دهسم له داوان دوسه که م بریا

دی چوکوسم که فت ، چو زه نگم زریا
(کنایه به بدترین حالتی که برای کسی رخ دهد و همه خبر دار شوند)

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو
از پی دیدن رخت همچو صبا فتاده‏ام		
خانه به خانه در به در کوُچه به کوچه کو به کو
می‌رود از فراق تو خون دل از دو دیده ام		
دجله به دجله یم به یم چشمه به چشمه جو به جو
دور دهان تنگ تو عارض عنبرین خطت		
غنچه به غنچه گل به گل لاله به لاله بو به بو
ابرو و چشم و خال تو صید نموده مرغ دل	
طبع به طبع دل به دل مهر به مهر و خو به خو
مهر تو را دل حزین بافته بر قماش جان	
رشته به رشته نخ به نخ تار به تار پو به پو
در دل خویش «طاهره» گشت و ندید جز تو را	
صفحه به صفحه لا به لا پرده به پرده تو به تو

شعر از طاهره قره العین

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو- با صدای محمد رضا شجریان

من مست جام باقيم
دارم هوای عاشقی
حيران روی ساقيم
دارم هوای عاشقی
ای جان و ای جانان من
دارم هوای عاشقی
ای وصل و ای هجران من
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی
جان در بر جانانه شد
دل بر سر پيمانه شد
تن ساکن ميخانه شد
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی
گه نور و گه نار آمدم
گه گل گهی خوار آمدم
گه مست و گه هشیار آمدم
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی
ای شاه درويشت منم
درویش دل ریشت منم
بيگانه و خويشت منم
ديوانه رويت منم
آشفته مويت منم
سرگشته کويت منم
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی
ای جان و ای جانان من
دارم هوای عاشقی
ای وصل و ای هجران من
دارم هوای عاشقی
دارم هوای عاشقی

Havaye Asheghi Shahram Nazeri

محمدرضا شجریان - بیات ترک " غم پرست" - سرود مهر at Shajarian

یکی از تصنیف های بیاد ماندنی از عارف، تصنیف گریه کن است که عارف این تصنیف را در غم از دست دادن دوست عزیزش کلنل محمدتقی خان پسیان سرود

بنان و خالقی هر دو این تصنیف را با هنرمندی بسیاری به ثبت رساندند. برای اولین بار بنان در برنامه ی گلهای رنگارنگ برنامه شماره 250 و بعد تر روحالله خالقی این تصنیف را با سوز صدایش هر چه بیشتر ماندگار کرد.. ؛
یاد و نامشان جاوید

خواننده: روح الله خالقی 
 

گریه کن که گر، سیل خون گری ثمر ندارد

ناله ای که ناید ز نای دل اثر ندارد

هرکسی که نیست اهل دل، ز دل خبر ندارد

دل ز دست غم مفر ندارد                  دیده غیر اشک تر ندارد

این محرم و صفر ندارد                   این محرم و صفر ندارد

گر زنیم چاک              جیب جان چه باک             مَرد و جز هلاک

هیچ چاره ی دگر ندارد                   زندگی دگر ثمر ندارد

Ruhollah Khaleghi -Geryeh Kon / روح الله خالقی - گریه کن

از آلبوم گلبانگ سال 1356
سه تار زنده یاد استاد احمد عبادی
آواز استاد محمدرضا شجریان
شعر دوبیتی های باباطاهر

دلی دیرم چو مرغ پا شکسته
چو کشتی بر لب دریا نشسته
همه گویند طاهر تار بنواز
صدا چون می دهند ساز شکسته

عزیزا کاسهٔ چشمم سرایت
میان هردو چشمم جای پایت
از آن ترسم که غافل پا نهی تو
نشیند خار مژگانم بپایت

به کشت خاطرم جز غم نروید
ز باغم جز گل ماتم نروید
ز صحرای دل بیحاصل مو
گیاه ناامیدی هم نروید

ساز و آواز استثنایی استاد شجریان ، دوبیتی های باباطاهر

عبدالوهاب شهیدی (مهر ۱۳۰۱، میمه)، خواننده در سبک سنتی ایرانی، آهنگ ساز، استاد آواز و نوازندهٔ عود است.

عبدالوهاب شهیدی در میمه اصفهان و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. او از اوایل دهه ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.

عبدالوهاب شهیدی در سال ۱۳۳۹ با برنامه گل‌ها شروع به فعالیت و همکاری در رادیو کرد و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه‌ها شرکت کرد. وی همچنین چندین بار در برنامه‌های جشن هنر شیراز شرکت کرد و در این برنامه‌ها با استادانی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، حسن ناهید و محمد اسماعیلی همکاری کرد.[۱] عبدالوهاب شهیدی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه از فعال ترین هنرمندان این برنامه بوده و در فهرست هنرمندان با بیش ترین اجرا (رتبه سوم) قرار دارد. عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی نیز پیشرو بوده است. تصنیف معروف زندگی با مطلع اون نگاه گرم تو از این هنرمند است. وی هم اکنون در ایران زندگی می‌کند.

