Dar In Donya

ترانه محلی نواحی مازندران و گیلان توسط استاد عاشورپور

Darya Toofan

Jan - E Maryam - Ahmad Ashoorpoor

ابراهیم منصفی، شاعر، خنیاگر، نویسنده و هنرمند پرآوازه ی هرمزگانی
در سال ۱۳۲۴ در بندرعباس متولد شد. پدر ابراهیم مینابی و مادرش اهل صحراباغ لار بود که پس از تولد ابراهیم زندگی پایداری نداشتند.ابراهیم به قول خود زاده‌ی عشق زنی بود به مردی که آوازش او را سحر کرده بود. پس از جدایی آن دو از هم ابراهیم دوران کودکی و نوجوانی‌اش را با پدربزرگ و مادربزرگ پدری خود گذراند

Labkhand

ابراهیم منصفی، شاعر، خنیاگر، نویسنده و هنرمند پرآوازه ی هرمزگانی

Yarneta

Dad Az Ee Del

شکر شیرازی یکی از آنهایی است که بسیاری که نامش را می شنوند او را نمی شناسند، حتی ممکن است نامش را هم نشنیده باشند. اما تقریبا تمام دوستان بخیری از ترانه های ایشون داران و لذت میبرن هیچ کدام از ما نیست که ترانه طنز او را که در عروسی ها می خواند و هنوز هم در بسیاری از جمع های ایرانی خوانده می شود بلد نباشد و تکرار نکند. برفتم بر در شمس العماره/ همون جایی که دلبر خونه داره/ زدم بر حلقه در/ یارم اومد دم در
شکر شیرازی شیرازی بوده و معمولا با تنبک و دایره زنگی می خواند. با وجود اینکه ترانه هایش همیشه خوانده می شد، ولی هرگز ضبط حرفه ای نشد، گویا زمانی رادیو ایران یا رادیو نیروی هوایی آن را پخش کرد. یادش همیشه بخیر ،، روحش شاد

شمس العماره - شکر شیرازی

جانسوز دادبه( فرزند بانومریم حــاجیانی و غلامحسین حاجیانی)از خــــاندان کهن و تاریخی دادبه ابن مقفه در چهاردهم فروردین ماه سال1299 خوشیدی در شهر اصفهان دیده به سرای خاک گشود. روزگار کودکی و جوانی در این شهر گهرمند پرور و همواره در دوران جـوانی به کار شناخت عـــــــرفان ایرانی در این سرزمین پـرداخته است. زیر نظر استاد سید رحیم اصفهانی و پس از آن پیش استاد حسین ساعتساز آواز و تار را فــــرا گرفته است که شاگــردانی نیز در این زمینه تربیت کرده است و از آثار آوازی ایشان کاست. برگ سبز شماره 115 و اجـــــــراهای خصوصی با اساتیدی چون استاد کسایی،استادعبادی،استاد موسوی و…را می توان یاد کرد. 
استاد دادبه در ازای چهل سال تدریس رایگان در دانشگاههای ایران همواره در اندیشه بـــالیدن پژوهشهای ارزشمند و ژرف فرهنگی و هنری و تـــاریخی ایران بوده است . از همین رو دهها دانشجوی تشنه شناخت فرهنگ ایرانی در آشیان ایــن بزرگوار به فراگیری فرهنگ و تاریخ ایران پرداختند تا بدانجا که از سحرگاه تاپاسی از نیمه شب به آموزش سپری می شد.
روستای دشتی، سومین روستا از روستاهای صحرای باغ در لارستان استان فارس است که بعلت واقع شدن در دشت گسترده‌ای روستا " دشتی " نامیده شده است. بعضی‌ها می‌‌گویند که مردمان دشتی در واقع بخشی از دشتی بزرگ بوده که از بوکات فارس قدیم بوده است که اکنون در شهرستانی به همین نام(شهرستان دشتی با مرکزیت خورموج در استان بوشهر قرار دارد) مهم‌ترین دلیل این است که مردم آبادی دشتی به گویش اصیل دشتی که یکی از اصیل‌ترین گویشهای ایرانی است صحبت می‌کنند، بنابراین این منطقه دشتی نامیده شده است. اما بعضی دیگر می‌‌گویند چون در دشتی واقع شده است، نامش دشتی گذاشته اند. دشتی در 4 کیلومتری غرب روستای زروان قرار گرفته است. امروز روستای دشتی بعد از عماده ده بزرگ‌ترین روستای صحرای باغ به شمار می‌‌آید. شهرستان دشتی نیز در شرق استان بوشهر واقع گردیده و مرکز این شهرستان شهر فرهنگی خورموج با تاریخی بسیار کهن است که وجود اماکنی تاریخی که به قرن ها قبل باز میگردد گویای تاریخ کهن این دیار است. افراد عالم و هنرمندان بسیاری متعلق به این ناحیه از خاک ایران هستند از جمله شاعر معروف: فایز دشتی و یا علی دشتی ( نویسنده معاصر ) و ... اما در آواز، استاد غلامرضا دادبه یکی از مفاخر هنری این ناحیه است. او که دارای اصلیت دشتستانی است از جوانی به آواز دشتستانی علاقه داشت و به تحقیق در نمونه های این آواز پرداخت و آن ها را جمع آوری کرد و در خواندن این آواز ها به سبک و شیوه خاص خود دست یافت. برخی از این آواز ها را نیز با نام مستعار "جهان سوز" در برنامه های رادیو خوانده است. محمدرضا شجریان شیوه دشتستانی را در محضر او آموخته است. غلامرضا دادبه در نهم مرداد ماه 1380 درگذشت.

