاتی هام 
نبود صبح پاشیم باهاش 
خورشید رو‌ کردن دولا کیا ؟ 
شهر تو دست قلابیا است 
با شما جاکشا کجا بیام ؟ 

همخوان
نصف بره 
نصف سگ گله 
کی تو لونه هاست ؟ 
کی بیرون از خونه ها !
با ما زوزه میکشه ؟ 
نصف بره 
نصف سگ گله 
کی تو لونه هاست ؟ 
کی بیرون از خونه ها !
با ما زوزه میکشه ؟

Ali Sorena

Ki Ba Ma Zooze Mikeshe (By Dehghan,Sorena)

Lyrics & Vocals: Ali Sorena 
Music Producer: PooYar @pooyar-music
Mixing & Mastering Engineer: Dehghan @saeed-dehghan
Graphic Designer:Dej Crew 
Visual Artist:Erfan Ashourion
Art Director:Sorena
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر و اجرا: سورنا
آهنگ:پویار
میکس و مسترینگ :دهقان
جلد:گروه دژ
ویژوال آرتیست:عرفان عشوریون
کارگردان هنری:سورنا

شعر
میخونیم واسه طاغیا 

بخش اول 
ما اسم رمز رسیدن به 
بهاریم تو دل زمستون 
بنوش با مرده های زنده ات
زنده مرده هات رو بده بره به گورستون 
به جای ناله بی باورت 
توی دنیای ویرانگرت 
بجنگ با هر شکل سلطه 
باور کن جنگ ما تو خاک بی داوره 
که منزوی خمه 
واسه حقش و سهمش 
اما دستها میگیرن 
همین فهم من از جنگه 
که رحمی ندارن به تن پاره ها 
ما رحمی نمیکنیم به لجاره ها 
ما تنها به گا رفتیم 
همراه به گا میدیم
هر کی با هر لباس هر جا بخواد 
درد باور رو به دود نخ سیگار غروب 
زدی تو وجودت تو خونه تو سرودت 
با خون خوابیدی بیدار با سوت اتوبوس 
اما به زخم هات ترحم نکن نه
نه به جنون غرق به خون 
نه به زور نه به پول 
نه به دروغ رنگی نور 
نه به هیچکی ترحم نکن 
من از کف خیابون دیدم اصل رو تهش 
اینا میخوان برعکس کننت 
تا با ترس هات وصل کننت 
تا با چسب گناه یکدست کننت 
ولی قدرت ما زیاده من های چفت 
از خودش تا هر جاکشش 
دیدش رو عوض کن با سر جای خشم 
می زنه با کله بزن پا چشش ..
 
همخوان 
می خونیم واسه طاغیا 
اونا که اخراج شدن از شهر لاشیا 
تو این زمانه طوفان پوچی 
ادامه دادن ما یعنی باور به ابتدا 
می خونیم واسه طاغیا 
اونا که اخراج شدن از شهر لاشیا 
تو این زمانه طوفان پوچی 
ادامه دادن ما یعنی باور به ابتدا 

بخش دوم 
جمعه جمع جاکشا تو  مجلس میش 
ما با گرگا می جنگیدیم تو‌ با ما ضد چی؟ 
فاشیست ترسوی بی ریشه 
به درد میگی ناله به نقد میگی کلیشه 
روشنه حدمون با اتکا به مرز 
تعهدی که نیست قد ارتفاع قدت 
ساده ردت روشنه از خط خون 
از تهوع بعد میل استفراغ  جدت 
اون‌که باید اجازه بگیره 
گه می خوره از آزادی یه جامعه میگه ها؟
ما باور داریم‌به حرکت از پایین 
حضرت بعدی رو‌ بده تا جنازه بدیم‌بهت 
من جریان طغیان خط خون رو زخمم 
تو‌ با عبا می سابی تاج سرنگون رو‌؟ 
فرزند جنگم از کف خون و فقر 
شاید باید با شر شرتون رو‌کم‌کرد 