وی علاوه بر آواز فعالیت‌های هنری دیگری نیز داشته که در جای خود اهمیت بالایی دارند. مثل عود نوازی منحصر به فرد خود یا اجرای آوازهای محلی، در میان آثار وی به ویژه در برنامه‌های گل‌ها ترانه‌ها و آوازهای محلی بسیار زیادی توسط وی خوانده شده‌اند. خود تصنیف زندگی نیز مربوط به آهنگ و آوازی محلی بر روی شعری از هما میر افشار می‌باشد که در دستگاه ماهور با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده است. هم‌چنین وی قطعات قدیمی معروفی مثلا آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرده که از میان آن ها می توان به تصنیف های گریه را به مستی بهانه کردم (در آلبوم قدیمی حرف) و گریه کن که گر سیل خون گریی اشاره کرد.

زندگی نامه

عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی است. او اول مهرماه سال ۱۳۰۱ در شهر میمه و در خانواده‌ای روحانی به‌دنیا آمده است. عبدالوهاب شهیدی مشوق اصلی خود را پدرش می‌داند و در این باره می‌گوید: «پدر هم از آن جا که موسیقی را خیلی خوب می‌دانست، به من کمک می‌کرد و چند مثنوی را به من یاد داد که‌ای کاش نرفته بود و من از او بیش تر می‌آموختم. اما ۱۳ ساله بودم که ایشان درگذشت». وی با اسماعیل مهرتاش آشنا شد و این آشنایی منجر به این شد که نزد وی فراگیری موسیقی را شروع کند. ابتدا آوازهای تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را آموخته بود اما اسماعیل مهرتاش به او می‌گوید باید همه این‌ها را از ذهنت پاک کنی. بدین ترتیب عبدالوهاب شهیدی صاحب سبک منحصر به فردی شد.

در سال ۱۳۳۵ روابط عمومی ارتش توانست برنامه‌ای در رادیو به خود اختصاص دهد که آن هم موسیقی بود. به‌جز عبدالوهاب شهیدی، حسین قوامی و ایرج هم برنامه داشتند که تا چهارسال در آن جا بودند.

برخی از آثار منتشر شده
آثار قدیمی

این آثار مربوط به دوران برنامه گل‌ها می‌باشند و تعداد آن هار بی شمار است که در زیر نام برخی از آن‌ها آمده است. برخی از این آثار به علت قدیمی بودن کیفیت پایینی دارند. این آثار در گذشته علاوه بر پخش در رادیو در قالب نوار صوتی نیز منتشر می‌شدند:

    حرف (گل‌های رنگارنگ، برنامهٔ شمارهٔ ۲۶۶): دربرگیرندهٔ تصنیف گریه را به مستی بهانه کردم (اثر عارف قزوینی)، گوینده: روشنک و آذر پژوهش، تنظیم کننده: جواد معروفی، آواز و عود عبدالوهاب شهیدی، آهنگ سازان: عارف قزوینی، علی اکبر شیدا و جواد معروفی، اشعار از: عارف قزوینی، عراقی، حافظ شیرازی، رهی معیری.
    بهار غم انگیز (گل‌های تازه، شمارهٔ ۷): در دستگاه اصفهان، هم نوازان آواز: جواد معروفی، همایون خرم و جهانگیر ملک، گوینده: نیکزاد، اشعار از ه. الف. سایه.

نظر محمدرضا شجریان درباره عبدالوهاب شهیدی

استاد محمدرضا شجریان در جشن یازدهم خانه موسیقی در حضور اساتید موسیقی ایران درباره استاد عبدالوهاب شهیدی گفت: او بزرگ‌مرد آواز هنر ایران است و سالیان درازی است که دستش را بوسیده‌ام و در حضور او کُرنش کردم و هیچگاه به خود اجازه ندادم که در حضور او عرض هنر کنم و از این بابت که من آمده‌ام جایزه او را تقدیم کنم متاسفم، استاد مرا ببخش و من در اندازه‌ای نیستم که جایزه شما را بدهم.

