هوشن ابتهاج

خواننده: اشکان کمانگری
آهنگساز: شایان کریمی نژاد
شاعر: حبیب زیبایی
تهیه‌کننده: میلاد حمیداوی
طراح: محمد یعقوبخانی

منبع: https://www.musicema.com/Ashkan-Kamangari-Ghobar

Musicema.com

Ashkan Kamangari, Ghobar / اشکان کمانگری،‌ غبار

صدای شاعر هوشنگ ابتهاج-پرویز اتابکی-کانون پرورش فکری کو

بوسه ... صدای استاد امیر هوشنگ ابتهاج ( ه . ا . سایه )

متن شعر:
ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده ی من

آسمان تو چه رنگ ست امروز ؟

آفتابی ست هوا ٬

یا گرفته ست هنوز ؟

من درین گوشه

که از دنیا بیرون ست ٬

آسمانی به سرم نیست

از بهاران خبرم نیست

آنچه میبینم

دیوار است

آه

این سخت سیاه

آنچنان نزدیک ست

که چو بر می کشم از سینه نفس

نفسم را بر می گرداند

ره چنان بسته

که پرواز نگه

در همین یک قدمی می ماند

کور سویی ز چراغی رنجور

قصه پرداز شب ظلمانی ست

نفسم میگیرد

که هوا هم اینجا زندانی ست

هر چه با من اینجا ست

رنگ رخ باخته است

آفتابی هرگز

گوشه ی چشمی هم

بر فراموشی این دخمه نیانداخته است

اندرین گوشه ی خاموش فراموش شده

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده

یاد رنگینی در خاطر من

گریه می انگیزد

ارغوانم آنجاست

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می گرید

چون دل من که چنین خون آلود

هر دم از دیده فرو میریزد

ارغوان

این چه رازیست که هر بار بهار ٬

با عزای دل ما می آید ؟

که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است ؟

اینچنین بر جگر سوختگان

داغ بر داغ می افزاید

ارغوان پنجه ی خونین زمین

دامن صبح بگیر

وز سواران خرامنده ی خورشید بپرس

کی برین دره غم می گذرند ؟

ارغوان

خوشه ی خون

بامدادان که کبوترها

بر لب پنجره ی باز سحر

غلغله می آغازند

جان گلرنگ مرا

بر سر دست بگیر

به تماشا گه پرواز ببر

آه بشتاب

که هم پروازان

نگران غم هم پروازند

ارغوان

بیرق گلگون بهار

تو بر افراشته باش

شعر خون بار منی

یاد رنگین رفیقانم را

بر زبان داشته باش

تو بخوان نغمه نا خوانده ی من

ارغوان

شاخه ی هم خون جدا مانده من ......

دکلمه شعر ارغوان با صدای استاد هوشنگ ابتهاج

بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید
در این عشق چو مردید همه روح پذیرید
بمیرید بمیرید و زین مرگ مترسید
کز این خاک برآیید سماوات بگیرید
بمیرید بمیرید و زین نفس ببرید
که این نفس چو بندست و شما همچو اسیرید
یکی تیشه بگیرید پی حفره زندان
چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید
بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا
بر شاه چو مردید همه شاه و شهیرید
بمیرید بمیرید و زین ابر برآیید
چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید
خموشید خموشید خموشی دم مرگست
هم از زندگیست اینک ز خاموش نفیرید


بمیرید بمیرید.. محمد رضا لطفی

بداهه نوازی در آواز دشتی
 
آواز : مجتبی فضیلت خواه
 
سه تار : سهیل اخلاقی

شعر : سایه

چه فکر می کنی

که بادبان شکسته، زورق به گل نشسته ای است زندگی

که در این خراب ریخته

که رنگ عافیت از او گریخته

به بن رسیده، راه بسته ایست زندگی

چه سهمناک بود سیل ِ حادثه

که همچو اژدها دهان گشود

زمین و  آسمان ز هم گسیخت

ستاره خوشه خوشه ریخت

و آفتاب

در کبود دره های آب غرق شد

هوا بد است

تو با کدام باد می روی

چه ابر تیره ای گرفته سینه ی تو را

که با هزار سال بارش ِ شبانه روز هم

دل ِ تو وا نمی شود

تو از هزاره های دور آمدی

در این درازنای خون فشان

به هر قدم نشان ِ نقش پای توست

در این درشت نای دیو لاخ

ز هر طرف طنین ِ گام های ره گشای توست

بلند و پست این گشاده دامگاه ِ ننگ و نام

به خون نوشته نامه ی وقای توست

به گوش بیستون هنوز

صدای تیشه های توست

چه تازیانه ها که با تن ِ تو ناب ِ عشق آزمود

چه دارها که از تو گشت سربلند

رهی که کوی قامت ِ‌ بلند عشق

که استوار ماند در هجوم هر گزند

نگه کن، هنوز آن بلند ِ دور

آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور

کهربای آرزوست

سپیده ای که جان ِ آدمی هماره در هوای اوست

به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن

سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب ِ راه و باز

رو نهی بدان فرار

چه فکر می کنی

جهان چو آبگینه ی شکسته ایست

که سرو راست هم درو

شکسته می نماید

چنان نشسته کوه

در کمین ِ‌ این غروب

که راه

بسته می نماید

زمان ِ بی کرانه را با شمار گام ِ‌ عمر ما مسنج

به پای او دمی ست این درنگ ِ درد و رنج

بسان ِ رود که در نشیب دره سر به سنگ می زند

دونده باش

امید هیچ معجزی، ز مرده نیست

زنده باش


بداهه نوازی سه تار و آواز در مایه دشتی

شعر و صدای هوشنگ ابتهاج سایه - یگانگی

در نخستین برنامه حرفی برای گفتن، ترانه‌ای از فرهاد مهراد را می‌شنویم به نام نجوا.

