اين شبيخون بلا باز چه بود اي ساقي!…

این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی...

جاي شكر  نوايي براي سر ريز دردها 

چه شود به چهره‌ی زرد من، نظری برای خدا کنی
که اگر کنی همه درد من، به یکی نظاره دوا کنی
تو شهی و کشور جان تو را، تو مهی و جان جهان تو را
ز ره کرم چه زیان تو را؟ که نظر به حال گدا کنی
ز تو گر تفقد و گر ستم، بود این عنایت و آن کرم
همه از تو خوش بود ای صنم، چه جفا کنی چه وفا کنی
تو کمان کشیده و در کمین، زنی ار به تیرم و من غمین
همه‌ی غمم بود از همین، که خدا نکرده خطا کنی
همه جا کشی می لاله‌گون، ز ایاغ مدعیان دون
شکنی پیاله‌ی ما که خون، به دل شکسته‌ی ما کنی
تو که هاتف از برش این زمان، روی از ملامت بیکران
قدمی نرفته ز کوی آن، زچه رو به سوی قفا کنی

چه شود به چهره زرد من، نظری برای خدا کنی - شجریان

از آلبوم گلبانگ سال 1356
سه تار زنده یاد استاد احمد عبادی
آواز استاد محمدرضا شجریان
شعر دوبیتی های باباطاهر

دلی دیرم چو مرغ پا شکسته
چو کشتی بر لب دریا نشسته
همه گویند طاهر تار بنواز
صدا چون می دهند ساز شکسته

عزیزا کاسهٔ چشمم سرایت
میان هردو چشمم جای پایت
از آن ترسم که غافل پا نهی تو
نشیند خار مژگانم بپایت

به کشت خاطرم جز غم نروید
ز باغم جز گل ماتم نروید
ز صحرای دل بیحاصل مو
گیاه ناامیدی هم نروید

ساز و آواز استثنایی استاد شجریان ، دوبیتی های باباطاهر

عبدالوهاب شهیدی (مهر ۱۳۰۱، میمه)، خواننده در سبک سنتی ایرانی، آهنگ ساز، استاد آواز و نوازندهٔ عود است.

عبدالوهاب شهیدی در میمه اصفهان و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. او از اوایل دهه ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.

عبدالوهاب شهیدی در سال ۱۳۳۹ با برنامه گل‌ها شروع به فعالیت و همکاری در رادیو کرد و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه‌ها شرکت کرد. وی همچنین چندین بار در برنامه‌های جشن هنر شیراز شرکت کرد و در این برنامه‌ها با استادانی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، حسن ناهید و محمد اسماعیلی همکاری کرد.[۱] عبدالوهاب شهیدی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه از فعال ترین هنرمندان این برنامه بوده و در فهرست هنرمندان با بیش ترین اجرا (رتبه سوم) قرار دارد. عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی نیز پیشرو بوده است. تصنیف معروف زندگی با مطلع اون نگاه گرم تو از این هنرمند است. وی هم اکنون در ایران زندگی می‌کند.

وی علاوه بر آواز فعالیت‌های هنری دیگری نیز داشته که در جای خود اهمیت بالایی دارند. مثل عود نوازی منحصر به فرد خود یا اجرای آوازهای محلی، در میان آثار وی به ویژه در برنامه‌های گل‌ها ترانه‌ها و آوازهای محلی بسیار زیادی توسط وی خوانده شده‌اند. خود تصنیف زندگی نیز مربوط به آهنگ و آوازی محلی بر روی شعری از هما میر افشار می‌باشد که در دستگاه ماهور با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده است. هم‌چنین وی قطعات قدیمی معروفی مثلا آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرده که از میان آن ها می توان به تصنیف های گریه را به مستی بهانه کردم (در آلبوم قدیمی حرف) و گریه کن که گر سیل خون گریی اشاره کرد.

زندگی نامه

عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی است. او اول مهرماه سال ۱۳۰۱ در شهر میمه و در خانواده‌ای روحانی به‌دنیا آمده است. عبدالوهاب شهیدی مشوق اصلی خود را پدرش می‌داند و در این باره می‌گوید: «پدر هم از آن جا که موسیقی را خیلی خوب می‌دانست، به من کمک می‌کرد و چند مثنوی را به من یاد داد که‌ای کاش نرفته بود و من از او بیش تر می‌آموختم. اما ۱۳ ساله بودم که ایشان درگذشت». وی با اسماعیل مهرتاش آشنا شد و این آشنایی منجر به این شد که نزد وی فراگیری موسیقی را شروع کند. ابتدا آوازهای تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را آموخته بود اما اسماعیل مهرتاش به او می‌گوید باید همه این‌ها را از ذهنت پاک کنی. بدین ترتیب عبدالوهاب شهیدی صاحب سبک منحصر به فردی شد.