عبدالوهاب شهیدی - عاشق و مست Ashegh O Mast

می گذرد کاروان، روی گل ارغوان

قافله سالار آن، سرو شهید جوان

در غم این عاشقان، چشم فلک خون فشان

داغ جدایی به دل، آتش حسرت به جان

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

چون روید لاله از خاک تو

یاد آرم از جان پاک تو ( 2 )

بنگر چون شد، دل ها خون شد، زین آتش ها

از موج خون، شد لاله گون، دشت و صحرا

زین درد و غم، گرید عالم، ای شهید ما

از این ماتم، خون می گرید، ای یاران، ای یاران

سوزم از داغ غمی، داغ ظلم ستمی

خون هر جانباز، می دهد آواز

جان فدای وطنم، خاک ایران کفنم

ای دریغا، خانه ی ما، گشته گلگون، خفته در خون

خورشیدی تابیدی، ای شهید

در دل ها جاویدی، ای شهید

می گرید در سوگت، آسمان

می سوزد از داغت، شمع جان

شهرام ناظری ؛ از آلبوم " چاووش 8 " ؛ تصنیف کاروان شهید

پاییز شده است و برگریزان درخت است و در این میانه برگی از درخت می‌افتد، اما همزمان بادی سخت می‌وزد و برگ را به هوا می‌برد، اما باز این برگ است که قصد فرود آمدن دارد و بادی دیگر وی را به آنسو‌تر می‌برد.

این بازی، وزش باد و رقص برگ الهام بخش قطعه خزان استاد مشکاتیان است‌، قطعه‌ای که با نگاهی به یکی از ملودی‌های محلی خراسانی (مقام الله) در دستگاه شور و آواز دشتی ساخته شده است و از معدود قطعات نسبتا بلند موسیقی ایرانی است (بیش از ۸ دقیقه) که با ساختاری متفاوت از نگاه متفاوت‌تر مشکاتیان به خزان حکایت می‌کند

Khazan,  خزان - پرویز مشکاتیان

مه جنون سوخته ی بیاوان گه ردم (مثل مجنون سوخته در بیابان سرگردانم)
های ئازیزم (ای عزیزم)
های ئازیزم(ای عزیزم)
وه عشق له یلی وه بی که س مردم
های ئازیزم(ای عزیزم)
های ئازیزم(ای عزیزم)
دی چۊ کوسم که فت ، چۊ زه نگم زریا (کنایه به بدترین حالتی که برای کسی رخ دهد و همه خبر دار شوند)
ده سم له داوان دوسه گه م بریا (دستم از دامن دوستم بریده گشت)
دیده می ، باوانم ، ئازیزم (چشمانم .نیاکانم ، عزیزم)
های ئازیزم(ای عزیزم)
های ئازیزم(ای عزیزم)
هاو سه ران له سوز ئازیز سوزیام له سوز ئازیز من له شور ده رد  )دوستان سوختم از سوز عزیز . از شور عزیز ، من از شور درد(

له به س من کیشام هناسان سه رد شراره ی ئاگر ژه گه ردون ده رد (آنقدر کشیدم نفسهای سرد از شراره های آتش گردون پر از درد
)
هاو سه ران ده ردم کردن له سه ر تا وه پا ده ردم ئای ده ردم (دوستان چاره دردم کنید . سر تا پا آلوده دردم)

ئالوده ده ردم (مبتلا به دردم .)

مه جنون سوخته ی بیاوان گه ردم (دیوانه و سوخته بیابان گردم)

های ئازیزم(ای عزیزم)
های ئازیزم(ای عزیزم)
وه عشق لیلی وه بی که س مردم ( با عشق لیلی .اما بدون کس مردم)


آهنگ شور درد (آی ئازیزم) شهرام ناظری آلبوم آواز اسطیر - شاهنامه کردی

زلفای قجری رَ درهم و بشکسته مکن واز
درهای سلامت رَ به روم بسته مکن واز
گر ما رَ مِخِی‌ ها، نِمِخِی نه‌، دو کلیمه
اینبار مو رَ مثل همه بار خسته مکن واز
یار اینجیه ا‌مشو مَخَن‌ آوازه موذن
تام‌، خادم مَچِد، در گلدسته مکن واز
از زلف کُتا ابروی پیوسته شو و روز
عمرُم رَ کُتا، رنجمَ پیوسته مکن واز
زلفای قجری رَ درهم و بشکسته مکن واز
درهای سلامت رَ به روم بسته مکن واز
گر ما رَ مِخِی‌ ها، نِمِخِی نه‌، دو کلیمه
اینبار مو رَ مثل همه بار خسته مکن واز

Khorasaniyat

Zolfaye Ghejeri - زلفای قجری

تصنیف آتش جاودان - آتشی در سینه دارم جاودانی...ء

آهنگ شور درد (آی ئازیزم) شهرام ناظری آلبوم آواز اسطیر - شاهنامه کردی

Mohammad

Recent comments

Ehsan Vafaei

pari.rhm

Neda Akbarpour

elmira

Related tracks