چرا عاقلان را نصيحت کنيم؟
بياييد از عشق صحبت کنيم

تمام عبادات ما عادت است
به بي‌عادتي کاش عادت کنيم

چرا عاقلان را نصیحت کنیم؟ - شعر و صدای قیصر امین پور

زندگی- آوای مهر- حسین علیزاده

صدای شاعر هوشنگ ابتهاج-پرویز اتابکی-کانون پرورش فکری کو

بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید
در این عشق چو مردید همه روح پذیرید
بمیرید بمیرید و زین مرگ مترسید
کز این خاک برآیید سماوات بگیرید
بمیرید بمیرید و زین نفس ببرید
که این نفس چو بندست و شما همچو اسیرید
یکی تیشه بگیرید پی حفره زندان
چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید
بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا
بر شاه چو مردید همه شاه و شهیرید
بمیرید بمیرید و زین ابر برآیید
چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید
خموشید خموشید خموشی دم مرگست
هم از زندگیست اینک ز خاموش نفیرید


بمیرید بمیرید.. محمد رضا لطفی

محمدرضا شجریان - ساز و آواز دشتی - آلبوم ساز خاموش

باز شوق یوسفم دامن گرفت
پیر ما رابوی پیراهن گرفت
ای دریغا نازک آرای تنش
بوی خون میآید از پیراهنش
ای برادرها خبر چون میبرید
این سفر آن گرگ یوسف را درید
یوسف من چه شد پیراهنت
بر چه خاکی ریخت خون روشنت
بر زمین سرد خون گرم توریخت
آن گرگ و نبودش شرم تو
تا نپنداری ز یادت غافلم
گریه میجوشد شب و روز از دلم
داغ ماتم هاست بر جانم بسی
در دلم پیوسته می گرید کسی
ای دریغا پاره ی دل جفت جان
بی جوانی مانده جاویدان جوان
در بهار عمر ای سرو جوان
ریختی چون برگریز ارغوان
ارغوانم ارغوانم لاله ام
در غمت خون می چکد از ناله ام
آن شقایق رسته در دامان دشت
گوش کن تا با تو گوید سرگذشت
نغمه ناخوانده را دادم به رود
تا بخواند بر جوانان این سرود
چشمه ای در کوه میجوشد منم
کز درون سنگ بیرون میزنم
از نگاه آب تابیدم به گل
وز رخ خود رنگ بخشیدم به گل
پر زدم از گل به خوناب شفق
ناله گشتم در گلوی مرغ حق
آذرخش از سینه من روشن است
تندر توفنده فریاد من است
هرکجا مشتی گره شد مشت من
زخمی هر تازیانه پشت من
هر کجا فریاد آزادی منم
من در این فریادها دم می زنم

ه.ا.سایه

هرکجا مشتی گره شد مشت من

بداهه نوازی در آواز دشتی
 
آواز : مجتبی فضیلت خواه
 
سه تار : سهیل اخلاقی

شعر : سایه

چه فکر می کنی

که بادبان شکسته، زورق به گل نشسته ای است زندگی

که در این خراب ریخته

که رنگ عافیت از او گریخته

به بن رسیده، راه بسته ایست زندگی

چه سهمناک بود سیل ِ حادثه

که همچو اژدها دهان گشود

زمین و  آسمان ز هم گسیخت

ستاره خوشه خوشه ریخت

و آفتاب

در کبود دره های آب غرق شد

هوا بد است

تو با کدام باد می روی

چه ابر تیره ای گرفته سینه ی تو را

که با هزار سال بارش ِ شبانه روز هم

دل ِ تو وا نمی شود

تو از هزاره های دور آمدی

در این درازنای خون فشان

به هر قدم نشان ِ نقش پای توست

در این درشت نای دیو لاخ

ز هر طرف طنین ِ گام های ره گشای توست

بلند و پست این گشاده دامگاه ِ ننگ و نام

به خون نوشته نامه ی وقای توست

به گوش بیستون هنوز

صدای تیشه های توست

چه تازیانه ها که با تن ِ تو ناب ِ عشق آزمود

چه دارها که از تو گشت سربلند

رهی که کوی قامت ِ‌ بلند عشق

که استوار ماند در هجوم هر گزند

نگه کن، هنوز آن بلند ِ دور

آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور

کهربای آرزوست

سپیده ای که جان ِ آدمی هماره در هوای اوست

به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن

سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب ِ راه و باز

رو نهی بدان فرار

چه فکر می کنی

جهان چو آبگینه ی شکسته ایست

که سرو راست هم درو

شکسته می نماید

چنان نشسته کوه

در کمین ِ‌ این غروب

که راه

بسته می نماید

زمان ِ بی کرانه را با شمار گام ِ‌ عمر ما مسنج

به پای او دمی ست این درنگ ِ درد و رنج

بسان ِ رود که در نشیب دره سر به سنگ می زند

دونده باش

امید هیچ معجزی، ز مرده نیست

زنده باش


بداهه نوازی سه تار و آواز در مایه دشتی

آلبوم چاووش 6
این آلبوم در آذر ماه سال 1358 در دانشگاه ملی ایران احرا شد.
محتوی موسیقایی این آلبوم مرتبط با حوادث و شرایط اجتماعی ایران در زمان وقوع انقلاب ۱۳۵۷ است. این اثر دربرگیرندهٔ تصنیف معروف ایران ای سرای امید (تصنیف سپیده) می‌باشد که مربوط به آهنگی از محمدرضا لطفی بر روی شعری از هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) می‌باشد. در این اثر محمدرضا شجریان به عنوان خواننده و محمدرضا لطفی به عنوان آهنگ ساز و سرپرست گروه شیدا حضور دارند. هم‌چنین در این اثر یکی از قطعات ساخته شده توسط پرویز مشکاتیان به نام تصنیف ایرانی (با شعری از جواد آذر) نیز اجرا شده است. اشعار ساز و آوازها نیر از ه. الف. سایه می‌باشد

Chavosh 6

Besharat (Yadegare Khoone Sarv)- بشارت(یادگار خانه سرو)

ساز و آواز، بیات اصفهان، با صدای استاد ادیب خوانساری، تار از استاد موسی معروفی

شعر از سعدی شیرازی:

تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد // اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد
تو را که هر چه مرادست می‌رود از پیش // ز بی مرادی امثال ما چه غم دارد
تو پادشاهی گر چشم پاسبانان همه شب // به خواب درنرود پادشا چه غم دارد
خطاست این که دل دوستان بیازاری // ولیک قاتل عمد از خطا چه غم دارد
امیر خوبان آخر گدای خیل توایم // جواب ده که امیر از گدا چه غم دارد
بکی العذول علی ماجری لا جفانی // رفیق غافل از این ماجرا چه غم دارد
هزار دشمن اگر در قفاست عارف را // چو روی خوب تو دید از قفا چه غم دارد
قضا به تلخی و شیرینی ای پسر رفتست // تو گر ترش بنشینی قضا چه غم دارد
بلای عشق عظیمست لاابالی را // چو دل به مرگ نهاد از بلا چه غم دارد
جفا و هر چه توانی بکن که سعدی را // که ترک خویش گرفت از جفا چه غم دارد


Adib-khansari-01

ترجیعات سعدی دکلمه دکتر سروش

روایت‌هایی برای شنیدن.

صدای شاعر هوشنگ ابتهاج-پرویز اتابکی-کانون پرورش فکری کو

Mohammad Farajian

Related tracks