همخوان 
می خونیم واسه طاغیا 
اونا که اخراج شدن از شهر لاشیا 
تو این زمانه طوفان پوچی 
ادامه دادن ما یعنی باور به ابتدا 
می خونیم واسه طاغیا 
اونا که اخراج شدن از شهر لاشیا 
تو این زمانه طوفان پوچی 
ادامه دادن ما یعنی باور به ابتدا 
چشات رو‌ببند وقتی هیچی نمی بینی 
پشت این بت های پیچیده چیزی نیست 
آینه ها پر از گرد و‌غبار سلطه ان 
اونی که هستی بزرگ تره از چیزی که می بینی 
چشات رو‌ببند وقتی هیچی نمی بینی 
پشت این بت های پیچیده چیزی نیست 
آینه ها پر از گرد و‌غبار سلطه ان 
اونی که هستی بزرگ تره از چیزی که می بینی

Mojassameh

Mikhoonim Vase Taghia (By PooYar)

Lyrics & Vocals: Ali Sorena 
Music Producer: Atour @Atour
Mixing & Mastering Engineer: Dehghan @saeed-dehghan
Graphic Designer:Dej Crew 
Visual Artist:Erfan Ashourioun
Art Director:Sorena
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر و اجرا: سورنا
آهنگ:آتور
میکس و مسترینگ :دهقان
جلد:گروه دژ
ویژوال آرتیست:عرفان عشوریون
کارگردان هنری:سورنا

طغیان 

همخوان 
از کف شهر 
رو مرز ترس 
می کشیم قامتمون رو تا طغیان 
از سازه ها آواز ما 
بی ناله پاره میکنه طغیان 

بخش اول 
این واسه کشتار لاشیا 
واسه بیداری فردا 
واسه زخم رهایی تو بند بیماری مرزا 
این مته درد تو قلب سیمانی فردا 
این تیک تیک بی رمق ساعت امروز 
ثانیه شمار دینامیت فردا است 
هی 
اونا که از دستگاه سیرن 
یا به اعتبار قصر راه میرن 
لاشیا که توی صف ها گیرن 
و تخم و ترکه اینایی که کف خوابیدن 
از رسانه تا مدهایی که تهش گا میرن 
تا تو که رو کون خزیدی من رو کف پا دیدم 
از ترس نوشتی رو مین لاشی من 
نصف عمرم رو با پوتین خوابیدم 
تهدید بی ثمر ماها نیست به صلاحتون 
از غلاده تون بزنید به غلافتون 
شما که مردید با این رپ تخمی 
ما تف نکردیم رو میز پدرانتون 
که رعشه کشیدن به صحنه ما 
و دلتنگ شد هر بند نگاهمون 
تو عصر خدایی گلوله و مد 
من رو‌ دستگیر کن به جرم خلع لباس 

همخوان 
از کف شهر 
رو مرز ترس 
می کشیم قامتمون رو تا طغیان 
از سازه ها آواز ما 
بی ناله پاره میکنه طغیان 

بخش دوم 
پات رو از تو قائده بردار 
خونه ات رو به گا بده سرما 
گه نخور واسه شاعر فردا 
تو تهش اگه بشه بشی جاکش دربار 
اون که میخنده جالبه تنهاست 
و گریه ام می کرد گدای یه معنا است 
ببین ما شر زاییدیم 
قد زخمای فاحشه تنها!
رقص ، رقص با نقص 
از خطر زندان تا اثر شعرام 
من یه تیزی ام وسط تهران 
فرقه طنابی که اعدامی میخواد 
با غلاده ای که به گاری می تازه 
مرز تجاوز اداری بود اما 
حریم یعنی پات رو بذاری میگام 
کف اینجا لیزه با شیب 
باس بلد رقص پشت میله باشی 
اینا که فتیشه 
رقص ما جاخالی تیره لاشی 
خلع من گلوله پر بود 
پر نمیشد با یه بوسه سر زود 
دوباره دست ها و گونه سرخ موند 
نمی چرخم با سوت دکور
بلند 
کش دار 
مثل الکترون های بی مدار 
پر از احساس 
ریزش یه آوار بی قرار 
تو بغل قید رو‌بگیر 
ما جنگل رو‌می گاییم که هی کنه شیر!
سلامتی شرا لا جمع بی وجودا 
واقعه تو راهه پیک رو‌ بریز 
برید از ترس لای تنه اش 
ما تصادف می کنیم با همه اش 
زندگی یه مادر فاحشه بود 
یه تناقض محض و‌ یه آره جور
همه گمید تو سحر خونه 
بیرون رو کیه که مصر بتونه ؟
یه زنده سرخی که شعر خونه 
که حتی عاشق بشه توی ……