در سال ۱۳۳۵ روابط عمومی ارتش توانست برنامه‌ای در رادیو به خود اختصاص دهد که آن هم موسیقی بود. به‌جز عبدالوهاب شهیدی، حسین قوامی و ایرج هم برنامه داشتند که تا چهارسال در آن جا بودند.

برخی از آثار منتشر شده
آثار قدیمی

این آثار مربوط به دوران برنامه گل‌ها می‌باشند و تعداد آن هار بی شمار است که در زیر نام برخی از آن‌ها آمده است. برخی از این آثار به علت قدیمی بودن کیفیت پایینی دارند. این آثار در گذشته علاوه بر پخش در رادیو در قالب نوار صوتی نیز منتشر می‌شدند:

    حرف (گل‌های رنگارنگ، برنامهٔ شمارهٔ ۲۶۶): دربرگیرندهٔ تصنیف گریه را به مستی بهانه کردم (اثر عارف قزوینی)، گوینده: روشنک و آذر پژوهش، تنظیم کننده: جواد معروفی، آواز و عود عبدالوهاب شهیدی، آهنگ سازان: عارف قزوینی، علی اکبر شیدا و جواد معروفی، اشعار از: عارف قزوینی، عراقی، حافظ شیرازی، رهی معیری.
    بهار غم انگیز (گل‌های تازه، شمارهٔ ۷): در دستگاه اصفهان، هم نوازان آواز: جواد معروفی، همایون خرم و جهانگیر ملک، گوینده: نیکزاد، اشعار از ه. الف. سایه.

نظر محمدرضا شجریان درباره عبدالوهاب شهیدی

استاد محمدرضا شجریان در جشن یازدهم خانه موسیقی در حضور اساتید موسیقی ایران درباره استاد عبدالوهاب شهیدی گفت: او بزرگ‌مرد آواز هنر ایران است و سالیان درازی است که دستش را بوسیده‌ام و در حضور او کُرنش کردم و هیچگاه به خود اجازه ندادم که در حضور او عرض هنر کنم و از این بابت که من آمده‌ام جایزه او را تقدیم کنم متاسفم، استاد مرا ببخش و من در اندازه‌ای نیستم که جایزه شما را بدهم.

عبدالوهاب شهیدی - عاشق و مست Ashegh O Mast

گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل
گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گل

ایا باد سحرگاهی گر این شب روز می‌خواهی
از آن خورشید خرگاهی برافکن دامن محمل

گروهی همنشین من خلاف عقل و دین من
بگیرند آستین من که دست از دامنش بگسل

ملامتگوی عاشق را چه گوید مردم دانا
که حال غرقه در دریا نداند خفته بر ساحل

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید
گرت آسودگی باید برو عاشق شو ای عاقل

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید - شجریان - سعدی

خواننده: محمدرضا شجریان و همایون شجریان
محمد فیروزی: بربط
سعید فرجپوری: کمانچه
بهزاد فروهری: نی
بهروز همتی: تار
جواد بطحائی: سنتور
همایون شجریان: تنبک

تصنیف شب وصل
آهنگ از درویش خان، شعر از ملک الشعرای بهار

به ﺷﺐ ﻭﺻﻠﺖ، جانا دیواﻧﻪ ﺷﺪﻡ
ﺑﻪ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﻳﺖ، جانا ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪم
‫ﺑﻪ ﺷﺐ ﻭﺻﻠﺖ، جانا دیواﻧﻪ ﺷدم
ﺑﻪ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﻳﺖ، جانا ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪم
ﺑﻪ ﻣﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﻣﻦ، جانا ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ
ﺯ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﺪ، جانا ﺻﺒﺮ ﻭ ﺛﺒﺎﺗﻢ
ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻧﮕﺮ دلبر دلبر ﺯﺍﺭ ﻭ ﻧﺰﺍﺭﻡ، جانا زار و نزارم