آواز دشتستانی با صدای مرحوم غلامرضا (جانسوز) دادبه و بیات ترک

مارو باش رو چه درختى اسم مونو جا ميزاريم

نجم الدین (سید محمد ) متولد ۱۳۱۵ خواننده ترانهای فکاهی به لهجه مشهدی بود.ایشان در سالهای ۱۳۳۵-۱۳۳۶ با رادیو نیرو هوایی آغاز به کار کرد .بعد از ان در برنامه دهقان همکاریمیکرد این عزیز در راه شناساندن آوای خراسانی بی نهایت زحمات کشید این عزیز چندی پیش در عصر سکته قلبی درگذشت ایشان بعد از انقلاب هم با رادیو و برنامۀ صبح جمعه همکاری داشت و ترانۀ معروف عمله دسته دسته را اجرا کرد

نجم الدین - چهارشنبه سوری

عمله دسته دسته - نجم الدین

خواننده محبوب تاجیکی اهل بدخشان. 
او در سال ۲۰۰۰ فوت شد که در مرگ او شایعات متفاوتی وجود دارد

سبزه به ناز می آید - مبارکشاه Muboraksho

گل گندم - مبارکشاه

مبارکشاه - چهار جوان

Ajabxo - مبارکشاه - ناله دارم

مبارکشاه - پرنده مهاجر

Nameparastam - نمی پرستم - مبارکشاه

مبارکشاه - خرامان

نهان مشو که بود نشانی از مه من
به چهره ی تو عیان
از پشت ابر طوفان زا
تابان شو بر این دنیا