همخوان 
از کف شهر 
رو مرز ترس 
می کشیم قامتمون رو تا طغیان 
از سازه ها آواز ما 
بی ناله پاره میکنه طغیان

Toghiyan (By Atour)

Lyrics & Vocals: Ali Sorena 
Music Producer: Dehghan @saeed-dehghan
Mixing & Mastering Engineer: Dehghan
Graphic Designer:Dej Crew 
Visual Artist:Erfan Ashourioun
Art Director:Sorena
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر و اجرا: سورنا
آهنگ:دهقان
میکس و مسترینگ :دهقان
جلد:گروه دژ
ویژوال آرتیست:عرفان عشوریون
کارگردان هنری:سورنا

مجسمه 

همخوان 
به‌جز مرگ که بی‌سایه‌س
این جهان نمادین انعکاس سرمایه‌س 
چی می‌شد انتهای حرفا؟ 
سرمایه‌ی من اینجا این شعر تنها
مهم نیس چقد تنهام 
مهم اینه ایستادم رو متن حرفام 
بمالید بمیرید عاقبت به فرمان 
من قمار کردم رو تنم واسه نبض جریان 
نه

بخش اول 
با همین خطر کشیدم تو قفس‌های آهنین نفس 
زندگی حاصل تخیله 
و باور منم یه بخشی از خودت
پس همراه شو با من این سفر 
تو کارگاه من که پر تنه 
و خواستم از لحظه‌های زندگیم مجسمه بسازم 
آخرین گلوله واسه آخرین بدن 
به دنبال گ‍ِل می‌گشتم واسه آخرین اثر 
با تیشه و کارد و رنگ و قلم برنده 
واسه گ‍ِل افتادم به دنبال بدن گذشته 
بعد عبور از اتاق‌های سحر 
خونه‌مو کشیدم سمت کارگاه شعرم 
یه کوه خمیرو پینه می‌زدم 
و گوشه‌های اضافه‌شو کارد و میله می‌زدم 
نقش تو ذهنم بود باید در بیارم از توش 
صدای آه میومد تا تیشه می‌زدم 
پدرم چیزی نبود به غیر من 
و منم چیزی نبودم غیر طرحم 
تیشه می‌زدم افسوس منو برد 
که فردا رو باید از تن دیروز در آورد 
حس ناب آزادی سفر نور از دور 
عبور از یه قفس تو در تو 
تجسمت تو لباس عروسی قشنگ بود 
تو دوست نداری تن مجسمه می‌کنم تور 
رقصیدیم با اندوه
رقصیدیم با هم نور 
زیباترین دختر دنیا تو بغلم بود 
رقصیدیم با هم نور 
تا 
صدا اومد از تو کارگاه 
تیکه‌ها وا شد و ریخت 
مجسمه لق شد 
کلی دست و پا شد و ریخت 

همخوان 
و به‌جز مرگ که بی‌سایه‌س
این جهان نمادین انعکاس سرمایه‌س 
چی می‌شد انتهای حرفا؟ 
سرمایه‌ی من اینجا این شعر تنها
مهم نیست چقدر تنهام 
مهم اینه ایستادم رو متن حرفام 
بمالید بمیرید عاقبت به فرمان 
من قمار کردم رو تنم واسه نبض جریان 
نه

بخش دوم 
نوشتم زنده‌ باد انسان 
زنده‌ باد اختراع و امکان 
زنده باد ابزار و صنعت 
بالاتر از هر لحظه اکتشاف و عرفان 
دیگه منم و حس دوباره‌ی پر از ترس 
دقیقا وسط تیکه پاره‌ی گذشته‌م 
با تیکه‌های ریخته هم دوباره میشه چید
چیدم این بار کسی آه نمی‌کشید 