ﺷﻴﺪﺍﻱ ﺗﻮﺍﻡ ﺗﺎﺝ ﺳﺮﻡ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ
ﺭﺳﻮﺍﻱ ﺗﻮﺍﻡ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﻡ ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﺮﻡ
ﻋﺎﺷﻘﻢ ﻛﺮﺩﻱ ﺟﺎﻧﺎ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻱ
ﺑﻪ ﺯﻟﻒ ﺳﺮﻛﺠﺖ دلبر دلبر ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺩﻟﻢ، جانا گم شده دلم
ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﻋﺎﺭﺿﺖ دلبر دلبر ﺣﻞ ﻛﻦ ﻣﺸﻜﻠﻢ، جانا حل کن مشکلم

ﺑﻪ ﺷﺐ ﻭﺻﻠﺖ، جانا دیواﻧﻪ ﺷﺪﻡ
ﺑﻪ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﻳﺖ، جانا ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪم، جانا ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪم
ﺑﻪ ﻣﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﻣﻦ، جانا ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ
ﺯ ﻏﻢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺷﺪ، جانا ﺻﺒﺮ ﻭ ﺛﺒﺎﺗﻢ
ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﻋﺎﺭﺿﺖ دلبر دلبر ﺣﻞ ﻛﻦ ﻣﺸﻜﻠﻢ
جانا حل کن مشکلم، جانا حل کن مشکلم


Shajarian ـ Shab e Vasl | شجریان ـ شب وصل

آلبوم : چشمه نوش
خواننده: محمدرضا شجریان
تار: محمدرضا لطفی
تنبک: مجید خلج
آواز: راست پنجگاه
شعر: حافظ ٬ باباطاهر

(جمله اول راست)
روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست
منت خاک درت بر بصری نیست که نیست
(جمله دوم راست)
ناظر روی تو صاحبنظرانند آری
ناظر روی تو صاحبنظرانند آری
سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست
(روح افزا)
اشک غماز من ار سرخ برآمد چه عجب
خجل از کرده خود پرده‌دری نیست که نیست
خجل از کرده خود پرده‌دری نیست که نیست
(نغمه + پروانه)
از حیای لب شیرین تو ای چشمه نوش
غرق آب و عرق اکنون شکری نیست که نیست
(جمله دوم نغمه)
تا به دامن ننشیند ز نسیمش گردی
ز نسیمش گردی
سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست
(بوسلیک + سپهر)
تا دم از شام سر زلف سیاهت نزنند
تا دم از شام سر زلف سیاهت نزنند
با صبا گفت و شنیدم سحری نیست که نیست
(سلمک)
من از این طالع سرگشته به رنجم
من از این طالع سرگشته به رنجم ور نی
بهره‌مند از سر کویت دگری نیست که نیست
(دشتستانی)
دلی دیرُم که بهبودش نِمی‌بو
نصیحت می‌کِرُم سودش نِمی‌بو
(دشتستانی)
به بادش می‌دهُم نش می‌بره باد
در آتش می‌نهُم دودش نمی‌بو
(دشتستانی)
اَلاله‌ی روزگارانُم تِه‌ای یار
بنفشه روزگارونُم تِه‌ای یار
(دشتستانی + بازگشت به راست پنجگاه از طریق پروانه)
بنفشه جو کنارونُم تِه‌ای یار
امید روزگارونُم تِه‌ای یار
(عراق)
شیر در بادیه عشق تو روباه شود
آه از این راه
آه از این راه که در وی خطری نیست که نیست
(نوعی درآمد نوا)
من از این طالع سرگشته به رنجم ور نی
بهره‌مند از سر کویت دگری نیست که نیست
(گردانیه)
تا به دامن ننشیند ز نسیمش گردی
ز نسیمش گردی
سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست
(رُهاب)
ناظر روی تو صاحبنظرانند آری
سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست
(تصنیف نوا، میخانه)
(نهفت + فرود به نوا)
مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز
مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز
ور نه در مجلس رندان خبری نیست که نیست
ور نه در مجلس رندان خبری نیست که نیست
(نهفت + بازگشت به راست پنجگاه)
آب چشمم که بر او منت خاک در توست
آب چشمم که بر او منت خاک در توست
زیر صد منت او خاک دری نیست که نیست
زیر صد منت او خاک دری نیست که نیست
(اصفهان + جامه‌دران + سپهر)
تا دم از شام سر زلف سیاهت نزنند
با صبا گفت و شُنودم سحری نیست که نیست
(جامه‌دران)
از وجودم قدری نام و نشان هست که هست
از وجودم قدری نام و نشان هست که هست
ور نه از ضعف در آنجا اثری نیست که نیست
(بیات راجع + جامه‌دران + فرود به اصفهان)
آب چشمم که بر او منت خاک در توست
زیر صد منت او خاک دری نیست که نیست
(فرود به اصفهان)
غیر این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است
در سراپای وجودت هنری نیست که نیست

