ای شادی
آزادی
ای شادی آزادی
روزی که تو بازايی
با اين دل غم پرورد
من با تو چه خواهم کرد ؟
غم هامان سنگين است
دل هايمان خونين است
از سر تا پامان خون می بارد
ما سر تا پا زخمی
ما سر تا پا خونين
ما سر تا پا درديم
ما اين دل عاشق را
در راه تو آماج بلا کرديم
وقتی که زبان از لب می ترسيد
وقتی که قلم از کاغذ شک داشت
حتی حتی حافظه از وحشت در خواب سخن گفتن می آشفت
ما نام تو را در دل
چون نقشی بر ياقوت
می کنديم
وقتی که در آن کوچه تاريکی
شب از پی شب می رفت
و هول سکوتش را
بر پنجره فروبسته فرو می ريخت
ما بانگ تو را با فوران خون
چون سنگی در مرداب
بر بام و در افکنديم
وقتی که فريب ديو
در رخت سليمانی
انگشتر را يکجا با انگشتان می برد
ما رمز تو را چون اسم اعظم
در قول و غزل قافيه می بستيم
از می از گل از صبح
از اينه از پرواز
از سيمرغ از خورشيد
می گفتيم
از روشنی از خوبی
از دانايی از عشق
از ايمان از اميد
می گفتيم
آن مرغ که در ابر سفر می کرد
آن بذر که در خاک چمن می شد
آن نور که در اينه می رقصيد
در خلوت دل با ما نجوا داشت
با هر نفسی مژده ديدار تو می آورد
در مدرسه در بازار
درمسجد در ميدان
در زندان در زنجير
ما نام تو را زمزمه می کرديم
آزادی آزادی آزادی
آن شبها آن شب ها آن شب ها
آن شبهای ظلمت وحشت زا
آن شبهای کابوس
آن شبهای بيداد
آن شبهای ايمان
آن شبهای فرياد
آن شبهای طاقت و بيداری
در کوچه تو را جستيم
بر بام تو را خوانديم
آزادی آزادی آزادی
می گفتم
روزی که تو بازايی
من قلب جوانم را
چون پرچم پيروزی
برخواهم داشت
وين بيرق خونين را
بر بام بلندتو
خواهم افراشت
می گفتم
روزی که تو بازايی
اين خون شکوفان را
چون دسته گل سرخی
در پای توخواهم ريخت
وين حلقه بازو را
در گردن مغرورت
خواهم آويخت
ای آزادی بنگر آزادی
اين فرش که در پای تو گسترده ست
از خون است
اين حلقه گل خون است
گل خون است
ای آزادی
از ره خون می آيی اما
می ايی و من در دل می لرزم
اين چيست که در دست تو پنهان است ؟
اين چيست که در پای تو پيچيده ست ؟
ای آزادی آيا با زنجير
می آيی ؟

شعر از هوشنگ ابتهاج ( ه. ا. سايه) 

Azadi - Ostad Mohammad Reza Shajarian

mohammad