بیا تا تگرگ‌ها برقصیم 
تا انقلاب برگ‌ها برقصیم 
دستمو می‌ذارم توی دستای بی‌حرکتت 
تکونت می‌دم تا با رقص دست‌ها برقصی 
تو اختراع من تا تهم بیا 
بذار حس رقص با تو تا تنم بیاد 
می‌رقصم باهات وسط گلوله و موشک 
از چشم‌هات بوی قلب مادرم میاد 
واسه رقاصی که رقصو یاد ببره 
عشق یعنی پاشو کجا بذاره 
با لحظه‌ای گناه و اضطراب ساده 
رقص می‌میره اگه پاشو اشتباه بذاره 
گفتم تو زیبایی قد ساغرم 
من با تو ساخته شدم تو فصل آخرم 
من زاده شدم از لبخند زیبای تو 
چراکه ساخته بودمش از رحم مادرم 
حس خفگی با بوی آلومینیوم 
تو یه قفس سربی پر گاز لیتیوم 
فرار می‌کنم و پشت سرم توی صحنه 
یه هیولاست پی کشتنم تو این جعبه 
در رفتم با تن یخ‌زده‌م بی‌جون 
اما تصمیم گرفتم که از این در نرم بیرون 
من تو رو از وسط پوچی خلق کرده بودم 
وقتی که ساخته شدی همون زد ازت بیرون 
پتکمو برداشتم و زدم توی سینه‌ت 
یه تاریخ از استبداد پاشید رو پیرهنت 
با اره بریدم اجزاتو از نو 
من دست‌هام آلوده‌ست به خون تخیل 
اما نه مسیر و‌ آغاز و پایان من غلط بود 
نه اکتشاف و اختراع من غلط بود 
من انقلابو دیدم با روح و جونم 
دیدم که ماده‌ی خام من غلط بود 
هر انقلاب نتیجه‌ی گناه جسوراست 
خیر رقص با خدای شرورا است 
من آتیش گداخته و مذاب تنورام 
من خدام خدای خدا و هیولام.

پایان .

Mojassameh (By Dehghan)

Lyrics & Vocals: Ali Sorena 
Guest vocalist:Pari Eskandari(Vox Chor) @pari-eskandari-music
Music Producer: Najwa @najwasizer
Mixing & Mastering Engineer: Dehghan @saeed-dehghan
Graphic Designer:Dej Crew 
Visual Artist:Erfan Ashourioun
Art Director:Sorena
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر و اجرا: سورنا و پری اسکندری
آهنگ:نجوا
میکس و مسترینگ :دهقان
جلد:گروه دژ
ویژوال آرتیست:عرفان عشوریون
کارگردان هنری:سورنا

رقاص مغروق 

بخش اول 
می‌شنوه صدای سوتو داخل جمع 
کم‌کم سکوت و ازدحام یه جمع 
منتظره تا پرده‌ها کنار بره بعدش 
رقص زیر نور واسه‌ش حاضره صحنه 
اون با تمرین نکرده بودنش رو اجاره 
اجرا می‌کنه تموم تنش رو بداهه 
می‌رقصه 
می‌رقصه 
با سینه‌ی سرد 
با همراهی یک جمع با دست‌هایی که سحرن 
یه مصرع جوشش ولی با قافیه‌ی طرد
می‌رقصه 
می‌رقصه با شهوت 
گلوله در می‌ره هر لحظه 
با قافیه‌ی‌ ترس 
می‌رقصه بی‌مکث 
خیس از عرق 
می‌شه پرت حواسش 
زیر پاش وامی‌شه 
یک آن 
سقوط می‌کنه به یه چاه پر از نفت 

بخش دوم 
می‌شنوه صدای سوت موشک 
یه گوشه تیکه شد یه کودک 
تو نفس‌ها سرفه 
گلوله‌بارون بود 
پر لاشخور غروب داغون 
یه رقاص خم 
سرود ناخون کشیدن آزادی رو در حال مرگ رو تابوت
شنید و جا موند نمونده انسان نمونده قانون 
فضای بیمار نمونده دارو و واسه رقاص 
میون این‌همه زخم تحقیر اجراست 

همخوان 
من یه رقاصم تو تپش‌های صحنه 
که زنده‌م با رقص خمش‌های لحظه 
من یه مغروقم میون چاه نفت 
با تن بی‌رقص و مجروح جنگ 
من یه رقاصم تو تپش‌های صحنه 
که زنده‌م با رقص خمش‌های لحظه 
من یه مغروقم میون چاه نفت 
با تن بی‌رقص و مجروح جنگ 
من یه رقاص تو صحنه 
من یه مغروق تو نفت 
من یه رقاص تو صحنه 
من یه مغروق تو نفت 
من یه رقاص تو صحنه 
من یه مغروق تو نفت 
من یه رقاص تو صحنه 
من یه مغروق تو نفت
من یه رقاص تو صحنه 
من یه مغروق تو نفت
من یه رقاصم 
من یه مغروقم 
من یه رقاصم 
من یه مغروق 
من یه رقاص تو صحنه 
من یه مغروق تو نفت 
من یه رقاص تو صحنه 
من یه مغروق تو نفت 

