Shoor Angiz - Persian Music

Bia Saghi (Ghazale Molavi)

مثـنوي معـنوي  گفتار  دکتر عبدالکريم سروش 5

مثـنوي معـنوي گفتار دکتر عبدالکريم سروش 22

Mohammad Reza Lotfi
Italy Concert
Improvisation In Dastgah-e Homayoun

Zarbi-e Bidad va Avaz (Ham Ashian By Sayeh)

خراب و مستم ای ساقی at سید خلیل عالی نژاد

▨ نام شعر: با نسیم صبا
▨ شاعر: مهدی حمیدی شیرازی
▨ با صدای: مهدی حمیدی شیرازی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
می‌خواست ز من باد صبا دوش پیامی
تا چون گذرد عرضه کند بر لب بامی

گفتم که چه گویم به تو؟ ای قاصد محبوب!
جز آن که بگویم که رسانیش سلامی

ور از من دلخسته بپرسد، که نپرسد!
گویی که بر او می‌گذرد صبحی و شامی

حیرت‌زده از دام سپید و سیه عمر
چون مرغ شکیباست که افتاده به دامی

افسوس! هنوزش قفس تن نشکسته است
او نیز به تنگ است از این‌گونه دوامی

چون غنچه فرو برده سر خود به گریبان
چون تیغ نهان گشته به تاریک نیامی

وآن بلبل خوش‌لهجه که پیوسته همی‌خواند
اکنون دو بهار است که ناگفته کلامی!

هرچند دگر زندگی‌اش نیست نمرده‌ست
بر سرحد این هر دو گرفته‌ست مقامی

زنده است؛ اگر زنده توان خواند و توان گفت
آن را که بود رنج قعودی و قیامی!

مرده است؛ اگر مرده توان گفت و توان خواند
آن را که نه اندیشه‌ی ننگ است و نه نامی!

در دیده‌ی او کار جهان مسخره آید
گر مسخره‌ای باشد در بند نظامی

امروز بدین نکته رسیده است که گیتی
نه عیش تمامی‌ست نه اندوه تمامی!

رویای فریبنده‌ی لرزان دروغی‌ست
چه در بر شاهی و چه در پیش غلامی!

نوشین عسلی دارد آمیخته با زهر
با قهر بنوشانده به هر خاصی و عامی!

تلخ است به هر حال همه کام و دهان‌ها
چون تلخ شود کام چه یک جرعه چه جامی!

تو خرم و خوش باش؛ که گر هیچ خوشی هست
آن‌ راست که نشناخت حلالی ز حرامی!

ورنه برِ من زندگی آنقدر نیرزد
کز وی برسد یا نرسد مرد به کامی!!

گر من نه به شادی گذراندم همه‌ی عمر
ای آنکه به شادی گذراندیش! کدامی؟
▨
دکتر مهدی حمیدی شیرازی
دوازدهم تیرماه ۱۳۲۳ - شیراز
از کتاب: اشک معشوق صفحه‌ی۳۱۳

مهدی حمیدی شیرازی | با نسیم صبا

▨ نام شعر: بلای معلّمی
▨ شاعر: مهدی حمیدی شیرازی
▨ با صدای: مهدی حمیدی شیرازی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
صبح است و گاهِ شادی و هنگام خرّمی
شب از چمن گذشته و گلبرگ، شبنمی

آوازخوان چکاو خوش آهنگ در هوا
گیسوکشان بنفشه‌ی سرمست بر زمی

ریزد نسیمِ گل ز دهانِ سپیده‌دم
برکوهسار شادی و بر دشت خرّمی

گسترده مهر جامه‌ی زرّین به تیغِ کوه
فرخنده کرده باغ به فرخنده مقدمی

خرّم کسی که شادی این صبح زآنِ اوست
وز تاب مهر، نیست چو من خاطرش غمی

گامی زند به مستی و آزادی و امید
وز دیوبچگان نبرد رنج همدمی

دو مرگ بود آنچه مرا پیر کرد و کشت
بیدادِ عشق بود و بلایِ معلّمی

گر بستمی به تربیتِ سگ میان خویش
به بود تا به تربیتِ نسلِ آدمی

سگ مردمی به سر برد و آشنا شود
وز آدمی نیاید جز نیش کژدمی

در کشوری که این ثمرِ دانش است و علم
پیداست کآن دیار کجایست و مردمی

نفرین بر آن کسی که در این ره چو من برد
زجری بدین گرانی و اجری بدین کمی!
▨
دکتر مهدی حمیدی شیرازی
هفتم بهمن ماه ۱۳۲۳ - تهران
از دفتر شعر: پس از یکسال (دیوان حمیدی)
صفحه‌ی ۱۴۳

مهدی حمیدی شیرازی | بلای معلمی

▨ نام شعر: یاد
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد کیایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
یادم از روزی سیه می‌آید و جای نموری
در میانِ جنگلِ بسیار دوری.
آخرِ فصلِ زمستان بود و یک‌سر هر کجا در زیر باران.
مثل این که هر چه کِز کرده به جایی،
بر نمی‌آید صدایی.
صف بیاراییده از هر سو تمشک تیغ‌دار و دور کرده
جای دنجی را.
یاد آن روز صفابخشان!
مثل اینکه کنده بودندم تن از هر چیز
می شدم از روی این بامِ سیه
سوی آن خلوت گل‌آویز،
تا گذارم گوشه‌ای از قلب خود را اندر آن‌جا
تا از آن جا گوشه‌ای از دل‌ربای خلوت غم‌ناک روزی را
آورم با خود.

آه! می‌گویند چون بگذشت روزی
بگذرد هر چیز با آن روز.
باز می‌گویند خوابی هست کار زندگانی
زان نباید یاد کردن
خاطرِ خود را
بی‌سبب ناشاد کردن.
بر خلافِ یاوه‌ی مردم
پیشِ چشمِ من ولیکن
نگذرد چیزی بدون سوز
می‌کشم تصویر آن را
یاد من می‌آید از آن روز!
▨ 
نیما یوشیج
بهمن ۱۳۲۰

مثـنوي معـنوي گفتار دکتر عبدالکريم سروش 5

Md MK

Related tracks