حرفی برای گفتن (١): 'نجوا' از فرهاد مهراد

من از تو روی نپیچم گـَرَم بیازاری
که خوش بود ز عزیزان تحمل خواری
*
به هر سلاح که خون مرا بخواهی ریخت
حلال کردَمَت! الاّ به تیغِ بیزاری


آواز ملوک خانم، همراهِ تارِ مرتضی‌خان نی‌داوود

ضربی ماهور- سه تار و نی- پرویز مشکاتیان- محمد موسوی

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

چیزی بگو بگذار تا همصحبتت باشم-حسین منزوی-دکلمه رضا پیربادیان

آلبوم دیوار و چین اثر جدید علی قمصری است. قطعات این آلبوم آنسامبل و سبک متنوع دارد، برخی آثار بسیار به موسیقی کلاسیک ایرانی نزدیک شده و برخی به موسیقی فلامنکو طعنه می‌زنند. علی قمصری نوازنده تار و سه‌تار، مصباح قمصرى  نوازنده بم‌كمان و كلارينت، زكريا يوسفى پركاشن، امين غفارى ويلن و آلتو، حسين كمانى گيتار، آتنا اشتياقى ويلنسل، كامران منتظرى نوازنده تمبك و سازهاى كوبه‌اى، اميرفرهنگ اسكندرى نوازنده عود و ارسلان عليزاده ويلنسل هنرمندان نوازنده حاضر در این اثر هستند. گروه هم‌آوایان نیز متشکل از هاله سیفی زاده، بهرخ شورورزی، حسین پیرحیاتی و مصطفی راغب خوانندگان کار هستند.

Divar o Chin

Chenan Mast

ساز و آواز، بیات اصفهان، با صدای استاد ادیب خوانساری، تار از استاد موسی معروفی

شعر از سعدی شیرازی:

تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد // اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد
تو را که هر چه مرادست می‌رود از پیش // ز بی مرادی امثال ما چه غم دارد
تو پادشاهی گر چشم پاسبانان همه شب // به خواب درنرود پادشا چه غم دارد
خطاست این که دل دوستان بیازاری // ولیک قاتل عمد از خطا چه غم دارد
امیر خوبان آخر گدای خیل توایم // جواب ده که امیر از گدا چه غم دارد
بکی العذول علی ماجری لا جفانی // رفیق غافل از این ماجرا چه غم دارد
هزار دشمن اگر در قفاست عارف را // چو روی خوب تو دید از قفا چه غم دارد
قضا به تلخی و شیرینی ای پسر رفتست // تو گر ترش بنشینی قضا چه غم دارد
بلای عشق عظیمست لاابالی را // چو دل به مرگ نهاد از بلا چه غم دارد
جفا و هر چه توانی بکن که سعدی را // که ترک خویش گرفت از جفا چه غم دارد


Adib-khansari-01

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

هیچوقت تـــــو را تــــــــرک نمیکنم-عباس معروفی-دکلمه رضا پیربادیان

خانه دل تنگ غروبی خفه بود 
 مثل امروز که تنگ است دلم 
 پدرم گفت چراغ 
 و شب از شب پر شد 
 من به خود گفتم یک روز گذشت 
 مادرم آه کشید 
 زود بر خواهد گشت 
ابری هست به چشمم لغزید
و سپس خوابم برد 
 که گمان داشت که هست این همه درد 
 در کمین دل آن کودک خرد ؟
 آری آن روز چو می رفت کسی
داشتم آمدنش را باور 
من نمی دانستم 
 معنی هرگز را
 تو چرا بازنگشتی دیگر ؟
 آه ای واژه شوم
 خو نکرده ست دلم با تو هنوز 
 من پس از این همه سال 
 چشم دارم در راه 
که بیایند عزیزانم آه 


دکلمه شعر تاسیان از هوشنگ ابتهاج

روزگارا قصد ایمانم مکن  /      زآنچه می گویم پشیمانم مکن
کبریای خوبی از خوبان مگیر  /  فضل محبوبی ز محبوبان مگیر
گم مکن از راه پیشاهنگ را /    دور دار از نام مردان ننگ را
گر بدی گیرد جهان را سربه‌سر /           از دلم امید خوبی را مبر

سایه این مثنوی را در سال 1368 برای احسان طبری سروده است

صدای شاعر هوشنگ ابتهاج-پرویز اتابکی-کانون پرورش فکری کو

Mohammad Farajian

Related tracks