بخش دوم 
زمین تو سکوت وهم‌آورش 
و انسان نتونست هیچ‌وقت بپرسه چی؟
تو تصویری از این کره روی دوشش 
این زندگی با همین درد پیش رفت به تو رسید 
تو آغاز شدی آغاز 
آغاز تو لحظه رو صدا کرد 
گذشته از توت رد شد 
وقتی مادرت با اشک نوزادشو تماشا کرد 
این زندگی پیش رفت به تو رسید 
نه حاصل خیر بود نه اون‌قدری پلیدی 
نه رؤیاهای توی ذهنت اون‌قدری تخیلن 
نه واقعیت‌های دورت اون‌قدری حقیقی 
اینو یادت می‌ده ستاره‌های مرده 
که وجود فراتر از جنازه‌های صلبه
تو می‌بینیشون هنوزم توی آسمون 
این رابطه‌ی محیط و هزاره‌های پشتشه
که امروز گلوله‌ها و قبیله‌ی گرگ‌ها 
یه پاورقی‌ان تو به قد دیدته دنیات 
خیلی از رؤیاهات نتیجه‌ی واقعیت و 
خیلی واقعیت‌هات نتیجه‌ی رؤیاست 
این زندگی پیش رفت به تو رسید 
توام پیش برو بدون ترس 
هی 
ما زنده‌ایم هنوز تو این سرزمین 
همین حضور پر از درد انتهای معجزه‌ست 
نه ادامه‌ی جوخه‌های داریم
نه تاج‌های مرده و سویه‌های تار 
زندگی سست بی‌روح اجداد لالتون
نه پس می‌ندازیم توله‌های لال 
نه آبی آسمونیم نه ارتش‌های سرخ یکسان کننده سقف کوتاه عرفتون 
نه لرزشای سست ترس چسب هر گناه 
نه دروغیم واسه حکومت ارزش‌های مرده 
نذار مرده‌ها آوازتو بدزدن 
این بوته‌های بدون روح سازتو بدزدن 
کشیدن ماشه‌ها به قد شدت گناه‌ست 
نذار ارتفاع پروازتو بدزدن 
زندگی جنگه باورم کن 
که هر ثانیه‌ش یعنی ساخت قامت از نو 
نه خط رفت و برگشت با روند آونگ 
بردگان که لحظه‌ها رو دار زدن به ساعت 
تو زمانتو بگیر نده به کرکس 
که تقویم مرده اوج رو می‌مکه به مرکز 
واسه عبور از این فصل‌های ترس 
باید غرق شی تو صحنه تا تو نفت‌ها برقصی

پایان.

Raghase Maghroogh Ft. Pari Eskandari(Vox Chor) (By Najwa)

Lyrics & Vocals: Ali Sorena 
Music Producer:Atour @atour
Mixing & Mastering Engineer: Dehghan @Saeed-dehghan
Graphic Designer:Dej Crew 
Visual Artist:Erfan Ashourioun
Art Director:Sorena
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر و اجرا: سورنا
آهنگ:آتور
میکس و مسترینگ :دهقان
جلد:گروه دژ
ویژوال آرتیست:عرفان عشوریون
کارگردان هنری:سورنا

شعر
می کشن ایست

بخش اول 
به نام خون و سقوط 
که زندگیمون تو همینا خلاصه شد 
نخواستیم باشیم اونی که شما خواستید  
نتونستید بسازید اون که باس باشید
هوای ما پر از سرب و خونه 
اگه سرفه نمی کنید نگید هوامون رو دارید 
ما نمونه ایم از عوارض بازی 
خون خشم هراس و حصار 
بیرون 
بیرون از زیست انحصاری 
واسه سجده به آزادی 
تو یه نماز اداری 
امثال ما هارن از بیرون و از تو پاره ان 
تیکه پاره های شهر رو جمع کن از تو دادم 
خون ما ریخت تو تو تموم این جدولا 
تف به همه نقابا و شرخراتون 
تف به همه زورگوهای دنیا 
این تف خونی باشه واسه صورت این حضرات 
با ما نگید از فرار 
مگه تو دنیاتون جایی بود واس آدمایی مثل ما که 
اگه فقط سرمون می چرخید 
خودمون رو می زدن ازمون تو این قهقهرا 
نه ما دشمنیم غریبه 
من نفسم مریضه 
بگید از خطر قبیله 
من تو خطرم همیشه 
رپ کردنم مریضه 
ولی تسلیم نشدم من رو تنهاییم کولم کرد 
تسلیم نشدم به حواشی دور از ترس 
ادامه دادم اما هر بار 
بعد چنگ به خلع خون هوا ریخت تو دستم 