ماه سرگردان

همایون شجریان . پاره ای از فیلم شهرآشوب

Mahsool Shahr Esfahan-Morteza Ahmadi

غلامحسین سمندری استاد نوای خراسانی به همراه ابراهیم شریف زاده 
آهنگ : سرو خرامان

QolamHossein Samandari and Ebrahim SharifZade - Sarv-e Kharaman

Emad e raam - dar aseman e eshgh e man

Mehrpouya Ghayeghran Sazeh Ghamgin

موسیقی خراسانی با صدای اسماعیل ستار زاده صاحب نام موسیقی خراسانی در قوچان متولد شد. استاد اسماعیل ستارزاده فرزند تیمور از هنرمندان سرشناس صاحب سبک و تاثیرگذار در موسیقی شمال خراسان بود. او در سال 1306 شمسی در قوچان متولد شد و از همان دوران کودکی در محضر استادان هم عصر خود به فراگیری دوتار پرداخت. با توجه به صدای خوشی که خداوند به او عنایت کرده بود خوانندگی و نوازندگی را از پانزده سالگی آغاز و در سال 1338 فعالیتش را در رادیو مشهد شروع کرد و از این طریق به تهران و دیگر نقاط کشور برای اجرای برنامه اعزام گردید. حدود سی سال با رادیو و تلویزیون مشهد و تهران همکاری کرد. وی با توجه به استقبال مردم از موسیقی محلی و تنوع کار و تشویق استادان موسیقی به ساخت آهنگهای فولکلوریک که از آداب و رسوم مردم شمال خراسان سرچشمه می‌گرفت پرداخت. وی در سال 1342 به اتفاق گروهی هنرمند از سوی وزارت فرهنگ و هنر وقت به مدت دو و نیم ماه به میلان و رم سفر کرد و درآمد این سفر را به آسیب‌دیدگان سیل ناشی از شکستن سد بایونت اختصاص داد. این هنرمند با شصت سال سابقه هنری زنده کننده هنر فولکلوریک قوچان بود. استاد ستارزاده هرگز از دایره هنر اصیل خود قدمی فراتر نگذاشت و از استعداد خدادادی خویش در جهت ساخت شعر و آهنگهای ملی و بومی منطقه سود جست. آهنگهای جان نثار، دختر قوچانی، شاه‌دوماد، دختر فراش‌باشی، دختر‌کرده، فاطمه سلطان، عشق چوپان، لیلا در واکن، گل‌اندام و بسیاری دیگر از جمله آثار ماندگار اوست.

بلند بالا-ستارزاده

استاد اسماعیل ستارزاده فرزند تیمور از هنرمندان سرشناس صاحب سبک و تاثیرگذار در موسیقی شمال خراسان بود. او در سال 1306 شمسی در قوچان متولد شد و از همان دوران کودکی در محضر استادان هم عصر خود به فراگیری دوتار پرداخت. با توجه به صدای خوشی که خداوند به او عنایت کرده بود خوانندگی و نوازندگی را از پانزده سالگی آغاز و در سال 1338 فعالیتش را در رادیو مشهد شروع کرد و از این طریق به تهران و دیگر نقاط کشور برای اجرای برنامه اعزام گردید. حدود سی سال با رادیو و تلویزیون مشهد و تهران همکاری کرد. وی با توجه به استقبال مردم از موسیقی محلی و تنوع کار و تشویق استادان موسیقی به ساخت آهنگهای فولکلوریک که از آداب و رسوم مردم شمال خراسان سرچشمه می‌گرفت پرداخت. وی در سال 1342 به اتفاق گروهی هنرمند از سوی وزارت فرهنگ و هنر وقت به مدت دو و نیم ماه به میلان و رم سفر کرد و درآمد این سفر را به آسیب‌دیدگان سیل ناشی از شکستن سد بایونت اختصاص داد. این هنرمند با شصت سال سابقه هنری زنده کننده هنر فولکلوریک قوچان بود. استاد ستارزاده هرگز از دایره هنر اصیل خود قدمی فراتر نگذاشت و از استعداد خدادادی خویش در جهت ساخت شعر و آهنگهای ملی و بومی منطقه سود جست. آهنگهای جان نثار، دختر قوچانی، شاه‌دوماد، دختر فراش‌باشی، دختر‌کرده، فاطمه سلطان، عشق چوپان، لیلا در واکن، گل‌اندام و بسیاری دیگر از جمله آثار ماندگار اوست.

Shahzade Ario

Popular tracks