روشن از پرتو رویت - محمدرضا شجریان / محمدرضا لطفی - Mohammadreza Shajarian / Mohammadreza Lotfi

چهره را صیقلی از آتش می ساخته ای
خبر از خویش نداری که چه پرداخته ای
در سر کوی تو چندان که نظر کار کند
دل و دین است که بر یکدگر انداخته ای
مگر از آب کنی آینه دیگر ورنه
هیچ آیینه نمانده است که نگداخته ای
چون ز حال دل صاحب نظرانی غافل؟
تو که در آینه با خویش نظر باخته ای
نیست یک سرو در این باغ به رعنایی تو
بسکه گردن به تماشای خود افراخته ای
آتشی را که از آن طور به زنهار آمد
در دل صائب خونین جگر انداخته ای
صائب تبریزی

چهره را صیقلی از آتش می ساخته ای- محمد رضا شجریان- همایون خرم

برسان باده که غم روی نمود ای ساقی 
این شبیخون بلا باز چه بود ای ساقی 
حالیا نقش دل ماست در ایینه ی جام
تا چه رنگ آورد این چرخ کبود ای ساقی 
دیدی آن یار که بستیم صد امید در او 
چون به خون دل ما دست گشود ای ساقی 
تیره شد آتش یزدانی ما از دم دیو 
گرچه در چشم خود انداخته دود ای ساقی 
تشنه ی خون زمین است فلک ، وین مه نو 
کهنه داسی ست که بس کشته درود ای ساقی 
منتی نیست اگر روز و شبی بیشم داد 
چه ازو کاست و بر من چه فزود ای ساقی 
بس که شستیم به خوناب جگر جامه ی جان 
نه ازو تار به جا ماند و نه پود ای ساقی 
حق به دست دل من بود که در معبد عشق 
سر به غیر تو نیاورد فرود ای ساقی
این لب و جام پی گردش می ساخته اند 
ورنه بی می و لب جام چه سود ای ساقی 
در فروبند که چون سایه در این خلوت غم 
با کسم نیست سر گفت و شنود ای ساقی

// هوشنگ ابتهاج

 

استاد شجریان، ساز و آواز بیات کرد - شبیخون

استاد شجریان با همراهی تار استاد داریوش پیرنیاکان
آلبوم انتظار
خرم آن روز كزين منزل ويران بروم _____ راحت جان طلبم وز پي جانان بروم‏
چون صبا با تن بيمار و دل بي‏طاقت _____ به هواداري آن سرو خرامان بروم‏
گرچه دانم كه به جائي نبرد راه غريب _____ من به بوي سر آن زلف پريشان بروم‏
به هواداري او ذره صفت رقص‏كنان _____ تا لب چشمه‏ء خورشيد درخشان بروم‏
در ره او چو قلم گر به سرم بايد رفت _____ با دل زخم‏كش و ديده‏ء گريان بروم‏
نذر كردم گر ازين غم بدر آيم روزي _____ تا در ميكده شادان و غزل‏خوان بروم‏
دلم از وحشت زندان سكندر بگرفت _____ رخت بربندم و تا ملك سليمان بروم‏
تازيان را غم احوال گرانباران نيست _____ پارسايان مددي تا خوش و آسان بروم‏
ور چو حافظ نبرم ره ز بيابان بيرون _____ همره كوكبه‏ء آصف دوران برو

استاد شجریان - خرم آن روز کزین منزل ویران بروم

«سازوآواز ماهور»
آواز: محمدرضا شجریان
سه‌تار: پرویز مشکاتیان

«ما زیاران چشم یاری داشتیم» 

سال ۱۳۶۳، اصفهان

محمد رضا شجریان و پرویز مشکاتیان | سال  1363 اصفهان

همایون مثنوی-شجریان
بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟ // گره از کار فروبسته‌ی ما بگشایی؟
نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی // گذری کن: که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که: بیایم، چو به جان آیی تو // من به جان آمدم، اینک تو چرا می‌نایی؟
بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال// عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی
همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب // به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید // جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید // وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی
گفتی: از لب بدهم کام عراقی روزی // وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی

گذری کن که خیالی شدم از تنهایی-1 ‎

Website Designer, Music Lover, Movie Geek!

استاد شجریان، ساز و آواز بیات کرد - شبیخون

Alireza Mohayeji

Recent comments

Reza Heydarzadeh

Milad Dadkhah

Ramtin Khani

Majiid Beygi

Related tracks