همخوان 
میکشن ایست 
راهتو برو با تو نیست 
نترس ادامه بده با گریز 
راهتو برو با توبیخ راهتو برو با توبیخ 
میکشن ایست 
راهتو برو با تو نیست 
همه احساست رو‌ بنویس 
پیک بزن با آدم فروشا 
لو‌ بده خودت رو با زبونت به پلیس

بخش دوم 
بسته شدم به صندلی لت و‌ پار و پاره 
اون درگیره که صندلی اش رو کدوم ور بذاره
مفتش اعظم سگ سازمانه 
چه می فهمه از سقوط یه تنی که خماره 
جرم نقض قانون 
شروع کنیم از نو ؟ 
دهنش رو وا کرد و لغت به لغت مرد 
با خون کلمات مرده سیستم بی احساس 
از خفگی می ساخت تو‌تابوت جمله 
حکم رو می خونه یه کتابه تو دستش
قانون همیشه از ما پی انتقام شکسته 
یه ضعف پنهان پشت له له قدرت 
من قدرت عیان بودم با نمایش ضعفم 
فرق بین من و تو تو‌طبقه و تخمه 
تو طبقه رو‌بردی من به تخممه دستورات 
جا تو بودم لباس خوک رو می کندم 
اگه جای من بودی میکندن شلوارت رو از تو پات 
وایستا هنوز مونده خفه بی قانون 
ناراحتید گاییدیمتون از کف خیابون ؟
امثال تو آقازاده با ذره بیناتون 
چه می فهمید از زندگی ما با طعم سیانور 
تو تعامل پرچم های مرده قدرت ها 
شمار کشته ها تحقیقه ! 
صرف تولیدِ یکی مثل تو یه ربات مدرن 
که قرآن رو‌ بخونی با صوت تکنولوژی 
ما نزدیم تو‌سنت تو صحنه شعر 
که توی آقازاده ببریمون سمت بهشت 
من از حاشیه میام تا سلطه چپه بشه 
تو زل بزن به مرکز تا چپ شه چشت 
هنر سیاسی پشت زخمیه 
ولی سیاست هنری پلیس تفتیش عقیده 
سواد مبارزه تو‌زمین جنگه 
بی سوادای بی درد تحصیل کرده !

همخوان 
میکشن ایست 
راهتو برو با تو نیست 
نترس ادامه بده با گریز 
راهتو برو با توبیخ راهتو برو با توبیخ 
میکشن ایست 
راهتو برو با تو نیست 
همه احساست رو‌ بنویس 
پیک بزن با آدم فروشا 
لو‌ بده خودت رو با زبونت به پلیس
 ایست 
راهتو برو با تو نیست 
نترس ادامه بده با گریز 
راهتو برو با توبیخ راهتو برو با توبیخ 
میکشن ایست 
راهتو برو با تو نیست 
همه احساست رو‌ بنویس 
پیک بزن با آدم فروشا 
لو‌ بده خودت رو با زبونت به پلیس..

Mikeshan Ist (By Atour)

Nakhlestan

بودنم بی جواب ، هستنم بی جواب
من لای نسیم و رقصِ ستاره های خاموش
تصورم از انتظارتون فاصله نیست
وقتی یه گلِ نایابم رو قله ی کوهِ فراموش
انحنایِ لبِ خشک فلک صورت گرفته ازم
دورم از جرقه ی جادو
یه جسمِ نامیرای اندرومدائیم
وقتی دارید بو میکشید تتمه ی باروتو
من تو هوایِ سرِ خراب چه , هر چند
عیشِ ریاضتمون نرسید به چهل
من نگاهمو قربانیِ راهِ تو کردم
ولی این راه چیزی نیست که نشه دید به دل
شاید دستی به درازای کرانِ دریا که نه
شاید نورِ ته همین تونل ترسناک
شاید فاصله ی زیادی نیست بینمون
از رازِ من ساده گذشتی لا به لای حرفات
چه بعد گردبادِ وعده کنار بگیری گل
چه وسطِ آتیش مقرر بگیری گُر
من معنیِ رفاقتِ دستایِ تو با انتهای زمینم
وقتی میسازی از سفیدی پُل
از انجماد اذهانِ بی خبر از دل
به الماسِ روحِ بعد از نگاهِ دره های گل
شرطِ نمودِ منو میخوای؟خیالی نیست
فقط باید همه ی خالی ها رو ببینی پُر
---
رو انحنای بهت زده ی سیم های لخت 
وقتی پرنده ها میزدند چرت به رسوایی بال 
از دیدگاه این نگاه رفتم 
دوربین های مدار بستت چشم به این جهان که باز کردن 
مسخ شدم از کوریه بداهه کردن 
دعوتم تو این ضیافت به انتظار نشستن 
اما هنوز بی جوابم تو این راهه برگشت تو این سیاهه بد رنگ 
من نشعت یه درد تو اسارت یه برده ام 
من به یه مو بندم 
منو پاره نکن 
آواره نکن 
وقتی دست های سرد خورشیدم به ستاره نخورد 
بشینو نیستنمو نظاره گر شو 
که بارور کنم زمینو من صدای ریختن برگم 
لحن عاجزانه ی التهاب تارای صوتیم وقتی نطفه های فراموشی از ترس نبودشون این صدارو خفه کردن 
کجای شهرم که نقش زده به تن ِحرف 
توقع بی جای کمکم از رنگ ؟ ؟؟؟
من طبیعت لمس نشده ی بکر بودم زمانی که دستهای کوتاهه هوشه مصنوعی از وهم 
میبافتن تو سر درخت ها 
خیال زاییدن تبر جای برگ ها 
اما من به راهم ادامه میدم 
تا روزی ک ببینم 
همه خالیا پر شدن از حرف هام

Arraabeha

Negaah

-----------------------------
05 . Noor
-----------------------------
از لرزه های افتاده به اندام این پهنا 
شکستن بغض های گلوی پنجره ی تنها 
اما این درد همیشه هست همراهش 
ک باز میکنه قلبشو تا 
نور مهمونه خونه بشه 
به کوتاهیه فکر تمومه سایه ها دونه بده 
شاید یه روز برسه از لونه بره 
قبل از این ک این خونه متروکه بشه 
باد بشین رو نیمکت های شکنجه گر تنهایی زوزه بکش 
پرده ها مینون میکنن دل 
از سقفی ک آوارو میپرسته ک میشه نصیبش 
و درختای خونه نشینه زرد 
سر 
تکون میدن به نشونه ی فهم
ک زیر بار حرفای زور باد 
خمیده نمونه تن 
اون کلی باج به خزون برگ هاشو داد 
ک دوباره جوونه زد 
از نگاهه دوخته به زمینش میشه فهمید ک 
نگرانه تمومه فصل 
نگرانه پاییزه محزونه بعد 
تنها باورش اینه ک تمومه شب 
نور کجایی خودتو بده نشون 
چشم ها مستحق تحقیرن 
بزار کوچیک شه مردمکشون 
اما بیا 
بیا تموم شه این پلیدیا 
بیا تموم شه این رنگ سیاه 
تموم ترس های بچگیام 
تو نبودت میکشیدن چنگ به دیوار 
هنوزم صداشون تو گوشم هست 
هنوزم میندازن رو شونم دست 
چیو میپرستید تو این مذهب سکوت 
که خورشیدش طلوع نکرد 
بدون نیست پاییز فصل رسیدن 
زاییده ی تابیدنته دیدن 
بده قول که بیدارم کنی اگه پایه قصه ی خوابیدنت بشینم 
میرم از شهر سایه های بالغت 
که تابشه آفتابو بلعیدن
از فصل بارش های برف 
تو عمق شعرهای نرسیدن 
از چین تو باد موهای ابر ها 
زاد گاهه نگاهه رنگ ها 
میرم از شهر کشیدن نقش رو نقش های پاره سنگ ها

باد 
منو تو زمانه زیادی برامون باقی نمونده از یاد 
رفته هارو فراموش کن بزار بتابم رو تمومه شاخو برگ ها 
موهای پریشونه این ابر های حریصو از رو صرورتم بردار 
بزار بتابم 
بزار یه شب سرمو راحت رو‌بالش بزارم 
بخوابم

Likes by MrMMD